همه می‌گن خیلی تلخ و غم‌انگیز بود ؛ ولی به نظر من مضحک و اعصاب خورد کن بود...
بعضی جملات کتاب :

_من که اول جوانی ام است ، چرا برای یک بچه این قدر غصه بخورم ؟ آن هم وقتی شوهرم مرا با بچه قبول نمی‌کند ؛ حال خیلی وقت دارم که بشینم و سه تا و چهار تا بزایم!

_او هم حق داشت که نتواند بچۀ مرا ، بچۀ مرا که نه! بچۀ یک نره خر دیگر را سر سفره اش ببیند.

_بدی اش این بود که سه سال عمر صرفش کرده بودم!

واقعاً یه مادر این جوری ، انقدر بی احساس در مورد بچه‌ش فکر می‌کنه و تصمیم می‌گیره؟! ( آخه حیوونا هم با بچه‌شون اینطور رفتار نمی‌کنن :) ) 
از طرفی مرده کور بوده قبل ازدواج ندیده که این خانم بچه داره ؟ 

پایان کتاب هم که عالیه! ☺️:
به پشتی صندلی تکیه دادم و نفس راحتی کشیدم و شب هم بالاخره توانستم پول تاکسی را از شوهرم در بیاورم .( این احساس و رفتار یه مادر بعد از رها کردن بچه‌ سه ساله‌شه ! )
      

        یادمه که این کتاب رو وقتی ابتدایی بودم تو مسجد بهم هدیه دادن ؛ و فکر کنم اون موقع کامل نخوندمش.
الان تو ایام فاطمیه دوست داشتم کتابی بخونم که با زندگی و رفتار و اون چیزی که به حضرت زهرا (س) گذشته ، بیشتر آشنا بشم ، که تو کتابخونه‌م چشمم به این کتاب افتاد .
به زبان ساده و روان نوشته شده و احتمالا بیشتر مناسب همون سنی که هدیه گرفتمش باشه! 
همون چیزیه که اسمش گفته : «نگاهی» به فضائل حضرت زهرا (س) ؛ پس برای آشنایی کامل با زندگی دختر پیامبر و وقایع تاریخی اون زمان ، چندان کتاب مناسبی نیست .
هر‌ چند قسمت های ( یک خاطره ) و احادیث رو دوست داشتم .
بیشتر مشتاقم که کتاب « کشتی پهلو گرفته » و « داستان فاطمه » رو بخونم . 
      

        برام شبیه خوندن دفترچه خاطرات بود :) 
اولاش به خاطر طنز جذابش مدام لبخند به لبم میومد ، ولی هر چی به آخرش نزدیک می‌شدم اشک تو چشمام جمع می‌شد، تا جایی که زدم زیر گریه ، و آخرش یه بی حسی بدی تو وجودم نشست !...

 نمی‌تونم بگم که حسم نسبت بهش چی بود ؛ نمی‌دونم بگم دوستش داشتم و کتاب خوبی بود یا بگم ازش بدم اومد و ارزش خوندن نداشت ! 

شاید وقتی در مورد زندگی آدمایی که دچار اختلال روانی هستن یا در مورد خود اختلالات روانی  چیزی می‌خونیم ، به نظرمون جالب و جذاب بیاد ؛ ولی برای خودشون و اطرافیانشون نه تنها جالب نیست بلکه عذاب آوره ...
دوست نداشتم آخرش اینجوری بشه ؛ حداقل انتظار داشتم که بعد از اون ، شخصیت پدر کمی هم به پسر کوچیکش فکر کنه و خودخواهانه رفتار نکنه ؛ به نظرم مظلوم ترین شخصیت داستان ، همون پسر کوچیک بود که اون روند زندگی ، مدام داشت بهش آسیب می‌زد ( هر چند که خودش چندان متوجه نمی‌شد )؛ و در نهایت هم اینجوری  ...
به هر حال از هم پاشیدن یه خانواده ، حتی توی داستان هم دردناکه ؛ به خصوص خانواده‌ای که اعضاش دیوانه وار عاشق هم باشن...

در مورد متن کتاب هم باید بگم که کشش خوبی داشت و یه سری از توصیفات رو واقعاً دوست داشتم ( مثلاً قسمت هایی که صورت شخصیت زن توصیف می‌شد ، یا توصیف احساسات و تردید های ژرژ و...) .
کتاب ، دو تا جمله داشت که در وصف قسمتی ازمهمونی های شبانه‌شون آورده شده بود و به نظرم بهتره بهش دقت کنیم ! :
_از این گروه به سراغ آن گروه می‌رفت و با ژست های تحریک آمیز خود مردان را از لذت برمی‌افروخت و به همان دلایل مایۀ آزار بانوان می‌شد...
_در انتظار شب ، روی تراس سفید به عیش و نوش می‌نشستند و رنگ پوست آفتاب سوخته ، لباس و زنان یکدیگر را می‌ستودند...


      

        اول که خوندمش به نظرم داستان نامفهوم و بی معنی ای اومد .
ولی دیدگاه های مختلف تو طاقچه جالب بود :
۱- بی توجهی و بی احساس بودن مرد خانواده ، زن رو دلسرد کرده بود ، جوری که با دیدن توجه و محبت از کس دیگه ای احساس باارزش بودن بهش دست بده ...
۲_باید دید مثبتی به این داستان داشت چون شخصیت زن زیادی احساساتی بود و مرد بی تفاوت ؛ و نمیشه به هیچکدوم خرده گرفت ، زندگی همینه!
۳_این داستان ، زندگی انسان های امروزه ؛ در حالی که با هم زندگی می کنن و کنار هم هستن ولی احساس تنهایی و درک نشدن بهشون دست میده و ترجیح میدن تنهایی خودشونو با نگهداری از حیوانات پر کنن...

جدای از اینا  و کمی بی ربط به مفهوم داستان ، یاد گربه ای که میاد تو حیاط‌‌مون افتادم ! 
اونم به حدی از آب و بارون و حتی زمین خیس بدش میاد که حتی بعد از تموم شدن بارون هم با اکراه پاشو رو زمین می‌ذاره و راه میره ! 

      

        کتاب کوتاه ، ولی جالب و لذت بخشی بود .
قبل از این ، کتاب تهمت رو از این نویسنده خونده بودم و ازش به اندازۀ این یکی خوشم نیومده بود.
چه قدر زیبا بود این موضوع که شخصیت داستان با وجود زندانی بودن جسم ، با کتاب خوندن آزادی روحش رو تجربه کرده بود⁦♡
یه جای دیگه خونده بودم که :  تنها راه آزادی واقعی ، محدودیته ( محدودیت مفید ) و محدودیت امروز ، آزادی فردا رو به دنبال داره  ....
اول داستان ، با خودم گفتم داره چه کار احمقانه‌ای می‌کنه و چه بیهوده می‌خواد سال های باارزش عمرش رو بریزه دور! 
ولی بعد ، یه جورایی دلم خواست منم یه همچین چیزی رو تجربه کنم ( البته نه انقدر طولانی! ) .
گاهی دلم می‌خواد یه کلبۀ کوچیک داشته باشم تو یه جایی که هیچ آدمی نباشه تا بتونم بدون دغدغه و با آرامش و خیال راحت ، دیوانه وار کتاب های مختلف بخونم ، شعر حفظ کنم ، بنویسم، با خدای خودم خلوت کنم  و هر کار دیگه ای که در حال حاضر اونقدر که دوست دارم و نیازه ، براشون وقت نمی‌ذارم ...

و دیگه اینکه ، دوست داشتم آخرش به جای فرار، بمونه و از تجربه‌ش برای بقیه بگه و خودش و نظرش رو ثابت کنه ...
      

        این یادداشتم قراره  یکم طولانی بشه ؛ پس نظر اصلی‌م رو همین اول می‌گم .
کتاب ، از لحاظ داستانی به هیچ عنوان جالب نیست و شخصیت اصلی از اول تا آخر ، مست و افسرده و بیچاره‌ست و  از قصد موقعیت شغلی‌ش ( که توش موفق هم هست ) رو نابود می‌کنه و وقتی زندگی‌ش رو کاملا نابود می‌کنه ، بالاخره آروم می‌گیره !...(در کل یه روند آروم و البته افسرده کننده داره! ) 
از طرفی اینکه نویسنده سعی داشت اعتقاد به شرافت ، نجابت ، وطن دوستی ، آخرت و... رو مضحک جلوه بده باعث تأسفه و بدتر از همه اینکه ، یه همچین کتابی این همه تبلیغ میشه ! 
من خودم اولین بار چند سال پیش معرفیش رو تو یه برنامۀ تلویزیونی پر بیننده ، شنیدم ( به عنوان کتابی که واجبه همۀ مردم بخونن !!!!) ....

در مورد ترجمۀ کتاب هم باید بگم که واقعا واسه مترجم و انتشارت‌ش متأسفم ! کاش یکی این نشر های نامعتبر رو جمع می‌کرد...

حالا خود ماجرای کتاب به کنار ، رفتار مسیحی ها واقعا جالبه 😏🙄: منفعت طلبن ، تو جلسات و دوره هاشون مست می‌کنن تا حدی که به چرت و پرت گویی می‌رسن ، دوش آب گرم رو اسراف می‌دونن ، ازدواج با زن مطلقه رو ممنوع می‌دونن ، به روح باور ندارن و ....!!! 

حالا چند تا قضیه تو کتاب که مسخره و رو اعصاب بود : 

این که ماری بعد از پنج سال عاشقی با یه دعوای مضحک به خاطر اینکه هانس کاتولیک نیست( تازه یادش افتاده !) ولش می‌کنه و با این سرعت با یکی دیگه ازدواج می‌کنه رو واقعاً درک نمی‌کنم!!! 
از طرفی اینکه هانس با این همه ادعای عاشقی حاضر نبود با ماری ازدواج کنه هم خیلی مسخره‌ست ‌. ( جالب‌تر اینکه هم خونگی‌ خودش با ماری خوبه ولی ازدواج ماری با تسوپفنر رو زنا می‌دونه !) 

یه قضیه غیر قابل درک دیگه هم اونجاست که وقتی به بی پولی و بدبختی می‌افته پیشنهاد کمک مالی پدرش رو رد می‌کنه و به حرف نماینده‌اش هم گوش نمیده و بعد وقتی  به گدایی می‌افته و یه جورایی همه چیزشو از دست میده ، خیالش راحت میشه !... 

آیا کتاب اصلا نقطه مثبتی هم داشت ؟!
بله ! ولی به نظرم نقاط منفی انقدر زیاد بود که دیگه به اونا نمی‌رسیم!
      

        به نظرم کتاب کاملی بود.
علاوه بر اعتماد به نفس ، به موضوعاتی مثل عزت نفس ، کنترل افکار ، کنترل استرس ، تصمیم گیری ، سنجش عملکرد ،خودشناسی، اثبات شخصیت و... هم پرداخته بود .

یکی از نکات مثبت کتاب این بود که برای هر تعریف و هر روش، از مثال های قابل درک و متعدد استفاده کرده بود ؛ بخش های عملی کتاب هم مفید و کاربردی بودن و هر کس با توجه به شرایط و شناختش از خودش می‌تونه انتخاب کنه که از کدوم بخش استفاده کنه...

این کتاب فقط برای افرادی که کمبود اعتماد به نفس دارن ، نیست ؛ در واقع کتاب خوبیه برای اینکه سطح و نوع اعتماد به نفس و عزت نفس ‌تون رو بسنجید ، به شخصیت‌تون ثبات بدید و تو موقعیت های تنش زا خودتون رو کنترل کنید.


      

        داروی سوافلومالین که ویل در روند درمان آزمایشی‌اش شرکت کرد ، دارویی خیالی است ؛ امیدواریم روزی چنین درمانی پیدا شود :))) 
قبل از خوندن این جملات هم اشکام رو صورتم بودن ، اینو که خوندم قشنگ زدم زیر گریه ...

فکر نمی‌کردم انقدر  ازش خوشم بیاد ؛ ولی واقعاً برام دوست داشتنی بود . موضوعش عالی بود...
دو نفر از آدمای تقریباً نزدیک زندگیم cf  دارن متاسفانه ؛ پس تا حدودی با این بیماری آشنا بودم و حالت ها و زندگی ویل و استلا رو یه جورایی درک می‌کردم ؛ ولی خب عمق فاجعه رو با این داستان متوجه شدم ... 
البته یه سوالی برام پیش اومد در مورد این ۵ قدم فاصله ؛ چون اون دو نفری که من میشناسم اصلا این فاصله رو رعایت نمی‌کنن و مشکلی هم پیش نیومده ...

جدای از اینا کتاب بی عیب و نقصی نبود ، ولی متن روان و جذابی داشت و خواننده رو با خودش همراه می‌کرد ؛
یه قسمت هاییش خنده به لب میاره و قسمت های بعدش اشک تو چشم ها جمع می‌کنه ...
و عشق بین ویل و استل بهم حس خوبی می‌داد :) 
یکی از چیز هایی که دوست داشتم نقاشی های ویل بود که از زیر در برای استلا می‌فرستاد :) 

و یه چیز دیگه اینکه ، دست خودم نیست ولی اعصابم خورد شد وقتی به اینجا رسیدیم که استلا خوب و سر حاله ولی ویل یه جورایی روز های عمرش انگشت شمار شده و با هر نفس دردناکش به مرگ نزدیک تر میشه ...
شاید ترجیح می‌دادم که استلا هم از ویل اون بیماری رو بگیره و اینجوری دیگه بهونه ای برای دورتر شدن از هم پیدا نکنن و تا آخرش با هم بمونن...

و  اما ، یه چیزی که درک نمی‌کنم اینه که چرا تو اکثر کتابا حتما باید به LGBT اشاره شده باشه ؟! 
احساس می‌کنم به نویسنده ها می‌گن یا باید همچین چیزی تو داستان باشه ، یا کتاب‌تون رو چاپ نمی‌کنیم ! 
یا مثلاً نویسنده فکر می‌کنه باید همچین چیزی حتماً باشه تا کتابش دیده بشه و بازخوردهای مثبت بگیره ! 
این باعث تأسفه...
      

        اولین بار حدوداً دو سه سال پیش خوندمش و جزو اولین کتاب های انگیزشی و توسعه فردی‌م بود ؛ پس طبیعیه که بهش جذب شدم ، البته چندان بهش عمل نکردم !

حالا دوباره خوندمش و نظرم با اون موقع متفاوته...
این بار به شدت طول کشید تا خوندنش رو تموم کردم ؛ یه عالمه متن اضافه داره که پر از شعار های انگیزشی تکرایه و به نظرم نمی‌تونه تاثیر مثبت طولانی مدتی داشته باشه...پس اینبار اکثراً از روی این متن ها می‌پریدم و وقتم رو براشون نذاشتم.

اما یه سری بخش های عملی داره که به نظرم اونا مفید بودن و قابل اجرا .
مثلاً قانون ۲۰/۲۰/۲۰ ، قانون ۹۰/۹۰/۱ ، قانون ۶۰٫۱۰ ، ۵ هدف روزانه ، دانشگاه ترافیک ، طراحی هفتگی ، دانش آموز شصت دقیقه‌ای ، تیم رویایی و ورزش دوم ...

ولی واقعاً فقط همین چند تا مفید بودن و باقی کتاب چیز چندان مهم و باارزشی برای ارائه نداشت...
و برای اینکه این موارد بالا رو هم یاد بگیرید ، کافیه که تو گوگل جستجو کنید یا از کسایی که کتاب رو خوندن بخواید براتون توضیح بدن .
به نظرم خوندن کامل کتاب لزومی نداره...
      

        از اون کتاب هاست که نه دوست دارم بهش امتیاز بدم ، نه تحلیلش کنم ، نه در موردش حرف بزنم ! 

ولی یه نظر کوتاه براش می‌نویسم :) 

موضوع کلی داستان ، جذاب بود ؛ قلم نویسنده هم جوری پرکشش بود که به خودم میومدم می‌دیدم بخش زیادی از کتاب رو خوندم .
تا اواسط کتاب هم فکر می‌کردم جزو کتاب های مورد علاقه‌م بشه ؛ ولی یه سری دیدگاه ها تو کتاب مطرح بود که من واقعا باهاشون مخالف بودم و به نظرم قشنگی داستان رو از بین بردن...یعنی در کنار جملات امیدوار کننده و زیبایی که تو کتاب بود ، یه سری عقاید نادرست و اعصاب خورد کن هم بود که نمی‌ذاشت از کتاب لذت ببرم ....خلاصه که حیف شد !

این کتاب باعث شد که دیگه دلم نخواد هیچ کدوم از آثار دیگۀ نویسنده رو بخونم .

حالا به کسی توصیه می‌کنم این کتاب رو بخونه ؟ نه !
 کتاب های بهتر و باارزش تری هم با این موضوع پیدا میشه ...


      

        وقتی تصمیم گرفتم این کتاب رو بخونم ، تو نظراتی که در موردش دیده بودم ، کسی نگفته بود که موضوع به سوریه و داعش و... ربط داره !
شایدم این فقط برای من مهم بود و بقیه ترجیح دادن از ماجرای کلی کتاب لذت ببرن .

به هر حال من انتظارشو نداشتم و این کتاب ، با سوال ها و شک و شبهه هایی که برام به وجود اورد ، تا حدودی اعصابم رو خورد کرد... 

حالا واقعاً کُرد های سوریه از حضور نیرو های آمریکایی تو کشورشون خوشحال و راضی بودن ؟
واقعاً مردم عادی آمریکا از داعش و فاجعه های به بار اومده ، کاملاً بی خبر بودن ؟ 

یکی از چیز هایی که اعصابم رو خورد کرد این بود که انگار تو جریان داعش ، فقط کُرد های عراق و سوریه آسیب دیدن ! انگار نه انگار که این دو تا کشور قوم های دیگه ای هم داره و اونا هم تو جنگ بودن ! انگار نه انگار که این همه آدم از کشور های دیگه با داعش مقابله کردن و جون‌شون رو وسط گذاشتن:)
 
فکر می‌کنم اگه این موضوعات مطرح نبود ، برام کتاب جذابی می‌شد ؛ مخصوصاً قسمت های آخر که بیل داره به جو میگه چه جوری هواپیما رو کنترل کنه ؛ عاشق خلبانی و کنترل هواپیما شدم :))) 
      

        خب حقیقتاً با تردید این کتاب رو شروع کردم ، چون نظرات متناقض زیاد در موردش دیده بودم و می‌گفتن که این نسبت به بقیه کتاب های نویسنده ضعیف تره ...
ولی خب من کتاب دیگه ای از این نویسنده نخوندم و از روند داستان خوشم اومد .
داستان هی بین گذشته و حال در رفت و آمد بود و این به نظرم خوب بود ؛ چون همزمان که مشتاقی بدونی الان چه اتفاقی میفته ، مشتاق دونستن گذشته هم هستی ...

داستان در مورد مرگ مشکوک آپریله که بعد از سال ها معلوم میشه که تو تشخیص قاتل اشتباه شده و حالا هانا دنبال قاتل اصلی‌ش می‌گرده ...

به نظرم نفرت انگیز ترین شخصیت کتاب همون آپریله ! 
طرف اینجوریه که نمی‌ذاره ویل و هانا که از هم خوششون میاد با هم باشن ، چون می‌خواد ویل با خودش باشه ! 
 از یه طرف نمی‌ذاره رایان و امیلی هم با هم باشن ، چون از رایان هم خوشش میاد ! 
بعد همزمان که با این دو نفره ، تفریحی با پسرای دیگه هم هست ؛ ولی رایان و ویل باید بهش وفادار باشن !!! 
و این تازه یه بخششه ! 
خلاصه ، دست قاتل درد نکنه که به خدمتش رسید و جماعتی رو از دستش خلاص کرد :) 

بعد از اون جان نویله ؛ این هم شخصیت منفور بعدیه! 
یه آدم مریض که دانشجو های دختر رو دنبال می‌کنه و سر به سرشون می‌ذاره ! آخرشم خودشو به دردسر می‌اندازه...

بعد ، داستان سعی داره این دو تا رو شخصیت های مظلوم و ستم دیده ای نشون بده ! که این واقعا رو مخه ...

اسم قاتل رو نمی‌گم و توضیحی هم در موردش نمیدم که اسپویل نشه ، ولی واقعاً شوکه شدم ؛ اصلا انتظار نداشتم...
 به نظرم این بهترین حالتی بود که نویسنده می‌تونست ازش برای مرگ آپریل استفاده کنه . خوشم اومد :)

و شخصیت ویل رو دوست داشتم ⁦♡
جوری که تو هر شرایطی هوای هانا رو داشت :) 
اون قسمتی که هانا به ویل فرصت حرف زدن نمیده و با اون وضع از دستش فرار می‌کنه ، واقعاً اعصابم رو خورد کرد ! 
 من به جای ویل ناراحت شدم ! 

اون قسمت های آخر که قاتل داره خودشو لو میده رو هم دوست داشتم و هر چی جلو تر رفت ترسیدم که نویسنده آخرشو خراب کرده باشه ، ولی خب نه ! آخرشو دوست داشتم :) 
      

        دوست داشتنی بود و دلنشین :) 

من این کتاب رو خیلی وقت پیش خونده بودم و خیلی دوسش داشتم ؛ فکر می‌کنم که عشق رو با این کتاب حس کردم...
حالا بعد از چند سال دلم خواست دوباره بخونمش ؛ و چقدر من قلم این نویسنده رو دوست دارم . جوری که مکالمات شخصیت ها زیباست و نویسنده خوب بلده آدم رو با داستان همراه کنه .
تماس های عجیب و به نظر بی‌ربط دختر ناشناس با دفتر یونس...
غم و عشق نامه های محسن و مهتاب ...
حرف های محکم و آرامش دهنده علی...
شک و تردید و سردرگمی های یونس که مدام با خودش فکر می‌کنه : خداوندی هست ؟ :) 
      

        کتاب ، این حس رو بهم میداد که  انگار یه دوست کنارم نشسته و داره با آب و تاب خاطرات و اتفاقاتی که از سر گذرونده رو برام تعریف می‌کنه :)
با لحن خودمونی نوشته شده و پر از قسمت های طنزه که چون واقعیه حسابی به دل میشینه. 
به نظرم اون شرایط می‌تونسته هم سخت باشه و هم شیرین .
از همسایه هاش تو خوابگاه خیلی خوشم اومد ؛ ریاض و امبروژا :) 
و چقدر از نائُل و امثال اون متنفرم ...

با این که تو بعضی از نظر ها گفته بودن که چرا متن ادبی نبود و از نوع نوشتار و... ایراد گرفته بودن ، باید بگم که از این کتاب انتظار قلم قوی و آرایه های ادبی نداشته باشید ! این فقط بخشی از  خاطرات دوران دانشجویی نویسنده هست.

در نهایت به نظرم حداقل ارزش یه بار خوندن داره ⁦♡
      

        نسبتاً خوب شروع شد ولی رفته رفته ناامیدم کرد ! 
هر چی بیشتر پیش می‌رفتم بیشتر از موضوع اصلی دور می‌شد ! انقدر پراکنده و از هر دری نوشته بود که ادامه دادن کتاب واقعا سخت بود ... فقط چون کتاب کوتاه بود خودم رو راضی کردم تا آخرش بخونم .

متن روانی هم نداشت و ارتباط برقرار کردن باهاش سخت بود و پر از پاراگراف ها و جملات تکراری بیهوده .
یه جاهایی کلا از سبک ادبی به محاوره ای برمی‌گشت که اصلاً خوشایند نبود .

به عنوان یه کتاب طنز خوب بهم معرفی شده بود ولی حتی قسمت های طنزش هم موفق نشد خنده به لبم بیاره.

از اون کتاب هاست که آخرش به خودت می‌گی: خب که چی؟!