چخوف نه‌تنها کهنه نمی‌شود که همیشه چیزی نو برای کشف کردن دارد ... ‏نگاه چخوف به زندگی: تلخی و سادگی و شیرینی لحظه‌ها و چرخه‌ی تکراری ملال و شادی و در نهایت، بیهودگی نهفته در زندگی‌های معمولی آدم‌ها. موقعیت‌های داستانی که چیزی جز کمدی تراژیک زندگی نیستند و تک‌تک آن‌ها روایت‌گر روزهای گوناگون زندگی هر یک از ما! این کتاب را با ترجمه‌ی دل‌نشین و بی‌نظیر استاد احمد گلشیری از دست ندهید.
        

          چندان علاقه به داستان کوتاه ندارم اما بد نبود. ایضا تا حدی آینه وضعیت جامعه روس در اواخر قرن نوزدهم هم هست.
        

          مترجم مقدمه‌ای داره درباره‌ی چخوف که برای شناخت اجمالی خوبه. این مقدمه صرفاً بیان اتفاقات و زندگی نویسنده نیست و با ذوق مترجم هم همراهه و تصویر خاصی از چخوف در ذهن ایجاد می‌کنه.
و اما داستان‌ها. توانمندی چخوف، انتخاب یک برش معمولی و حتی بی‌اهمیت زندگی و تبدیل اون به داستانه. شخصیت‌ها نه روان‌پریش و رنجور و نه قهرمان، که افرادی عادی هستن. افرادی که هر روز توی خیابون باهاشون مواجه می‌شیم. این وجه تمایز-و نه الزاماً وجه برتری- چخوف با دیگر نویسندگان بزرگ هم‌عصر خودشه. 
خوندن داستان‌های چخوف به انسان کمک می‌کنه از موضوعات عادی و کوچک و انسان‌های معمولی اطرافش به راحتی نگذره و سعی کنه به داستان‌های نهفته در این سادگی‌ها برسه.
قطعاً بین داستان‌ها این کتاب تمامشون در یک سطح نیستن، ولی  بینشون داستان‌هایی هستن که در ذهن ماندگار شده و بقیه هم هم ارزش یکبار خوندن رو دارن.
        

          آنتون پاولوویچ چخوف:
می گویند خدیی داستان کوتاه نویسی بوده.مثلا به او شی کوجکی را نشان می دادند و می گفتند در مورد این شی داستانی بنویس .او چند لحظه به شی مذکور خیره می شده و بعد با لبخندی حاکی از رضایت می گفته :بله خودش است فردا داستانش را 
برایتان می آورم.
نمونه هایی از هنر و استعدادش را می توانید در کتاب بهترین داستان های کوتاه آنتون پاوولویچ چخوف که توسط 
احمد گلشیری گلچین و ترجمه شده است را از انتشارات نگاه به قیمت 19500 تومان  خریداری کنید وبخوانید و لذت ببرید.
این کتاب که شامل 34 داستان کوتاه است  که در 583 صفحه منتشر شده .
به نظر من کتاب خوبی بود. بعضی از داستان هایش مثل هزار رنگ،شکارچی،سوگواری،شوخی کوچک، ملخ،تعبیدی و داستان نقاش بسیار خواندنی و زیبا و شگفت انگیز است 
بعضی ازداستان هایش را هم از نظر فکری نپسندیدم چون در آنها خیانت را به دلیل وجود عشق ارزش نهاده بود .من بیشتر تفکر تولستوی را در آناکارنینا می پسندم.
قبل از اینکه این کتاب را بخوانم از داستان کوتاه خیلی خوشم نمی آمد ولی با خواندن این کتاب و داستان هایش نگاهم به داستان کوتاه عوض شد.
 من این کتاب را به پیشنهاد حسام الدین مطهری خواندم شما هم بخوانیدش ضرری ندارد.
        

          بی‌تعارف... ترجمه جناب استپانیان چیز دیگریست! 
قصد خواندن چخوف اگر کردید، سروقتِ ترجمه سروژ استپانیان بروید و روسی را انگار که نثری فارسی بخوانید👌🏻
        

          آنتون چخوف نیازی به معرفی ندارد؛ می‌گذارم و می‌گذرم. به بهانه مطالعه کتاب، مختصر نوشته‌ای پیرامون خدمات ارزنده  زنده یاد احمد گلشیری می‌نگارم. درباره ترجمه های احمد گلشیری برخی به دور از انصاف قلم گردانده‌اند. البته این فقره غریب نیست؛ این جا که ما ایستاده‌ایم نگاه‌ها جست و جو گرانه می‌کوشند ضعفی بکاوند تا کوس رسوایی را به صدا درآورند و با تاختن به بزرگان کلاهی برای خود دست و پا کنند. تنها املای نانوشته غلط ندارد! بماند که عملکرد گلشیری به عقیده من جدا قابل دفاع است. او پل میان دل و دماغ اشراقی ما شرقی ها با ذهن و قلم و اندیشه برترین داستان نویسان غرب شد. گلشیری عمر عزیزش را در جهت معارفه ادبیات جهان به ما فارسی زبانان صرف کرد. 
مجموعه های سترگ"داستان و تحلیل داستان" و "بهترین داستان های کوتاه"ش دست مریزاد دارد. آنقدر از او ترجمه و خاطره خوب مانده که به محض شنیدن نام داستان، زحماتش به یاد آورده شود. این هرگز کم‌چیزی نیست!
نامش بر صفحه جاودانان بادوام‌ باد...
        

          ترجمه گلشیری  خیلی ایراد داره.. گنگه و لذت خوندن چخوف رو ازت میگیره
        

          ترجمه فوق العاده بود. داستان ها نسبتا کوتاه،‌ و کنجکاوی برانگیز بودن. توانایی چخوف در اینه که تو رو وارد متن معمولی زندگی یک آدم معمولی میکنه، اما این کار رو با چنان ظرافتی انجام میده که انگار تو بخشی از وجود اون آدم میشی.