قصه های امیر علی کتابی طنز با قلم منحصر به فرد امیرعلی نبویان.
قلم راحت واستفاده از کلمات منحصر به فرد اقای نبویان، کشش خواننده برای ادامه‌ی داستان بیشتر میکنه.
 داستان ها در عین حالی که حقیقی نیستند، بسیار ملموس و قابل لمس هستند و کاملا برای خواننده باور پذیر هستند و خیلی جاها با شخصیت داستان همزاد پنداری میشه، اونهم در قالب طنز، که جذابیت این کتاب رو چند برابر میکنه.
        

          سلام من هلیا داربوی هستم. 
عضو کتابخانه مکتب فرهاد خارگ. 
قصه های امیرعلی یه کتاب طنز و خیلی باحاله و اثر امیرعلی نبویان هستش. 
که در هر سنی دنبال کننده های خودشو داره. و همه رو جذب میکنه. 
من فصل های مختلف این کتاب رو از بچگی میخواندم و حتی اینقدر برام جذاب بود ک میدادم دیگران برام بخوانند. 
حتما پیشنهاد میکنم تهیه کنید . اگر یه داستان از یه فصلشو بخوانید حتما جذب میشید ادامه بدید🖤
        

          خیلی بامزه بود! کلی خندیدم.... :دی

مرسی از آهنگ :>
        

          کتابی بود که گاهی باهاش لبخند میزدم و گاهی حتی بلند میخندیدم. از اون طنزها بود که هم حرص میخوری و هم میخندی
        

          خيلي ساده و صميمي و خنده دار.
        

          هر ۴ جلد این کتاب رو چند سال پیش خوندم .
ادبیات طناز جذاب آقای نبویان و حال و هوای مفرح کتاب  ...!
"گاهی دست رد بر سینه ی هجمه ای از دارایی ها میزنم و دلم  سمت یک لبخند خالص می دود که خنکایش بر جانم نشیند"
        

          این مجموعه را در نوجوانی و زمانی که آقای نبویان به «نبویانِ رادیو هفت» معروف بود خوانده بودم.
یادم هست که داستان‌ها بسیار گیرا و جذاب نوشته شده بود. به گونه‌ای که دوست نداشتی تا تمام شدن هر چهار جلد کتاب را رها کنی. البته آنقدر هم شیرین نوشته شده که وقفه افتادن در خواندن کتاب، به پیوستگی آن ضربه نمی‌زند. :))
        

          جذابیتی نداشت.
        

          فضای داستانی به شدت شبیهی با کتابای آبنباتی داشت
ولی خب با قلم و ادبیات  کاملا متفاوت 👌🏻
در کل طنز جالبی داشت...ترغیب شدم که دوجلد بعدیش رو هم بخونم
        

          خیلی باحاله بهتون پیشنهاد میکنم 😸😸
        

          شاید جز معدود کتاب های طنزی بود که واقعا باهاش خندیدم
اولین با با امیرعلی نبویان تو برنامه دلنشین رادیو هفت آشنا شدم، ازقضا آیتمی که دستش بود خوندن و روایت همین داستان هاش بود
داستان های امیرعلی رو که می‌خونی یاد شیطنت های دوران دبیرستان خودت میفتی! 😈
شاید همین  همزادپنداریه که باعث خنده آدم میشه
        

          اگر کتاب انقدر کوتاه نبودِ، حتما رهاش می کردم. اما دیدم خوندنش نهایتا دو روز ازم وقت می گیره و میتونم یکی به تعداد کتابهای خوانده شده ی امسالم اضافه کنم، پس ادامه دادمش تا تموم شد. اما مشخصا ازش لذتی نبردم. 

من هیچ وقت مخاطب رادیو هفت نبودم، اما می دونم بسیار پرمخاطب بوده، پس حتما محتوایی که ارائه میشده جذاب بوده. اما همون محتوا رو وقتی من به صورت داستان های کوتاه می خوندم اصلا برام جذابیتی نداشت. شخصیت ها آبکی، سوژه ها الکی و لحن نویسنده هم بیشتر قصه گویی بود تا داسنان. فکر میکنم نوع روایت و اجرای امیرعلی نبویان در رادیو هفت بسیار تاثیرگذار بوده و بر شیرینی داستان ها اضافه می کرده. اما همون داستانها به صورت کتاب اصلا برام جذاب نبود.

فقط یک احتمال میدم، اونم اینکه شاید برای مخاطب نوجوان جالب تر باشه، مطمئن نیستم، فقط یک احتماله!
        

          امیر علی نبویان در  مقدمه نوشته است برایش جالب بوده علت  تفاوت آرا و سلایق  اهالی دهه پنجاه و شصت را با هفتاد  بفهمد.اینکه چرا  شکاف بزرگ  بین متولدین این دهه‌ها شکل گرفته است. و بعد هم می‌گوید  دوست دارد این فاصله را کم کند تا این چند نسل به هم نزدیک شده و فضای گفتگو و هم اندیشی داشته باشند. 
در نهایت هم  عنوان کرده اگر مخاطبین دهه هفتادی یا هشتادی با امیر علی احساس نزدیکی کنند،به آنچه می خواسته،رسیده است.
به عبارتی نویسنده در تلاش بوده که ثابت کند این عبارات روشنفکرانه که همدیگر را درک نمی کنیم و نمی فهمیم! زیاد محلی از اعراب ندارد و اگر وارد جزئیات زندگی هر نسل شویم می بینیم که چه قدر شبیه هم هستیم.
به این گزاره  فکر کردم که چطور باخواندن داستان‌های طنز از یک سری  آدم می توان آنها را فهمید. نتیجه این بود که پیدا کردن تشابه در آدم‌های اطرافمان و کشف  شبیه مشکلات ما  و دیدن عادت‌های رفتاری شبیه دور و بری های ما کمک می کند سر تکان دهیم و تایید کنیم که هم دردیم.
و به قول نویسنده تازه باب گفتگو باز می شود.
پس خواننده ‌های جوان عزیز،اگر خواستید این کتاب را بخوانید حتما راستی آزمایی بفرمایید که حرف نویسنده را فهمیده‌‌اید یا نه.چون منِ نگارنده یک دهه شصتی هستم و تقریبا روزگار امیر علی را تجربه کردم.
کتاب سی داستان کوتاه طنز دارد که ابتدا در برنامه رادیو هفت خوانده شد و سپس به شکل کتاب در آمد.
متن کتاب کمی سخت خوان است.نه این ادبی باشد یا خیلی واژگان غریبه داشته باشد ،بلکه نحوه‌ی گفتن مطالب راست و صاف و مستقیم نیست و پیچیدگی های استعاری و کنایی دارد.
اما وحشت نکنید.فقط گفتم  در جریان باشید.
از هیچ کدام از داستان‌ها از شدت خنده روی زمین نیوفتادم  ولی شخصیت پردازی ها و موقعیت‌های طنز ش  را دوست داشتم.
خلاصه که یک کتاب معمولی بود.برای مواقعی که می خواهید بادی به کله‌تان بخورد و افکار عمیق بیرون بیایید گزینه خوبی است
        

          داستان های امیر علی رو برای شاگردم خریدم و قرار شده هر جلد رو اول من بخونم و نظرم رو پیش خودم نگه دارم، بعد اون بخونه و نظرمون رو باهم تبادل کنیم. تعریف از خود نباشه دارم بهش ریویوو نوشتن روی کتابهاش رو یاد میدم :))
چه معلمی ام من! 
خب جلد اول واقعا خوب شروع شد، طنزش برای من متوسط بود ولی خوشمم اومد ازش. لوس نبود، عمیق هم نبود ولی سرگرم کننده اس.

نظر شاگردم رو هم بگم. اونم گفت: آنقدر جذاب بوده که تمام دیروز عصر تا امروز قبل ظهر رو فقط همین کتابو خونده. و تنها ایرادی که از کتاب میگیره استفاده زیاد از کلمات عربیه. یا بجای کلمات فارسی متداول روزمره‌ از نمونه های قدیمی تر استفاده کرده (قدیمی از نظر سن و سال ایشون). مثلا بجای مادر نوشته والده و و و

یه چیزی ام در مورد انتشارات نقش و نگار بگم. آنقدر تلفن کردم و پیگیری کردم که کتاب بهم رسید. وگرنه مثل پارسال که چنتا کتابم خورده شد، اینم اون وسط هپلی هپو میشد. قشنگش اینجاست که کتابای پارسال رو یادم نبود از کدوم نشر خریدم. امسال ولی همون اول اسکرین شات گرفتم.
با تشکر از محمد و دوستش که بن کتابو بمن دادن و باعث شدن این چرخه هدیه دادن ادامه پیدا کنه.♡♡♡♡
        

          باورم نمی‌شود تنها دستاورد قطعی این مدت من، بالاخره خواندن این کتاب است. یک بار در همان دوران نوجوانی که این مجموعه را خریدم، شروع کردم به خواندنش؛ اما مدتی نگذشته بود که به دلایلی که امروز به یاد ندارم، دوباره سر جایش در کتابخانه گذاشتمش و بیخیالش شدم.
شاید من سخت می‌خندم یا شاید هم باحوصله نخواندمش؛ به هر حال، آنقدری که فکر می‌کردم با این کتاب نخندیدم ولی باید اعتراف کنم که واقعا کتاب خوبی‌ست و نبویان از پسِ آن برآمده است. هم شخصیت‌پردازی‌هایش عالی‌ست و هم سرگرم‌کننده است. به هر حال می‌تواند برای دوران سخت و طاقت‌فرسای امتحانات که دوست دارید یک کتاب chill بخوانید، این کتاب گزینه‌ی فوق‌العاده‌ای ست.
        

          کتاب بامزه ای بود. برای وقتایی که آدم حوصله فکر کردن نداره و فقط میخواد یه چیز جالب بشنوه، خاطرات طنز رو با ادبیات درباری قاطی کرده و گفته. 👌 عاشق شخصیت خواهرش شدم😅
        

          قصه های امیرعلی قصه هایی با چاشنی طنز و نثر ادبی هستند که بسیار خوشمزه و خوردنی اند.اگر دنبال کتابی هستید که با خواندن آن خنده مهمان صورت شما شود این کتاب را به شما پیشنهاد میکنم.علاوه بر این با کلماتی آشنا خواهید شد که یا نشنیده اید یا کمتر ممکن است شنیده باشید‌.
        

          طنز خالص، بدون توهین، بدون تحقیر، بدون وقایع غیرقابل باور،
اگر دوست دارید بخندید، در خواندن این کتاب یک لحظه شک نکنید 
        

          واقعا چقدر می‌تونم قلم خلاق و بامزه‌ش رو دوست داشته باشم؟
خب داستان از زبان خود امیرعلی بیان می‌شه، توش منتظر اتفاق خاص یا نقطه‌ی اوجی نیستیم. ولی چیزی که توجه‌ها رو جلب می‌کنه، نوشتار جالبش‌ه. بامزه و بامزه و سرگرم‌کننده.
اول ۴ستاره داده بودم و بعد فکر کردم که اون یه دونه‌ای که ندادم برای چی بود؟ دیدم دلیلی نداشت ۵ستاره ندم. 
بی‌شک ۳تا کتاب دیگه‌ش رو هم خواهم خوند.
        

          خواندن این کتاب با مایه طنز تجربه ی جالبی بود. حس خوبی داد.