خب،این کتاب رو با یه لبخند گنده تموم کردم،آخرین جلد مجموعه صعود...
این کتاب تموم شد و بعد گذاشتمش،یه گوشه پیش بقیه 
 کتاب ها اما یک قسمتی از قلبم میخواست ادامه داشته باشه میخواست تا اخر عمرش این کتاب رو بخونه و از فراز و نشیب های اهالی کارتیا باخبر بشه ...
این کتاب(مجموعه) پایان خوشی داشت چیزی که من از هر کتابی انتظار دارم.
به نظرم مجموعه صعود بهترین مجموعه ای است که میشه خوندش و احساس میکنم از الان تا اخر عمرم همه مجموعه ها رو با مجوعه صعود مقایسه میکنم .
من عاشق این مجموعه شدم،عاشق کارکتر هاش،عاشق کارتیا شدم، عاشق تک تک لحظات کتاب ...
با این داستان فهمیدم عشق در هر نبردی پیروزه،حتی اگه توی
 پایان نبرد توی سیاه چال زندانی بشی یا به دار آویخته بشی...
پس آهای تویی که این یادداشت رو میخونی اگه این مجموعه رو قبلا خونده باشی،الان داری لبخند میزنی و یا اگه در حال خوندن این مجموعه هستی اخر کتاب به حرفم پی میبری،اگر هم این مجموعه رو نخوندی وقت رو تلف نکن و زود تر شروعش کن و اگر هم هیچوقت قرار نیست این مجموعه رو بخونی دلم برات میسوزه که بهترین سه گانه رو از دست میدی...
هیچی دیگه همین:))))
      

        
 این کتاب قشنگ نشون داد برخی از افرادی که سنگدل  یا بی احساس هستن یه زمانی عاشق ترین بودن، یه زمانی با احساس ترین بودن، یه زمانی یک دلیل محکم برای زندگی داشتن، برای نفس کشیدن ، برای عشق ورزیدن ...ولی این دنیا و آدماش همون دلیل رو ازش گرفتن.
بعد از اون شدن اون آدمی که نباید میشدن سنگدلِ سنگدلِ سنگدل 
جوری که در آخر به راحتی میتونن برای یک نفر حکم مرگ صادر کنن؛/
جوری که برای مرگ یک نفر میتونن قلب شون رو بدن در حالی که در گذشته حاضر نبودن آزاری حتی به یک مورچه کوچولو برسه...
این کتاب یه غم عجیبی داره،یه غم نا آشنا که بعد تموم شدن کتاب احساسش میکنی انتظار یه عشق شعله‌ور ازش داری ولی در اخر چیزی جز خاکستر برات نمیمونه...
اشک هایی که سر این کتاب ریختم از اعماق وجودم بود حتی توی صفحه آخر هم منتظر برگشت بودم...منتظر زنده شدن ...
ولی تهش نه کسی زنده شد، نه کسی دوباره عاشق شد، نه کسی عقلش رو بدست آورد،این وسط یکی سنگدل شد...
-هیچی دیگه همین-






      

        <<مهمترین مسئله این است که به مردم عشق بورزی و اجازه بدهی این عشق در تو ریشه بدواند و تمام وجوت را پر کند.>>
-تیکه کتاب