داستانی جذاب و زیبا از آگاتا کریستی. اگر می خواهید متعجب و متحیر شوید و مجذوب قدرت نویسندگی و ذهن فوق العاده قوی نویسنده شوید، حتماً این کتاب را بخوانید. واقعاً یک نویسنده باید قدرت ذهنی زیادی داشته باشد تا بتوانید همچین داستانی بنویسد و وقایع آن را جوری کنار هم بگذارد که مخاطب سردرگم شود.
ماجرا از این قرار است ده نفر به یک جزیره موسوم به جزیره سرخ پوست دعوت می شوند؛ اما آن ها میزبان را نه دیده اند و نه می شناسند. در ادامه هر کدام از این ده نفر به شیوه ای می میرند. این شیوه ها هر کدام در یک شعر که در اتاق همه مهمانان نصب شده اتفاق می افتد. شعری به اسم ده بچه سرخ پوست که در آن هر کدام از بچه سرخ پوست ها به طریقی می میرند و یکی یکی کم می شوند.
غیر از این ده نفر هیچ کس در جزیره نیست و ارتباط جزیره با دنیای اطراف قطع شده است. ابتدا حدس می زنی که خب کسی در جزیره مخفی شده و این افراد را می کشد؛ ولی اندکی که در داستان پیش می رویم این نظریه اعتبار خود را از دست می دهد. چرا که آن ها جزیره را می گردند و نه کسی را پیدا می کنند و نه جایی برای مخفی شدن در جزیره وجود دارد. پس یکی از آن ده نفر قاتل است. اما او کیست؟ و این سوالی است که برای رسیدن به جواب آن باید کتاب را تا آخر خواند. البته می شود به هر کدام از آن ها مضنون شد ولی آیا مدرک مورد قبولی دارید و بر اساس شواهد این حدس را می زنید؟ وقتی فرد مورد نظر شما نیز کشته شود آن وقت چه می کنید؟
داستان به شکلی پیش می رود که واقعاً مخاطب گیج می شود و عاجز از شناسایی قاتل.
اگر قصد به چالش کشیدن مغز خود را دارید حتماً این کتاب را بخوانید.

امین پازوکی ۱۴۰۱/۰۴/۱۲
        

          واقعا عالی بود . چقدر ذهن اگاتا کریستی فعال بود و چقدر این زن باهوش بوده
        

          اندکی بعد از تحویل سال ۴۰۲
آخرین کتاب سال یک
‌
واقعا از هیجان قلبم تاپ تاپ می‌کوبید اون آخرا و چون نزدیک سال تحویل بود و می‌خواستم قبلش تموم کنم یه‌جاهایی رو اصن نمیفهمیدم و برمی‌گشتم از اول میخوندم هی. که دیگه بیخیال شدم و بعد مراسم تحویل سال نو و این صوبتا برگشتم فصل پایانی رو با آرامش و توجه بیشتری دوباره خوندم. 
باید بگم بعد خوندن چهارپنجتا از کتابای آگاتا دیگه حقه‌هاش شگفت‌زده‌ت نمی‌کنه چون زیادی پیچیده میشن و هیچ سرنخی نداری که بتونی حدس بزنی قاتل کیه. 
و آخرش که پوآرو (البته که این کتاب از مجموعه پوآرو نبود) یا دانای کل ماجرا رو کشف می‌کنه، می‌خوره تو ذوقت چون تو از خیلی چیزها خبر نداشتی و خماری که چه اتفاقی افتاده. اینکه آگاتا جنایی‌نویس معرکه‌ای هست شکی توش نیست اما بنظرم این قهار بودنش به‌خاطر پنهان کردن یه عالمه از سرنخ‌هایی هست که فقط خودش خبر داره و آخر داستان رو می‌کنه و این موضوع خیلی پسند من نیس:)
        

          بالاخره با قلم آگاتا کریستی رو به رو شدم و چه کتابی ازش خوندم!!!!!!
اگر بخوام با دو کلمه توصیفش کنم میگم حیرت انگیز و جذاب ؛ ولی این کتاب خیلی حرف برای گفتن داره!
قلم شگفت انگیز خانم کریستی من رو جوری تسخیر کرد که با وجود درس و مدرسه (😩) تونستم کتاب رو تو ۳ روز تموم کنم و رکورد جدید برای خودم ثبت کنم!!
شخصیت های کتاب بسیار حساب شده و کامل بودن ، به طوری که بعد ازینکه باهاشون به طور کامل آشنا میشدی ، (حدود در ۳۰ صفحه اول این اتفاق میافتاد) به شدت برات واقعی میشدن!
روند و خط زمانی محشر بود و چیزی که باعث میشه کتاب رو در سریع‌ترین حالت ممکن تموم کنید همینه ؛ چون دقیقا در لحظه ای که لازمه اتفاق جدید میوفته و باز دوباره همه چیز رنگ و بوی جدیدی میگیره!
پایان کتاب برای من اصلا قابل پیش بینی نبود ولی شاید تنها نقطه ضعفی که میتونم ازش بگیرم اینکه به دلیل شعر ده بچه زنگی که در اول داستان اومد شاید اتفاقات پیشرو یکمی قابل حدس میشد ، ولی آیا پایان کتاب قابل حدس بود؟ برای من به هیچ وجه.
به عنوان تازه کار در ژانر جنایی خوشحالم که کتاب آگاتا کریستی جزو اولین ها بوده!
پ.ن۱ : در ابتدای کتاب با تمام هوش و حواسم در حال به خاطر سپردن بسیاااار دقیق شخصیت ها بودم و در طول کتاب صدهاهزاربار به شعر و اطلاعات شخصیت ها برگشتم تا هیچ چیزی از دستم در نره!(احساس میکنم یکی از ویژگی های خوندن کتاب های آگاتا کریستی همینه.)
پ.ن۲ : مضمون و موضوع کلی داستان رو دوست داشتم
"مجرمانی که قانون نسبت به آنها سکوت کرده بود"
و چقدر بعضیاشون سزاوار این مجازات بودند.
و چقدر بعضیاشون در مقابل این مجازات مظلوم و بی گناه بودن.
        

          لطفا این کتاب را با کتاب های و انگاه هیچ‌کس نماند تبدیل به یک نسخه بکنید چون فقط چند ناشر با اسامی متفاوتی انها را چاپ کرده اند .
        

          فکر می‌کنم دفعه قبل این را 12-13 سال قبل خوانده بودم. با این حال قاتل را یادم بود :))
        

          در نوجوانی این کتاب را خواندم
حالا حتی سیر کامل داستان را یادم نیست
ولی مزه ی عجیبش زیر زبانم است، حس معماگونه اش.

از آخرین کتاب های خانم نویسنده بود که از کتابخانه گرفته بودم، آنقدر برایم جالب بود که اسم عروسک میمون سیاهی که الهه دوخته بود و به من هدیه داده بود را گذاشتم زنگی...
و جز من هیچ کسی زنگی را دوست نداشت، حالا هم توی گنجه ی بالای کمد دیواری ست هنوز هم بچه ای زنگی را دوست ندارد...
        

          درباره کتاب ده بچه زنگی:
مردی به نام اوون،ده نفر از افراد متفاوت را به یک خانه در یک جزیره دعوت می کند،آنها دعوت آقای اوون را قبول کرده و به جزیره می‌روند.
وقتی به خانه می رسند می‌فهمند که آن خانه هیچ میزبانی ندارد و هیچکس جز آن ده نفر در جزیره نیست. آنها نمی‌توانند از جزیره فرار کنند پس مجبور می شوند چند روز را در جزیره بمانند. اما زندگی در این جزیره اصلا آسان نیست،زیرا هرروز اتفاقاتی عجیبی در جزیره رخ می‌دهد.


نظر من:
اولین کتابی بود که از خانم آگاتا کریستی خوندم و واقعا جالب بود 
روند داستانی خوبی داشت و به نظرم همه چی خیلی خوب بود.ولی ترجمه ی خیلی بدی داشت. 

        

          غیرقابل پیش‌بینی و فوق العاده 
        

          یکی از پرطرفدارترین رمان‌های کریستی در دنیا. و البته بدون حضور کارآگاه پوآرو یا خانم مارپل. ده نفر، به یک جزیرهٔ خاص از طرف آقا و خانم اوون دعوت می‌شوند. در جزیره، تنها و تنها یک عمارت مدرن اشرافی وجود دارد و هیچ‌کسی به جز این ده نفر، ساکن جزیره نیستند. به مرور، تک‌تک این ده نفر به قتل می‌رسند و سوال مشترک باقی‌مانده‌ها، پیدا کردن قاتل است.
البته من ترجیح می‌دادم که قاتل، فِرِد ناراکوت (قایق‌ران) و بیرون از جزیره باشد که خب گویا خانم کریستی همچین ترجیحی نداشتند. :)
از روی کتاب یک سینمایی در حوالی دهه شصت میلادی و یک مینی‌سریال سه‌قسمتی در سال‌های اخیر با عنوان (and then there were none) ساخته‌اند. البته که من کتاب را بیشتر دوست دارم.
        

          به عمه ام زنگ زدم گفتم  که چه کتاب هایی از آگاتا کریستی خوانده گفت قتل در قطار سریع السیر شرق و ده بچه زنگی گفتم می توانم  را بخوانم گفت بله. ده بچه زنگی را خریدم  خیلی طول کشید تا این کتاب را بخوانم آخر در تابستان تنبل شده بودم وقتی به قتل تونی مارستون رسید حدس هایی زدم که در  آخر درست در آمد البته بعدش کمی گمراه شدم ولی دوباره به همان حدس  رسیدم 
                                                             با تشکر حبیب توکلی
        

          اگر داستان جنایی دوست دارید توصیه می کنم حتما بخونید.
        

          برای منی که عادت به موازی‌خوانی دارم کتاب مناسبی نبود!
اینطوری که خب اینم کنار بقیه کتاب‌هام مزه می‌کنم، و یهو می‌بینی اوه! 
- کتاب دیگه؟ نه ممنون.
- فیلم، سریال، انیمه؟ نه می‌خوام ببینم آخرش چی میشه.
- امم باشه ولی پس‌فردا امتحان داریا؟ هنوز تا شب امتحان خیلی وقته.

تجربه‌ی نابی بود آگاتا جان. ولی ممنون! حدالامکان تلاش می‌کنم وسوسه نشم تو تایم پروژه و امتحانات کتاب دیگه‌ای ازت رو باز کنم😁
        

          جالب بود چون تا آخرش نتونستم حدس بزنم معمای قتل ها چیه

        

          تجربه دوم من از خانم کریستی، بعد از قتل راجر آکروید.
کتاب‌های ایشون از جنبه معمایی که طرح میکنن واقعا جالبه، اما شیوه پرداخت به معما و مخصوصا جواب دادنشون رو دوست ندارم. مدل کتاب‌هاشون حداقل در این دو کتاب اینجوری بوده که قاتل تا یکی دو فصل آخر مخفی می‌مونه و یه‌دفعه به‌طرز معجزه‌آسایی ازش رونمایی می‌شه. 
من دوست دارم توی کتابی با ژانر جنایت، حدس بزنم و سرنخ بگیرم، متاسفانه هیچ‌کدوم از این دو کتاب برام این‌طور نبودن.
توی ده بچه زنگی یعنی این کتاب، من از ده نفر به چهار نفر شک داشتم که دوتاشون شک درستی بود، ولی نه چون سرنخ داده بودن، چون طبق کتاب قبلی حدس می‌زدم چه شخصیتی ممکنه برای خانم کریستی قاتل قابل‌قبولی باشه. به جای اینکه از روی وقایع داستان به حدس برسم، ذهن نویسنده رو پیش‌بینی کردم.
فکر کنم مدل کتاب‌هاشون کلا همينه، سعی می‌کنم از این به بعد بیشتر از معما لذت ببرم و خیلی از اینکه میخوان خودشون در آخر حلال مشکلات باشن ناراحت نشم. به‌عنوان یک کتاب جنایی-معمایی که در اون شواهد و مدارک جنایات بررسی می‌شه و شخصیت‌های متعدد به‌عنوان مظنون درنظر گرفته شده و تبرئه می‌شن، جالبه‌.
        

          بنظر من یه نسخه کلاسیک و قوی از کتاب دیزی دارکر بود و من واقعا دوستش داشتم
        

          هنوز وقتی به ماجراهای کتاب فکر می‌کنم هیجان‌زده و ذوق مرگ می‌شم.
        

          اولین تجربه‌ی من از آگاتا کریستی چندان جالب نبود! 
کتاب معمایی خوب بنظرم کتابیه که هم‌زمان که غیرقابل پیش‌بینی و حدس زدنه، سرنخ هم به خواننده بده تا حداقل برای حل پازل معما، فکر و تلاش کنه.  این کتاب نه تنها هیچ سرنخی نمیده، تقریبا ۷۰ الی ۸۰ درصدش لو رفته‌ست، یعنی فقط منتظری اون اتفاقاتی که خودش اول کتاب لو داده، اتفاق بیفته و ببینی آخرش قراره چی بشه و قاتل کیه.خب این خیلی خسته و کسل‌کننده نیست؟!
 از اونجایی‌که کتابِ خیلی معروف و محبوبی هست دلم نمیخواد بگم نخونیدش چون شاید شماهم مثل اکثر کسایی که خوندنش خوشتون بود ولی من وقتی به آخر کتاب رسیدم، با اینکه اصلا فکرشو نمیکردم قاتل کیه و انگیزش چی میتونه باشه ولی چندان شگفت‌زده نشدم و در مجموع اصلا راضیم نکرد🤷‍♀️ یکم تخیلی و لوس تموم شد😶‍🌫️
دو ستاره‌ای که به کتاب دادم به‌خاطر ایده اولیه کتابه، اینکه هر کسی میتونه قاتل باشه، قاتل فقط اونی نیست که مستقیم با گلوله یا چاقو یا هر سلاح دیگه‌ای یه نفر رو به قتل میرسونه، همه‌ی ما میتونیم به راحتی قاتل باشیم و هیچ قانونی نتونه ما رو محاکمه و مجازات کنه، به جز وجدان خودمون.