چندی پیش کلیدی خریدم . کلید را در سوراخ دری جدید چرخاندم . روی در حکاکی شده بود بادبادک باز . در رو باز کردم . چمدانم رو برداشتم . سفر جدیدی رو آغاز کردم و در کوچه پس کوچه های افغانستان دویدم . گودی پران ها را در هوا تماشا کردم و کنار امیر قدم به قدم راه رفتم . در سرما زمستان در کوچه باریک ضربان قلبم بالا رفت و نفس ام بند امد سپس ....

با این کتاب میشه به تک تک کوچه پس کوچه های افغانستان سفر کرد . میشه طعم درد مردم افغانستان را سال به سال به قدری حتی کم چشید. داستان کتاب روان و قابل درک هستش . توصیف های قشنگی داره و حس شخصیت ها رو خیلی قشنگ بیان میکنه . از خواندن این کتاب بسیار لذت بردم 


        

          افغانستان، سرزمین درد ها و رنج ها. 
چمدان خود را بستم، برقع به سر کردم در میان کوچه های خاکی ، بین هزاره ها، در لا به لای بچه های بادبادک به دست آرام آرام گریه کردم
        

          این کتاب برای من فوق العاده بود
با خوندنش علاوه بر درک گذشته کشورم زندگی پدرو مادرم رو بیشتر درک کردم
حرف هاشون در مورد زندگیشون تو پاکستان و افغانستان  رو با تک تک سلول های بدنم درک کردم
فرار و قاچاقی ترک کردن کشور رو
شروع یه زندگی توی یک کشور غریبه
خالد حسینی با نوشتن این کتاب زندگی نسل گذشته من و خیلی از ماها رو علاوه بر اوضاع میهنمون برامون به تصویر کشید
زندگی‌های روایت شده توی این کتاب از خواب های من ترسناکتره
و خوشحالم که الان هنرمندان کشورم دارند تبعیض هزاره ای و پشتون بودن و تبعیض شیعه و اهل سنت بودن رو کمرنگ میکنن تا بالاخره روزی از بین ببرن
البته که طالبان بیست یا سی سال گذشته طالبان همین الان اند.
با همین تفکرات و با همین قوانین. 
به نظر من هر افغانستانی ای باید این کتاب رو بخونه برای درک کشورش و چه خوب که این اثر ارزشمندوگرانبها نوشته شده.