سرقت به سبک یک هنرمند
نشر سیزده
      

        یه ستاره شو به خاطر مترجم بدش کم کردم.
در طول کتاب هی از یه نفر صحبت کرده بود، بعد از کلی خوندم متوجه شدم می‌خواسته بنویسه ینفر
      

        نمیتونم بگم تا چه حد مزخرف. در یه جای کتاب میگه خانمی خودش و همسرش استاد دانشگاه بودن و کار مراقبت از بچه رو هم به صورت مشترک انجام میدادن اما خانم احساس بی عدالتی میکرد چون همسرش موقع ترک بچه به اندازه اون احساس دلتنگی نمیکرده و این که این خانم احساس میکرده دلش بیشتر برای بچه تنگ میشه واقعا بی انصافیه و بی عدالتیه و دلش می‌خواد بیشتر پیش بچه اش باشه. آدم چی بگه واقعا
      

        شخصیت پردازی خیلی عالی داره
      

        بسیار دلنشین بود
      

        عالی بود، اصلا انتظار چنین پایانی رو نداشتم، دقیقا جایی که کلی حیرت کرده بودم و غافلگیر شده بودم دوباره داستان یه غافلگیری دیگه برام داشت.
      

        بر خلاف چیزی که ادعا شده کتاب هیچ راهکاری ارائه نمی‌ده
      

        فهرستش خونده بشه کافیه یه مشت حرف کلیشه ای
      

        نکته جالب این کتاب برای من این بود که چطور فردی که از نظر جامعه و عرف روانی و دیوانه به حساب میاد در ذهن خودش استدلال های کاملا منطقی داره، در حدی که اول کتاب حس میکردم شخصیت اصلی ظاهرا ادم خوبیه. هیچ وقت از این زاویه بهش نگاه نکرده بودم
      

        اصلا نمیشه کتاب و زمین گذاشت
      

        اولش خیلی بچگانه بود منظورم توی کتاب اوله و خوشم نیومد اما بعدش بهش فرصت دادم و ادامه دادم، الان بیشتر شبیه داستان های پریان شده
      

        از معدود داستان های کوتاه زیبا
      

        کلا تو هر داستانی ردی از اژدها هم بیاد، یهو زیباییش چند برابر می‌شه، چقدر این موجود خوبه آخه
      

        هنوزم تنم میلرزه یادش میفتم
      

        بازنمایی دنیا، مثل خود دنیا، کار مردان است. آنها دنیا را از چشم خودشان توصیف می‌کنند و آن را با حقیقت مطلق اشتباه می‌گیرند.