عید ۱۴۰۳ بود که من خودم رو درگیر این کرده بودم که قاتل کیه
نویسنده برای اینکه کتابش رو معمایی تر بکنه یکم کتاب رو دور از فکر نوشته بود یعنی از پدیده های غیر ممکن یا عجیب استفاده کرده بود و اینجوری تونست قاتل رو از ذهن من دور بکنه 
به همین دلیل نمیتونم بگم وای من تا آخرش نتونستم حدس بزنم قاتل کیه وای من باورم نمیشه
      

        حدود یک ماه طول کشید که این کتاب رو بخونم
نویسنده جوری نوشته بود که کنجکاو باشی ببینی چی میشه ولی در کنارش کتاب رو کند پیش می برد
فکر می کردم که بتونه به درگیری ذهنیم درباره خدا و خداشناسی کمکی بکنه ولی بیشتر یک رمان بود درباره زندگی یک دختر

(این کتاب رو یکی از دوستام بهم قرض داد که بخونم و بعد که کتاب رو خوندم و به دوستم دادم ، دوستم مهاجرت کرد و رفت . یجورایی خوندن این کتاب یک یادگاری از دوستمه)
      

        در مورد این کتاب هم نظر مثبت بود هم منفی . منم نگران بودم که وقتم رو الکی صرفش کرده باشم ولی اونقدر بد نبود
داستانش اونقدر ها که تعریف می کردن جالب نبود و منم ازش خیلی انتظار نداشتم 
از خوندش پشیمون نیستم میتونم بگم کتاب بدی نبود

      

        کتاب خوبی بود ولی اونقدر که شنیده بودم ترسناک نبود 
جدا از داستان چیزی که این کتاب داشت به ما می فهموند این بود که طمع نکنیم  و انگاری این کتاب داشت سرنوشت یک آدم طمع کار رو نشون می داد
حتی مرده ها هم داستانی دارند
      

        قلم نویسنده رو دوست داشتم . از طنز بودنش خوشم اومد .
در کل کتاب خوبی بود 
برم ببینم جلد ۲ چی میشه...
      

        در  واقع زندگی ما انسان ها و دنیای ما در قالب زندگی ۱۵ سگ بود . بعضی قسمت هاش بیش از اندازه خشن بود به نظرم سگ عاقل باید خشونتش کمتر باشه 
در کل ارزش خوندن داشت
      

        کتاب خوبی بود 
      

        خیلی کتاب گوگولی ای بود دوستش داشتم
      

        آرزو ها تاوانی دارند
      

        من خودم اهل ژانر فانتزی ام ولی از کتاب هایی که عاشقانه هستن خوشم نمیاد (سلیقه ایه) توی این کتاب هم نویسنده برای اینکه کتابش جالب تر بشه از عشق و اینا استفاده کرده
ایده جالبی بود ولی اینکه این همه جلد داره و انقدر نویسنده داستان رو کش اورده به نظرم برای این داستان زیادیه 
قلم نویسنده واقعا توی جلد اول ضعیف بود و من دوست نداشتم اما می گفتن توی جلد های دیگه بهتر میشه . 
در کل این کتاب خیلی سلیقه من نبود و من هم قرار نیست ادامه ش بدم
      

        کتاب دو بخش بود . قسمت اول درباره بچگی سختش بود و داستان آشناییش با مغازه جادویی . واقعا اون قسمتش قشنگ بود و دوست داشتم .
نمیدونم باید درباره چی نظر بدم درباره زندگی بنده خدا؟ 
درواقع من علاقه زیادی به خوندن کتاب های زندگی‌نامه ندارم ولی خب کتاب درباره زندگی یک نفر هست و واقعا بخشی که داشت وقتی میره دانشگاه و از مغازه جادویی و خاطرات اون زمان دور میشه رو دوست نداشتم یعنی زندگی طرف رو دوست نداشتم
زندگیش اونقدر جالب نبود و خوب نبود . من هم اصلا از زیست این جور اطلاعات علمی خوشم نمیاد و همه اینت باعث شد که از خوندن این کتاب راضی نباشم ولی اونقدر که تعریفش رو می کردن خوب نبود 
      

        به کتابخونه ام که نگاه میکنم وقتی چشمم به سنگ کاغذ قیچی می خوره واقعا افسوس میخورم به خاطر پولی که دادم و زمانی که پاش گذاشتم
اینکه درباره نویسنده نامه ها اطلاعاتی داده بود که درباره دو نفر صدق کنه هوشمندانه بود ولی در حدی نبود بگم وای خدای من باورم نمیشه این بهترین کتاب معمایی عمرمه 
مثل چندتا کتاب دیگه که به خاطر بلاگر ها گول خوردم خریدمش و واقعا می تونم بگم کلی کتاب بهتر ازش هست 
      

        زنگ آخر معلم نداشتیم . کتابم رو با خودم برده بودم که اگر وقت خالی ای بود بخونمش . یادمه وقتی صفحه های آخر رو می خوندم صدای مدیرمون که داشت یک چیزی می گفت از بلندگو می اومد . از دست ناستنکا ناراحت شده بودم ولی الان که فکرش رو میکنم اگر من هم جاش بودم فردی که یک سال عاشقش بودم ، یک سال منتظرش بودم رو ول نمی کردم .
اگر هم من نگم واضحه که کتاب خوبیه . با اینکه به تنهایی راوی نبودم اما کاملا می تونستم درکش کنم .
اولین کتابی بود که از داستایفسکی می خوندم و خوب تونستم باهاش ارتباط برقرار کنم.
      

        دو جلد قبلش رو خیلی دوست داشتم ولی این یکی جذابیتش کمتر بود 
      

        واقعا نمی تونم واقعا بگم چه حسی درباره ش دارم ولی واقعا پایانش حالم رو بد کرد اونقدر که دلم می خواست هیچ وقت نمی خوندمش