خوب بود. با این‌که سناریو هی تکرار می‌شد درطول این هفت جلد -به جز «بازگشت به دل»-، بازم «قابل پیش‌بینی» نبود و آدم رو هیجان‌زده می‌کرد -گرچه این قابلیّت‌ش رو هم در کتاب‌های بعدی از دست می‌داد.- .
        

          اولش خیلی بچگانه بود منظورم توی کتاب اوله و خوشم نیومد اما بعدش بهش فرصت دادم و ادامه دادم، الان بیشتر شبیه داستان های پریان شده
        

          یکم عجیب بود زیاد نتونستم ارتباط برقرار کنم باهاش:( 
        

          شاهکار
        

          این جلد از قبلی جالب تر بود مخصوصا قسمتی که نیج و داج رو میبینن  یه کوچولو قسمتای ترسناک داره نه اونقد
 ولی درکل کتاباشو خیلی زود تموم میکنم دوستداشنتی هستن
تو این جلد لیف و جاسمین و باردا به سمت دریاچه اشک میرن و تو راهشون یه ادم کوچولوی آبی به اسم مانوس همسفرشون میشه که به نظرم خیلی شبیه اسمورفها بود تو تصور من
        

          دومین جلد از مجموعه‌ی "در جست وجوی دلتورا" که یادداشت کل مجموعه را برای جلد اول "جنگل‌های سکوت" نوشتم.

واقعا عجیب است که هفت جلد این مجموعه یک هدف تکراری (پیدا کردن یکی از گوهرها) را دنبال می‌کند ولی حوادث قصه، شخصیت‌ها و فضای هر کدام کاملاً متفاوت است. شاید همین مجموعه باعث شده توقعم از کتاب‌های تخیلی بالا برود.