در طول مطالعهٔ کتاب انقدر زبان لطیفی دارد که انگار همراه روح سبک و لطیف سید شهاب الدین مرعشی نجفی هستید و قدم به قدم شاهد زندگی‌اش. اصل‌گرایی می‌شود این عالم، خودت را وقف علم کنی! هر جا لازم بود مجاهدت علمی کرد و بیراهه نرفت. ان‌شاءالله این عالم گرانقدر به همراه نویسندهٔ کتاب هم‌نشین پیامبر رحمت باشند.
        

          #یادداشت_کتاب 
#شهاب_دین
مدت‌ها قبل که مشغول به صوت‌های آن سوی مرگ و سه دقیقه در قیامت آقای امینی‌خواه بودم، به خواندن کتاب‌های زندگی‌نامه علما روی آوردم. خاطره به خاطره و خط به خط این کتاب‌ها اعجاز بودند و درس. اما نثر برخی از آن‌ها واقعا سخت خوان بود طوری که نمی‌توانستم تمامشان کنم. تا اینکه روزی کهکشان نیستی را خواندم. چقدر لذت بردم از اینکه سرگذشت انسان بزرگی را در قالبی روان و داستانی می‌خواندم. برخی ایراد می‌گرفتند که تک تک کلمات این کتاب مستند نیست و در مواقع لزوم خیالات در آن دخیل شده، منتها من ترکیب خیال و واقعیت را به خواندن واقعیت خشک و سخت ترجیح می‌دادم. دیگر این را هم به عهده نویسنده گذاشته بودم که از استناد خاطرات و افراد مطمئن شود.

چند روز پیش کتاب شهاب دین را شروع کردم. این کتاب درباره‌ی عالم جذاب و دوست داشتنی آقای مرعشی است. کسی که بین علما از نوجوانی دوستش داشتم و احساس قرابت زیادی با او می‌کردم و تنها دلیلش هم داشتن عشق مشترک بود یعنی کتاب!
قبل‌ترها درباره ایشان و کتابخانه‌شان و تلاشهای عجیب و غریبشان برای خرید کتاب‌های خطی در عین فقر و نداری شنیده بودم. اما این کتاب جلوه‌های فراوان و ناشناخته‌ای از شخصیت ایشان را برایم آشکار کرد. 
کتاب شهاب دین هم مثل کهکشان نیستی به شیوه جذاب داستانی خاطرات را به هم متصل کرده است. البته در کل کتاب ما همه چیز را از نگاه شهابی می‌بینیم که ابتدای کتاب از دنیا می‌رود و به عالم معنا صعود می‌کند و در انتهای کتاب با قرار گرفتنش در خانه ابدی، از خاطراتش هم جدا می‌شود. 
این شیوه‌ی روایت جدید، یعنی روایت از نگاه جسم مثالی آیت الله مرعشی، باز مرا برد به صوت‌های آن سوی مرگ و سه دقیقه در قیامت. نویسنده با شیوه‌ای منحصر به فرد و جدید، تمام زندگی شهاب‌الدین را حتی پیش از تولد، از نگاه خود او روایت می‌کند. به این ترتیب مخاطب هم اتفاقات را می‌بیند و هم با احساسات احتمالی شهاب همراه می‌شود. در میان این تجدید خاطرات، در صحنه‌هایی موازی، جسم مثالی شهاب، جسم مادی‌اش را نیز همراهی می‌کند و در کنار خانواده‌اش به کارهای تشییع و کفن و دفن نظارت دارد.
 این مساله کتاب را در جنبه‌ای دیگر هم برجسته می‌کند. کتاب درواقع زندگینامه یک عالم است اما در سطر سطر آن حس نزدیکی مرگ را برای مخاطب تداعی می‌کند و او را به فکر قیامت و آمادگی خودش برای مرگ می‌اندازد.

من در این یادداشت قصد نداشتم تمام کتاب را شرح دهم ولی حذف کردن هر جمله‌ای به نظرم اجحاف در حق متن خوب و قوی نویسنده بود. البته قطعا با برطرف کردن برخی اشکالات، می‌توان کتاب بی‌نقص‌تری ایجاد کرد ولی در مجموع در میان زندگی‌نامه های معمول علما، این کتاب به جز محتوای خاص و ارزشمند آیت الله مرعشی، دارای شیوه نگارش بدیع و جذابی هم هست که مخاطب را تا انتها بدون خستگی با خود همراه می‌کند.

@macktubat
        

          قلمی تحسین برانگیز و محتوایی تکان دهنده...
        

          وقتی میریم قبرستونا و حرما و از کنار قبرا رد می‌شیم، هیچ نمی‌دونیم هرکدوم اینا چه داستانایی دارن و چه آدمای بزرگی این بین جسمشون زیر خاکه؛ بخصوص تو قم که توی حرم و اطراف حرم همه ش قبرستونه. این کتاب بخش هایی از زندگی آیت‌الله مرعشی نجفی رو روایت می‌کنه. بار ها شاید از کنار کتابخونه شون تو نزدیکی درب ۴ حرم حضرت معصومه سلام الله علیها عبور کردم و خیلی توجه نکردم. اما با خوندن این کتاب بیشتر با ابعاد شخصیت ایشون و درجه و مقامشون آشنا شدم و ان‌شاءالله از این به بعد بیشتر توجه می‌کنم. روایت داستان با مرگ ایشون آغاز میشه و روح ایشون زندگی خودش رو از کودکی تا مرگ می‌بینه و چند روایت همراه هم تو زمان های مختلف پیش می‌رن. ادبیات، نگارش، ورود و خروج به داستان ها و... خوب بود. شخصیت ایشون انقدر جالب بود که بنظرم هرکسی کتاب رو بخونه ارتباط برقرار می‌کنه. توصیه می‌کنم بخونید.
        

          عالی بود 
کتابی سرشار از توصیه های اخلاقی 
        

          🔹کتاب شهاب دین

چه نکته ها و لطایف بسیاری در این کتابِ خوب، هست. از عشق به نجف و مولا امیرالمومنین روحی فداه و کوچه های پر رمز و راز آن شهر دوست داشتنی  و عظمت اساتید و قوت مدارس و بزرگان تا شوق و جنون نسبت به کتاب و علم و دفاع از حریم اهل بیت علیهم السلام و سلوک با همسر و بچه ها و.... کتابی که ضمن شرح حالِ آقای مرعشی نجفی،  نوعی سلوک نامه و دستورالعمل ِ طی ِ طریق هم هست.

بسیار کتابِ خوش خوان و کم حجم و قابل استفاده ای است. برای نوجوانان درس آموز هست. به کارِ طلبه ها می آید. فرازهای مهم زندگیِ پر برکت  آیت‌الله مرعشی نجفی در این کتاب به روشی جذاب مرور شده است و بخشی از وصیت نامه ی ایشان هم در خلال فقرات کتاب، مذکور شده. به نظرم یکی از بهترین کارهای انتشارات شهيد کاظمی همین کتاب  باشد.
راستی تمام این کتاب را در اوقات متروسواری خواندم.

#معرفی_کتاب 
#کتاب_شهاب_دین
#آیت_الله_مرعشی_نجفی
#انتشارات_شهيد_کاظمی 
#آخرین_کتابی_که_خواندم



        

          وقتی زندگی بزرگان را مطالعه می کنی در عین لذت بردن از نحوه عبادت و توسل و زندگی شان احساس حقارت هم می کنی یه همزاد پنداری و شباهتی که با آیت الله مرعشی در لذت بردن از کتاب و تهیه کتاب بود اما اون تلاش و زحمات ایشون کجا و ما کجا
        

          «جوان، خدا می‌بیند.»
شهاب دین آدم بزرگی بود، صبور بود، گرسنگی را تحمل کرد، زخم زبان شنید، ولی روز به روز بر عزتش افزوده می‌شد، او با خدا معامله کرده بود. او اهل بیت را داشت.

او عاشق بود و آدم عاشق درد و رنج را  برای رسیدن به  هدفش به معشوقش تحمل می‌کند و تا نرسد به معشوقش آرام نمی‌گیرد، شهاب دین برای من این گونه بود.ادمی که عاشق کتاب بود و کتاب را برای دین جمع میکرد، برای خدا کتاب می‌خرید. تا باقی بماند برای ایندگان، برای من و شما. 

چقدر عشقِ به کتاب‌هایش را دوست داشتم، از وقتی کتاب را خواندم، مشتاقم روزی به کتاب‌خانه آیت الله مرعشی (رحمة الله علیه) سر بزنم و از نزدیک کتاب‌هایشان را ببینم. آن کتاب‌های که حاضر شدند گرسنگی بکشند ولی پول‌شان را بجای تهیه غذا، خرج خرید کتاب کنند و داخلش متنی بنویسند‌ که در چه شرایطی کتاب را خریدند، دوست دارم این کتاب‌ها را از نزدیک ببینم. قلم زیبایشان را که به یادگار بر روی کتاب‌هایشان  از گذشته‌ها مانده ببینم و بخوانم. چقدر کارشان زیبا و ارزشمند بوده و هست.

چقدر با خواندن کتاب غبطه خوردم.

بعضی جاها گریه کردم و بعضی قسمت‌ها لبخند بر لبانم نشست.
چه زندگی سختی داشتند.
و  به گمانم تحمل همین  سختی‌ها و صبوری‌ها، توکل‌ها و توسل ها، سبب شده نام  این بزرگوار بعد سال‌ها به نیکی یاد شود.

خواندن کتاب رو به همه خصوصا اهل علم و ادب توصیه میکنم.
دوست دارم باز هم کتاب را بخوانم.
از خواندن کتاب بسیار راضی هستم.
خدا قوت به نویسنده محترم کتاب🙏🌺
خداوند به قلم‌شان برکت دهد.🙏
[«سنگین‌ترین بارهای این عالم در مقابل سنگینی بار گناه هیچ وزنی ندارد.»
تحمل کن، شهاب! سختی‌ها تمام می‌شود.]
        

          من این کتابو جرعه جرعه سر کشیدم 
با سید شهاب الدین کوچه پس کوچه های نجف و قم رو زندگی کردم
رفت جز کتابای مورد علاقه ام.
حتما بخونید مخصوصا کتاب دوستا.
        

          چقدر قلم نویسنده را دوست داشتم. از کودکی همراهتان میکرد. همزمان با رحلت و سیر زندگی عالم بزرگ اسلام آیت الله مرعشی نجفی همراه میشدید. 
        

          به خشت به خشت حسینیه دلبسته  بود :))))
        

          .
#کتاب_خواندم
#شهاب_دین

اوضاع کتاب خواندنم افتضاح است.
رویم به دیوار، 
شهاب دین، آنقدر از این سر خانه به آن سر خانه سر خورد تا توانستم تمامش کنم.
علتش چیست؟ کاهلی .. تنبلی.. شاید هم  گ ش ا دی
بگذریم. 
نویسنده ی کتاب، شخصیت آقای مرعشی را از زبان سوم شخص نقل می کند و این وسط ها گریزی به وصیت نامه شهاب الدین هم می زند.
کتابِ شسته رفته ی تمیزی است و حق مطلب را توانسته ادا کند. 
الغرض
این ها را گفتم که بگویم، 
امروز که رفته بودم حرم حضرت معصومه ناراحتی ام را ابراز بنمایم و بگویم چرا حاجت بنده را نمی دهید؟ یاد شهاب الدین افتادم که هر وقت تقی به توقی می خورد بلند می شد می‌رفت سر کوچه شان که اگر نجف بود می شد حرم امیر المومنین اگر  کربلا بود می شد حرم اباعبدالله و اگر سامرا بود می شد سرداب مقدس.. حاجتش را که می گرفت هیچ. یک دور هم باچشم دل که نه با چشم سر اهل‌بیت را زیارت می کرد و خوش خوشان بر می‌گشت خانه اش . 
 این درست است آخر؟
امان از ما مردم عوام.. 

باقری دستمریزاد❤️


هرچند شهاب الدین هروقت کسی از او کتاب امانت می خواست این شعر را می خواند:

الا يا مستعیر الکتب دعنی/فان اعارتی الکتب عار
فمحبوبب من الدنیا کتابی/وهل رایت محبوبت یعار؟ 
ای کسی که از من کتاب امانت می خواهی/مرا رها کن که امانت دادن کتاب ننگ است
محبوب من در این دنیا کتاب است/آیا کسی محبوب خود را به کسی امانت می دهد؟ 


        

          دوستش داشتم
برخلاف کهکشان نیستی ماجرا شسته رفته تر بود. 
سیر داستانی منظم و روانی داشت و روح کتاب و شخصیت اصلی آن مرا درگیر کرد..
روحش شاد و خوش به حالِ خوبشان
        

          
سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی در سال ۱۲۷۶ شمسی در نجف اشرف به‌ دنیا آمد. او در سن ۲۷ سالگی به درجۀ اجتهاد رسید و  پس از  درگذشت «آیت‌‌اللّه بروجردی» یکی از مراجع تقلید شیعیان به‌حساب می‌آمد. او مؤسس مدرسه‌های مرعشیه، شهابیه، مهدیه و مؤمنیه در قم است.
بی‌شک یکی از نکاتی که آیت‌اللّه مرعشی را در بین سایر علمای زمان برجسته می‌کند، عشق و علاقۀ وافر این عالم شیعه به کتاب‌ها و تحمل سختی‌های فراوان برای جمع‌آوری گنجینه‌ای ارزشمند از نسخه‌های نفیس خطی است که حاصل آن کتابخانه‌ای است که از نظر تعداد و کیفیت نسخه‌های خطی، نخستین کتابخانه در کشور و سومین کتابخانه در جهان اسلام محسوب می‌شود.
کتاب «شهاب دین» روایت داستانی از زندگی این عالم شیعه است که به قلم زهرا باقری به رشتۀ تحریر درآمده‌است.
داستان کتاب از دقایق پایانی زندگی سید شهاب‌الدین و آخرین زیارت او از حرم حضرت معصومه(س) آغاز می‌شود و پس از مرگ شهاب‌الدین، روح او داستان زندگی‌‌اش را از کودکی تا آرمیدن در خانۀ ابدی روایت می‌کند. 
نویسنده با قلمی ساده و روان، تصویرسازی‌های خوب و پرش‌های زمانی به‌موقع به‌خوبی توانسته‌است مخاطب را تا صفحات پایانی کتاب با خود همراه کند و هم‌گام با داستان، محتوای غنی‌ای از آموزه‌های اخلاقی را جرعه‌جرعه به او بنوشاند.
در این داستان خواننده شاهد علم‌آموزی، تنگدستی، عشق‌ورزی به کتاب‌ها، سختی‌ها، سفرها، زیارات و تشرفات سید شهاب‌الدین به محضر حضرت ولی عصر(عج) است. 
ناگفته نماند در بخش‌هایی از کتاب جای خالی برخی توضیحات احساس می‌شود که از انسجام کار می‌کاهد و منِ خواننده را با سؤالات بی‌جواب مواجه می‌کند. سؤالاتی از این دست که تا زمان ازدواج دوم سید شهاب‌الدین، او چگونه توانست با وجود تدریس و مشغله‌های فراوان، به‌تنهایی از دختر یک‌ساله‌اش نگهداری کند؟ یا سرنوشت کتاب‌های جمع‌آوری‌شده در نجف چه شد؟ و ... .
علاوه بر این، کتاب از نظر ویرایشی نیز نیاز به بازبینی دارد.

آیا این کتاب را به علاقه‌مندان موضوعات مذهبی و زندگی‌‌نامۀ بزرگان پیشنهاد می‌کنم؟ 
پاسخ بدون شک، آری است.

📚#شهاب_دین
✒️#زهرا_باقری
        

          "سیدِ کتابخوان"

سیدشهاب‌الدین در مواجههٔ با کتاب، سر از پا نمی شناخت...
او عاشق کتاب نبود، که در مرحلهٔ بالاتری از این عنوان قرارداشت. انگار کتاب ها که در دست او قرارمی‌گرفتند، به آرامش می رسیدند! کتابخانه اش، منبع کتب خطی و نفیس بود و هرکدام را به قیمت گزافی خریده بود؛ یکی را به قیمت هفته ها گرسنگی، دیگری را به قیمت چهارسال نماز استیجاری و... .
...
کتاب شهاب دین، درمورد زندگی پسری است که مادر و پدرش از ابتدا، او را با محبت اهل بیت، خصوصا امیرمؤمنان علی(ع) پرورش دادند. پدرش ابتدای تولد، نوزادش را به ضریح حضرت تبرک کرد و مادرش با وضو شیر در دهانش می‌گذاشت.
سیدشهاب‌الدین‌کوچک، با دعای خیر پدر و مادر عزیزش که همیشه آن را به همراه داشت و با ظرف دلی که پاکِ پاک بود، آنقدر به طلب علم و دانش علاقه نشان داد و در این راه تلاش کرد، که در سن جوانی عالِمی بزرگ شد و عزیز اهل بیت علیهم السلام، خصوصا امام زمان(عج).
بارها و در شرایط گوناگون، در اوج مصائب و سختی های زندگی، خودِ حضرت به یاری شهاب الدین رفته بود و او را مثل پدر راهنمایی کرده بود.
...
کتاب، درمورد زندگی پر‌فراز و نشیب "سید‌شهاب‌الدین‌مرعشی‌نجفی" زیر سایهٔ اهل بیت علیهم السلام است، که سعادت دین و دنیا و آخرت انسان، قطعا و حقیقتا به دست همین عزیزان است🌱
...
خانم "زهرا باقری" نویسندهٔ عزیز کتاب، با قلمی بابرکت این کتاب را به رشتهٔ تحریر درآورده اند. به همین جهت بسیار به ایشان غبطه می خورم، که قطعا مورد توجه امام زمان(عج) قرارگرفته اند.
        

          ﷽
گاهی اوقات وقتی کتابی را دست میگیرم با خودم می‌گویم کاش میشد در دوران کتاب زندگی کرد،مثلا شما فکر کن عصر یک روز بهاری در کوچه ای قدم میزنی که رو‌ به حرم مولاست وکنار شیخ شهاب ‌الدین به حرم میرسی.

شهاب‌دین داستان زندگی مردی‌ست بزرگ که الان در شهر مقدس قم در بین آنچه دوست داشت دفن شد!در بین کتاب‌هایش...

روایت زندگی آیت اله شیخ شهاب الدین مرعشی نجفی از آخرین نماز صبحش در حرم شروع می‌شود و  درادامه به همه اتفاقات‌زندگی ایشان سری می‌زند،کتابی جذاب که خواندنش کمتر از سه ساعت وقت لازم دارد اما با زندگی کسی آشنا می‌شوید که نمونه
ندارد و می‌تواند راه و رسم زندگی را یادمان دهد.
        

          ارزش خوندن داره
        

          نمای نزدیک از علمای بزرگ را در کتاب نخل و نارنج تجربه کردم و حض بردم و این بار در کتاب شیرین شهاب دین. البته متن کتاب می توانست قوی تر باشد ولی خواندنش بسیاااار می ارزد. 
        

          خوندن این کتاب پرکشش رو به همه توصیه میکنم
شناخت چنین انسان های بزرگ و مطلع شدن از راه پر مشقت و بزرگی که طی کردن واقعا مایه مباهاته
به شخصه دلبسته این عالم بزرگ شدم  ایشون واقعا شهابِ دین بودن
 بعد خوندن این کتاب همنشینی با ایشون آرزوی من شد 
        

          شهابٓ دین
از آن جنس‌ کتاب‌های دلنشین و شیرین که میشد یک جرعه تمام آن‌ را نوشید.
دوستش داشتم و با خواندنش پر از لطافت شدم.
نکات اخلاقی سنگینی نداشت ولی سبک زندگی آیت الله مرعشی خود پر از نکته بود و عبرت آموز.
کتاب‌دوستی ایشان و تلاش‌های بسیاری که برای داشتن کتب نسخی کردند واقعا و واقعا باارزش بود و چقدر خوب سیر این کتاب‌دوستی و جمع‌آوری کتاب روایت شده بود.
همه‌ی این‌ها به خاطر قلم نویسنده‌ای هست که روایت‌های مختلف از زندگی شهاب‌الدین را بیرون کشیده و در بستر داستانی بیان کرده است. داستانی که به راحتی در مقابل چشم آدمی تصویر می‌شد.
نوع پرداخت به داستان و شروع از وفات شهاب‌الدین جالب بود ولی میزان رفت و برگشت بسیار زیاد بود. به طوریکه من قسمت حال را رد می‌کردم تا داستانِ گذشته را بخوانم.
نویسنده تلاش کرده بود داستان زندگی پر برکت ۹۰ ساله را در ۲۰۰ صفحه خلاصه کند. این خلاصه نوشتن تا یک جایی قابل تقدیر هست چون از زیاده‌گویی جلوگیری کرده است ولی بعضی روایت‌ها و بعضی دوره‌ها شاید به دلیل همین خلاصه نوشتن ناقص مانده است.
سفر هند بسیار کوتاه بود، طریقه‌ی بازگرداندن کتاب‌ها از نجف نوشته نشده بود و...
و همینطور زمان در داستان گم بود. به جز در مواردی که با مسائل سیاسی می‌شد زمان را سنجید در بقیه موارد نمی‌دانستیم که دقیقا در کجای تاریخ هستیم.

چقدر بریده از این کتاب می‌توان نوشت...
از مباحثه با استاد سنی...
تا شعرِ همای رحمتِ شهریار...
و من چقدر دلم خواست سرِ سفره‌ی نان و خیاری که امام زمان برای شهاب‌الدین آورده بود بنشینم و لقمه‌ای... چه خیال‌های بیهوده‌ای.