سفر به گرای 270 درجه
"سفر به گرای 270 درجه" کتابی است به قلم "احمد دهقان" که با نگاهی جدید و متفاوت به جنگ، توانسته توجه مخاطبین را به خود جلب کند. این اثر که تا کنون به چندین زبان زنده ی دنیا بازگردانی شده، یکی از مهم ترین آثار ادبیات پایداری کشور است که توانسته جوایز بسیاری را نیز در میان کتاب های حوزه ی دفاع مقدس و ادب مقاومت از آن خود کند. جنگ و مقاومت مساله ای است که اکثر مردم دنیا چه به طور مستقیم و چه با تبعات آن دست و پنجه نرم کرده اند. بنابراین نمود جنگ و پایداری در دنیای ادبیات نیز امری طبیعی است. جلوه ی جنگ در ادبیات می تواند هم به شکل بازنمایی واقعیات و تبعات و تلفات آن و در واقع پرداختن به جنبه ی مخرب آن باشد و هم به شکل زیبایی و شکوهی که از مقاومت در راه آرمان ها پدیدار می شود. این مساله بعد از جنگ هشت ساله ی ایران و عراق، جایگاه ویژه ای در ادبیات فارسی پیدا نمود و "سفر به گرای 270 درجه" از "احمد دهقان" یکی از درخشان ترین جلوه های ادب مقاومت در تاریخ ادبیات ایران است. روایتگر قصه خود نویسنده است و این روایت را با چاشنی طنز و سرخوشی همراه می کند. ناصر که برای مرخصی تحصیلی برگشته، بعد از شرکت در امتحانات با بچه محلش، علی به جبهه ی جنگ برمی گردد. اتفاقات زیادی در جبهه رخ می دهد که گاه شیرین و طنازانه است و گاه واقعیت موحش و دهشتناک جنگ را به تصویر می کشد. اما در پس تمام اتفاقات تلخ و شیرینی که رخ می دهد، "احمد دهقان" تا انتها منادی امید به زندگی و جنگیدن برای آن باقی می ماند.
بریدۀ کتابهای مرتبط به سفر به گرای 270 درجه
نمایش همهلیستهای مرتبط به سفر به گرای 270 درجه
پستهای مرتبط به سفر به گرای 270 درجه
یادداشتهای مرتبط به سفر به گرای 270 درجه
"سفر به گرای ۲۷۰ درجه"، سفری آرام و باطمانینه، همراه با شخصیت اصلی کتاب به جبهه و حضور در یک عملیات است. نویسنده تلاش کردهاست با انتخاب برشی کوتاه و چند روزه از زندگی ناصر، به ما این امکان را بدهد تا از دریچهی نگاه یک نوجوان و رفقایش به جنگ نگاه کنیم و با درونیترین و بیآلایشترین احساسات یک رزمندهی نوجوان همراه شویم، آنچه جنگ بر سر یک انسان میآورد را از زاویهای بسیار نزدیک و از دل ماجرا به تماشا بنشینیم و با گوشت و پوستمان لمس کنیم. آنچه در این رمان اهمیت دارد، طراحی هوشمندانهی عملیاتها، شخصیت فرماندهان، فرهنگ ایثار و گذشت و دهها سوژهی دیگر که تا کنون در کتابهای مربوط به هشت سال دفاع مقدس با آنها روبرو بودیم نیست. در این کتاب ما با ناصری مواجهیم که از جلسه امتحان توی مدرسه بلند شده و پا به خشنترین معرکهی انسانی، یعنی "جنگ"میگذارد. در این سفر، نویسنده با توصیفات دقیق و پویا و فضاسازی مناسب _و البته گاه کند و تکراری_ آنچنان ما را با ناصر همراه میکند که ما هم با او با صدای انفجار، سرازیر میشویم توی خاکریزها، عبور ترکش از بیخ لاله گوشمان را حس میکنیم، بوی خون و باروت، دلمان را آشوب میکند، سوز سرما زیر تنمان میرود و در خودمان مچاله میشویم، خرده بیسکوییتهای یادگاری رویا را لای انگشتهایمان به هوا میپاشیم، با رفتن علی و مهدی و اصغر، غمی عمیق روی دلمان سنگینی میکند و پشت دژ، در محاصره دشمن، تصور میکنیم آخرین دقایق عمرمان را میگذرانیم. و این درک عمیق و تجربه نزدیک از حال و هوای نوجوانانِ جنگ، چیزی است که کتاب را از همسنخانش متفاوت کردهاست.
با نمایش یادداشت داستان این کتاب فاش میشود.
0