این دومین باره که این کتاب رو می‌خونم. شاید دوست‌داشتنی‌ترین رمان من باشه. داستان یک روحانی روشنفکر - تا حدودی پیرو اندیشه‌های امام موسی صدر - که حافظ قرآن، اهل عرفان و شاگرد علامه جوادی آملی در درس تفسیره. شخصیت روحانی در ضدیت با تحجر و جهل دینیه. ضد قهرمان داستان هم افرادی هستند که متحجراند؛ مثل مداح مفنگی‌ای که، مداحی کاروکاسبی اونه. یا روحانیونی که از دین برای خودشون دکان درست کرده‌اند. داستان با افسانه سیاگالش پیوند می‌خوره و در نهایت با یک تم اسطوره‌ای به پایان می‌رسه. به همه روحانیون و انسان‌های متدین توصیه می‌کنم این کتاب زیبا رو بخونند.
        

          روایت معماگونه داستان ترغیبم کرد که به سرعت کتاب را به پایان برسانم.داستان طلبه ای که برای تبلیغ به روستایی میرود و نحوه برخورد او با مسائل مردم روستا مثل اختلافات شیعه و سنی، اعتقادات خرافی، ازدواج ، حلال و حرام و ... به استناد آیه های قرآن برایم جالب بود به خصوص استفاده از داستانهای قرآنی در بطن زندگی آدم های روستا .
اما در انتهای کتاب تخیل و رویا پردازی نویسنده در ادامه روایت داستان مرا در بهت و گیجی برد که انتظار آن پایان را نداشتم.اما خواندن این کتاب را پیشنهاد می کنم🌸
        

          «سیاگالش» طلبه‌‎ای را به تصویر می‌کشد که برای تبلیغ در دهه محرم وارد روستای آبا و اجدادی خود در تالش شده است. یوسف رستمی در این روستا با اتفاقات و ماجراهای عجیبی روبه‌رو می‌شود؛ ماجراهایی چون مفقود شدن روحانی پیشین روستا، اختلافات روستاییان، خرافات، بدگویی‌ها و دسیسه‌های پشت افراد و دختران که نظر و طمع دارند. یوسف رستمی حافظ قرآن است و به عرفان نیز گرایش دارد او با سؤالات خداجویانۀ افراد این روستا مواجه است که به هر کدام از این پرسش‌ها، پاسخ‌های عرفانی و قرآنی لازم و عمدتاً مشابه می‌دهد. او در ضمن تبلیغ، دربارۀ سیاگالش که افسانۀ عرفانی مردمان این روستاست و دربارۀ روزبهان بقلی که به عرفانیات او گرایش دارد، تحقیقاتی انجام می‌دهد. در انتها پس از دسیسه‌های روستاییان، مجبور به فرار از روستا می‌شود‌. خوانندگان در این داستان با فرازونشیب‌های امر تبلیغ آشنا می‌شوند.
        

          بسیار ضعیف ، ضعیف ، ضعیف...
واقعا توصیه به خریدن و خوندنش نمیکنم...
این یک ستاره هم فقط به خاطر آیاتی است که در داستان داشت و لا غیر!

        

          داستان برایم ملموس بود و لحظه به لحظه با داستان جلو آمدم.
نویسنده به خوبی بنای خود را که درک و دیدن آیات بود، نهاده بود.
اما آخر داستان را دوست داشتم طور دیگری شاید واقعی تر تمام شود.