بعضی کتابا اینجورین که حتی اگر اون دنیا و فضا رو لمس نکرده باشی
وقتی می‌خونیشون انگار خود تویی که داری اون داستان رو زندگی می‌کنی...
و هر خسی که شخصیت داره تجربه می‌کنه رد تجربه می‌کنی....
با درداش درد می‌کشی...
با عاشقیش، عاشق می‌شی...
با خنده‌ش می‌خندی و با گریه‌ش گریه می‌کنی...
رمان برف تابستانی به طور عجیبی شمارو تو دل خودش غرق می‌کنه....
عشق رو تو دلتون می‌ذاره و همراهتون تا آخرش میاد
        

          سیر داستان مطلوب و دلنشین
متفاوت بود.
ایرانمهر واقعا ژان گریز است.
پایان‌بندی را دوست نداشتم. انگار دم‌بریده شد اثری که می‌شد زیباتر تمام شود.
        

          روایتی بسیار زیبا از عشق. قلمی روان و همراه کننده.
داستان عشق هایی که از هفت سالگی در وجود شخصیت اول شکل گرفته با همان معصومیت کودکانه و عشق بعدی در نوجوانی که موضوع سکوت عشق، زیبایی اون رو دو چندان کرده.
داستان بعد از زمان دانشگاه از اون حس عشق خارج میشه و انگار نویسنده فقط خواسته نقش عشق رو تو زندگیش تو اون برهه های زمانی نشون بده اما با این عشق عمیقی که نشون داده تو قسمتای قبل این بریدن های یهویی تو ذوق میزنه.
در کل کتاب عاشقانه قابل قبولی بود.
        

          روایتی زیبا از عشق و سکوتی که حفره دل را پر می‌کند.
داستانی معمولی به سفیدی برف اما در وسط تابستان! طرفدار انتهای دیگری برای کتاب بودم. 

"برف تابستانی و هفت ثانیه سکوت عشق "، عضو لایق سری هزار دستانِ برج بابل چشمه. 
        

          نویسنده خیلی خوب خواننده رو با خودش همراه میکنه تا انتهای کتاب
انتهای کتابی که یکم غیر معقول به پایان میرسه و توی ذوق میزنه...
ولی نویسنده خیلی خوب احساسات و درونیات شخصیت داستانش رو بیان میکنه به طوری که در عین مفصل بودن کسالت بار نمیشه...