من نسخه ترجمه محمد قاضی را خوانده ام
        

          این کتاب به شدت زیبا بود و خیلی قشنگ اطراف رو توصیف می کرد.
من به حیوانات وحشی و مخصوصا گرگ ها خیلی علاقمندم.
اگه کسی به طبیعت و حیوانات علاقه داشته باشد این کتاب براش کتاب مناسبی خواهد بود.
        

          راستش تموم نشد..
دوران کودکی ام سریالی بود با نام سپید دندان .گرگی که میان آدم ها زندگی میکرد .خیلی دوستش داشتم .اما کتابش خیلی کند بود و نتونستم به سر انجام برسونمش.
اولین باره از تموم نشدن یک کتاب ناراحتم.دلم میخواست مثل بچگی کتابش را هم خیلی دوست میداشتم
        

          قشنگ بود ولی زیاد مورد پسندم نبود.یعنی واقعا کتاب قشنگی بود اما با سلیقه ی من سازگار نبود
        

          از نوجونی یه گوشه ذهنم بود که این کتاب رو بخوونم. هفه پیش که کتاب رو دیدم روی جلدش نوشته بود ادبیات داستانی برای نوجوانان. با اندکی شرم از سن و سالم و با توجه به اینکه همیشه توو برنامه ام بوده و هیچ وقت فرصتش پیش نمیومد کتاب رو خوندم. محشر بود. کاش همون نوجوونی خونده بودم به جای اونهمه درس! میشد یکی از بهترین خاطرات اون موقع ام.
        

          داستان در مرد توله ای با نژاد گرگ و سگ است که از کودکی همراه مادرش در قبیله سرخ پوستان زندگی می کرد،زندگی  در حیات وحش و بدون حمایت انسان ها را بلد نبود و برای زندگی کردن به انسانها وابسته بوده است این  وایستگی او باعث شده بود که حتی وقتی فرصت فرار از دست انسانها را داشت ،این کاررانکرد و با وجود تمام آزار و اذیت انسانها پیش آنها ماند . در این کتاب نویسنده این موضوع را به خوبی نشان داده بود.( وابستگی به هرچیزی باعث میشود انسان به بند کشیده شود و زندگی آزادانه خود را از دست بدهد.)
من از خواندن این کتاب لذت بردم به نظر من نویسنده خیلی خوب تمام آزار و اذیت هایی که به سپیددندان میشد و وابستگی او به انسانها را توصیف کرده بود . 
من خواندن این کتاب را به نوجوانها توصیه میکنم .
        

          شروعش برام خیلی کند بود و نصفه ول کردم ولی بعد که دوباره رفتم سراغش و به پایان رسوندم دیدم داستانش خیلی قشنگ تر از اونیه که فکر می کردم...
        

          عاشق این کتابم. کتاب راوی سوم شخص دارد اما اونقدر قشنگ افکار و احساسات شخصیت سپید دندان رو به خوبی بیان کرده که احساس میکنی راوی اول شخصه. فراز و نشیب هایی که تو زندگی این سگ-گرگ بود رو دوست داشتم و تلاش هایی که کرد تا در نهایت به زندگی ای که حقش بود برسه.
آوای وحش رو هم خوندم و هر کدومشون قشنگی خاص خودشون رو دارن.
        

          نوشته های جک لندن یه ویژگی جالبی که به نظر من دارن اینه که اغلبشون در ستایش قوی بودن و مذمت ضعیف بودن نوشته شدن و اینکه ضعیف باشی، توسط قوی خورده خواهی شد و این قانون زندگیه...البته سپید دندان  در کنار اینها از مزایای متمدن شدن هم صحبت میکنه... سپید دندان یه موجود نیمه سگ و نیمه گرگه که از همون کودکی وارد یه قبیله سرخ پوست میشه که قبلا محل‌زندگی مادرش بوده و توی همین قبیله با توجه به قانون قوی، ضعیف رو میخوره تبدیل به گردن کلفت ترین موجود بین همنوعان خودش میشه... در کل، به شخصه کتبی رو دوست دارم که به ما یاد میدن چجوری توی شرایط بی‌رحمانه زندگی ازضعف اجتناب کنیم و شرایط قوی بودن و به دنبالش زندگی کردن رو برای خودمون مهیا کنیم.
        

          🌀

از روان بودن ترجمه و زیبایی قلمِ نویسنده که بگذریم

به جانِ کلامِ این داستان می‌رسیم
«تربیت»
کُنشی که گرگ زاده‌ای خون‌خوار را از گرگ بودن جدا می‌کند، اگر درست باشد
و انسانی را از یک حیوان هم پست‌تر می‌کند، اگر درست نباشد


        

          خوی بهیمنی انسان که حتی میتواند وحشی ترین حیوان را مطیع کند و حمله جک لندن به همین موضوع هست تو آوای وحش بیشتر عنوان شد
        

          «سپیددندان» نام یک سگ قطبی است. برای من اوج هنر «جک لندن» در این کتاب، توصیف حالات و زاویه دید سپیددندان بود.
یادم هست وقتی با شعف از این هنرنمایی برای پدرم تعریف می‌کردم، جمله‌ی جالبی گفت که به دلم نشست: آره، خونده‌مش. یه جوری توصیف می‌کنه که فک می‌کنی خودش یه زمانی سگ بوده!
و به نظر من این بهترین تمجید از نویسنده بود :))
        

          کتاب در کل در باره تقابل غریزه و اصول تربیتی مختلف و اثر شگرفی که هر روش تربیتی برجا میزاره ،صحبت می کنه واقعا ارزش خوندن داره مخصوصا با ترجمه آقای قاضی که یه کتاب خوب به یه شاهکار ادبی تبدیل کرده....
یه نقدی هم به آقای جک لندن دارم(خدابیامرز) فرد بسیار نژاد پرستیه و چند جای کتاب این دیدگاه صراحتا و عمدا خواهید دید
برای مثال در فصل "دشمن نژادی خود" سفید پوستان را اربابانی باهوش تر تواناتر و در کل بهتر یا بقول خودش خداتر می نامد....
        

          

گفته بودم قبلا هم که من عاشق گرگام و هر چیزی که درمورد گرگ هاست و عاشق کارای جک لندن چون درمورد گرگ هاست 

سپید دندان تبدیل شدن به یک قدرت برتر بین همه کسایی هستش که بهت احساس سرافکندگی، ضعف ، شکست و حقارت میدن 

سپید دندان داستان گرگ - سگی هستش که بخش بزرگ وجودش از گرگ هاست 
داستان مثل کار قبلی جک لندن داره توی جاهای سردسیر و مردمانی که دنبال طلا هستن میگذره ،  اول با دو مردی که دارن توسط گرگ ها کشته میشن شروع میشه و نهایتا متوجه ارتباط این داستان با به وجود اومدن سپید دندان میشیم 
مادر سپید دندان سگ اهلیه و به خاطر انسان ها و وفاداریش سپید دندان رو رها می‌کنه 
همین خصلت مادرش به سپید دندان هم میرسه . 

سپید دندان با صاحب های متفاوت روبرو میشه و بهشون میگه خداوندگار 
فکر میکنم چون خود جک لندن هم سفید پوست بود از صاحبای سفید پوست به عنوان خداوندگاران برتر نام می‌بره 
این بار هم داستان درمورد گرگیه که میفهمه زندگیش باید با 
حیله ورزیدن ، جنگیدن ، غارت کردن ، کشتن ، قدرت ، سریع بودن ، باهوش بودن و نترسیدن پیش بره 
خیلی از اتفاقات منو یاد آوای وحش می انداخت 
به خصوص بخش آخرش 
و خیلی به اینکه ما آدما طبیعت رو از بین می‌بریم و با کارهامون اون رو وحشی میکنیم و چه طور به حیوانات آسیب می‌زنیم اشاره کرده بود . 

بخش جالبش جایی بود که سپید دندان که گرگ نر بود به هیچ عنوان به گرگ های ماده حمله نمی‌کرد و غریزه اش مانع آسیب رسوندن به اونها بود 
حتی جایی که یه گرگ ماده بهش حمله می‌کنه ، سپید دندان همچین حرکتی رو انجام نمیده و ساکت میمونه .
نسبت به آوای وحش جنگ و خون ریزی بیش تری داشت و 
میخواست بهمون بگه 
مهم نیست الان چه قدر ضعیفی به اصل خودت برگردت 
دنیای الانم همون دنیای وحشی عصر حجره 
بکش تا کشته نشی 
و برای رسیدن به خواسته هات به هر شکلی بجنگ
و آخرش هم یه مقدار باز تموم شدش یه طوری که اصلا انتظارش رو نداشتم
        

          توصیه میکنم بخونید
        

          داستان روونی داره
علیرغم عنوان رمان کلاسیک به رده سنی پایین می‌خوره
دوستدارای حیوانات از این داستان می‌تونن بشدت لذت ببرن
شروع و ادامه و پایان قشنگی داره
        

          برای دو یا سومین مرتبه از ایام نوجوانی تا الان هست که  این کتاب رو می خونم.
خیلی دوستش دارم.... در مجموع کتاب هایی که شرایط سخت  رو به تصویر می کشه برام جذاب هستن
کتابی که امروز خوندم از انتشارات افق و ترجمه محسن سلیمانی و مربوط به سال ۱۳۷۷ بود.

        

          خوب بود فیلمش را هم دیده ام