خب ! باید بگم که من تا الان خیلی سمت کتاب های کلاسیک نرفتم؛
از شرلوک هلمز یا مثلا پوآرو هم فقط اسم‌‌شونو شنیده بودم !
و شاید اگه این کتاب رو تو باشگاه کارآگاهان ندیده بودم سراغش نمی‌رفتم ...
اوایل هم زیاد با نوع متن و روند داستان ارتباط نگرفتم ولی به مرور هر چی جلو تر رفتم ماجرا برام جالب تر شد و خوندنش هم لذت بخش تر...
نیمه اول کتاب کمی کند برام پیش رفت ولی نیمه‌ی دوم خیلی سریع‌تر ...هر چند که من از روال آروم نیمه‌ی اول هم خوشم اومد ؛ فقط توصیفاتش خیلی زیاد بود که نمی‌دونم این یه نکته‌ی مثبت حساب میشه یا منفی !
در کل از خوندنش خوشحالم و مشتاق شدم که سراغ بقیه‌ی آثار این نویسنده هم برم ؛)
      

        تو طول داستان ، هی حدس های مختلف زدم و حتی کم احتمال ترین گزینه ها رو هم در نظر گرفتم؛ ولی نه! 
در واقع این یه قتل دو نفره بود و کسیکه باعث قتل بود ، شخصیتی بود که دوسش داشتم :) 
و حتی بعد از روشن شدن همه چیز ، با تمام وجودم بهش حق دادم !
البته گابریل حقش نبود اینطور بمیره ؛ بلکه حقش بود که زنده بمونه و زجر بکشه ! یا اینکه به روش دردناک تری بمیره :) 

وقتی تازه شروعش کرده بودم ، فکر می‌کردم که شخصیت اصلی و راوی داستان باید آلیشیا باشه و تعجب کرده بودم از اینکه روانشناسش نقش اصلیه و در نهایت وقتی دلیلش معلوم شد ، 
به نویسنده بابت ذهن خلاقش آفرین گفتم :)

فقط نمی‌فهمم که چرا در نهایت تئو همچنان ترجیح داد که با کتی بمونه و زندگی کنه و حتی چیزی به روشم نیاره! ...هر چقدر هم که عاشقش باشی ولی همچین آدمی ارزشش رو نداره ! و چه تضمینی هست کسی که یه بار چنین اشتباهی می‌کنه ، بازم تکرارش نکنه ؟ 

اون قسمتی که دیگه همه چیز روشن شد ، انقدر انتظارش رو نداشتم و ذهنم حتی به سمتش هم نرفته بود که یه لحظه خند‌ه‌م گرفت و بعدش دلم می‌خواست گریه کنم ! ( حتی اشک هم تو چشمام جمع شد :)) چون غم انگیز بود واقعا ...اینکه چه ساده اعتماد می‌کنی و مثل آب خوردن اعتمادت رو می‌شکنن ...
اینکه چه بی‌ریا احساساتت رو وسط می‌ذاری و طرف مقابلت چه راحت برات نقش بازی می‌‌کنه ...

و یه سوال ! واقعا هر اختلال و مشکل روحی روانی‌ای که برای کسی  به وجود میاد ، فقط به دوران بچگی‌ش بر‌می‌گرده ؟ یعنی ممکن نیست چیز دیگه‌ای بعدا باعثش بشه؟ یا ‌کسی که گذشته‌ی خوب و طبیعی‌ای داشته ، ممکن نیست که در آینده مشکل روانی پیدا کنه و یا مرتکب جنایتی بشه ؟ 

یه موضوع دیگه هم که برام سوال بود اینه که واقعا یه دفترچه خاطرات مدرک مهمی محسوب میشه ؟ چرا ؟! از کجا میشه اثبات کرد که طرف حقیقت رو نوشته ؟ اصلا منطقی نیست!

در مورد ترجمه هم ، اول خواستم از نشر سنگ بخونمش ولی اصلا ترجمه‌ی خوب و روانی نبود ؛ پس از نشر یمام خوندم که ترجمه‌ی خوبی داشت و سانسور خیلی کمی داشت ( شایدم اصلا نداشت!) و فقط مشکلش این بود که یه جاهایی تو مکالمات‌شون ، ترجمه بین حالت عامیانه و ادبی معلق بود ! 

و یه چیز دیگه اینکه من فکر می‌کردم بهت و ناراحتیم به خاطر این بود که شخصیت مورد علاقم در نهایت تو این ماجرا دست داشت ؛ ولی بعد فهمیدم این غم و بهت من به خاطر این بود که انتظار همچین کاری رو از گابریل نداشتم :) 
و با اینکه کتاب رو دوست داشتم اما احتمالا هر وقت که یادش بیفتم اعصابم خورد شه !
      

        وقتی قصد داشتم که کتاب رو بخونم ، با توجه به اینکه شخصیت های اصلی داستان پیر بودن ، فکر کردم که شاید نتونم باهاش خوب ارتباط بگیرم ؛
 ولی متن کتاب بسیار روان بود و با اینکه اتفاق خاص و هیجان انگیزی در طول داستان وجود نداشت ، اما با شخصیت ها همراه شدم و گذاشتم قطار آروم داستان منو با خودش پیش ببره ؛) 

کتاب ، توصیف روز و شب های تقریبا یکرنگ‌ و یکنواخت دو دوسته ؛ 
من فکر می‌کردم هدف نویسنده از نوشتنش یادآوری اهمیت سلامتی ، خانواده ، دوست های خوب و قدردانی از اونها باشه ؛ یادآوری اینکه تا سلامت هستیم و زمان با ما یاری می‌کنه واقعا زندگی کنیم ،که آخر راه مثل نیکولا حسرت زده و درمونده‌ی فرصت های از دست رفته و غیر قابل جبران نباشیم...که خودمون رو آماده کنیم‌برای حقیقتی ترسناک ولی غیر قابل انکار یعنی مرگ .

ولی انگار هدف اصلی نویسنده چیز دیگه ای بوده ؛ مثلا اینکه ما خودمون رو جای شخصیت اصلی بذاریم و ببینیم آیا تحمل چنین تغییر و از خود‌گذشتگی‌ای هر چند کوتاه مدت رو داریم ؟ چقدر می‌تونیم خوددار باشیم و پرستاری کنیم ، اونم بدون تحمیل عقیده و نظر خودمون ؟
( برای مورد آخر ، کتاب به وضوح نشون میده که گاهی تو مطمئنی  طرز فکری ، روشی و...غلطه ، داری می‌بینی که حتی دوستت داره خودشو به باد فنا میده ! اینجا ما وظیفه‌مون اینه که با آرامش باهاش صحبت کنیم و راهنماییش کنیم ولی وقتی قبول نمی‌کنه نمی‌تونیم نظر و عقیده‌مون رو تحمیل کنیم و بهتره که رها کنیم:) ...) 

حقیقتا یه جاهایی نمی‌تونستم شخصیت هلن رو درک کنم ! عصبانیت هاش و رنجوندن رفیق مریضش هر چند که از دستش به ستوه اومده باشه ...شاید انتظار داشتم بیشتر خودشو کنترل کنه چون نیکولا واقعا تو شرایط بد و ترسناکی بود ...
اشتباه نیکولا این بود که اصلا نمی‌خواست واقعیت رو قبول کنه ؛ می‌دونست چه خبره ها اما خودشو به اون راه میزد تا امیدی برای ادامه دادن داشته باشه ...
حس و حال نیکولا بهم دلهره می‌داد...
و بعد از اتمام کتاب ، احساسات هلن ذهنم رو درگیر کرد ...

یه چیز دیگه ! نیکولا وقتی از درمان های پزشکی و رایج ناامید شد رو آورد به روش درمانی ای به اسم طب مکمل ؛ اولش یاد چیزی افتادم که تو کشور خودمونم هست و ما با چنین عناوینی می‌شناسیمشون : طب سنتی ، طب ایرانی ، طب اسلامی و ... 
ولی بعد فهمیدم که مقایسه‌شون با هم اصلا کار درستی نیست !
طب مکمل اونها در واقع  یه روش جدید کلاهبرداری بود ! امید واهی و الکی می‌دادن به درمان بیماری و آدما رو بیشتر به سمت اذیت شدن و نابودی هل می‌دادن تا خودشون پول بیشتری به جیب بزنن ...

با همه‌ی خوبی ها و بدی های کتاب ، عادت کرده بودم به خوندنش تو نیمه شب های ساکت و آروم :) 

راستی ! نویسنده یه سرگذشت تقریبا واقعی رو پیش رومون گذاشته ؛ اتفاقاتی که خودش تجربه‌شون کرده ... 

پ‌ن : فکر نمی‌کردم‌ که براش یادداشت بنویسم اصلا ، ولی  یادداشتم طولانی هم شد ! 
      

        اولین کتاب ۱۴۰۴ .
امسال لحظه‌ی تحویل سال رو تو مسجد بودم و  در حالی که به صدای اذون ظهر گوش می‌دادم ،  دعای یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَار رو می‌خوندم :) 
شبش دوباره تو مسجد بودم  ؛ شب قدر و شب شهادت امیرالمؤمنین...
اولین کتاب امسالم رو هم‌متناسب با این شروع معنوی ، انتخاب کردم‌ :) 
کتاب ، همونطور که از اسمش پیداست ، در مورد نماز و شیوهٔ عبادت امام علی (ع) به طور خلاصه هست ؛ متن کتاب هم به شدت ساده و روانه ... عیبش این بود که یه جاهایی تکرار زیاد داشت ...
فقط بیشتر دلم خواست نهج‌البلاغه رو بخونم...انشاءالله که امسال دیگه بتونم شروعش کنم :) 

      

        با اینکه امروز تمومش کردم ولی آخرین کتاب ۱۴۰۳ خودم می‌دونمش .
احساس می‌کنم این مدت رو باهاش زندگی کردم! یعنی بخشی از زندگیم شده بود ؛ مخصوصا که آروم آروم خوندمش و  پاییز و زمستونم رو باهاش همراه بودم و صفحه صفحه‌ش رو با لذت هایلایت کشیدم .
احتمالا شما هم تا حالا همچین حسی رو نسبت به یه کتاب داشتین ولی بازم احتمالا اون یه کتاب روانشناسی نبوده! 
ولی انقدر خوب بود که بهم همچین حسی رو بده :) 
قلم خوب و روان نویسنده جوریه که آدم به راحتی با متن ارتباط می‌گیره ...
خیلی از کتاب های روانشناسی و خودیاری هستن که با متن خشک ، طولانی و البته تکراری ، انقدر خسته کننده میشن که به سختی میشه تمومشون کرد؛
 ولی تو این کتاب بعد از تعریف و معرفی کمال گرایی و زیر شاخه‌هاش ، موقعیت های مختلف رو بررسی می‌کنه و راه حل های کاربردی ارائه می‌ده ؛
 نویسنده برای هر موضوع از تجربیات خودش و آدمای دیگه مثال میزنه... 
بخش آخرش هم که راه حل ها رو به صورت خلاصه و دسته بندی شده آورده بود و حتی یه  روش برنامه‌ریزی هم برای به کارگیری درست و موثرشون  پیشنهاد داده بود :) 
شاید درست کمال گرایی و مشکلاتی که می‌تونه تو زندگی ایجاد کنه رو نمی‌شناسین ؛ ولی با توجه به اینکه مشکلیه که شاخ و برگش تو جنبه های مختلف زندگی‌مون اثر داره ، شناختش و مقابله باهاش واجبه ...
پس به نظرم خوندن این کتاب برای هر کسی می‌تونه مفید باشه .
خودمم باید بعدا و تو یه شرایط دیگه بازخوانی‌ش کنم :) 
      

        همه می‌گن خیلی تلخ و غم‌انگیز بود ؛ ولی به نظر من مضحک و اعصاب خورد کن بود...
بعضی جملات کتاب :

_من که اول جوانی ام است ، چرا برای یک بچه این قدر غصه بخورم ؟ آن هم وقتی شوهرم مرا با بچه قبول نمی‌کند ؛ حال خیلی وقت دارم که بشینم و سه تا و چهار تا بزایم!

_او هم حق داشت که نتواند بچۀ مرا ، بچۀ مرا که نه! بچۀ یک نره خر دیگر را سر سفره اش ببیند.

_بدی اش این بود که سه سال عمر صرفش کرده بودم!

واقعاً یه مادر این جوری ، انقدر بی احساس در مورد بچه‌ش فکر می‌کنه و تصمیم می‌گیره؟! ( آخه حیوونا هم با بچه‌شون اینطور رفتار نمی‌کنن :) ) 
از طرفی مرده کور بوده قبل ازدواج ندیده که این خانم بچه داره ؟ 

پایان کتاب هم که عالیه! ☺️:
به پشتی صندلی تکیه دادم و نفس راحتی کشیدم و شب هم بالاخره توانستم پول تاکسی را از شوهرم در بیاورم .( این احساس و رفتار یه مادر بعد از رها کردن بچه‌ سه ساله‌شه ! )
      

        یادمه که این کتاب رو وقتی ابتدایی بودم تو مسجد بهم هدیه دادن ؛ و فکر کنم اون موقع کامل نخوندمش.
الان تو ایام فاطمیه دوست داشتم کتابی بخونم که با زندگی و رفتار و اون چیزی که به حضرت زهرا (س) گذشته ، بیشتر آشنا بشم ، که تو کتابخونه‌م چشمم به این کتاب افتاد .
به زبان ساده و روان نوشته شده و احتمالا بیشتر مناسب همون سنی که هدیه گرفتمش باشه! 
همون چیزیه که اسمش گفته : «نگاهی» به فضائل حضرت زهرا (س) ؛ پس برای آشنایی کامل با زندگی دختر پیامبر و وقایع تاریخی اون زمان ، چندان کتاب مناسبی نیست .
هر‌ چند قسمت های ( یک خاطره ) و احادیث رو دوست داشتم .
بیشتر مشتاقم که کتاب « کشتی پهلو گرفته » و « داستان فاطمه » رو بخونم . 
      

        برام شبیه خوندن دفترچه خاطرات بود :) 
اولاش به خاطر طنز جذابش مدام لبخند به لبم میومد ، ولی هر چی به آخرش نزدیک می‌شدم اشک تو چشمام جمع می‌شد، تا جایی که زدم زیر گریه ، و آخرش یه بی حسی بدی تو وجودم نشست !...

 نمی‌تونم بگم که حسم نسبت بهش چی بود ؛ نمی‌دونم بگم دوستش داشتم و کتاب خوبی بود یا بگم ازش بدم اومد و ارزش خوندن نداشت ! 

شاید وقتی در مورد زندگی آدمایی که دچار اختلال روانی هستن یا در مورد خود اختلالات روانی  چیزی می‌خونیم ، به نظرمون جالب و جذاب بیاد ؛ ولی برای خودشون و اطرافیانشون نه تنها جالب نیست بلکه عذاب آوره ...
دوست نداشتم آخرش اینجوری بشه ؛ حداقل انتظار داشتم که بعد از اون ، شخصیت پدر کمی هم به پسر کوچیکش فکر کنه و خودخواهانه رفتار نکنه ؛ به نظرم مظلوم ترین شخصیت داستان ، همون پسر کوچیک بود که اون روند زندگی ، مدام داشت بهش آسیب می‌زد ( هر چند که خودش چندان متوجه نمی‌شد )؛ و در نهایت هم اینجوری  ...
به هر حال از هم پاشیدن یه خانواده ، حتی توی داستان هم دردناکه ؛ به خصوص خانواده‌ای که اعضاش دیوانه وار عاشق هم باشن...

در مورد متن کتاب هم باید بگم که کشش خوبی داشت و یه سری از توصیفات رو واقعاً دوست داشتم ( مثلاً قسمت هایی که صورت شخصیت زن توصیف می‌شد ، یا توصیف احساسات و تردید های ژرژ و...) .
کتاب ، دو تا جمله داشت که در وصف قسمتی ازمهمونی های شبانه‌شون آورده شده بود و به نظرم بهتره بهش دقت کنیم ! :
_از این گروه به سراغ آن گروه می‌رفت و با ژست های تحریک آمیز خود مردان را از لذت برمی‌افروخت و به همان دلایل مایۀ آزار بانوان می‌شد...
_در انتظار شب ، روی تراس سفید به عیش و نوش می‌نشستند و رنگ پوست آفتاب سوخته ، لباس و زنان یکدیگر را می‌ستودند...


      

        اول که خوندمش به نظرم داستان نامفهوم و بی معنی ای اومد .
ولی دیدگاه های مختلف تو طاقچه جالب بود :
۱- بی توجهی و بی احساس بودن مرد خانواده ، زن رو دلسرد کرده بود ، جوری که با دیدن توجه و محبت از کس دیگه ای احساس باارزش بودن بهش دست بده ...
۲_باید دید مثبتی به این داستان داشت چون شخصیت زن زیادی احساساتی بود و مرد بی تفاوت ؛ و نمیشه به هیچکدوم خرده گرفت ، زندگی همینه!
۳_این داستان ، زندگی انسان های امروزه ؛ در حالی که با هم زندگی می کنن و کنار هم هستن ولی احساس تنهایی و درک نشدن بهشون دست میده و ترجیح میدن تنهایی خودشونو با نگهداری از حیوانات پر کنن...

جدای از اینا  و کمی بی ربط به مفهوم داستان ، یاد گربه ای که میاد تو حیاط‌‌مون افتادم ! 
اونم به حدی از آب و بارون و حتی زمین خیس بدش میاد که حتی بعد از تموم شدن بارون هم با اکراه پاشو رو زمین می‌ذاره و راه میره ! 

      

        کتاب کوتاه ، ولی جالب و لذت بخشی بود .
قبل از این ، کتاب تهمت رو از این نویسنده خونده بودم و ازش به اندازۀ این یکی خوشم نیومده بود.
چه قدر زیبا بود این موضوع که شخصیت داستان با وجود زندانی بودن جسم ، با کتاب خوندن آزادی روحش رو تجربه کرده بود⁦♡
یه جای دیگه خونده بودم که :  تنها راه آزادی واقعی ، محدودیته ( محدودیت مفید ) و محدودیت امروز ، آزادی فردا رو به دنبال داره  ....
اول داستان ، با خودم گفتم داره چه کار احمقانه‌ای می‌کنه و چه بیهوده می‌خواد سال های باارزش عمرش رو بریزه دور! 
ولی بعد ، یه جورایی دلم خواست منم یه همچین چیزی رو تجربه کنم ( البته نه انقدر طولانی! ) .
گاهی دلم می‌خواد یه کلبۀ کوچیک داشته باشم تو یه جایی که هیچ آدمی نباشه تا بتونم بدون دغدغه و با آرامش و خیال راحت ، دیوانه وار کتاب های مختلف بخونم ، شعر حفظ کنم ، بنویسم، با خدای خودم خلوت کنم  و هر کار دیگه ای که در حال حاضر اونقدر که دوست دارم و نیازه ، براشون وقت نمی‌ذارم ...

و دیگه اینکه ، دوست داشتم آخرش به جای فرار، بمونه و از تجربه‌ش برای بقیه بگه و خودش و نظرش رو ثابت کنه ...
      

        این یادداشتم قراره  یکم طولانی بشه ؛ پس نظر اصلی‌م رو همین اول می‌گم .
کتاب ، از لحاظ داستانی به هیچ عنوان جالب نیست و شخصیت اصلی از اول تا آخر ، مست و افسرده و بیچاره‌ست و  از قصد موقعیت شغلی‌ش ( که توش موفق هم هست ) رو نابود می‌کنه و وقتی زندگی‌ش رو کاملا به فنا می‌ده ، بالاخره آروم می‌گیره !...(در کل یه روند آروم و البته افسرده کننده داره! ) 
از طرفی اینکه نویسنده سعی داشت اعتقاد به شرافت ، نجابت ، وطن دوستی ، آخرت و... رو مضحک جلوه بده باعث تأسفه و بدتر از همه اینکه ، یه همچین کتابی این همه تبلیغ میشه ! 
من خودم اولین بار چند سال پیش معرفیش رو تو یه برنامۀ تلویزیونی پر بیننده ، شنیدم ( به عنوان کتابی که واجبه همۀ مردم بخونن !!!!) ....

در مورد ترجمۀ کتاب هم باید بگم که واقعا واسه مترجم و انتشارت‌ش متأسفم ! کاش یکی این نشر های نامعتبر رو جمع می‌کرد...

حالا خود ماجرای کتاب به کنار ، رفتار مسیحی ها واقعا جالبه 😏🙄: منفعت طلبن ، تو جلسات و دوره هاشون مست می‌کنن تا حدی که به چرت و پرت گویی می‌رسن ، دوش آب گرم رو اسراف می‌دونن ، ازدواج با زن مطلقه رو ممنوع می‌دونن ، به روح باور ندارن و ....!!! 

حالا چند تا قضیه تو کتاب که مسخره و رو اعصاب بود : 

این که ماری بعد از پنج سال عاشقی با یه دعوای مضحک به خاطر اینکه هانس کاتولیک نیست( تازه یادش افتاده !) ولش می‌کنه و با این سرعت با یکی دیگه ازدواج می‌کنه رو واقعاً درک نمی‌کنم!!! 
از طرفی اینکه هانس با این همه ادعای عاشقی حاضر نبود با ماری ازدواج کنه هم خیلی مسخره‌ست ‌. ( جالب‌تر اینکه هم خونگی‌ خودش با ماری خوبه ولی ازدواج ماری با تسوپفنر رو زنا می‌دونه !) 

یه قضیه غیر قابل درک دیگه هم اونجاست که وقتی به بی پولی و بدبختی می‌افته پیشنهاد کمک مالی پدرش رو رد می‌کنه و به حرف نماینده‌اش هم گوش نمیده و بعد وقتی  به گدایی می‌افته و یه جورایی همه چیزشو از دست میده ، خیالش راحت میشه !... 

آیا کتاب اصلا نقطه مثبتی هم داشت ؟!
بله ! ولی به نظرم نقاط منفی انقدر زیاد بود که دیگه به اونا نمی‌رسیم!
      

        به نظرم کتاب کاملی بود.
علاوه بر اعتماد به نفس ، به موضوعاتی مثل عزت نفس ، کنترل افکار ، کنترل استرس ، تصمیم گیری ، سنجش عملکرد ،خودشناسی، اثبات شخصیت و... هم پرداخته بود .

یکی از نکات مثبت کتاب این بود که برای هر تعریف و هر روش، از مثال های قابل درک و متعدد استفاده کرده بود ؛ بخش های عملی کتاب هم مفید و کاربردی بودن و هر کس با توجه به شرایط و شناختش از خودش می‌تونه انتخاب کنه که از کدوم بخش استفاده کنه...

این کتاب فقط برای افرادی که کمبود اعتماد به نفس دارن ، نیست ؛ در واقع کتاب خوبیه برای اینکه سطح و نوع اعتماد به نفس و عزت نفس ‌تون رو بسنجید ، به شخصیت‌تون ثبات بدید و تو موقعیت های تنش زا خودتون رو کنترل کنید.


      

        داروی سوافلومالین که ویل در روند درمان آزمایشی‌اش شرکت کرد ، دارویی خیالی است ؛ امیدواریم روزی چنین درمانی پیدا شود :))) 
قبل از خوندن این جملات هم اشکام رو صورتم بودن ، اینو که خوندم قشنگ زدم زیر گریه ...

فکر نمی‌کردم انقدر  ازش خوشم بیاد ؛ ولی واقعاً برام دوست داشتنی بود . موضوعش عالی بود...
دو نفر از آدمای تقریباً نزدیک زندگیم cf  دارن متاسفانه ؛ پس تا حدودی با این بیماری آشنا بودم و حالت ها و زندگی ویل و استلا رو یه جورایی درک می‌کردم ؛ ولی خب الان عمق فاجعه رو بیشتر متوجه شدم! ... 
البته یه سوالی برام پیش اومد در مورد این ۵ قدم فاصله ؛ چون اون دو نفری که من میشناسم اصلا این فاصله رو رعایت نمی‌کنن و مشکلی هم پیش نیومده ...

جدای از اینا کتاب بی عیب و نقصی نبود ، ولی متن روان و جذابی داشت و خواننده رو با خودش همراه می‌کرد ؛
یه قسمت هاییش خنده به لب میاره و قسمت های بعدش اشک تو چشم ها جمع می‌کنه ...
و عشق بین ویل و استل بهم حس خوبی می‌داد :) 
یکی از چیز هایی که دوست داشتم نقاشی های ویل بود که از زیر در برای استلا می‌فرستاد :) 

و یه چیز دیگه اینکه ، دست خودم نیست ولی اعصابم خورد شد وقتی به اینجا رسیدیم که استلا خوب و سر حاله ولی ویل یه جورایی روز های عمرش انگشت شمار شده و با هر نفس دردناکش به مرگ نزدیک تر میشه ...
شاید ترجیح می‌دادم که استلا هم از ویل اون بیماری رو بگیره و اینجوری دیگه بهونه ای برای دورتر شدن از هم پیدا نکنن و تا آخرش با هم بمونن...

و  اما ، یه چیزی که درک نمی‌کنم اینه که چرا تو اکثر کتابا حتما باید به LGBT اشاره شده باشه ؟! 
انگار به نویسنده ها می‌گن یا باید همچین چیزی تو داستان باشه ، یا کتاب‌تون رو چاپ نمی‌کنیم ! 
یا مثلاً نویسنده فکر می‌کنه باید همچین چیزی حتماً باشه تا کتابش دیده بشه و بازخوردهای مثبت بگیره ! 
این باعث تأسفه...
      

        اولین بار حدوداً دو سه سال پیش خوندمش و جزو اولین کتاب های انگیزشی و توسعه فردی‌م بود ؛ پس طبیعیه که بهش جذب شدم ، البته چندان بهش عمل نکردم !

حالا دوباره خوندمش و نظرم با اون موقع متفاوته...
این بار به شدت طول کشید تا خوندنش رو تموم کردم ؛ یه عالمه متن اضافه داره که پر از شعار های انگیزشی تکرایه و به نظرم نمی‌تونه تاثیر مثبت طولانی مدتی داشته باشه...پس اینبار اکثراً از روی این متن ها می‌پریدم و وقتم رو براشون نذاشتم.

اما یه سری بخش های عملی داره که به نظرم اونا مفید بودن و قابل اجرا .
مثلاً قانون ۲۰/۲۰/۲۰ ، قانون ۹۰/۹۰/۱ ، قانون ۶۰٫۱۰ ، ۵ هدف روزانه ، دانشگاه ترافیک ، طراحی هفتگی ، دانش آموز شصت دقیقه‌ای ، تیم رویایی و ورزش دوم ...

ولی واقعاً فقط همین چند تا مفید بودن و باقی کتاب چیز چندان مهم و باارزشی برای ارائه نداشت...
و برای اینکه این موارد بالا رو هم یاد بگیرید ، کافیه که تو گوگل جستجو کنید یا از کسایی که کتاب رو خوندن بخواید براتون توضیح بدن .
به نظرم خوندن کامل کتاب لزومی نداره...
      

        از اون کتاب هاست که نه دوست دارم بهش امتیاز بدم ، نه تحلیلش کنم ، نه در موردش حرف بزنم ! 

ولی یه نظر کوتاه براش می‌نویسم :) 

موضوع کلی داستان ، جذاب بود ؛ قلم نویسنده هم جوری پرکشش بود که به خودم میومدم می‌دیدم بخش زیادی از کتاب رو خوندم .
تا اواسط کتاب هم فکر می‌کردم جزو کتاب های مورد علاقه‌م بشه ؛ ولی یه سری دیدگاه ها تو کتاب مطرح بود که من واقعا باهاشون مخالف بودم و به نظرم قشنگی داستان رو از بین بردن...یعنی در کنار جملات امیدوار کننده و زیبایی که تو کتاب بود ، یه سری عقاید نادرست و اعصاب خورد کن هم بود که نمی‌ذاشت از کتاب لذت ببرم ....خلاصه که حیف شد !

این کتاب باعث شد که دیگه دلم نخواد هیچ کدوم از آثار دیگۀ نویسنده رو بخونم .

حالا به کسی توصیه می‌کنم این کتاب رو بخونه ؟ نه !
 کتاب های بهتر و باارزش تری هم با این موضوع پیدا میشه ...