اگر مراورید نجف در دست داشته باشی اما عشق شاه نجف را در دلت حک نکرده باشی جز گزیدن انگشت حسرت کاری نداری...
نویسنده در این کتاب سعی دارد یک شناخت کلی نسبت به امیرالمومنین ارائه دهد.با ترجمه خوبی که از کتاب شده در این امر موفق بوده 
آخرین غرش شیر خدا به همان اندازه که صادقانه بود ملایم و نرم بود«به خدای کعبه که رستگار شدم»
          

            گذشته مثل ماشین سر بالایی است که توی زندگی سبقت گرفته و تا من با لکنته ام به آینده برسم.ایستاده و به من لبخند می زند.

نویسنده دست روی تشکیلاتی گذاشته که شاید خیلی ها فکر نزدیک شدن به آن را هم ندارند
          

            ﷽
غیر از روایت های متفاوت و جذابی که می‌شود از زبان تمام رزمندگان دوران دفاع مقدس نوشت،به نظرم بخشی خیلی بزرگی از تاریخ دفاع مقدس که مغفول مانده،روایت از زبان مادران یا همسرانی‌ست که سال‌ها پرستار پسر یا همسرشان بوده‌اند

یکبار در کتاب اشکانه داستانی از زندگی یک جانباز قطع نخاع گردنی و روایت از زبان همسرش خوانده بودم،اما داستان بود؛ ولی تب‌ناتمام یک روایت واقعی‌ست از زندگی مادری که ۱۷ سال پرستار پسرش بود،خانم شهلا منزوی مادر شهید حسین دخانچی در تب ناتمام ازکودکی خودش تا لحظه شهادت پسرش را  روایت کرده،روایتی جذاب و  خواندنی که اگر کتاب را دست بگیرید از شما جدا نخواهد شد تا به صفحه آخر برسید

تب ناتمام در کنار قلم خوبی که نویسنده‌اش با آن روزهای زندگی مادر و پسر را روایت کرده، ویرایش خوب و طراحی جلد نسبتا خوبی هم دارد.
          

            این کتاب اولین کتابی بودکه راجع به یک شهید قطع نخاع از گردن میخوندم.قلم نویسنده به شدت جذاب و گیرا بود. این داستان زندگی پراز شادی و عشق الهی و  صبر ومادرانگی  بود.از خودگذشتگی اعظم خانم همسر شهید خیلی برام قابل تحسین بود. درسی که این کتاب گرفتم این بود که در مقابل مشکلات صبر بیشتری داشته باشم. این کتاب رو به همه ازهرقشر و باهرطرز فکری توصیه میکنم. باید خیلی تلاش کنیم تا بتونیم ذره ای از این از خودگذشتگی شهدا و جانبازان و بخصوص قطع نخاع و بالاخص قطع نخاع گردنی رو جبران کنیم. خدا به خانواده ی این شهید بزرگوار خیرکثیر عنایت کنه و ان شاء الله شهید بزرگوار ماروشفاعت کنند در آن سرا🤲🏽🌷🌷🌷
          

            کتاب تب ناتمام روایتی است از زندگی شهید قطع نخاعی که توسط مادرشان روایت شده است 
شاید تصور همه ما از فرد قطع نخاعی تصور ناامید کننده و فرسایشی باشد ولی کتاب تمامی این معادلات ذهنیمان را بهم میریزد
کتاب طعم ترش و ملسی داشت و دست آدم را می گرفت و می کشید و همراه خود می ساخت در روایت کردن روایت ها
کتاب مملو از امید و انگیزه و اراده بود و حکم تراپی کامل برای افراد جامعه ما.
و اما کلام آخر:
اینان حجت تمام شده بر ما هستند برای تمام کم کاری ها تنبلی ها و گله و شکایت های مان.
          

            .
ویولن زن روی پل به قطع جز کتبی است که اگر دست بگیری دیگر نمی‌توانی زمین بگذاری،یقه‌ات را می‌چسبد و خیلی سریع پشتت را به خاک می‌زند،دردت که گرفت،اشکت که چکید،می‌آید دستت را می‌گیرد،بغلت می‌کند،لبخند می‌کارد و اینگونه می‌رود یک گوشه‌ی قلبت و ماندگار می‌شود 
همه حرفش هم این است که اگر سمت ظلمات و تاریکی‌ها هستی  قبل از اتمام فرصتت به سمت نور حرکت کن زیرا که ما از نوریم و به نور می‌رسیم

داستان کتاب روایت واقعی و تجربه‌ی ۳۰ سال اعتیاد خسرو باباخانی است.کسی که مدرس داستان‌نویسی و نویسنده‌ی کاربلد و چیره‌دستی که کتاب‌هایش از دست جدا نمی‌شود 

درست است ویولون‌زن روی پل درباره‌ی اعتیاد است اما از منظر من این کتاب را باید همه بخوانند.
زیرا که هیچ چیز از هیچ کس بعید نیست این همان جمله‌ایست که از نوجوانی‌ام سر خودم فریاد زده‌ام که یادم نرود کمتر از آنی زمان لازم است برای لغزش 

آقا خسرو باباخانی عزیز 
حقا که خسرو خوبانید
آنچه از دل وجان برآید به حتم بر دل می‌نشیند، گوشت می‌شود به جان و اثرگذار است 
در دیدگاه من آنکه از آبروی خود می‌گذرد برای گرفتن دستی خداوند چند برابرش را به او باز می‌گرداند 
محبت،ادب وصبر بین شما و ماه‌طاووس خانوم ستودنی بود
کاش میشد از شما بیشتر از اینها یاد گرفت 
به راستی که در بعضی رنج‌های این دنیا «گاهی مُردن عروسی است» راست می‌گویم

خیلی از ما زیر پل زندگی‌مان ساز خودمان را زده‌ایم بد هم زده‌ایم اما خدا دستمان را گرفته و برده است روی پل و درگوشمان گفته است کسی جز من ندید دوباره بنواز.این‌بار خوب بنواز 

برشی از کتاب:
*به احترام ابراهیم ایستادیم طبق معمول آغوش باز کردم تا بغل‌اش کنم ابراهیم به شدت هاج و واج مانده بود و مردد بود که چه کند کتف‌های استخوانی‌اش را گرفتم و به سمت خودم کشیدم و محکم در آغوش‌اش کشیدم همان لحظه جمله‌ای گفت که تا مغز استخوانم را سوزاند ابراهیم یادت هست؟
بله استاد گفتم:آقا بغلم نکنید،می‌شکنم‌، از بس بغلم نکرده‌اند 

*به راستی آن‌هایی که گفتند پروردگار ما الله است ودر این راه استقامت ورزیدند بر آنها فرشتگانی نازل خواهد شد تا نترسند و محزون نباشند و ورود به بهشت خداوند را به آن‌ها بشارت می‌دهند.خوب گوش کن خسرو جان می‌فرماید آن‌هایی که استقامت می‌ورزند نمی‌فرمایند آن هایی که باهوش‌ترند، جوان‌ترند،باسوادترند،پیرترند،خوشگل‌ترند،خوش‌تیپ‌ترند، بلکه می فرماید آن‌هایی که استقامت می‌ورزند 
پس دورت بگردم رمز موفقیت دو چیز است ایمان‌آوردن و استقامت‌ورزیدن 

#کتاب #کتاب_خوب #ویولون_زن_روی_پل #خسرو_باباخانی #اعتیاد #کنگره_شصت
          

            چاب بیستم کتاب را که دیدم مطمئن تر شدم برای انتخاب و خواندن این کتاب ولی هرچه ادامه میدادم و میخواندم با یک متن کلیشه ای روبه رو میشدم.
و اما شرح کتاب:
کتاب روای چند ماهه قبل از انقلاب و مبارزات و کشکمش های مربوط به آن دوره است که از زبان نوجوانی روایت شده که کم کم در دل مبارزات جا می گیرد.
جریان روایت، یک جریان ثابت و ساکن و بدون کشکمش و نوسان خیلی خاصی....
کتاب بیشتر گزارش بود تا شکل داستان و بدون هیچ تصویری از اتفاقات افتاده...
          

            هو المدبّر.

تا این لحظه، ۱۸ یادداشت بر روی این کتاب نوشته شده‌است. پس از خواندن این ۱۸ یادداشت، مردد شدم که دست به صفحه‌کلید بشوم یا نه! گمانم همه‌ی مواردی که می‌نویسم به اشاره یا تفصیل در این ۱۸ یادداشت، مکتوب شده‌اند. حتی از یادداشت عزیزان نیز آموخته‌ام. ریش و قیچی دست خودتان که یادداشتم را بخوانید یا نه. :) 

۱. اساس مدیر مدرسه را خاطره‌نگاری دیدم. فقط صدای یک من را می‌شنیدم و آن هم صدای جلال آل احمد. 
و همین مورد، تبعاتی داشت از جمله این‌که قرار نبود و نیست که مدیر مدرسه، به سرانجام خاص یا نتیجه‌گیری ویژه‌ای بینجامد. بیش‌تر، توصیف بود و فرآیند. 

۲. از نام‌های خاص، خبری نبود. معرف همه‌ی شخصیت‌ها شغل‌شان و نسبت‌شان با "مدرسه" بود. و به هیچ وجه، من جای خالی‌ای از این بابت حس نکردم.

۳. چند سال از نگارش این کتاب می‌گذرد و نقدهای مطرح‌شده، هم‌چنان وارد اند و بل حاضر؟!
این، دردناک است..

۴. صراحتی خشن، صداقتی تلخ. لازمه‌ی نوشتن از مدرسه باید هم این دو باشند..

۵. "واقعی‌بودن". این ویژگی را در جای‌جای کتاب، از شخصیت‌ها بگیر تا روایت، نفس کشیدم.
و احتمالا همین یکی، مرا وادار به ادامه‌دادن می‌کرد.