به نام او

 در سایه دوشیزگان شکوفا دومین جلد از در جستجوی زمان از دست رفته یکی از کاملترین جلدهای این رمانِ قطور است، البته در قیاس با  طرف گرمانت است که نمی گویم کاملترین. سبک پروست در این جلد به کمال نزدیک است و در این جلد است که با نظریات بدیع هنری پروست آشنا می شویم. البته این نکته را هم باید اضافه کرد که با توجه به معیارهای نثر پروست خواندن این جلد سختتر از جلد اول است به عنوان مثال توصیفهای خاص پروست در این جلد شاخ و برگ بیشتری دارد و وجود متعددتری را شامل می شود (مثلا هفتاد صفحه از آخرین صفحات فصل دوم این کتاب در توصیف دوشیزگان شکوفا است) . به هر رو ممکن است در حین خواندن این جلد یا پس از آن انگیزه ادامه دادن رمان کمی فروکش کند. من خودم به کتابهایی که در مورد پروست و در جستجوی از دست رفته نوشته شده پناه بردم. مثلا فانوس جادویی زمان مرحوم شایگان برای من بیش از پیش روشنگر ظرایف سبکی و هنری شاهکار پروست بود. البته من این اثر پس از اتمام جلد دوم شروع کردم و با اتمام طرف گرمانت یک آن را به نیمه رساندم. البته کتابهای دیگری هم می تواند به روند پروست خوانی کمک کند که در یادداشتهای بعدی معرفی خواهم کرد.
        

          همان‌طوری بود، که جلد نخست بود!  
باید نظر خود در مورد جلد نخست را عینا تکرار کنم:
"با اختلاف فراوان، خسته‌کننده‌ترین کتابی بود که خواندمش. هیچ علاقه و رمقی به جهت خواندنش نمی‌یافتم و به نوعی شوق مطالعه را هم از من گرفت"
و ضمنا از آن‌جایی که به تازگی پس از مدت‌ها به دنیای کتاب‌ها برگشته‌ام، حالا حالاها به سراغ جلد سوم نخواهم رفت... شاید هیچ‌وقت... نمی‌دانم... چون کسی از آینده خبر ندارد.

نقل‌قول نامه
"تصوری که دیرزمانی از کسی داریم، چشم و گوش ما را می‌بندد!"

"گذشته از برخی بی‌سوادان عامی و اشرافی، که برایشان تفاوت گونه‌ها حرفی بی‌معنی‌ست، آن‌چه آدم‌ها را به هم نزدیک می‌کند نه اشتراک عقیده که خویشاوندی ذهن‌هاست."

"اگر آدم سردش شود، معنی‌اش لزوما این نیست که باید خود را گرم کند، بلکه شاید این است که مثلا سرزنشش کرده‌اند!"

"اگر هم زندگی ما را از هم جدا کرده باشد، خاطره‌ی زمانی‌که یکدیگر را می‌شناختیم بجا خواهد ماند."

"برای نخستین بار حس می‌کردم که می‌شود مادرم زندگی دیگری، بی من، به گونه‌ی دیگری و نه برای من داشته باشد. اندوهم از جدایی بیشتر از آن بود که با خود می‌گفتم شاید این جدایی برای مادرم، به معنی نقطه‌ی پایان دلسردی‌هایی باشد که پیاپی او را دچارشان کرده بودم و از آن‌ها به من چیزی نگفته بود..."

"در کنار آنان که دوست می‌داریم، با آنان سخن گفتن یا هیچ نگفتن یکی است."

کارنامه
یک ستاره برای این‌که حوصله‌ام را سر برد، یک ستاره برای این‌که دوستش نداشتم و یک ستاره بابت اینکه فقط یک دفترچه خاطرات بود و هیچ‌چیزی برای ارائه به من نداشت، از کتاب کسر و نهایتا دو ستاره برایش منظور‌ می‌کنم.


فایل پی‌دی‌اف این جلد را درکانال تلگرام آپلود نموده‌ام، در صورت نیاز می‌توانید آن‌را از لینک زیر دانلود نمایید:
https://t.me/reviewsbysoheil/448

تاریخ شروع کتاب: ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۱
تاریخ اتمام کتاب: ۱۷ شهریور ۱۴۰۱
        

          *لذت به عکس می‌ماند.لذتی که در کنار دلدار حس میکنی نگاتیفی بیش نیست.آن را بعد که به خانه رفتی ظاهر می‌کنی،هنگامی ‌که تاریکخانه‌ی درونی ات را دوباره در اختیار داری که تا زمانی که با دیگرانی رویش به رویت بسته است.**

جلد دوم هم تمام شد و باید بگم خیلی بیشتر از جلد اول دوستش داشتم. نگاهی عمیقتر،بیان احساساتی خالصانه‌تر و در کل راوی پخته‌تر شده بود.دیدگاهی که به مسائل پیرامونش داشت برایم لذت‌بخش بود.
او که حال درگیر احساسات و تجربه‌ی عشقهایی در یک نگاه است،دچار آزمون و خطاهایی می‌شود که وقایع کتاب دوم را رقم می‌زند.
        

          جلد دوم هم تمام شد. به جد میتونم بگم خیلی خیلی جذاب‌تر از جلد اول بود.
 در بخش نخست: «پیرامون بانو سوآن»، راوی با خانواده ژیلبرت رفت‌وآمد میکنه. از اینکه بهش نزدیک شده خوشحاله اما این خوشحالی دیری نمی‌پاید.

در بخش دوم: «نام جاها: جا»، با مادربزرگش به بلبک برای تعطیلات میره. اونجا با الستیر نقاش و چند دختر از جمله آلبرتین آشنا میشه.
        

          بار دوم خیلی بیشتر چسبید. خیلی غریبه که بار اول از کنار خیلی چیزها گذشته بودم بی‌اینکه درست بهشون توجهی کنم. شاید بار سوم حتی بیشتر دوستش داشته باشم. چون جادوی پروست همینه. با اینکه انگار در هر جلد می‌ره سراغ یه مفهوم - و البته که تمام این مفاهیم و تجربه‌ها مثل یه شبکۀ درهم‌تنیده و پیچیده به هم متصل‌اند -، انگار می‌تونه بدون اینکه متهم به تکرار خودش بشه هر بار جور تازه‌ای و با ظرافت بی‌سابقه‌ای تو رو باهاشون مواجه کنه که دوباره و دوباره و دوباره شگفت‌زده بشی. این بار هم سراغ حافظه رفته بود و واقعاً با تک تک جملات، پاراگراف‌ها و صفحاتی از کتاب که زیرشون خط کشیدم و بارها و بارها خوندمشون هر بار مجذوب و جادو شدم. ممنونم ازت مارسل عزیزم که این‌طور تجربه‌های نگفتی رو به کلمه درآوردی.
        

          در رویارویی خاطره مان با واقعیت تازه، همین واقعیت است که سرخوردگی یا شگفت زدگی ما را می نمایاند.
.
.
.
کتاب در سایه دوشیزگان شکوفا دومین جلد از رمان در جستجوی زمان از دست رفته، نوشته مارسل پروست است.
این کتاب در ادامه جلد نخست به کودکی و سپس نوجوانی راوی میپردازد.
شاید دو مورد از اصلی ترین موضوعات این کتاب تخیل و جستجوگری در حقایقی است که در نوجوانی به شناخت از آنها میپردازیم و سپس عشق های این دوره از زندگی انسان باشد. به گونه ای که از نام آن مشخص است، دوشیزگان شکوفایی که در زندگی انسان یافت میشوند و در سایه آنها میتوان با ژرف شدن در حس های خود به شناختی از خودمان برسیم.

کتاب دو بخش دارد. بخش نخست اطراف خانم سوان است و داستان عشق راوی به ژیلبرت، دختر سوان است. و خانه سوان و اطرافیان آنها و کشمکش های اولین عشق های یک شخص. و بخش دوم آن مربوط به سفر راوی به بلبلک، شهری تفریحی و ساحلی است که در آن راوی به آشنایی با الستیر نقاش و دوشیزگانی میپردازد.
الستیری که در وصف او میگوید خداوندِ کتاب مقدس با نامیدن چیزها آنها را آفرید و الستیر با گرفتن نام آنها و دادن نامی جدید آنها را از نو خلق میکرد.
چرا که الستیر با تعابیر حسی اولیه خود تمام حقایق و زیبایی های عادی زندگی را میدید و با حسی نوین خلق میکرد که گویی تا کنون به آن دقت نکرده بودیم.
دوشیزگان شکوفایی که راوی را دچار جنونی از نوع تمنا و خوشی ای میکرد که گویی آزاد است میان آنها بگردد و به زیبایی تخیل بپردازد اما خود را محدود به قید و بند عشق یک نفر نداند.

.
این کتاب پس از چاپ خود جایزه گنکور را نصیب پروست کرد و زیبایی هایی که در توصیف نقاشی های الستیر و توصیفات کلیسای مصور بلبک بیان میکند، همچنین در برخورد از شناخت زیبایی های چهره دختران و دوشیزگان بلبک بیان میدارد، که در تقابل با ثبات حافظه است و همچنین کششی که این مکان تفریحی برای زندگی در لذات شهوی و لحظه ای در کتاب ایجاد میکرد را پروست به زیبایی با پرداخت به کنه شخصیت ها و پرداختن به ریز جزئیات رفتاری و شناختی انسان ها به گونه ای با یکدیگر تلفیق میکند که ستودنی بودند.

اری
شاید بهترین تعبیر پروست نسبت به شاهکارهای هنری همان باشد که خود آن شاهکار ها پیروان خود و ادراک از خودشان را با گذشت زمان میسازند.
چرا که در ابتدای امر هیچکس به ژرفای شاهکار پی نمیبرد و نیاز به زمان خواهد داشت.
تا ببینیم در ادامه چه خواهد شد.

در پناه خرد.