وقتی این مشتری ها رو میبینی (مشتری های نزدیک به مرگ)، متوجه می شی هیچ کدومشون به علایق شخصی شون توجه نمی کنن. اون ها فقط آرزوی شادی برای عزیزاشون دارن.

《خیلی ها بهش می گن"الهام"ولی به نظرم این کلمه زیادی گمراه‌کننده ست.آدما با شنیدن این کلمه فکر می کنن لابد ایده های درخشان از ناکجا پیداشون می شه، یعنی یهو یه جرقه می زنه و از خلأ یه ایدهٔ درخشان ظاهر می شه؛اما واقعیت اینه که ایده های درخشان توی مغز ما هستن.بعضی وقتا لازمه مدت زیادی باهاشون سروکله بزنیم.به نظرم عنصر تعیین کننده اصلی هم همینه.اینکه آیا به اندازهٔ کافی با ایدهٔ توی ذهنم ور رفته م یا نه.نکته همینه دوست من،تو تموم این مدت کلی با ایده ت سروکله زدی و باهاش ور رفتی.فقط کافی بود یه خواب راحت بکنی و بذاری ایده بیاد جلو و خودش رو بهت نشون بده.》 دالرگات

آینده اون قدرها هم چیز مهمی نیست. لااقل نه اون قدری که همه فکر می کنن.اگه نظر من رو بخوای هیچ چیز پرشکوه تر از رویایی نیست که قراره همین امشب ببینیم.

چه چیزی باعث می شود حس آزادی نداشته باشین؟..... هر چیزی که شما رو پابند کرده ... چه مکان باشه، چه زمان، لطفا روی اون چیزها تمرکز نکنین. به جاش، تصمیم بگیرین چیزهایی رو در خودتون پیدا کنید که بهتون آزادی می دن. در طول این سفر ممکنه فکر کنین لب مرز هستین، انگار که لب پرتگاه هستین.وقتی تصمیم بگیرید به پرتگاه نگاه نکنید و بپرید آن زمان است که پرواز کردن را یاد میگیرید.