توصیفات کتاب در مورد دوست عزیزمان «غصه» و راه حل‌های زندگی با او و کنار آمدن با بودنش دقیقا منطبق بر دانش روانشناسی است... مو به مو و به زیبایی...


مناسب برای هدیه دادن به بزرگسالان غمگین :)
        

          مهارت کنار آمدن با غصه و ناراحتی ، اکتسابی ست ، این کتاب برای کسب این مهارت بسیار عالی و برای بچه ها بسیار ملموس است . 
        

          محتوای کتاب از عنوانش پیداست؛ درباره غصه، مهمان بودنش، حق او برای با ما بودن و به رسمیت شناختنش، چگونگی برخورد با او و چگونگی برخورد نکردن با او گفته و مهربان تر بودن با او :)
تصاویر ساده اما زیبا، متن کوتاه اما پرمغز و ترجمه روان است و هم نشینی با کتاب، حس آرام، روان و لطیفی دارد.
و چه خوب که از سنین کودکی با آداب مهمان نوازی مهمان همیشگی مان «غصه» آشنا شویم...
        

          وقتی غصه بی خبر مهمانت می شود،از او نترس!
با او همراه شو!
شاید حرفی برای گفتن داشته باشد...
        

          بعضی وقت‌ها غصه سرزده می‌آید سراغت.
همه جا دنبالت می‌آید.
و می‌نشیند کنارت.
آن‌قدر می‌آید نزدیکت که نفس‌کشیدن برایت سخت می‌شود.



00:24شنبه 19 آذر
        

          تصویر سازی خوبی داشت
ولی خب اهمیت موضوع رو درک نکردم
چه اصراری بر این حد عینی کردن مفاهیم انتزاعی برای کودک وجود داره؟!؟!
اونم تا این حد
این کتاب بسیار برای بزرگسالان کاربردیه
ولی به نظرم برای کودک خیر
        

          شاید:)))
        

          درحال قهوه خوردن با غم.
        

          ترجمه‌ی کتاب یه کم ثقیله برای بچه‌ها.
        

          خواندنش  را توصیه می کنم...
 برای هر سنی مناسب است و کارآمد.
        

          این کتاب صحنه‌ی درخشانی داره که بعد خوندنش خیلی وقتا با من بود:
اونجا که بچه غصه رو مثل پتو می‌کشه روش و می‌خوابه...
درود خدا بر این استعاره‌ی ملموس و درخشان! 
        

          کتابی برای مواجهه با غم برای ۵ تا ۵۵۵ ساله‌هه
        

          شاید بخواهی قایمش کنی.
اما یک‌دفعه می‌بینی خودت به غصه تبدیل شده‌ای.
        

          خیلی قشنگه :')
یه یادآوری آرامبخش و ساده.
        

          چقدر خوشحالم که یه همچین چیزی برای کودکان نوشته شده، مهارت پذیرش اندوه، یکی از ضروری ترین و بهترین چیزاییه که آدم می‌تونه یاد بگیره.
کتاب خیلی خوب این موضوع رو برای بچه ها مطرح می‌کنه و تصویر سازی های خیلی قشنگی داره، امیدوارم نسل بعد خیلی خیلی خیلی بهتر از ما با خودشون رفتار کنن، خودشونو دوست داشته باشن، به خودشون اهمیت بدن و خودشون رو درک کنن.
        

          برای نام پیام ابراهیمی از قفسه برداشتمش و وقت خواندن یقین کردم انتخاب درستی بوده، بسیار درست.
        

          کتابای کودک واقعا عمیق و شفابخشن :')
        

          خواننده داستان تو شروع قصه با غصه آشنا میشه.
یه موجود سبز گنده بک. اولش نسبت بهش حس بدی داره درست مثل شخصیت داستانمون. بودنش ناراحتش میکنه و چون خیلی گنده و پر زور تا اونجا که میتونه مارو خسته و کلافه و ناراحت میکنه.
نویسنده داستانمون بهش نشون میده که با انجام بعضی از کار ها میتونه غصه رو قابل تحمل بکنه مثل حرف زدن باهاش و اینکه چی میخواد از جونمون و چرا اینقدر ناراحتمون میکنه. بعدش میتونن با هم نقاشی کنن یا موسیقی گوش کنن و آروم آروم با هم دوست بشن.
تا اونجا پیش میره که وقتی خواننده به صفحات آخر میرسه و غصه از پیشش میره باز غصه دار میشه. چون به هر حال از دست دادن دوست ناراحت کنندس ولی خب اونی که رفته خود غصه بوده پس قرار نیس غصه دار و ناراحت بشه.
بزارین ادامه ندم این افکار مریض و چون ناسلامتی کتاب کودکه.
متن خیلی روون بود و میتونه برای تمام سنین مناسب باشه
تصاویر هم که ماه بودن.
        

          «شاید غصه فقط می‌خواهد مطمئن شود که او هم پیش تو جایی دارد.»

«اگر حرف همدیگر را نفهمیدید، اشکالی ندارد. کنار هم بنشینید و چیزی نگویید.»


چه کتاب موثری برای آموزش مدیریت هیجان «غم» به بچه‌ها و حتی بزرگ‌ها!