کتاب خوب شروع شد. قوی ادامه داد. هیجان حوادث بیشتر از دو کتاب دیگر بود. شخصیت‌ها دو کتاب اول به زیبایی در این کتاب آورده شدند. ولی... در عین ناباوری بی نتیجه تمام شد. آخر کتاب نتایجی که از ابتدا منتظرش بودیم را عیان نکرد. شاید جلد چهارمی در راه است؟ نمیدانم. فقط میدانم که این پایان مناسب این مجموعه نبود
          

            جلد دوم است و ادامه‌ی ماجراهای جلد اول. هنوز هم خبری از کش دادن، لفت دادن، وصف بی جا نیست.
نه از کشش داستان کم می‌شود و نه داستانی یا اتفاقی تکراری. آدم‌های جدیدی اضافه می‌شوند و نقش‌های جدید و حوادثی جدید می‌آورند. و اما آخر کتاب. نویسنده بسیار کار بلد، جوری تمامش می‌کند که بلافاصله سراغ جلد سوم بروی. 
          

            رمان نوجوان رمانی که بدون شک داستانش، خطش، قلمش، توصیفاتش، اوهاماتش و ترسش نوجوان را خواهد گرفت. کتابی که کاملا به خواننده‌ی نهفته‌ی درون متن احترام گذاشته و آرام و دقیق او را دنبال خود می‌کشد. جا می‌گذاردش و دوباره از دریچه‌ی دیگر دستش را می‌گیرد و می‌کشد به دنبال خود. ابهامی جا نمی‌ماند و کاملا مخاطب را به سرانجام می‌رساند. شاه‌آبادی داستان را الکی کش نمی‌دهد، حواسش به حوصله‌ی مخاطب نوجوانش هست و فورا او را از انتظار درمی‌آورد، اما نه آنقدر زود که نوجوان هیچ انتظاری، هیچ دلهره‌ای را تجربه نکند. راضی بودم از کتاب و کاش زودتر با این کتاب آشنا می‌شدم زودتر از تعیین عنوان پایان نامه‌ام.
          

            ماهتینار دخترکی است که بعد از اینکه "مامی ریزه" تنها آدم زندگیش رو از دست میده راهی یه سفر میشه. تو اون سفر 4 تا چالش رو پشت سر میذاره تا به هدفش که وصیت مامی ریزه بوده برسه. سراسره کتاب یه طنز مخفی داره که کاملا تلخی و یا ترس برا مخاطب کتاب که گروه سنی "ب" و "ج" هستند رو نه تنها از بین میره بلکه جذاب هم میکنه. قطعا کودک یا نوجوان جذب کتاب خواهد شد چرا که داستان کاملا کشش داره
          

            هرچقدر بگویم خوشحالم از خواندن این کتاب کم گفته. ماجرای رزمی کاری که می‌جنگد تا کمربند مشکی بگیرد. دان یک. کتاب، داستان، داستان نوشته شده که هر داستان متعلق به یک مبارزه است چند بخش هم استراحت بین مبارز‌ها. جذابی داستان‌ها این است که با یک بو، یا یک عکس، یا یک نشان در حریف ماجرای تازه‌ای شروع می‌شود و مخاطب را به دنبال خود می‌برد و با نشانی دیگر به مبارزه می‌رود. و در آخرِ کتاب که واقعا زیبا تمام شد، اتفاقات خارق العاده‌ای رخ می‌دهد که به همین دلیل توصیه‌ام این است که این کتاب را بخوانید البته قبل این کتاب حتما "من منچستر یونایتد را دوست دارم" را خوانده باشید
          

            از این دست کتاب‌ها را دوست دارم. کتاب‌هایی که نشان از تلاش دارند. کتاب‌های که نشان می‌دهند در چنگ چقدر مظلوم بودیم ولی در عین حال مقتدر. که نشان دهد با دست خالی قوی بودیم. که از همان هایی که کمک گرفتیم هم منت نکشیدیم. مردانه عمل کردیم و سربلند. کتاب عجیبی بود خیلی مطالب را نمی‌دانستم و کتاب گوش زد کرد. لحظه به لحظه خرید موشک و آوردنش به ایران و گرتابش سمت عراق سراسر اقتدار ایران بود. ایران را جنگ بزرگ کرد. و شاید همان تنهایی اش بزرگش کرد. و. چقدر حیف که آدم ها را بعد رفتن‌شان می‌شناسیم. که فقط حسرت برایمان می‌ماند و هیچ.
          

            کتابی که خط سیرش تاریخی است. داستان دنبال داری نیست. اواسط داستان یک شخصیت جدیدی می‌آید و داستان با او ادامه پیدا می‌کند. حتی بعضی جاها شخصیت اصلی داستان را مورچه به عهده می‌گیرد. شخصیت‌ها رها نمی‌شوند یا زنده‌اش در داستان بعدی سرو کله‌اش پیدا می‌شود ، یا روحش. راوی دانای کل است. دانای کلی که یکی دو جا اعتراف می‌کند خودش هم نمی‌داند فلان اتفاق کی و کجا رخ داد.
جذاب است بسیار جذاب. 
          

            ماجرای تعطیلات 1 هفته‌ای آیداست. 
طنزی که واقعا نمیدانم مخاطب کودک را جذب می‌کند یا نه. 
ولی تصاویر کتاب به جذابیت متن کمک می‌کند. خوب شد که هستند.
دوست ندارم بیشتر بنویسم 
          

            جلد دوم کتاب دیگر آیدا رسما دانش آموز شده.
توی این جلد تخیل کودک بیشتر دیده میشه. تخیلاتی که ملموس هستند و به نظر من گاهی مربوط به نسل دهه 60. مثلا کنجکاوی درباره دستشویی معلمان. جذابیت ویژه‌ی کتاب نقاشی صفحات است که داستان را تکمیل می‌کند.
و بنظرم عیب بزرگش پایین آوردن مرتبه‌ی پدر و نادر است.
1. نسبت به تربیت کودک بی تفاوت‌اند.
2. به راحتی می‌کویند حوصله‌ی بچه ندارند.
3. بی سوادند.
4. آیدا بسیاری از مواقع انها را فریب می‌دهد. 
          

            از بین موضوع کتاب‌ها اصلا  دفاع مقدس و ادبیات پایداری انتخابم نبود. خاطرات همسر شهدا که خط قرمزم بود و اصلا سمتش نمی‌رفتم. دلیلش هم برمی‌گردد به 18_19 سالگی‌ام که کتاب #دا را خواندم و هر شبش کابوس می‌دیدم. چند سالی است که سمت دفاع مقدس رفتم و یکی دو تا کتاب اطلاعات عملیاتی خواندم. و بالاخره خط قرمز را هم رد کردم و خاطره همسر شهید را خواندم. همسر شهید چیت سازیان. #گلستان_یازدهم را
کش نمیدهم ماجرا. را فقط اینکه ما نسل بعد جنگ عمرا حتی ذره‌ای از معنی جنگ را بفهمیم. عمرا اگر بفهمیم بمب باران یعنی چه. عمرا اگر بفهمیم آژیر خطر یعنی چه. مهم‌تر از این ما معنی دلتنگی را نمی‌فهمیم. ما معنی عشق را، معنی از دست دادن را، معنی گذشت را، معنی بخشیدن را نمی‌فهمیم. قاطعانه می‌گویم ما درکی از این‌ها هیچ وقت نخواهیم داشت
          

            جلد چهارم آبنبات‌ها را تا 80 درصد دوست نداشتم. 
محسن بزرگ شده و دانشجو و به طبع شوخی‌هایش هم بزرگ. ولی واقعا لازم بود این حجم از شوخی‌های +18 وارد داستان بشود؟ 
تا آخر کتاب شوخی‌ها چیزهایی که مثلا نباید می‌دید و دیده بود را می‌گفت. هر چقدر 3 جلد قبلی را پیشنهاد می‌کنم این یکی را اصلا.
20 درصد دیگرش که باعث شد دوست داشته باشم، چون داستان لو میرود فقط میتوانم بگویم انقدر ملموس نوشته بود که با خواندن اولین اتفاق دقایقی به سقف نگاه کردم تا اشکم سرازیر نشود و با دومین اتفاق که با فاصله‌ی کمی از اولی افتاد کتاب را بستم. تا کتاب با اشک‌هایم خیس نشود. بسیار عالی و ملموس وصف شده بود
در ضمن با آخر کتاب من هم مثل خود محسن یخ کردم.
          

            در آخر محسن پسر پر درسر داستان که با لحظه لحظه ی زندگیش تو هم زندگی کردی دانشجو میشه و باید خونه رو ترک کنه. همین قسمت تلخ هم سرشار از طنزه
من با اسیر شدن محمد دلشوره ی برگشتنش رو چشیدم با #مکه رفتن بی بی دلهره ی شهادت زوار رو درک کردم با امتحان دادن و تقلب کردنهای محسن ریسک پذیری رو تجربه کردم.
با قناعتهای آقاجون سختی اداره ی زندگی تقریبا پرجمعیت تو شرایط سخت اقتصادی تجربه کردم.
با اشک‌های مامان نگرانی فرزند داشتن رو حس کردم. با استرس های #ملیحه تجربه‌ی کنکورهای شلوغ دهه شصت رو باور کردم.
با #دایی_اکبر چطوری با بی‌خیالی و طی کردن هر چه بادا باد زندگی رو دیدم.
و دست آخر واقعا دعا کردم که ای کاش محسن به #دریا برسه
          

            جمع صمیمی خانواده خیلی باور پذیره دوست داشتن هایی که با عمل و عکس العمل اشخاص نسبت به هم مشخص میشه خالی از قربون صدقه رفتنهای آبکی که این روزا زیاد توی متن کتابها
رواج پیدا کرده و لذت خودن رو رو از مخاطب میگیره. بیان مشکلات دهه های 60 و 70 به بهترین شکل بیان شده و قابل
حسه متولدین این دو دهه با خوندن این کتاب ها خیلی از
#خاطراتشون رو مرور میکنند. قسمتهای خیال پردازی محسن اوج #طنز پردازی کتابه. زمانی که با لبخند یه دختر تا عروسی پیش میره یا بد دادن به امتحان تا آخر بدبخت شدنش رو میبینه و هزار جور خیال پردازی دیگه مطمئنا خیلی از ماها باهاش همزاد پنداری میکنیم نویسنده هم از خوشیها ،میگه هم از غم ها هم از مشکلاتی که هیچ کدوم دور از زندگی ماها نیست و همینها باعث جذب شدن بیشتر مخاطب میشه
          

            برای هر سه آب‌نبات نوشته ام پس متنم ادامه است
خواننده کتاب همراه با قد کشیدن محسن قد میکشه هم زمان باهاش امتحان میده همراه با محسن لذت عاشقی رو می‌چشه
هر وقت بی حوصله میشه میره بش قارداش و در تمام رویاهای محسن غرق میشه
وقتی داره با اوج شطینت محسن بلند میخنده سوزش پشت گردن محسن رو حس میکنه که #دایی_اکبر به شوخی یا جدی اونو مهمون یه پس گردنی کرده با هر باری که محسن به ساندویچی میره خواننده هم طعم ساندویچ رو میچشه و همیشه هم استرس کم بودن پول تو جیبیش رو حس میکنه.
          

            کتابی پر است از آرایه‌های ادبی مخلوط با نثر خاص محمود دولت آبادی در نتیجه مساوی می‌شود با نثری مشکل. نثری که اگر حداقل یک کتاب از نویسنده را نخوانده باشید سردرگم می‌شوید.
شاید اگر اینقدر آرایه نداشت بهتر خوانده می‌شد. و البته اگر داستانی گیرا داشت. متن در رفت و آمد است بین خاطرات و واقعیت. آن هم از سه زاویه. اما در کل داستان خاصی را دنبال نمی‌کند. چند خواهر که از سن ازدواج‌شان گذشته و حالا کوچکترین خواهر درگیر عشق است و مابقی به او حسادت می‌کنند.

در کل توصیه‌ام این است که این اولین کتابی که از دولت آبادی میخوانید نباشد. اگر کلا نباشد هم چیزی از دست نمی‌دهید.
ولی حتما "سلوچ" و "کلیدر" ش را بخوانید.