قصه های امیر علی کتابی طنز با قلم منحصر به فرد امیرعلی نبویان.
قلم راحت واستفاده از کلمات منحصر به فرد اقای نبویان، کشش خواننده برای ادامه‌ی داستان بیشتر میکنه.
 داستان ها در عین حالی که حقیقی نیستند، بسیار ملموس و قابل لمس هستند و کاملا برای خواننده باور پذیر هستند و خیلی جاها با شخصیت داستان همزاد پنداری میشه، اونهم در قالب طنز، که جذابیت این کتاب رو چند برابر میکنه.
        

          سلام من هلیا داربوی هستم. 
عضو کتابخانه مکتب فرهاد خارگ. 
قصه های امیرعلی یه کتاب طنز و خیلی باحاله و اثر امیرعلی نبویان هستش. 
که در هر سنی دنبال کننده های خودشو داره. و همه رو جذب میکنه. 
من فصل های مختلف این کتاب رو از بچگی میخواندم و حتی اینقدر برام جذاب بود ک میدادم دیگران برام بخوانند. 
حتما پیشنهاد میکنم تهیه کنید . اگر یه داستان از یه فصلشو بخوانید حتما جذب میشید ادامه بدید🖤
        

          خیلی بامزه بود! کلی خندیدم.... :دی

مرسی از آهنگ :>
        

          کتابی بود که گاهی باهاش لبخند میزدم و گاهی حتی بلند میخندیدم. از اون طنزها بود که هم حرص میخوری و هم میخندی
        

          خيلي ساده و صميمي و خنده دار.
        

          جالب بود بیشتر یاد نشان مردی افتادم
        

          توی سمنان و توی خوابگاه یه دختر خیلی خیلی مهربون بود به اسم زهرا قویدل. از بچه‌های خراسان شمالی
یه فرهیخته تمام عیار بود.
از این فرهیخته دلنشین‌ها
برای خودش به عنوان کادوی تولد چهار جلد قصه‌های امیر علی رو خریده بود.
البته من به واسطه برنامه واقعااااااا دلنشین و بی‌نظیر رادیو هفت پنجشنبه شب‌ها قصه‌های امیر علی با اجرای خود امیرعلی نبویان رو دنبال کرده بودم
اما خوندنش تو کتاب خیلی لطف‌ها داشت.
یکی‌اش این بود وقتی می‌خوندم لحن و خوندن قیافه امیرعلی نبویان واسم مجسم می‌شد و خیلی می‌خندیدم.
مرسی زهرا بابت کتاب‌هایی که می‌گذاشتی من بدزدم و بخونم
و مرسی سمنان.
نصف بیشتر خاطرات خودم ختم می‌شه به همین سمنان و همون خوابگاه و همون آدما که یسری‌هاشون خیلی فرهیخته بودن.
        

          در اینکه طنز و طرز نوشتار امیر علی پدیده خاص و بی نظیری عه شکی نیست طوری که بعد از صدمين بار خوندن کتاب هم همچنان با يه سری از قسمت هاش قهقهه میزنم ولی به شخصه چیزی که برام این سری داستان هارو جذاب تر میکنه خاطره اولین باريه که اونارو شنیدم و اون هم يه شب بود که برای اولین بار رادیو هفت رو میدیدم و اتفاقا همون شب هم نوبت قصه خوانی امیر علی نبویان بود و از اون روز من با اشتیاق هر شب منتظر برنامه رادیو هفت میشستم و هر هفته منتظر قصه جدید آقای نبویان که به تازگی شناخته بودمش و اون خوانش به شدت خوبش که الانم وقتی دارم کتابارو میخونم با صدای ايشون تو مغزم پخش ميشه که جذابیت و طنز داستان هارو برام دو چندان میکنه!!!
        

          (سومین باریه که دارم تلاش میکنم از این کتاب بنویسم و امید وارم این دفعه دیگه پاک نشه ...)
قبل از خوندن این کتاب خیلی میترسیدم و بدبین بودم، به دلایل مختلفی که یکیش این بود که دومین کتابم با یک نویسنده‌ی ایرنی بود و یکی دیگش هم این بود که اولین کتابم با ژانر طنز بود که به خاطر مریضی کمال گرایی کوچیکی که داشتم دلم میخواست بهترین کتابو توی این زمینه پیدا کنم و بخونم ولی بی خیالش شدم برای مقابله با اون حس و قصه های امیر علی رو خوندم، توقعم از نبویانِ بازیگر و پادکستر که اسطوره‌ی مافیاست به عنوان یک نویسنده خیلی کمتر بود و واقعا میشه گفت اولین تجربه‌ی خوبی برای یک کتاب طنز بود برام.
خیلی جاهاش لبخندای ملیح میزدم از طنازی هاش و گاهی صدای خندم خیلی بلند میشد.
و در اخر یک بار دیگه بهم یاد آوری کرد که یک کتاب رو از روی جلدش قضاوت نمیکنن.
پ.ن: نقاشی های خیلی عجیب و جالبی داخلش بود که واقعا جذبشون شدم 😂😂
        

          زمان پخش راديوهفت از طرفداران پروپاقرص داستان‌های اميرعلی بودم و از آيتم‌های موردعلاقه‌ام بود. كتاب‌ همين قصه‌ها كه درآمد باوجودی كه داستان‌ها را شنيده بودم، دوست داشتم باز بخوانم و خريدم. اصلا انتظاراتم را برآورده نكرد و فهميدم ميميك و نحوه روايت اميرعلی نبويان خيلی موثرتر از خود داستان‌ها بوده. الان كه بعد از چندسال برگشتم و دوباره خواندم به‌نظرم اصلا بامزه هم نيامد و اختلاف فاحشش با واقعيت نشان می‌داد نويسنده كه ادعا كرده بود كتاب بيشتر روايت زندگی متولدين اواخر دهه 60 و اوايل 70 است شناخت درستی از متولدين اين دهه نداشت.
        

          هر ۴ جلد این کتاب رو چند سال پیش خوندم .
ادبیات طناز جذاب آقای نبویان و حال و هوای مفرح کتاب  ...!
"گاهی دست رد بر سینه ی هجمه ای از دارایی ها میزنم و دلم  سمت یک لبخند خالص می دود که خنکایش بر جانم نشیند"
        

          این مجموعه را در نوجوانی و زمانی که آقای نبویان به «نبویانِ رادیو هفت» معروف بود خوانده بودم.
یادم هست که داستان‌ها بسیار گیرا و جذاب نوشته شده بود. به گونه‌ای که دوست نداشتی تا تمام شدن هر چهار جلد کتاب را رها کنی. البته آنقدر هم شیرین نوشته شده که وقفه افتادن در خواندن کتاب، به پیوستگی آن ضربه نمی‌زند. :))
        

          جذابیتی نداشت.
        

          فضای داستانی به شدت شبیهی با کتابای آبنباتی داشت
ولی خب با قلم و ادبیات  کاملا متفاوت 👌🏻
در کل طنز جالبی داشت...ترغیب شدم که دوجلد بعدیش رو هم بخونم
        

          یه برنامه‌ی تلویزیونی بود به نام «رادیو هفت» که امیرعلی نبویان می‌اومد قصه‌هاش رو می‌خوند و خب کلی کیف می‌کردم. ولی خب وقتی خودم خوندم آنچنان ارتباطی برقرار نکردم راستش. فکر کنم لحن و اداهای خود امیرعلی شیرینش می‌کرد.
        

          چقد خوب بود این کتاب ، چقد خوبه ، حتما حتما بخونین ، از جلد یک تا جلد چهارشو ، حتما بخونین ، من دوست داشتم ..

البته این انتشاراتی رو نگرفتم من !.
 جدا جدا ، چهار جلد ، نشر نقش و نگار ، نسخه چاپی
        

          قلم آقای نبویان فوق‌العادست واقعا:))
        

          یه کتاب طناز و بسیار حال خوب کن، پر از جمله‌های بامزه‌ای که دلت می‌خواد چندبار بخونیشون...
قبلا یه بخش‌هایی رو از رادیو هفت شنیده بودم و وقتی دیدم فیدیبو نسخه صوتی‌ رو با صدای خود امیرعلی نبویان گذاشته گرفتمش و تو یه روز گوش دادم و بسیار لذت بردم.

پ.ن.۱: دنبال زیر بغل مار نباشید، این یک کتاب داستانی‌ و طنزه با حس همذات‌پنداری برای شما.

پ.ن.۲: امروز تو خط واحد به بیرون زل زده بودم و با هندزفری‌ (که زیر مقعنه پیدا نبود) به این کتاب گوش می‌دادم که به خودم اومدم و دیدم یه ربعی میشه مثل احمقا دارم لبخندهای گنده گنده می‌زنم...
        

          زیاد جالب نبود.
        

          نثر ساده‌‌ای داشت. اما برام جذابیتی نداشت. شاید همچین نثری تا چند سال پیش جالب‌تر و خاص‌تر بودند. داستان‌ها و شخصیت‌ها میتونستد یه کم واقعی‌تر  بیان بشن.