این کتاب و همین الان تموم کردم 
در کل داستان تفاوت و قشنگی داشت بعلاوه حرفایی که توی کتاب زد از اینکه چقدر همه چی و مخصوصا مردم پیچیده ان و... 
ولی داستانش برام کسل کننده بود اونقدری جذب نشده بودم که مداوم کتابو بخونم من این کتاب و از بهار گرفتم و رغبت نمیکردم بخونمش شاید به خاطر این بود که خیلی طولانی شده بود و البته اخرش هم برای من یکم مبهمه هنوز 
          

            یکی از قشنگ ترین کتابهایی که خواندم به سختی میشه اونو زمین گذاشت، هر لحظه از کتاب انگار زندگی خودتون و تمام روزمرگی هاتون جلوی چشمتون میاد چیزهایی که خودمون حسشون نمیکنیم، رازهایی که قدم به قدم کشف میشن و شما رو با داستان همراه میکنن، قلم روون و ترجمه خوبی داره، شدیدا  پیشنهاد میکنم بخونید
          

            اگر بهتون بگن شما مردید و فقط ۷ روز فرصت دارید کارهای بدتون رو جبران کنید ، کدوم کارتون رو درست میکنید؟یا چه حرف نگفته ای رو میزنید؟
من با تک تک شخصیت های این کتاب زندگی کردم و عشقی که سم از اطرافیانش دریافت کرد رو با تک تک سلول های بدنم احساس کردم 
به نظرم از عاشقانه ترین کتاب هاییه که یک کتاب خوان میتونه در طول عمرش بخونه!
          

            این کتاب رو خیلی دوست دارم ولی فیلمش رو بیشتر حالا چرا بیشتر چون ترجمه بسی بد بود انقدر بد بود که میتونم بگم برای اولین بار کتاب رو کنار بذارید و سریال رو ببینید ولی اگه هنوز اینجایی تا بخونیش بذار پس بهت بگم قراره وارد چه دنیایی بشی !
قراره غرق داستان سامانتا بشیم دختری که یه اکیپ خفن و قوی داره (البته که به ظاهر ) 
سامانتا تو راه برگشت از پارتی که منتظرش بوده تصادف میکنه وقتی بیدار میشه خودش رو تو تخت خوابش میبینه ولی متوجه تکراری بودن وقایع اطرافش میشه و....

نقاط مثبت : 
شخصیت پردازی خوب 
فضاسازی خوب 

نقاط منفی : 
ترجمه بسیار بد
کند بودن ریتم داستان 
سانسور های بی حد و اندازه
          

            بعد این کتاب واقعا فهمیدم که کتاب خوندن هم سلیقه ایه. 
نه این که شما مطابق سلیقه ات چه کتابی بر میداری‌. این که مطابق سلیقه ات از کتابی که می خونی چه نتیجه ای می گیری و چه تجربه ای کسب می کنی.
یه جورایی تا حدی مطمئنم هر کسی که این کتاب رو بخونه به نتیجه ای که نویسنده می خواد(یعنی ارزش کار های کوچیک تو زندگی) می رسه ولی این که از چالش های کوچیک و درشتی که توی داستان بود چه برداشتی میکنه کاملا بستگی به خود طرف داره.
این کتاب عالی نبود . تقریبا پنجاه صفحه ی اول نمی دونستم جریان چیه. ایده ای که داشت واقعا خوب بود اما برعکس نویسنده طوری عادی جریان رو پیش می برد که انگار این اتفاق واسه همه می افته( این که توی یه روز گیر کنی) از طرفی این که هر دفعه با هر تصمیم سامانتا اتفاقات اون روز تغییر می کرد باعث شده بود مخاطب به خوبی اون هدف نهایی نویسنده رو حدس بزنه. یه جورایی انگار داشتم کتاب خانه نیمه شب رو با یه محتوای قوی تر می خوندم. شخصیت پردازی ۴ شخصیت اصلی هم خوب بود. از اون جایی که تمرکز نویسنده بیشتر روی جا کردن یه سری مفاهیم عمیق بوده این قدر از شخصیت پردازی کافیه. از طرفی شخصیت ها با ثبات و منطقی ان. هر کسی در شرایط مختلف همون کاری رو میکنه که باید بکنه با این که کتاب یه روند پند محور داره ولی هیچ کدوم از شخصیت ها (به جز سامانتا که باید عبرت می گرفت تا داستان پیش بره) از رفتار یا حرف های سامانتا جوری متحول نمی شدن
 که یهو کل شخصیتشون به هم بریزه. 
و این که آخر داستان هم به همین صورت بود(سامانتا با این که خیلی تلاش کرد اما نتونست جولیت رو راضی کنه) با این که آخرش قابل پیش بینی بود اما بهترین پایان واسه چنین داستانی بود. هر چقدر هم اذیت کننده ولی هر چیز دیگه ای جز این پایان کتاب رو خنده دار می کرد. 
          

            سمی دختری که به دلایل نامعلوم روز آخر زندگیش را چند بار رندگی می کند و هر بار در تلاش از بین بردن اتفاقاتی که قرار است رخ بدهند است به امید اینکه شاید با انجام اینکار دیگر این روند هر روز مردن تکرار نشود و کس دیگری آسیب نبیند.
در طول کل کتاب سمی زندگی اش در روز آخر را با کمی تکرار صحنه های یکسان از جهت های مختلفی نگاه می کند و به چیز هایی که تا آن لحظه به آن ها توجه نکرده بود توجه می کند.
ممکنه بخاطر تکرار صحنه های کتاب بعضی اوقات کسل کننده به نظر بیاید ولی اشتیاق برای فهمیدن نتیجه کار ها باعث می شود تا انتهای کتاب به خواندن ادامه دهید.
در کل از این کتاب یاد گرفتم از زندگیم سر سری نگذرم و به هر لحظش توجه کنم و خوب زندگی کنم چون قرار نیست همچین اتفاقی که توی کتاب افتاد برای منم بیافتد و همه کار هایی که باید می کردم را در یک روز به انجام برسانم.
          

            داستانش طولانیه ولی جذابه 
بهمون نشون میده که توی هر لحظه ما میتونیم هزاران انتخاب داشته باشیم 
و اینکه مسیرمون چقدر میتونه تغییر کنه اگه دیدمون وسیع تر بشه به اتفاقات 
پنجره نگاهمون از نگاه های و مسیر های متفاوتو نشون میده 
من خیلی دوسش داشتم 
          

            ..
..چون اون لحظه ایه ک من فهمیدم زمان اهمیت نداره. لحظه ای ک فهمیدم یه لحظات خاصی تا ابد طول میکشن. حتا بعد از اینکه تموم میشن ادامه دارن، حتا بعد از این ک مردین و دفن شدین، اون لحظات هنوز دووم می آرن، رو به عقب و جلو، به سمت بی نهایت. اونا هم زمان همه چیز و همه جا هستن.
اونا معنی بخشن. اگه چیزی ک فکر میکنین اینه، من نمیترسم، لحظه ی مرگ پر از صدا و گرما و نوره، نوری چنان زیاد که منو پر میکنه، جذب میکنه: تونلی از نور ک بالا و بالاتر میره و اگه خوندن یه احساس باشه همینه، این نور، این بالا رفتن، این خندیدن..
بقیه‌شو خودتون باید بفهمین..
(قسمتی از کتاب) 

اگه شروع به خوندن این کتاب کردین و اولاش خسته شدین و جذبتون نکرد،ول نکنید وسط راه کتابو
شاید مثل من از یه جایی تا آخرش خیلی لذت ببرید..✌🏻👌🏻