راستش نثرش مسحور کننده و در عین حال برای من خسته کننده است. کتابهای روونتر رو بیشتر دوس دارم. مغزم این حجم از استعاره و تشبیه و صنایع ادبی و سجع رو دیگه بر نمیتابه.
زندگی عادی ساده تر از اینهمه پیچیدگی نوشته شده در یک کتابه. همون لذت خوردن سیب زمینی داغ آتیشی با گلپر.
تنفس توو هوای ساوالان
گشت و گذار توو اثرگاه ها (موزه ها) بدون این حجم از فلسفه بافی
      

        قبلا کتابهای دیگه ای از این نویسنده خونده بودم ولی این یکی واقعا ضعیف بود و مشخص بود جز کارهای اولیه این نویسنده است.
      

        فضای این کتاب به شدت تاریک و تلخه مثل کتاب 1984
اینقدر تلخ که نتونستم پشت سرهم بخوونمش
      

        از نوجونی یه گوشه ذهنم بود که این کتاب رو بخوونم. هفه پیش که کتاب رو دیدم روی جلدش نوشته بود ادبیات داستانی برای نوجوانان. با اندکی شرم از سن و سالم و با توجه به اینکه همیشه توو برنامه ام بوده و هیچ وقت فرصتش پیش نمیومد کتاب رو خوندم. محشر بود. کاش همون نوجوونی خونده بودم به جای اونهمه درس! میشد یکی از بهترین خاطرات اون موقع ام.
      

        یک نفس خواندم. روایت زجر زنان در کشورهای جهان چندمی. روایت تلخ زن بودن!
      

        ازون دسته از کتابایی بود که مورد علاقه دبیرستانی هاست. به سن ما نمیخوره دیگه. کلیشه ای و دور از واقعیت.
با این حال متن روونی داشت
      

        توضیحاتی که برای کتاب نگاشته شده اصلا ربطی به این کتاب نداره و این کتاب هول محور پادشاهی ساسانی است و بانو آذر اناهید