بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
کتاب ایده ی اولیه جالبی داره
حتی نویسنده برای اینکه داستان رو جلو ببره تئوری علمی! ،هرچند تخیلی ، مطرح کرده که برای من خیلی جذابه

بیشتر از داستان که جاهاییش می‌تونه قابل پیش بینی هم باشه ، از مفاهیم جدید و جالب (مثلا همون تئوری) لذت بردم

ادبیات معمولی
شروع و پایان خوبی داره

در کل لذت بردم از خوندنش


یه نکته:
هر کتابی رو در هر حالت روحی که دارید نخونید ، اگه ناراحتی و افسردگی دارید این کتاب رو شروع نکنید ، اگر هم می‌خونید نیمه کاره رها نکنید و خوندنش رو کش ندید ❤️
        

          ورونیکا تصمیم می گیرد زندگی کند. 
شناخت مرگ ما را بیشتر به زندگی دلگرم می کند.
زندگی با چه معنی پیدا می کند؟ رهایی از حصار خودساخته و لذت بردن از تمام لحظات زندگی به مثابه آخرین روز عمر، زندگی در دیگر روز…
و مرگ در پایان هر  روز بسی شیرین!
و بیداری در روز دیگر، شاید فقط یک معجزه… و زندگی، در دیگر روز!
        

          اول از همه باید این رو اشاره کنم که کتاب بر خلاف اسم غلط اندازش به هیچ عنوان افسرده نیست؛ بر عکس، اگر دنبال کتابی می گردید که حالتون رو اندکی بهتر بکنه، یه کَمکی به فکرتون بندازه در مورد مسیر زندگیتون، و حقایق ذهنی نویسنده رو نصفی اشکار و نصفی غیر مستقیم، جلوی روتون بذاره؛ این کتابو بهتون پیشنهاد میکنم.
کتابی نیست که بگم فلسفه ی زندگیم رو تغییر داد و خیلی چیزهای جدید بهم آموخت در این سن و سال. ولی قطعا به کسی که به تازگی وارد سالهای جوانی شده توصیه ش میکنم. 
داستان نسبتا جذابه و نویسنده تا اونجایی که شده بهش عمق روانشناسی داده و از طرف دیگه روحیه ی حکمت آموز پائولو کوئلیو رو می تونیم حس کنیم. 
والسلام
        

          پشت دیوارهای قصر، مردمی هستند که از چاه دیگری آب خورده‌اند!
از بهترین‌های پائولو بود.
خیلی توصیه می‌شود :)
        

          مبتذل و مزخرف
وقت تلف کردن بود خوندنش
        

          کتاب سنگینیه اما جدا از اون ،کسایی که به دنبال دلیلی برای زندگی  هستند بسیار مناسبه و بهشون پیشنهاد میکنم
        

          گاهی دلم میخواست جای ورونیکا بودم🙁
        

          پائولو دست ما رو میذاره تو دست ورونیکایی که یه هفته دیگه فرصت زندگی گیرش میاد بعد از خودکشی ناموفقی که داشته، یه هفته که میریم کنار دیوونه‌ها، یا شایدم عاقل‌ها. می‌شنویم از زندگی‌هاشون و می‌بینیم ورونیکایی رو که قراره چجور با مرگ رو در رو شه. 

داستان در کل روان هست و فراز نشیب چندان زیادی نداره و تا حد زیادی هم قابل پیش‌بینیه. اما در عوض پر از حرف هست و پای جملاتی ازش میشه ساعت‌ها نشست و فکر کرد! در کل یاد نقل‌قولی از نیچه افتادم که میگه:

«آنان که نوای موسیقی را نمی‌شنیدند، آنان که می‌رقصیدند را دیوانه می‌پنداشتند.»
        

          پر از احساسات مختلف 
بعضی از قسمت هاش عاشق کتاب می شدم و با خودم می گفتم از این بهتر نمی شه گاهی هم از متن و تمام اتفاقات کتاب متنفر می شدم طوری که مسخره به نظرم می اومد اما در مجموع خوب بود و  دوستش داشتم مخصوصاً پایان دور از ذهنش که حسابی منو شوکه کرد 
        

          "تو هر لحظه از زندگی‌ات می‌توانی همه‌چیز را تغییر بدهی. فقط باید تصمیم بگیری."
ورونیکا تصمیم می‌گیرد بمیرد یکی از اون کتاباییه که آدمو به فکر فرو می‌بره. ورونیکا، با اینکه ظاهراً زندگی خوبی داره، تصمیم می‌گیره خودش رو بکشه. اما وقتی توی یه بیمارستان روانی بستری می‌شه و بهش می‌گن که زمان زیادی برای زنده موندن نداره، کم‌کم دیدش به زندگی عوض می‌شه.
این کتاب برای من یه تلنگر بود که چقدر قضاوت‌های جامعه می‌تونه آدمو محدود کنه و چطور ممکنه زیبایی زندگی رو از دست بدیم، فقط چون جرأت متفاوت بودن نداریم. سبک روایتش ساده و روانه، اما حرفای عمیقی توش داره که بعد از تموم شدنش هم توی ذهن آدم می‌مونه.
        

          من این کتاب رو به اعتبار اسم نویسنده شروع کردم چون در آستانه‌ی جوانی کتاب کیمیاگر رو از ایشون خونده بودم و خیلی دوستش داشتم امااااا خب اصلا به سبک  اون  کتاب نبود و خیلی تفاوت داشت و اونقدرها بخاطر خوندش ذوق نکردم اما خب خوب بود بخصوص اگر در اوایل دهه‌ی ۲۰ سالگی باشین میتونه بهتون کمک کننده باشه.
        

          کتاب یادآوری میکند که گاها یادمان میرود چیزی هایی داریم که می‌تواند حالمان را خوب کند 
        

          باید بگم تقریبا تا اواسط کتاب خوب بود بعدش دلم رو زد و زورکی تمومش  کردم .
        

          کتاب ششم سال 1402
جزء بهترین رمانایی که خوندم اصولاً من از رمان های که یه چیز آموزنده داشته باشند خوشم میاد فک کنم انسان دو بار زندگی می‌کنه یه بار زندگی عادی که می کنیم یه بارم زمانی که به این عقیده برسیم تنها یه بار فرصت زندگی داریم  این کتاب باعث شد فک کنم ما یه بار فرصت زندگی داریم چه بخواییم چه نخواهیم میگذره پس بهتره کارایی که دوس داریم بکنیم و به خودمون بیشتر توجه کنیم 
آدما تا زمانی که یه چیزیو از دس ندادن قدرشو نمیدونن زندگی یه محبتی به ما بخشیده شده پس بهتره بهترین بهره رو از زندگی ببریم
پائولو کوئلیو قطعا جزء نویسندگانی که دوسش دارم و کتاباش عالیه
        

          قشنگ بود. اوایلش داستان خیلی گیرا تر بود اما یکم که گذشت انگار خود نویسنده حوصله نداشته بنویسه، یکم اواخرش رو دوست نداشتم. یسری چیزا هم بهش اشاره شده بود که بنظر من اونقدراهم نیاز نبود. درکل کتاب قشنگی بود. 
        

          تیکه هایی از کتاب ^^
بعد چند مدت کوتاه شروع کردم به کتاب خوندن
و تمومش کردم . هنوز میخواستم بخونم ولی تموم شده بود 

        

          قلم پائولو رو دوست دارم کتابش قشنگه
        

          چطوری بخونمش؟
        

          کتاب‌های پائولو کوئیلو همه عالی هستند، اما این کتاب برای من متفاوت بود با آثار دیگرش، و به این معتقدم هر کتابیرو رو در هر بازه‌ی زمانی از زندگی بخونیم برداشت و تاثیر متفاوتی ازش داریم، اگر حس میکنین درگیر روزمرگی شدین یا به هر علتی خسته هستین این کتاب و حتما پیشنهاد میکنم، فضای اولیه‌ی کتاب سرد و تاریکه ولی اجازه بدین و جلو برید باهاش، اگرچه میشه انتهای داستان رو حدس زد اما اصلا از جذابیت و تاثیر گزاریش کم نمیکنه...
        

          از اون کتاب هاست که نه دوست دارم بهش امتیاز بدم ، نه تحلیلش کنم ، نه در موردش حرف بزنم ! 

ولی یه نظر کوتاه براش می‌نویسم :) 

موضوع کلی داستان ، جذاب بود ؛ قلم نویسنده هم جوری پرکشش بود که به خودم میومدم می‌دیدم بخش زیادی از کتاب رو خوندم .
تا اواسط کتاب هم فکر می‌کردم جزو کتاب های مورد علاقه‌م بشه ؛ ولی یه سری دیدگاه ها تو کتاب مطرح بود که من واقعا باهاشون مخالف بودم و به نظرم قشنگی داستان رو از بین بردن...یعنی در کنار جملات امیدوار کننده و زیبایی که تو کتاب بود ، یه سری عقاید نادرست و اعصاب خورد کن هم بود که نمی‌ذاشت از کتاب لذت ببرم ....خلاصه که حیف شد !

این کتاب باعث شد که دیگه دلم نخواد هیچ کدوم از آثار دیگۀ نویسنده رو بخونم .

حالا به کسی توصیه می‌کنم این کتاب رو بخونه ؟ نه !
 کتاب های بهتر و باارزش تری هم با این موضوع پیدا میشه ...