یادداشت سارا رحیمی

        این کتاب صحنه‌ی درخشانی داره که بعد خوندنش خیلی وقتا با من بود:
اونجا که بچه غصه رو مثل پتو می‌کشه روش و می‌خوابه...
درود خدا بر این استعاره‌ی ملموس و درخشان!