محرومیّت محرومین از نعمت دیدار و ملاقات حضرات معصومین علیه السلام در زمان حضور و غیبت ، از مسبّبات تولیدی و اختیاری است !

ما مردم مسلمان - که من و شما باشیم - اگر چنانچه از راه خدا منحرف شدیم ، اگر سوء استفاده کردیم ، اگر به خودخواهی ها ، خود پرستی ها و غرور ها میدان دادیم ، اگر خودمان را باز از یاد بردیم و اگر خودمان را گم کردیم ، ما هم همان جور میشویم ( مانند یهود و بنی اسرائیل ) . خیال نکنید خدا با ما قوم و خویشی دارد ؛ نه ، خدا هیچ قوم و خویشی با ما ندارد . اگر ما هم بد شدیم ، ما را بد خواهد کرد. .... من به همه شما برادران عزیز و به همه ی مردم هشدار میدهم که مواظب باشید برنگردید. اگر ما عملاً برگشتیم ، خدا هم دل ما را برخواهد گرداند . عمل بد ما ، دل ما را بد خواهد کرد.

که مهم رسیدن نیست ، مهم در راه بودن و درست رفتن است ...

هیچ وقت چیزی از خدا طلب نکنید که نتوانید از عهده اش برآیید ... آدمی باید به اندازه ظرفیتش حرف بزند...

این همه مردم برای یاری مُسلِم بس است !! از نرفتن تو چه زیانی خواهد دید ؟؟ عده ای هم به راستی ترسیدند و میدان را خالی کردند ‌. نتیجه این شد که مسلم پس از اینکه نماز شام را خواند ، یک تن از یاران خود را همراه نداشت...