بهترین کتاب دفاع مقدس که خوانده‌ام.
        

          سفر به گرای 270 درجه در کنار شطرنج با ماشین قیامت را می توان بهترین رمان های تاریخ دفاع مقدس دونست.
اینکه در مورد مسئله‌ ای داستان بنویسیم که تاریخ شفاهی آن بسیار قوی است ریسک بزرگی است.
اما احمد دهقان از پس این داستان به خوبی بر آمده.
وقتی رمان را خواندم با خودم فکر کردم بسیاری از فیلم های دفاع مقدسی از این رمان ایده گرفته اند.
دم احمد دهقان گرم....
        

          این کتاب برگزیده ی 20 سال ادبیات دفاع مقدس شده است.
من اما آن را همان بیست سال پیش، آن اوایل که منتشر شده بود خواندم.رمانی با موضوع دفاع مقدس. اما نه با بیانی اغراق آمیز و به سبک و شیوه ی رمان های مرسوم و متداولی که نویسندگان از فضای دفاع مقدس می نویسند. این رمان خیلی ساده و صمیمی به بیان ماجراهایی می پردازد. شما را با شخصیت های داستان همراه می کند. طوری که خیال می کنید خودتان در آن فضا هستید. همه چیز را واقعی و صادقانه می گوید. داستانی که بعضی صحنه هایش آنقدر خوب توصیف و پرداخت شده اند که هنوز در ذهنم جان دارند و حرکت می کنند.
        

          داستان یک سفر بیرونی یا در واقع جهادی اصغر که باعث خودسازی هر چه بیشتر می شود فضا سازی رمان عالی است.
        

          به نظرم بهترین داستان درباره جنگ 8 ساله است؛ در نوجوانی خواندم و بعدها بارها به آن مراجعه کردم و بسیار لذت بردم و دوست دارم یکبار دیگر کامل بخوانمش.
        

          بدون شک از بهترین رمان های دفاع مقدس است که با شخصیت های داستان زندگی میکنیم، در نبردها و درگیری ها شرکت میکنیم، برای دوستانی که زخمی برمی‌دارند یا به شهادت می‌رسند گریه میکنیم، نفس میزنیم ، مبارزه میکنیم و خلاصه با آن زندگی میکنیم.
بعد از خواندن کتاب دلتان نمی آید کتاب را ببندید، و ای کاش هنوز این کتاب ادامه داشت.
زحمت و مظلومیت و غم آزادمردانی که  جانشان را کف دستشان گذاشتند و برای اسلام و میهنمان فداکاری کردند را تا حد زیادی درک میکنیم.
به شدت پیشنهاد می‌شود.
        

          خوب بود.
        

          کتاب درباره جنگ زیاد خوندم و این یکی از بهتریناش بود
        

          یکی از جذاب ترین رمان هایی که راجع به جنگمان خواندم. آخه راستش ما با این همه ادعا خیلی هم رمان قوی در این زمینه نداریم و بیشتر کتاب ها خاطره هستند.
نثر کتاب خیلی جذاب است و تا آخر داستان خواننده را میکشد ولی نکته ای که کمی آزارم می دهد این است که با حذف چند صحنه کوتاه و نماز خواندن ها می شود این داستان را برای هر جنگ دیگه ای هم نوشت!
شاید کمی عجولانه قضاوت کردم. به هر حال این کتاب جز بهترین داستان هایی بود که خواندم.


بیرحمانه ترین و از زیبا ترین پاراگراف ها:
مردها و زن ها از تو پیاده رو به هر طرف می روند اما هیچ کس به ما توجه ای ندارد. ما که از زیر باران گلوله و توپ به این جا آمده ایم...ما برای مردم عادی شده ایم....
        

          احمد دهقان در سفر به گرای ۲۷۰ درجه داستان پسری دبیرستانی به نام ناصر را روایت می کند که پس از تجربه‌ی دوره‌ای حضور در جبهه، در تلاش حضور مجدد با مخالفت پدرش روبرو می‌شود، پس از فراز و نشیبی نه چندان سخت اما از نظر تعداد سطور کتاب طولانی، موفق به حضور در جبهه‌های جنگ تحمیلی و پیوستن به گروهی از دوستانش که قبلا هم با آنها همراه بوده می‌شود و راهی عملیات کربلای ۵ می‌شود.
روایت پس از آن روایت حضور ناصر در جبهه و عملیات ها و رفاقت ها و اشک و لبخندهاست.
داستان از زبان ناصر روایت می شود، بخش اول کتاب، تا قبل از حضور ناصر در جبهه برای من کمی حوصله سربر و کشدار بود. اما پس از آن روایت ریتم منطقی و متناسب با شرایط پیدا می‌کند. داستان بسیار واقعی و بدون روتوش است. تلخی ها را با همان شدتی نشان می‌دهد که بوده‌اند. شاید این همان نکته متمایز کننده این کتاب است. 
زبان کتاب عموما روان است، اما گاهی شاعرانه می‌شود و گاه کلماتی یا عباراتی خارج از عرف یک پسر نوجوان در آن دوران است که کمی در ذوق می‌زند.
در بخش اول کتاب سوالاتی پیرامون اهمیت حضور ناصر در جبهه شکل می‌گیرد که به نظر من، تا انتهای کتاب هم پاسخ منطقی به آن داده نشد. هرچند که عده‌ای از همراهان حلقه کتاب مبنا که این کتاب را با آن ها هم خوانی می‌کردم نظراتی داشتند و برایشان منطقی بود، اما من را قانع نکرد و این را از بزرگترین ضعف‌های منطقی پیرنگ کتاب می‌دانم. 
در بخش حضور ناصر در جبهه جزئیات فراوانی از زندگی قبل از عملیات و چگونگی عملیات‌ها محاصره ها و ... ذکر شده که برای نسل ناآشنا به جنگ بسیار قابل توجه است. 
کتاب در مجموع کتابی خواندنی و دور از کلیشه‌های غالب آثار دفاع مقدس است و اگر اندکی در بخش‌های ابتدای صبوری کنید به قسمت‌های تلخ اما خواندنی کتاب هم خواهید رسید.
این کتاب که به زبان انگلیسی نیز ترجمه شده، نخستین بار در سال ۱۳۷۵ توسط نشر صریر و چاپ‌های اخیر آن توسط نشر نیستان انجام شده است.
        

          توصیفات خوب. جزئیات عالی. قلم روان . روایت شیرین دست به دست هم داده تا موضوعی که جذابیت داستانی مرسوم را ندارد خیلی خواندنی شود.
        

          کتابی که دوستش داشتم چون  تلخ ترین صحنه های جنگی رو با واقعی ترین احساسات آدمی گره زده بود، فارغ از شعار و فرو کردن کلیشه های کتابهای دفاع مقدس در چشم نویسنده بود. در اوج تلخی ها با شوخ طبعی های شخصیت های طناز داستان از ته دل خندیدم. جسارت نویسنده را دربیان مسائل طبیعی اما قبیح دوست داشتم و البته جای تحسین داره که باوجود این قبیل قبح شکنی ها مجوز چاپ گرفته.
کتاب به شدت تصویری  و توصیف ها عالی 
ایرادهایی به نثر داستانی و منطق داستان و شخصیت پردازی میشه گرفت اما قدرت توصیف های تازه انقدر بالا بود که قابل چشم پوشی هست.
#سفر_به_گرای_۲۷۰_درجه
#تنها_کتاب_نخون
#با_کتاب_قدبکش
#حلقه_کتابخوانی_مبنا
        

          اشارات کتاب به شرایط و حال و هوای دوران دفاع مقدس کم‌نظیر بود. و برای من دریچه‌ای بود برای شناخت زوایایی پنهان از جنگ و دفاع.
        

          قبل از‌خواندن‌این‌کتاب‌ ستایشش را زیاد شنیده بودم و همین شاید توقع من را از اثر بیش از حد بالا برده بود. تا نیمه های کتاب به اجبار ادامه دادم  اما بعد وضع بهتر و کشش داستانی بیشتر شد
        

          تنها کتابی که سه بار خریدم و هر سه بار رو هدیه دادم...
طعم رفاقت علی و احمد زیر زبانم هست هنوز...
        

          مقام معظم رهبری در مورد یه کتاب دیگه‌ای از الگو نویسنده این کتاب اشاراتی داشتن در کتاب «من و کتاب» که حتما پیشنهاد میکنم بخونید و مطلع شید
        

          روایت جدیدی از جنگ،
تصویرسازی خوب
و
واقعیت تلخ از جنگ.
این کتاب به دور از هیج اعتقاد مقدسی تنها و تنها از جنگ سخن گفته بود.از زخم ها و از ترس ها.
📌با خواندن این کتاب تصویر جدیدی از جنگ در ذهنتان نقش میبندد.
        

          کتابی که به شکلی متفاوت  واقعیات جنگ را روایت میکند.
بدون اینکه نگاهی سیاه به امر دفاع مقدس داشته باشد، چهره سخت، بی رحم و ترسناک جنگ را روایت کرده و تصور فانتزی ای که از جنگ در ذهن ها شکل گرفته را در این کتاب نمی بینیم.
نویسنده قلم خوبی دارد و توصیفاتش در طول داستان کتاب را خواندنی کرده.
        

          نویسنده جنگ را به خوبی توصیف کرده ،دقت کنید جنگ را نه دفاع مقدس را!!
مطمئنا فرق می کند شما برای پول بجنگی یا عشق به وطن
موقع ترسیدن و از دست دادن این هدف جنگیدن است که نمی گذارد بشکنید و نابود شوید.
این را باید خواننده از کجا بفهمد که چرا بعد از همه سختی ها دلتان می خواهد دوباره برگردید؟!
        

          این کتاب راجع‌به "جنگ" بود نه "دفاع‌مقدس". به قول یکی از دوستان ما اگر چندصفحه از کتاب رو حذف کنیم دیگه خیلی مشخص نیست که راجع‌به کدوم جنگ نوشته شده و  می‌تونیم به خیلی از جنگ‌های دیگه هم نسبتش بدیم. ویژگی‌های خاص جنگ ما رو خیلی روایت نکرد و داستانی بود پر از جزئیات و تشبیهات و توصیفات از "جنگ".
البته احتمالا نویسنده دقیقا قصدش همین بوده: روایت جنگ تقریبا بدون احساسات و معنویات و ایثار و نمازشب‌ها و... در عوض روایت همه‌چیز، له‌شدن و جراحت و بمباران پی‌درپی وحشت‌ناک که اجازه نفس‌کشیدن بهت نمی‌ده و نشون‌دادن ترس در رزمنده‌ها.
در این کتاب دیگه بعد از شهادت دوستان شخصیت اصلی خبری از تحول و خواب‌دیدن و تشنه شهادت‌شدن و اینا نیست. ناصر وقتی مجروح می‌شه برمی‌گرده عقب برخلاف خیلی از روایت‌های جنگ که مثلا فلان شخص بعد از جراحت هم نرفت عقب و با همون حال موند. پایان داستانِ ناصر هم توی خونه‌ست نه جبهه. به‌هرحال، در جنگ همه‌جور آدمی حضور داشتن.
شخصیت رسول جالب و توجه‌برانگیز بود و لکنت میرزا. 
دوست‌داشتم که نقطه‌ اوج‌های بیشتری داشت. عملیات تیم ویژه و فرماندهی ناصر جذاب بود ولی تقریبا نقطه اوجش فقط همون بود و جای دیگه‌ای برای من جذابیت خاصی نداشت. یک‌نواخت بودن باعث شد که مطالعه کتاب بیشتر طول بکشه و نتونم یک‌نفس چندفصل بخونم.