اگه یکی ازتون بپرسه که آخرین کتابی که خوندی چیه احتمالا روتون نمیشه که جای ۳۶۵ روز بدون تو و هر دو در نهایت می‌میرند بگید مجموعه اراذل و اوباش. بعضیا خوندن این کتابا رو کثر شان هم می‌دونن. اما چه اشکالی داره یه کتاب طنز و بچگونه بگیریم دستمون و بهش بخندیم؟ من که کلا از اون خجالت این کتابا برخوردار نیستم و با قاطعیت میگم مجموعه اراذل و اوباش😅😅
      

        جریان آشنایی منو این مجموعه کتاب طولانیه. اون روزایی که دنبال کتاب میگشتم و یهو یه کتاب باحال با اون سلیقه ام پیدا کردم. حدودا دو سال پیش بود. از این دو تا خفن میخوندمو میخندیدم. کتاب خیلی خوبی بود. خودم رو شبیه مایلز(شایدم نایلز بود اسمش؟) میدیدم. یه خرخون که داخلش یه بچه خفن رو قایم کرده. حقیقتا هنوز که هنوزه هم اون بچه خفنو بیرون ندادم . یه درصدی از همه ما یه بچه خفنه. بنظرتون شما می‌تونید اون بچه خفن رو بیرون بدید؟ من که شاید یواشکی جوری که کسی نفهمه اون بچه خفنه منم😉😎
      

        کتاب کتاب عالی بود. داستان یه پسر که یهویی میفهمه اگه خوب عمل کنه قراره شاهزاده بشه اما با شروط سخت که کلا ارزشش رو نداره. سیج نقشش رو عالی بازی کرد با اینکه من فهمیدم از قبل. کتاب دلنشینی بود  برای من مثل مزه یه کیک خیس شکلاتی بی نظیر بود. کتاب خوشمزه‌ای بود.
      

        کتاب واقعا جالبی بود مخصوصا برای آدم های افسرده. با کتابش خیلی خوب ارتباط برقرار کردم اما به نظرم پایانش یکم قابل حدس بود. در هر صورت کتاب عالی ای بود. یجورایی این کتاب به من یه چیزایی رو ثابت کرد. ثابت کرد که آدمه که میدونه داره میمیره بیشتر از هر کس دیگه ای زندگی میکنه. این کتاب برام مزه یه اسپرسوی بی نظیر رو داشت ممکنه که کمی تلخ بود اما خیلی چسبید.
      

        کتاب خیلی خیلی قشنگی بود کتابی که با روحم حسش کردم. جالبه بدونید نویسنده این کتاب آقای دیوید آلموند داخل دهه چهل سالگیش این کتاب رو نوشته اما کتاب از زبان دختر نوجوون روایت میشه. کتابی بود که واقعا دوستش داشتم.
      

        کتاب آوای فاخته کتاب واقعا جالبی بود. اولین کتاب از مجموعه کورمورن استرایک که باعث شد خانم رولینگ رو با چیزی بیشتر از هری پاتر بشناسم. اما این کتاب بنظرم یکم حوصله سر بر بود در حالی که داخل جلد های بعدی این کمتر حس میشه شخصیت پردازی بسیار قوی داشت اما یکم زیادی به بعضی چیز ها شاخ و برگ میداد اما در کل کتاب خوبی بود.
      

        این کتاب داستان یه دختر نوجوون پر شور و شوقه.
کتابی که خوب و جالب بود اما  در عین حال یه کم تکراری و خسته کننده می‌شد. 
از اون کتابایی بود که مهم نیست که آخرش غمگین بود من غمش رو شیرین می‌دونم. 
      

        این کتاب یه داستان جدیده و در عین حال یه ریشه ی عجیبی داخل گذشته و خاطرات همه‌ی ما داره. 
کتاب مدرسه افسانه ای کتابی بود که به من یاد داد گاهی پشت هر داستان کلی ماجرا هست که اگه گفته می‌شدن اون داستان رو عوض می‌کردن.
یاد داد همه چیز اونی که نوشته شده و دیده میشه نیست.
یاد داد گاهی ظاهر زیبا نشانه‌ی باطن زیبا نیست.
این کتاب و مجموعش ممکنه یه رمان بنظر بیاد اما کلی نکته داره که می‌تونی از توش یاد بگیری. 
اگه نمی‌خوای یه داستان جدید و جالب بخونی اصلا این کتاب رو نخون چون داستان اینو جایی نخوندی.

از من به شما حتما بخونیدش.