یک داستان خوش روایت و شیرین و دوست داشتنی 
        

          یادم می آید کلاس سوم سر کلاس کتابخوانی هر دفعه چند صفحه ای از کتاب می‌خواندیم . 

کتابی زیبا و بامزه با روایتی درباره ی یک خمره بی ارزش برای ما و با ازش برای دانش آموزان روستا.
این کتاب را تا کودک هستید بخوانید ،چرا که آن موقع است که برایتان دعوا های خانواده ها با بچه ها ،حرف های بچه ها ،زدن ها ی دانش آموزان برای یک خمره و .. جذاب است . 
این کتاب متن بسیار روان و عالی دارد که هر کسی کاملا متوجه همه چیز در داستان میشه ‌ . 
اما توصیه من این است که این کتاب را تا زمانی که خردسال هستید بخوانید و از آن لذت ببرید .
        

          
داستان خمره از جایی شروع می شود که شاید برای کسی که در سال 1402 دارد کتاب را می‌خواند مساله پیش پا افتاده ای باشد. شکستن خمره ی مدرسه ی یک روستا. اما آقای مرادی کرمانی دست خواننده را با کلمات ساده ی خودش میگیرد و توی روستا می‌چرخاند طوری که خواننده هم نگران خمره می‌شود نگران ترک های از سرما و گرمای خمره و با مردم روستا دم خور می‌شود. 
خمره داستانی است که نویسنده به شیرینی برای ما روایتش می‌کند و در همه کشمکش ها پاک دلی مردم روستا را نشان می‌دهد.
 خمره داستانی ست که اگر دست یک نویسنده رئال نویس میدادی می توانست داستانی تلخ و تاریک باشد. اما آقای مرادی کرمانی به سادگی یک روستایی داستان را شیرین و روشن روایت می‌کند. 

#خمره
#حلقه_کتاب‌خوانی_مبنا
#با_کتاب_قد_بکش
#حلقه_کتاب_مبنا
#کتاب_امسال
        

          خمره کتابی است برای نوجوان و می تواند الگوی و معیاری در قله باشد پیش روی نويسندگان نوجوان. 
هوشنگ مرادی کرمانی نوجوان را بهتر از خودش می شناسد! وقتی برای نوجوان قلم می زند منطق بزرگسال خودش را کنار می زند و به مشکلات از دریچه نگاه نوجوان با همان تجربیات و جهان بینی محدود نگاه می کند.اینطور است که نوجوان های داستانهایش باور کردنی می شوند، صداقت و زلالی آنها قابل لمس می شود.
او در داستان گرفتار شعار نمی شود.تصویر می دهد.دیالوگ های طولانی و یا گفتگوهای درونی مفصل ندارد.با این حال آنقدر خوب اعمال شخصیتها را نشان می‌دهد که مخاطب گوهر وجودی و درون آنها رامی بیند.
روستای مرادی کرمانی روستایی پر از نور و امید است.از مشکلات می گوید از نا مرادی ها و دل شکستن ها ولی راه اصلاح را نمی بندد و خواندن داستانش حال مخاطب را خوب می کند.
رگه های ظریف طنز در داستان جدی او ،هنرمندانه گنجانده شده است.مثلا جایی که یک کودک روبروی قفس مرغ نشسته و به او زل زده تا تخم بگذارد و مرغ معذب شده است،یکی از بهترین نمونه های طنز کتاب است.
قابل توصیه به نوجوانان از ۹ سال تا بزرگسال
        

          وقتی که خوندن این کتاب رو تموم کردم متوجه شدم که به زبان‌های مختلف دنیا ترجمه شده و جایزه هم برده و واقعا حق این کتاب با این داستان روون و شیرین بود که اینهمه شناخته شده بشه...
داستان در مورد مدرسه‌ای هست در یک روستا که به خمره‌ی آب نیاز داره و در این میان کلی اتفاق میوفته... نویسنده به بهانه پیدا کردن یک خمره‌ی درست و حسابی برای یک مدرسه به بررسی فرهنگ یک روستا، روابط فردی و بین فردی و اجتماعی و بخصوص نحوه‌ی تعامل آدم‌ها با هم پرداخته... گاهی حس میکردم مشتی از حقیقت از فرهنگمون تو این کتاب ریخته شده که متاسفانه بعد از گذشت سال‌ها از نوشتن این کتاب هم هنوز برای تازه است....
        

          #یادداشت 
#خمره
خمره یک کتاب نوجوان از آقای مرادی کرمانی است همان کسی که با قصه های مجید میشناسیمش.
یک کتاب ساده و روان با یک موضوع ساده. داستان  یک روستای دور افتاده را روایت میکند.
این روستا یک مدرسه دارد که مدیرش، آقای صمدی معلم هر پنج پایه آن نیز هست. مدرسه خمره ای دارد که بچه ها از آن آب میخورند و قصه از آنجایی شروع میشود که خمره مدرسه میشکند. برای تعمیر و بعد تهیه خمره جدید اتفاقات مختلفی می افتد که مرادی کرمانی در 150 صفحه ماجرای آن را روایت میکند. کتابهای نوجوان ویژگی خاصی دارد که باعث شده من سعی کنم در بین موازی خوانی هایم، کتابی از این جنس هم داشته باشم. چالشهای قصه تلخ نیست و مشکلات زود حل میشود و با پایانی قابل قبول تمام میشود. 
گاهی داستان قابل پیش بینی است اما باز هم کلمات زیبا و روایت خوب آن را ملال آور نمیکند و با نویسنده همراه می شویم تا مشکل را حل کنیم.
از آنجا که کتاب در محیط مدرسه اتفاق می افتد مرا با خود به سالهای درس خواندنم برد و با اتفاقات خوب و بدش لبخند را بر لبانم نشاند. کتاب را صوتی با صدای آقای کرمی گوش دادم و دختر نوجوانم نیز از خواندن کتاب لذت برد و در مدرسه به دوستانش معرفی کرد.
آبان 1402
        

          ‌
‌
‌جنس نُقل‌های قدیمی‌ یک جور خاصی بود. مثل این شکلات‌های پُر زرق و برق امروزی نبود که کلی وقت چشمت دنبالش هست اما تا بیایی بفهمی چه مزه‌ای دارد تمام شده و رفته. نُقل‌های پدربزرگ و مادربزرگ را که می‌گذاشتی گوشه لپت، شیرینی‌اش آهسته و با آرامش راه می‌گرفت در وجودت. عجله نداشت که زود تمام شود. آرام و باطمانینه از رگ‌ها عبور می‌کرد و خودش را می‌رساند به عمق وجودت. به جایی دور، در لایه‌های پیچ در پیچ مغزت. جایی که بعد از سالها هم هر وقت اراده کنی بتوانی دوباره آن را بیرون بیاوری و مزمزه‌اش کنی.
‌
‌
خمره، از همان نُقل‌های شیرین و درشت پدربزرگ بود. هوشنگ مرادی کرمانی، مثل یک پدربزرگ مهربان، شیرینی داستانش را می‌نشاند در عمق وجودت. داستان خمره، بسیار روان، ساده و در عین حال جذاب پیش می‌رود. در طول داستان بالا و پایین‌های منطقی، کشمکش‌های جذاب و چینش قشنگ روایت‌ها را پشت سر هم می‌بینیم. قصه در یک روستا شکل می‌گیرد. شخصیت اصلی، آقای صمدی، مدیر و تنها معلم مدرسه روستاست و محور اصلی قصه، یک خمره است. خمره‌ای برای آب خوردن بچه‌های مدرسه. خمره‌ای که همه داستان به شکل هنرمندانه‌ای حول و حوش آن شکل می‌گیرد.

‌
داستان خمره، مثل یک فیلم روان و قشنگ به راحتی مخاطب را تا انتها به دنبال خود می‌برد. از برجستگی‌های کتاب، همراه کردن مخاطب در رده‌های سنی مختلف است. هوشنگ مرادی کرمانی با قصه‌گویی شیرین و دلچسبش، کودک، نوجوان، جوان، بزرگسال و حتی سالمند را پای کتابش می‌نشاند. داستان به راحتی احساسات مخاطب را درگیر می‌کند. در جایی بی‌اختیار بغض را در گلویت می‌نشاند و در جایی خنده را مهمانت می‌کند. در قسمت‌هایی از کتاب، ریتم قصه تند می‌شود. همان جایی که اتفاقات، پشت سر هم شروع و بلافاصله تمام می‌شوند. جاهایی که دوست داری لذت خواندن قصه را آرام‌تر بچشی اما اتفاقات از دستت لیز می‌خورند و می‌روند. در مجموع، نوشیدن قصه زیبا و زلال خمره را به همه پیشنهاد می‌کنم.‌
‌
‌

        

          سلام 
البته من این نسخه کتاب رو نخوندم خیلی سال‌ها پیش بود و عکس جلدش کاملاً متفاوت بود ولی خیلی زیبا و قشنگ نوشته شده بود مختصر مفید انگار مادربزرگ برات داره قصه تعریف می‌کند مختصر  و مفید، بی حرف اضافه، با تصویرسازی‌های زیبا
        

          تابحال چند باری این کتاب را خوانده‌ام، همیشه هم لذت برده‌ام. آقای معلم و بچه‌ها با یک چالش به ظاهر ساده ولی اساسی دست به گریبان هستند: آب. 
بچه‌ها در مدرسه آب می‌خواهند و نه از لوله‌کشی خبری هست نه چاه. رودخانه فاصله دارد و باید هر روز با یک خمره مشکلشان را حل کنند اما نگهداری این خمره خودش به ماجرایی طولانی تبدیل می‌شود.
        

          یک ظهر تابستانی،
در یک دشت بزرگ پر از تپه های سرسبز 
آفتاب گرم است اما پرنده ها می خوانند
پدرومادر ها روی زمین کشاورزی کار میکنند و بچه ها انقدر دویدند که عرقشان درآمده.
آنجا کنار دشت ابتدای جنگل
یک رود زلال و خنک و روان از چشمه جاریست...
دخترهای نوجوان نشسته اند دورو برش و طرف میشویند وحرف میزنند.
از آن حرفهای یواشکی که  مادرها هر چه گوش تیز می کنند آخرش سر در نمی آورند چه می گویند.
وسط اینها من دختر ۹ ساله ای شده ام
خیس عرق
خسته و خاکی از بازی
می روم سمت سرچشمه و خمره خمره آب می نوشم.
و خمره خمره به جانم می نشیند آن آب.
و سلام بر حسین می گویم
نه ادبی نقد کردم نه مرورنویسی
فقط توصیف کردم وسط شلوغی های زندگی امروز خمره خواندن را.
و تکرار میکنم زیبایی و عشق در سادگی است نه هیچ چیز دیگر.


        

          من این کتاب رو صوتی شنیدم
خوشونت داشت
        

          نوشته های استاد  هوشنگ مرادی کرمانی سرشار از صمیمیت همراه با حس نوستالژی و گرم و صمیمیه
در این مورد من فیلم خمره هم بهتون پیشنهاد میکنم ببینید، اقتباسی از کتاب خمره
        

          دومین کتاب هوشنگ مرادی کرمانی است که خواندم. درواقع این کتاب راهم گوش کردم با صدای حسن علیکرمی. داستان شیرین و جذاب، خوانش و موسیقی و صدای متن عالی، کتاب را مثل نمایشنامه صوتی کرده بود.

کتاب درباره خمره‌ی مدرسه ای در روستاست که ترک می‌خورد و تلاش اقای مدیر و روستایی ها برای آب دادن به بچه ها و دست یابی به خمره جدید.

نکته چندش آور داستان این بود که قدیمها ملت از جوی آب می‌خوردند. 
        

          خمره واقعا داستان نمکی و قشنگی داره. اصل موضوع خیلی ساده‌ست، خمره‌ای که بچه‌ها ازش تو مدرسه آب می‌خوردن می‌شکنه و بعد کلللی ماجرا دارن تا بتونن یه چیزی جایگزینش کنن
        

          کتاب بیش از اینکه مرا درگیر موضوع اصلی : خمره و آب، بکند، توجهم را به معلمی راوی، و سختی‌های کار در روستا جلب کرد.

فقرفرهنگی و مالی، تفاوت فرهنگی، برداشت های غلط ، خاله زنک بازی ها ، حرف و شایعه پراکنی‌ها، که اغلب در محله‌های کوچک که همه یکدیگر را میشناسند، برای یک معلم که از  خارج آن محیط وارد شده،‌آنهم با دغدغه تعلیم و تربیت، مشکل ساز و طاقت فرساست.
رفتار های صبورانه و سنجیده معلم را دوست داشتم.

به معلمان بخصوص آنها که قرار از تجربه تدریس در روستا و چنین فضاهایی را داشته باشند توصیه میکنم.
همچنین دانش آموزان نوجوان امروز، تا بیشتر قدر آب و امکانات امروز خود را بدانند.
پ.ن: انتهایش کلیشه‌ای شد، ولی خب چه میشه کرد😁
        

          تقریبا تا ۲۰ سالکیم هر سال یکبار این کتاب رو میخوندم
بی نظیر و حس خاصی داره
بهترین
حتما بخونید
        

          داستان خمره داستان شیرینی بود. سوژه ی داستان یعنی خمره، بسیار سوژه ی ساده ای بود اما نویسنده آن را به زیبایی تمام روایت کرد.
به نظرم نقطه ی قوت این داستان روایت زیبای آقای مرادی بود که داستان را به یک قصه ی پرکشش و جذاب تبدیل کرده بود.
اینکه ماهرانه اخلاق، خصوصیات و آداب و رسوم روستاییان را به تصویر کشیده بود از دیگر نکات مهم داستان محسوب میشد.
از طرفی دیگر بیان دقیق جزئیات واقعا برایم تصویرسازی را کامل میکرد. مثلا هنگام مشکلات آقای صمدی، من هم مدیر مدرسه می شدم و از دریچه ی نگاه او مشکلات را می دیدم. یا وقتی که قنبری از نیامدن پدرش خجالت میکشید گویی من جای قنبری این طرف صفحه های کتاب، خودم را جمع می کردم و سرم را از خجالت پایین می انداختم. همین همزادپنداری باعث شد که تا پایان داستان آن را مانند یک اتفاق واقعی و حقیقی دنبال کنم تا درنهایت ببینیم خمره به مدرسه می رسد یا نه (:
        

          داستان کتاب خمره توی یه روستا اتفاق می‌افته؛ جایی که یه خمره، مثل یه منبع آب شُرب برای مدرسهٔ روستا به‌شمار می‌آد و با خراب شدن خمره، مدیر مدرسه به تکاپو می‌افته تا یه خمرهٔ نو برای مدرسه تهیه کنه؛ ولی ماجرا به‌سادگی و راحت پیش نمی‌ره. شاید الآن این‌طور احساس بشه که با یه ماجرای خیلی ساده و حوصله‌سربر طرف هستیم؛ ولی به‌نظرم نویسنده توی پردازش و خلق یه تجربهٔ شیرین، خوب تلاش کرده و تونسته پیچش‌های خاصّی توی این ماجرای به ظاهر ساده، وارد کنه.
کتاب خمره توی نگاه من یه قصه با حال و هوای نوجوونه؛ ولی حتی اگه کتاب رو رسماً قصه یا داستان کودک و نوجوان بدونیم، لابه‌لای ماجراهای کتاب، پیام‌هایی وجود داره که برای مخاطب بزرگسال هم مفیده.
اولین کتابیه که از آقای هوشنگ مرادی کرمانی می‌خونم و مشتاق شدم به خوندن بقیهٔ کتاب‌هاشون؛ قلم نویسنده به‌شدّت روون و صمیمی و خالی از پیچیدگیه.
#حلقه_کتاب‌خوانی_مبنا
#تنها_کتاب_نخون
#با_کتاب_قد_بکش
#کتاب_خمره
        

          ما خانوادگی این کتاب رو صوتی گوش دادیم.
یک جاهایی پابه‌چای بچه های روستا استرس کشیدم به خاطر خمره... واقعا روایت خوب و جذابی داشت
        

          این کتاب را در دوران راهنمایی از پدرم هدیه گرفتم... دو بار خواندمش و سعی کردم در انشا هایم ازش تقلید کنم...روحت شاد مرد شریف🌱