نکته تستی: قبل از اینکه بر حسب دغدغه های زندگی و روزمرگی ها ماجرای کتاب یادتان برود تنبلی را کنار بگذارید، عزم خود را جزم کنید یادداشت کتاب خوانده شده را بنویسید تا بعد عذاب وجدان گریبان گیر تان نشود و شب امتحان عربی ذهن شریف تان درگیر نشود. 

از ابتدا به دلیل جذابیت بسیار ظاهری کتاب( اعم از نام، طرح جلد، جعبه کتاب و...) با کتاب شرط بستم که: ببین من ازت خوشم میاد لطفا کتاب خوبی باش. 

جلد آخر کتاب هم تمام شد؛ به طور کلی قسمتی که روایتگر گذشته بود خیلی نکته داشت و مسئله ریز و درشتی که تقریبا می‌شود گفت همگی با هم جور بودند( ورود و خروج شخصیت ها علی الخصوص) اما به علت خصومت شخصی اینجانب با تاریخ و گذشته، ای کاش به زمان حال ماجرا و اتفاقاتی که پیش میومد کمی بیشتر پرداخته شده بود؛ حتی به قیمت بیشتر شدن جلد کتاب( کاملا بدلایل علاقه شخصی!)
خیلی وقت بود از داستان چند جلدی فاصله گرفته بودم برای همین اواسط جلد سه یکهو به خودم آمدم و گفتم: اصلا از کجا شروع شد داستان ؟ 
و اما پایان ماجرا: پایان نسبتا خوبی داشت، ولی مثل خیلی وقت های دیگه یک توقع خیلی بالاتری داشتم. مثلا یه اتفاق، یه تغییر، یچیز عجیب...

در مجموع، مجموعهٔ عزیزی بود و برای تاریخ ندوست پرداخت به تاریخ خوبی داشت.
          

            شروع و پایان کتابها جالب بود و با شگفتانه همراه بود. مثلا کتاب اول با پرت شدن کلاه رضا از طبقات بالای عمارت نویان‌خان پایان می‌‌‌یابد و خواننده را بین حقیقت و تخیل سردرگم می‌‌‌کند. کتاب دوم با باز بودن چشم رضی و اینکه رضا می‌‌‌فهمد رضی هم مثل شکور از سرزمین مردگان است. فصل سوم با بالنی که هوا رفته و ما نمی‌دانیم آیا می‌تواند پرواز کند یا باید منتظر سقوطش باشیم.
استفاده از شخصیت میرزا حسن رشدیه، علی یوشیج (نیما) بسیار جالب بود اما نیما به سرانجام نرسید و نویسنده خیلی کوتاه از کنار شخصیت او رد شد. گویی با حذف نیما یوشیج از این کتاب هیچ اتفاقی نمی‌افتد.
شخصیت‌ها جان نمی‌‌‌گیرند ودر ذهن خواننده ته نشین نمی‌شوند. شاید به دلیل تعدد آنها یا برونگرا بودن یسیاری از آنهاست. ما از کنار همه شخصیت‌ها گذر می‌کنیم. هیچ شخصیتی فکر نمی‌‌‌کند. احساساتی مانند دلتنگی، غم، عشق و اندوه را در کار نمی‌بینیم. با مرگ راحت کنار می‌ آیند. در حالیکه برای یک مادر؛ غم و دوری مرگ عزیزش همیشه سنگین بوده و هست. رضا کمتر دلتنگ خانواده‌اش می‌شود. 
فضا خیلی مردانه و خشک است. می‌دانیم که تاثیری‌گذاری اجتماعی زن‌ها در آن زمان کم بوده است و اکثر بانوان در خانه درگیر بچه‌ها و مدیریت داخلی خانه بوده اند. اما برای داستان و بهتر شدن آن بهتر بود شخصیت‌های زن حتی شده به عنوان آشپز مدرسه به کار روند تا فضای داستان بهتر و دل‌نشین‌تر باشد. ما زن تاثیرگذار در داستان نداریم. لیلا خواهر مجید که کار خاصی نمی‌‌‌کند و ما راحت می‌‌‌توانیم حذفش کنیم. دده خانم(تنها زن قوی و مهم داستان) که خودش نمی‌تواند با ما حرف بزند. حرفش را با کمک مترجم دختر کوچک منتقل می‌‌‌کند و علامت سوال بزرگی در ذهن ما می‌‌‌گذارد. نویسنده چه منظوری از الکن بودن کلام دده خانم دارد؟
          

            مجموعه جالبی بود👌🏻
برای شخصیت اصلی اتفاقایی می افتاد و حقیقتی توی کتاب آشکار میشد که توی شوک میرفتم
دوست داشتم این مجموعه رو😍
          

            جلد سوم مجموعه دروازه مردگان و ادامه ماجراهای رضا قلی در تهران و دردسرهایش با حوض و افراد خانه نویان خان و انواع و اقسام داستان هایی که برای او و همچنین برای مجید که دست نوشته های رضا قلی را میخواند پیش آمده!
هیجان و جذابیت جلد سوم از دو جلد قبلی بیشتر بود و نویسنده به خوبی توانسته شخصیت ها را در جاهای مختلف به هم برساند و داستان های در هم تنیده خوبی را ایجاد کند
          

            به لطف پروژه ی مدرسه 
اگر خواندن هر کتاب را نوعی متفاوت زیستن بدانیم 
زیستن و رشد کنار رضا  و مجید را بسی دوست میدارم 
آنها از من جدا نخواهند شد 
آنها با من اند 
هر گاه به محله بازار بروم
و به خیابان ها بنگرم 
و هرگاه اسمی  از مرگ به گوشم بخورد 
حالا آنها بخشی از من اند 
و بسی خوشحالم 🦋🤍
          

            برعکس دو جلد قبلی که دو راوی داشتند، شاه‌آبادی در چاه تاریکی از سه راوی بهره می‌جوید و همین به یکی از منابع جذابیت داستان تبدیل می‌شود اما جلد سوم نسبت به دو جلد دیگر، صفحات کمتری دارد که مانع از جاافتادن راوی جدید به شکلی شایسته برای مخاطب می‌شود. تلاش نویسنده برای آشنایی مخاطب نوجوان با برهه‌ای خاص از تاریخ ایران، همچنان واجد جزئیات دلپذیری است ولی خواننده نباید با اطلاعات این اثر داستانی، همچون سندی تاریخی برخورد کند. در انتها، اگر چه ماجراهای مربوط به تهران کنونی، به خوبی رفع و رجوع نمی‌شود، اما نویسنده به اغلب سوالات خواننده پاسخ می‌دهد و خطوط داستانی فرجامی معقول می‌یابند، از این‌رو چاه تاریکی پایانی شایسته بر مجموعه‌ی دروازه مردگان است اگر چه کتاب به‌نحوی نوشته شده که امکان وجود دنباله به کلی منتفی نباشد.
          

            در یادداشت جلد اول کتاب ،موارد مثبت و کلی در مورد سه گانه را گفته ام. برای اینکه در حق این رمان دوست داشتنی جفا نشود،به آن رجوع کنید.
دروازه مردگان از آن رمان هایی است که با لذت خواندم و با داستان جذابش همراه شدم.در جلد سوم خط روایی دیگری به داستان وارد می‌شود؛ غلامی سیاه پوست به نام کافور که در جریان اتفاقات دخالت دارد. پیرنگ داستان و روابط علی و معلولی وقایع به خوبی چیده شده است.با این حال  نکته‌ی منفی  جلد سوم را در ادامه خواهم گفت.
تا جلد سوم خواننده رضا قلی را پسری اهل مراعات اصول اخلاقی ومهربان با دیگران، می‌شناسد. همانطور که هرچه از دستش بر می‌آید برای عالیه خواهر رسول انجام می‌دهد. ولی زمانی که او کیسه سکه‌ها را پیدا می‌کند به همراهش که در حال سقوط در دخمه است، توجهی نمی‌کند و او را به حال خود رها می‌کند که با شخصیت او تناقض دارد. همچنین با توجه به رابطه عاطفی خوب او با شکور توقع می‌رود مجددا برای برداشت کیسه‌ی پول به عمارت برنگردد.
یکی از نقدهایی که به کتاب دروازه مردگان وارد می‌شود در مورد نقش اعتقادات اسلامی در باب مرگ و برزخ است. در پاسخ به این اشکال باید گفت ساحت داستان بر پایه ی تخیل است و قصد نویسنده پیاده کردن باورهای دینی نیست. فقط نویسنده باید توجه داشته باشد که اصول بدیهی اعتقادات اسلامی زیر سوال نرود. اگر نویسنده تلاش می‌کرد در مورد مسئله مرگ و ارتبط مردگان با دنیا وارد مسایل جزیی مذهبی شود، شاید پیرنگ داستان اساسا شکل نمی‌گرفت و ناچار می‌شد وارد مسائل و موضوعات عرفانی سنگین برای مخاطب گردد تا بتواند منطق ارتباط مردگان و زندگان را پیاده کند و اثر از حالت رمان و سرگرمی خارج شده و حالت اعتقادی و آموزشی می‌گرفت. پیداست در این حالت هدف نویسنده برای نگارش داستان، محقق نمی‌گشت.
از سویی دیگر نویسنده اصول اعتقادی اسلام را زیر پا نگذاشته است. در اعتقادات ما کیفیت زندگی در عالم برزخ در گرو اعمال و رفتار دنیایی ماست وعالم پس از مرگ از دنیا منفک نیست. نوجوانانی که هردو بی گناه و معصوم کشته شدند، مشخص است که اوضاع بهتری در آن عالم دارند ولی شخصیت منفی و خانواده اش مشخصا در شرایط بدی گرفتارند و اجازه‌ی خروج از دنیای مردگان را ندارند. توصیفات نویسنده در بخش چاه عمیق نشان می‌دهد او نسبت به این موضوع بی تفاوت نبوده است.
در مجموع کتاب دروازه مردگان کتابی پخته در ژانر فانتزی و وحشت است و به علاقه مندان بزرگسال و نوجوانی بالای پانزده سال که به این حوزه علاقه مندند ، توصیه می‌شود.
          

            در کششی که این سه جلد و قلم آقای شاه آبادی دارد هیچ شکی نیست
لکن به نظر من میتونست پایان بهتری داشته باشه به تعبیری جا داشت ادامه داشته باشه
حس بچه ای رو داشتم که تازه راه رفتن یاد گرفته و هنوز کسی دستشو رو گرفته اما یهو بعد از سه چهار قدم دستشو ول میکنند...
شایدم از جذابیت و روانی قلم و توصیفات بجای کتاب بود که دوست داشتم ادامه داشته باشه
          

            پایان مجموعه خفن و جذاب دروازه مردگان!
اتفاقاتی که تو این کتاب افتاد به نظرم به خوبی تاثیر اتفاقات دو کتاب اخیر روی رضا رو نشون میداد و اینکه رضا چقدر با کسی که از ساوه اومده بود فرق کرده ؛ از دست رفتن پاکی یا رو به رو شدن با واقعیت دنیا؟!
یه چیز دیگه جالب این جلد این بود که هرکس به عاقبت کارای خودش رسید ؛ یا با مرگ و خواری یا با موفقیت و پابرجا بودن!
مثل دو کتاب قبل از شخصیت پردازی ، روند داستان و اتفاقات هیجان انگیز و به موقعی که میوفتاد لذت بردم و مطمئنا قراره دلتنگ این مجموعه بشم.
پ.ن۱:حتما پیگیر آثار آقای شاه‌آبادی میشم!
          

            و آخرین جلد
می تونم بگم که خیلی خیلی غمگینم ، این که دیگه قرار نیست دوباره توی این کتاب زندگی کنم ، اینکه دیگه توی عمارت نویان خان کنار بچه ها از خواب بیدار نمی شم ؛ اینکه قرار نیست توی مدرسه رشدیه پیش میرزا حسن خان یا توی خندق کنار نادر و رضا باشم ، حسابی غمگینم کرده .
کتاب دوست داشتنیم بالاخره به پایان رسید .
دلم برای رضاقلی ، میرزا حسن ، نادر ، شکور ، الماس ، بچه های عمارت و حتی برای فرخ و رضی و در کل همه و همه تنگ می شه . 
          

            اگه یه وقت خواستی گریه کنی و دیدی اشک نداری، اون وقت می‌فهمی...می‌فهمی که مردی.
نقطه‌ی اوج داستان انتهای جلد دوم بود و به آرامی نمودار از ابتدای جلد سه روند نزولی گرفت. این جلد هم مثل دو جلد قبلی توصیفات دقیق و جزئی و بعضا زیادی داشت که مقتضای ژانر فانتزی و وحشت هست. اما روند سریع و نثر روان داستان خواننده رو با خودش دنبال میکرد و این مهم‌ترین نقطه‌ی قوت کتاب برای همراه کردن مخاطب نوجوان و بی حوصله‌ی امروزی بود.
          

            کاش میتونستم قدرت قلم آقای شاه آبادی رو توصیف کنم...
این کتاب و دو جلد قبلی به قدری برای من لذت بخش بود که دلم میخواست هیچگاه تمام نشود!
اکنون که جلد سه را به اتمام رسانده ام امیدوارم جلد چهاری هم در کار باشد...
این کتاب از آن کتاب هایی است که با خواندنش با خود گفتم کاش زودتر خوانده بودم...کاش...