یادداشت سید حسن عمادی

        این مجموعه را در نوجوانی و زمانی که آقای نبویان به «نبویانِ رادیو هفت» معروف بود خوانده بودم.
یادم هست که داستان‌ها بسیار گیرا و جذاب نوشته شده بود. به گونه‌ای که دوست نداشتی تا تمام شدن هر چهار جلد کتاب را رها کنی. البته آنقدر هم شیرین نوشته شده که وقفه افتادن در خواندن کتاب، به پیوستگی آن ضربه نمی‌زند. :))