یادداشت Fatima

سلام 
من این کتاب رو چند ماه پیش خوندم و خیلی از اتفاقات و دیدگاه هایی که توش بود رو یادم نیست و کتاب رو هم الان ندارم که بخوام نگاهی بهش بندازم ولی تا اونجایی که یادمه یه سری چیزا که باعث این نظر من شدن اینا بودن : 
توی این کتاب ،نویسنده به طور کلی دیدگاهش این بود که آدما باید در لحظه زندگی کنن و از هر چیزی که دوسِش دارن و به نظرشون درسته لذت ببرن و مهم نیست که دیگران در موردشون چه فکری می‌کنن...
( در صورتی که به نظر من این درست نیست ! 
یادمه یه استاد روانشناسی می‌گفت در لحظه زندگی کردن و از زندگی لذت بردن خیلی خوبه ولی در صورتی که حقوق بقیه رو زیر پا نذاری ، در صورتی که باعث آزار کسی نشی ؛ در لحظه زندگی کن ولی با مسئولیت هات ...)
یادمه که تیکۀ آخر کتاب هم ورونیکا و ادوارد شروع می‌کنن تو رستوران سر و صدا کردن و دیوونگی کردن تا جایی که میان بهشون تذکر میدن که این کارشون باعث مزاحمت و آزار بقیه میشه ولی نویسنده جوری نشون داده که انگار حق با اون دو تاست و مشکل از مردمه! 

یه چیز دیگه اینکه تا اونجایی که یادمه ادوارد می‌خواست یه آدم عرفانی بشه و سعی داشت به معنویات و...نزدیک بشه ؛ بعد حالا کتاب ، آدم های عرفانی و معنوی رو یه سری آدم های همیشه مست و از خود بیخود شدۀ ژولیده و آشفته حال نشون میده ! 
واقعاً اینجوریه ؟!!

فکر کنم یه تیکه هم بود که سعی داشت خیانت رو قابل توجیه جلوه بده ( واقعاً خیلی یادم نیست ولی فکر کنم یه شخصیت زن بود که با وجود داشتن شوهر و بچه میزنه به سرش که بره دنبال عشق قدیمی‌ش...) 

یه سری موضوعات دیگه هم بود که در مورد اونا توصیفات نویسنده رو دقیق یادم نمیاد !
(  وقتی به کتابم دسترسی پیدا کنم و همچنین وقت داشته باشم که مرورش کنم ، احتمالا دلایلم رو به نظرم اضافه کنم...)