هنگامی که به انسان زیان (و ناراحتی) رسد، ما را (در هر حال:) در حالی که به پهلو خوابیده، یا نشسته، یا ایستاده است، می‌خواند؛ امّا هنگامی که ناراحتی را از او برطرف ساختیم، چنان می‌رود که گویی هرگز ما را برای حل مشکلی که به او رسیده بود، نخوانده است!

...چون منافق و حیله‌گر مانند شخص نیکوکار محجوب خنده نمی‌کنند و خنده‌‌ی این، طور دیگر است و همچنین شخص دوروی مزور به همان قسم گریه نمیکند که آدم نیکوکار. هر حیله و دروغ یک نقابی است که هرقدر اورا به دقت و استحکام ساخته باشند، باز شخص آگاه نقاب را از صورت تشخیص می‌دهد. _پلانشه

عاشق، زودباور میشود و عشق، مردان را چون طفلان ، زبونِ خود میسازد...