این کتاب در قالب داستان و معرفی انواع رویا جزئیات مطالب زیادی رو به خواننده انتقال می ده.
        

          کتاب خیلی قشنگی بود خیلی دوسش داشتم.... راجب مغازه ای به اسم رویا فروشی دالرگات که پنی در اونجا برای صاحب فروشگاه دالرگات کار می‌کنه..... اونجا به مردم رویا میفروشن..... حتی برای حیوانات هم رویا دارن..... رویا جاییه که آدم می‌تونه چیز هایی که دوست داره ببینه،چیز هایی که ممکنه نتونه تو واقعیت ببینه...... چیز هایی که اون رو شاد یا ناراحت میکنن..... در واقع همون‌طور که تو کتاب گفت، نه بودن در آینده مطلق خوبه نه بودن در گذشته مطلق.... وقتی زیاد تو آینده باشی خاطرات خوشت فراموش میکنی..... وقتی زیاد تو گذشته باشی از حالت و آینده ت لذت نمی برید و در واقع بهتر بگم ناامید و بی هدف میشی..... یکی از چیز هایی که توجه م رو جلب کرد این جمله بود : برای کسایی که می‌خوان آینده رو ببینن، دیدن آینده ممکنه اصلا تحت تأثیر شون قرار نده یا حتی ناامیدشون کنه اما برای کسانی که نمیخوان آینده رو ببینن، دیدن آینده حتی یک ثانیه هم می‌تونه براشون الهام بخش و غافلگیرانه باشه..... مثلا مثل همون خواننده یا فیلم نامه نویس که با دیدن لحظه ای از آینده الهام گرفت و موفق شد.....  و در این حین پنی با رویا فروش های بزرگ دیگه مثل : واوا اسلیپلند ، کیک اسلونبر و یاسنوز اوترا و بانچو و .... آشنا میشه و چیز های جدیدی یاد میگیره مثل این که اگر رویا ها سرگرم کننده باشن، مردم خوابیدن رو به بیدار موندن و مثلا درس خوندن و تلویزیون و....ترجیح میدن.... یه چیز جالب دیگه برام ماکسیم و کابوس (رویای ترسناکش) بود.... اون رویا هایی رو می ساخت  که مردم با دیدنش یاد خاطرات تلخ گذشته شون میوفتادن و فکر میکردن ممکنه دوباره الان اتفاق بیوفته(البته تو خواب) و میترسیدن..... اما در واقع این غلبه بر تروما است... چیزی که باعث ترس میشه...... و وقتی ما دوباره با چیزی که میترسیدم ازش در گذشته، مواجه شدیم و دوباره تو خواب فکر میکنیم دوباره داره اتفاق میوفته، کافیه باورمون رو عوض کنیم... بگیم درسته این ترسناکه، اما این در گذشته من بوده و من اون رو با موفقیت پشت سر گذاشتم و الان تونستم موفق بشم.... و این حس شادی و قدرت و توانمندی میده.... و اینکه برای اینکه فکرمون رشد کنه نیازمند زمان هست ، همون‌طور که تو کتاب گفت..... ما میتونیم از رویا هامون هم درس بگیریم چون هر کدوم از این ها می‌خوان چیزی رو یادمون بدن 
در کل خیلی قشنگ بود من که عاشقش شدم خیلی قشنگ بود...،🥹❤️
پ.ن: ببخشید اگه زیاد گفتم😁🥹
        

          اگر می‌توانستی رؤیاهایت را بخری، کدام را انتخاب می‌کردی؟🥱
دالرگات برای من فقط یک کتاب نبود؛ سفری بود به دنیایی پر از آرامش، خیال و حس لطیف تازگی.
با هر صفحه، حس می‌کردم انگار وارد رؤیایی نرم و روشن شده‌ام.
شخصیت‌ها، مخصوصاً پنی و خود دالرگات، انگار کنارم بودند، حرف می‌زدند، مرا در آغوش داستانشان می‌گرفتند.🔮
این کتاب برایم شبیه یک رؤیای آرام شبانه بود که دلم نمی‌خواست تمام شود.🪄
حس خواندنش مثل بوی خاک بعد از باران بود... ملایم، دوست‌داشتنی و پر از عمق.🤌🏻
کلماتش ساده بودند امّا معناهای بزرگی پشت‌شان پنهان بود.
هر بار که کتاب را می‌بستم، انگار بخشی از وجودم در آن دنیای خیال‌انگیز جا می‌ماند.📚
دالرگات را باید با دل خواند، نه فقط با چشم... چون چیزی در آن هست که آرام می‌کند، عمیق می‌شود و بی‌صدا در دلت خانه می‌سازد.💞
        

          کتاب روند جالبی داره، ابتدا و انتهای داستان در ابتدا و انتهای کتاب نیست بلکه هر فصل انگار داستان خودشو داره. از این جهت، هم فراز و نشیب چندانی تجربه نمی‌کنی، هم حوصلت سر نمیره؛)
برای استراحت و یک بار خوندن پیشنهاد می‌کنم.