یادداشت‌های حامد خسروشاهی (104)

          "مرد ابدی" در کارکردی بالاتر از کتاب‌های انگیزشی معجزه خواستن و تلاش را به خواننده نشان می‌دهد؛ بالابردن افق و وسعت دید را. او از معجزات نفس قدسی امام روح‌الله بود که در نوجوانی از میادین فوتبال و درس و دانشگاه به سمت قبول مسئولیت و خلاقیت در مراکز نظامی و جبهه و بعدتر مراکز مطالعاتی و پژوهشی و آزمایشگاهی نظامی سوق پیدا کرد.
از اولین روزهای شروع پروژه نگارش کتاب، از روند باخبر بودم و چندماه یکبار از خانم دکتر معصومه سپهری پیگیر روند پیشرفت کار بودم. تعداد زیاد راویان که به کشف زوایای جدید از زندگی "شهید طهرانی مقدم" می‌انجامید، تعهد نویسنده به مرور سریع تاریخ دفاع مقدس و تاریخچه موشکی ایران در دل داستان اصلی -که بر اهمیت آن می‌افزاید- باعث شد نگارش آن ۱۳سال به طول بیانجامد. نویسنده در طی این ۱۳سال خود تحت تأثیر شخصیت سوژه قرار گرفت و ارتباط عمیق با خانواده‌اش برقرار کرد و با وارد کردن همکاران و همراهان شهید به قصه، خواست حق آنان نیز ادا شود.
 با وجود مشغله‌های زیادی که داشتم، سه هفته (متوسط هر روز حدود ۱۰۰ صفحه) با اشتیاق به خواندن این کتاب سه‌جلدی قریب به دو هزار صفحه‌ای گذراندم. ضرباهنگ یکنواخت نبود و روایت‌ها بسته به اهمیتشان در زندگی و داستان کلی کتاب، بر خواندن اثر گذاشت. خوانش کتاب، کتابخوان باحوصله می‌طلبد و قطعا اگر کسی این حوصله را نداشته باشد از جایی به بعد، نخواهد توانست ادامه دهد.
وجود غلط‌های املایی، کلیشه‌هایی که خوب عمل نکرده‌ و افتادگی‌هایی هرچند کوچک در چاپ را سبب شده‌اند و طراحی جلد که می‌توانست بهتر باشد، انتقاداتی است به ناشرین محترم (کتاب دو ناشر دارد) که علی‌رغم ۱۳سال صبر برای نوشته‌شدنش به سرعت آن را به چاپ برده‌اند.
        

          "مرد ابدی" در کارکردی بالاتر از کتاب‌های انگیزشی معجزه خواستن و تلاش را به خواننده نشان می‌دهد؛ بالابردن افق و وسعت دید را. او از معجزات نفس قدسی امام روح‌الله بود که در نوجوانی از میادین فوتبال و درس و دانشگاه به سمت قبول مسئولیت و خلاقیت در مراکز نظامی و جبهه و بعدتر مراکز مطالعاتی و پژوهشی و آزمایشگاهی نظامی سوق پیدا کرد.
 تعداد زیاد راویان که به کشف زوایای جدید از زندگی "شهید طهرانی مقدم" می‌انجامید، تعهد نویسنده به مرور سریع تاریخ دفاع مقدس و تاریخچه موشکی ایران در دل داستان اصلی -که بر اهمیت آن می‌افزاید- باعث شد نگارش آن ۱۳سال به طول بیانجامد. نویسنده در طی این ۱۳سال خود تحت تأثیر شخصیت سوژه قرار گرفت و ارتباط عمیق با خانواده‌اش برقرار کرد و با وارد کردن همکاران و همراهان شهید به قصه، خواست حق آنان نیز ادا شود.
 با وجود مشغله‌های زیادی که داشتم، سه هفته (متوسط هر روز حدود ۱۰۰ صفحه) با اشتیاق به خواندن این کتاب سه‌جلدی قریب به دو هزار صفحه‌ای گذراندم. ضرباهنگ یکنواخت نبود و روایت‌ها بسته به اهمیتشان در زندگی و داستان کلی کتاب، بر خواندن اثر گذاشت. خوانش کتاب، کتابخوان باحوصله می‌طلبد و قطعا اگر کسی این حوصله را نداشته باشد از جایی به بعد، نخواهد توانست ادامه دهد.
وجود غلط‌های املایی، کلیشه‌هایی که خوب عمل نکرده‌ و افتادگی‌هایی هرچند کوچک در چاپ را سبب شده‌اند و طراحی جلد که می‌توانست بهتر باشد، انتقاداتی است به ناشرین محترم (کتاب دو ناشر دارد) که علی‌رغم ۱۳سال صبر برای نوشته‌شدنش به سرعت آن را به چاپ برده‌اند.
        

          "مرد ابدی" در کارکردی بالاتر از کتاب‌های انگیزشی معجزه خواستن و تلاش را به خواننده نشان می‌دهد؛ بالابردن افق و وسعت دید را. او از معجزات نفس قدسی امام روح‌الله بود که در نوجوانی از میادین فوتبال و درس و دانشگاه به سمت قبول مسئولیت و خلاقیت در مراکز نظامی و جبهه و بعدتر مراکز مطالعاتی و پژوهشی و آزمایشگاهی نظامی سوق پیدا کرد.
 تعداد زیاد راویان که به کشف زوایای جدید از زندگی "شهید طهرانی مقدم" می‌انجامید، تعهد نویسنده به مرور سریع تاریخ دفاع مقدس و تاریخچه موشکی ایران در دل داستان اصلی -که بر اهمیت آن می‌افزاید- باعث شد نگارش آن ۱۳سال به طول بیانجامد. نویسنده در طی این ۱۳سال خود تحت تأثیر شخصیت سوژه قرار گرفت و ارتباط عمیق با خانواده‌اش برقرار کرد و با وارد کردن همکاران و همراهان شهید به قصه، خواست حق آنان نیز ادا شود.
 با وجود مشغله‌های زیادی که داشتم، سه هفته (متوسط هر روز حدود ۱۰۰ صفحه) با اشتیاق به خواندن این کتاب سه‌جلدی قریب به دو هزار صفحه‌ای گذراندم. ضرباهنگ یکنواخت نبود و روایت‌ها بسته به اهمیتشان در زندگی و داستان کلی کتاب، بر خواندن اثر گذاشت. خوانش کتاب، کتابخوان باحوصله می‌طلبد و قطعا اگر کسی این حوصله را نداشته باشد از جایی به بعد، نخواهد توانست ادامه دهد.
وجود غلط‌های املایی، کلیشه‌هایی که خوب عمل نکرده‌ و افتادگی‌هایی هرچند کوچک در چاپ را سبب شده‌اند و طراحی جلد که می‌توانست بهتر باشد، انتقاداتی است به ناشرین محترم (کتاب دو ناشر دارد) که علی‌رغم ۱۳سال صبر برای نوشته‌شدنش به سرعت آن را به چاپ برده‌اند.
        

          "تهران جان" را که خواندم، تازه متوجه شدم من هم کلی با تهران روایت و خاطره دارم و نمی‌دانستم. گمانم هرکس این کتاب را بخواند چنان حسی به او دست می‌دهد. اصلا همه ایرانی‌ها از تهران خاطره و روایت دارند، چه آن‌ها که تهرانی هستند، چه آن‌ها که گذرشان به پایتخت زیاد افتاده، چه آن‌ها که راهشان به تهران نیافتاده اما راه تهرانی‌ها به آن‌ها افتاده و...
"تهران جان" ۱۵ روایت است از زندگی با تهران که به همت مکرمه شوشتری و مهدی قزلی با نظم و ترتیب یکجا نشسته‌اند. روایت دل‌کندن از شهر پدری و مقیم تهران شدن‌ها، روایت یک "صادره از تهران"، روایت دانشجویی مشتاق قبولی از تهران، روایت مهندسان فرانسوی که امید برگشت به تهران را داشتند، روایت خانه‌های بمبئی برای آن‌ها که از خانه‌های کوچک تهران می‌نالند و...
از بهترین ناداستان هایی بود که این سال‌ها خوانده‌ام. وسوسه شدم که من هم بنویسم از تهران‌هایم؛ شاید دوره بعد جایزه ادبی تهران!
        

          لیست بلندبالایی دارم از کتاب هایی که باید بخوانم و هنوز نرسیده‌ام که بخوانم. برخی‌شان را از نوجوانی، برخی را از دوره دانشجویی و برخی را در سال‌های بعدش به لیست اضافه کرده‌ام و هنوز خط نخورده‌اند. الیور توئیست یکی از آن کتاب‌ها بود که سال‌ها در لیست مانده بودند و این اواخر خریدم که شب‌ها برای پسرم طاها بخوانم. اسمش برای طاها بود اما برای خودِ نوجوانم داشتم می‌خواندم. یکی از آثار ماندگار چارلز دیکنز .
 این کتاب ابتدا در سال‌های ۱۸۳۷ تا ۱۸۳۹ میلادی به صورت پاورقی در یک ماه‌نامه انگلیسی به نام بنتلیز میسلنی (Bentley's Miscellany) منتشر می‌شد. این رمان اولین بار در سال ۱۸۳۸ میلادی به صورت کتاب در انگلستان منتشر شد.
        

          خواندن از زندگی آدمی که در کل زندگی مشغول فکر بود و در ساحت‌های مختلف اندیشه از فلسفه و عرفان تا ریاضیات و ادبیات دستی بر آتش داشته و به تعبیر بزرگان مهم‌ترین ترجمه از قرآن کریم را تالیف کرده حتما لذت‌بخش و انشااله راهنمای زندگی است. 
خوانش کتاب اقیانوس آرام (چند روایت کوتاه از سبک زندگی علامه_طباطبایی را دیروز صبح و در حال پرواز شروع کردم و حالا پایان یافت. مولف گرامی با مراجعه به ده‌ها کتاب و مقاله و خاطره از آدم‌هایی با سلایق مختلف، از شاگردان روحانی گرفته دانشگاهی، از آیت‌اله جوادی آملی تا داریوش شایگان و محسن کدیور و... سعی در جمع‌آوری راهنمایی از سبک زندگی علمی و عملی مرحوم علامه داشته است و در تدوین هم با اهتمام خوب و دخالت قلم گیرایش توانسته یک مجموعه خوب، همه‌فهم و خلاصه برای آن‌هایی که دنبال فهم از زندگی و فکر آن نادره عصر هستند را فراهم نماید. خدا به فکر و قلم‌ و زندگیشان برکت بدهد.
 این مجموعه مجلدات دیگری نیز از علمای نامی معاصر دارد که در دفتر نشر فرهنگ اسلامی به چاپ رسیده.
        

          🕋 تقریبا همه کتاب‌های سفرنامه از حج که در ۵۰سال اخیر نوشته شده‌اند، نگاهی داشته‌اند به "خسی در میقات" و تقلیدی هستند از روی دست "جلال آل احمد"؛ از "پرستو در قاف" تا "خال سیاه عربی". اما "دورت بگردم" یکی از استثناها است که این خط را دنبال نمی‌کند. دنبالِ دادن گزارش اوضاع سیاسی، اجتماعی و اقتصادی نیست و در طول سفر حج هم اتفاق مهم و ویژه‌ای برایش نمی‌افتد. نویسنده، خودش هست و خدا و بیشتر نجواهای درونی خود و حالاتش را قلمی کرده. اتفاقا این باعث خواهد شد مخاطب عام نتواند خیلی با این کتاب ارتباط برقرار کند و مثل نمونه‌های قبلی مشهور شود، اما هدف فائضه غفار حدادی ارائه یک تجربه شخصی از سفر به حج و همراهی با یک کاروان ایرانی و حالات خانم‌های آن بوده است. اما همان مخاطبی که بتواند با کتاب ارتباط برقرار کند، با هر صفحه‌اش آرزوی سفری چنین و در جوانی به حج را خواهد داشت.
اَللّهُمَّ ارْزُقْنی حَجَّ بَیتِک الْحَرامِ فِی عامی هذا وَفی کلِّ عامٍ ما اَبْقَیتَنی فی یسْرٍ مِنْک وَعافِیةٍ
        

          در میان روایت‌هایی که از جنگ در عراق و سوریه خوانده‌ام، این کتاب بهتر از همه در مقام راوی اول‌شخص و نزدیک به صحنه‌های جنگ است. محمد صدری فیلمبردار است و در جنگ‌های متعددی بوده و حالا از طرف اتحادیه رادیو تلویزیون‌های اسلامی در چند ماموریت به عراق و سوریه رفته و در خط مقدم فیلم می‌گیرد و مشاهدات خود را می‌نویسد.
بهترین و مهم‌ترین فصل کتاب، آخرین فصل است که او آخرین روزهای جنگ داخلی و تسلط نیروهای سوریه بر منطقه بوکمال و مناطق مرزی عراق و سوریه را روایت می‌کند.
او در دو ماموریت هم با شهید فرودگاه بغداد مواجه می‌شود.
انتشارات سوره‌مهر عملا تلاشی برای دیده‌شدن این کتاب خوب نکرده و در فضای کتابخوان‌های این ژانر ترجیح بر دیده‌شدن خاطرات دراماتیک همسران شهدا است تا یک راوی زنده از جنگ.  
        

          دیشب (شب شام عاشورا) "مهمان‌گاه" را برده بودم روضه تا قبل از شروع مجلس، آخرین روایت آن را بخوانم. ۱۵ روایت از نسبت آدم‌های متفاوت در ایران امروز با امام حسین (ع)، راه او و روضه او؛ از خانم مهندسی که سر پروژه است، خانمی که بچه‌ای را از شیرخوارگاه به فرزندی آورده، دکتر روانشناسی که با یک زن به زعم خود سهم شفا گرفته از حسین قلابی مواجه شده، مرد جوانی که سال‌ها خادم روضه بوده و حالا سعی در فراموشی آن روزها دارد، یک زندانی سیاسی در زندان، خانمی که نتوانسته روی همسرش را به زمین بیاندازد و عاشورا را به شهرستان رفته اما معذب است، روضه‌ای آبا و اجدادی که نمی‌تواند ادامه پیدا کند و... شریک ثواب روضه این شب‌ها بودند آدم‌های این کتاب.
کتاب را که می‌خوانی درباره نسبت آدم‌ها با امام حسین (ع) بیشتر فکر می‌کنی و اتفاقا مساله‌های ایران امروز را بیشتر درک می‌کنی و کثرتی که زیر یک پرچم سیاه واحد به وحدت می‌رسند.
این کتاب جلد پنجم از مجموعه "کاشوب" است که هرسال نشر اطراف در آستانه محرم از ۱۵قلم و صاحب‌قلم منتشر می‌کند. صد البته جلدهای نخست قطعا قوی‌تر از بعدی‌ها بودند و همین کتاب‌ هم یکدست نیست و بسته به ضائقه‌ها افراد حس متفاوتی به روایت‌ها خواهند داشت.
 نام کتاب هم وام‌گرفته از این بیت مرحوم حجت‌الاسلام نیر تبریزی در شعر وداع حضرت علی‌اکبر ع است:
من ز بهر دادن جان می روم
سوی مهمانگاه جانان میروم
        

          این که یک اروپایی با موتور و یک مسافر کرواسی و صربستان و بلغارستان و ترکیه را پشت‌سر بگذارد و به ایران برسد و در ایران تبریز تا تهران، تهران تا مشهد، مشهد تا یزد، یزد تا شیراز و بوشهر، بوشهر تا اصفهان و از آنجا تا سنندج و مجدد تا تبریز را طی یک ماه بگردد و از عادات و رفتار ایرانی‌ها بگوید، حتما روایتی شنیدنی و خواندنی است.
هرویه روپچیچ خواننده کروات در این سفر آنقدر از چیزهایی که برای ما ساده هستند خوشش آمده که ایران را وطن دوم خود می‌نامد و با وجود این که به ده‌ها کشور دنیا از آمریکای شمالی و لاتین و آفریقا و... سفر کرده، این سفر را بهترین سفر عمر خود می‌نامد. شاید برایتان جالب باشد که او وجود تخت در اکثر رستوران‌های ایرانی به‌جای میز.  صندلی را بسیار پسندیده و آن را مدلی قابل یادگیری برای اروپایی‌ها می‌داند.
کتاب را سید میثم میرهادی که تمرکزش در ترجمه روی بالکان و داستان‌های آن است به فارسی برگردانده و نشر فخیمه جام‌جم به زیور طبع آراسته!
        

          هر روایتی از سفر، همسفر کردن خیل کتابخوانان است. تب روایت‌خوانی و سفرنامه‌خوانی در ایران رفته رفته پای رمان‌نویس‌ها و انتشارات‌هایی که به نشر کتاب در ژانرهای دیگر شهره بودند را هم به این وادی می‌کشاند که صدالبته من این را مبارک می‌دانم.
کیوان_ارزاقی رمان‌نویسی است که پرداخت به مقوله مهاجرت در آثار او زیاد دیده می‌شود. او به همراه همسرش سفری به اسپانیا 🇪🇸 و دو شهر معروف آن مادرید و بارسلون داشته و در خلال روایت خود از سفر، به مقوله مهاجرت، مقایسه شرایط اجتماعی ایران و اروپا، ایرانیان ساکن، پیشینه تاریخی این کشور و وقایع تاریخی که عنصری ایرانی در آن حضور دارد می‌پردازد.
 طبیعتا من درباره وقایع روز کشور خیلی با آقای نویسنده هم‌نظر نیستم، اما دست‌بوس او برای نوشتن این کتاب و سفرنامه هستم و لذت بردم.
        

          پرسه در لوسیل سفرنامه مهدی مافی است به جام جهانی ۲۰۲۲ قطر 🇶🇦. هم جو بازی‌ها و ملت‌هایی که برای تشویق تیم‌ها به قطر آمده‌اند را روایت می‌کند و هم از فرهنگ و صنعتی که فوتبال ساخته برای شما می‌گوید. مطالبی را هم میان پارانتز می‌گوید که گاها خواندنی‌تر از متن اصلی هستند.
⚽️ جام‌جهانی تمام شده و حالا فقط یک خاطره در ذهن ما و مردمان جهان است، اما این کتاب و همزادش (آن شب در دوحه) برای ما یادگاری خواهند ماند تا از نتیجه اتحادها و گسست‌هایمان بگویند‌. دست‌بوس نویسندگان و آن‌هایی که این سفر را برایشان هموار کردند، هستم.
⚽️ نویسنده به پاویون ایران رفته و مشاهده کرده به‌جای همه آنچیزهایی که باید به نمایش گذاشته می‌شد، چند مانتو با طرح‌هایی چاپ شده هست و این برایش سخت گران آمده. مانتوها را نماد کرده و در جاهای مختلف به پردازندگان ایده -به حق- می‌تازد.
حتما از خواندن این کتاب لذت خواهید برد.
        

          عکاسی که شاعری هم بلد است، به قبرستان‌ها رفته و در میانه مرگ، از زندگی سخن گفته. هم با عکس و هم با شعر.
آنقدر هم دیدش وسیع بوده که شعرهای آزاد کوتاه خود را به عربی و انگلیسی ترجمه کرده و کتاب شده سه‌زبانه. طبیعی است که مرگ و حیات یک حس مشترک بین همه آدم‌هاست، با هر زبانی و هر آئینی.
کاری نو و خلاقانه از پاشا هادیان.
        

          یک رمان که سطر به سطر داستان‌هایش در تبریز می‌گذرد. در شهناز، داش ماغازالار، مقصودیه، ششگلان، قاری‌کورپوسی و... 
رفت و برگشت دارد به تبریز حين جنگ جهانی دوم و نبرد پنهان روس‌ها و آلمانی‌ها در این شهر.
داوود خدایی حتما رمان "تبریز مه‌آلود" محمدسعید اردوبادی را خوانده و شخصیت ماریا را بر اساس آن خلق کرده.
  داستان در جاهایی با وجود این که به خوبی از تعلیق بهره می‌برد، در جاهایی باورناپذیر می‌شود و انگار از دست نویسنده درمی‌رود (مخصوصا پایان آن)، اما پختگی کلمات و بهره‌بردن به‌جا از اصطلاحات، بایاتی‌ها، اوخشاماها و ترانه‌های محلی صلابت تبریزی به آن داده. حتما به خواندنش می‌ارزد. 
"عمارت هیتلر" می‌توانست بهتر از این دیده و خوانده شود.
        

          #در_خانه_همسایه_ها یک #کتاب کم‌حجم حدود ۱۰۰صفحه‌ای است که از زبان #محمد_امین_رسول_زاده ماجراهای انقلاب بلشویکی و به‌روی کارآمدن کمونیست‌ها در قفقاز و آسیای میانه و اروپای شرقی و روسیه روایت می‌کند که البته تمرکز اصلی آن بر قفقاز است. ماجراهای از دست رفتن آرزوهای ملی‌گرایانی که در باکو حکومت تشکیل دادند و عمرش به دو سال نرسید. تنیدگی این ماجراها با تاریخ معاصر ایران و ماجراهای این‌روزهای قفقاز باعث جذابیت مضاعف این کتاب کوچک برای خواننده ایرانی می‌شود. 
        

          من هم مثل خیلی از دهه‌شصتی‌ها، رضا امیرخانی را با من‌او شناختم و در ادامه با سفرنامه‌ها و تاملات و رمان‌هایش همراه شدم. مدتی تکه‌کلام یکی از شخصیت‌های بیوتن افتاده بود روی زبانم: آلبالالیلوالا.
 بعد از دو دهه برگشتم عقب و اولین رمان آقارضا که قبل از اثر معروفش بود را خواندم: ارمیا .
با ارمیا روزهای قبول قطعنامه را دیدم و با او به شهر برگشتم. به دانشگاه رفتم و در بازی فوتبال دشنام شنیدم. رفتم به جنگل و کنتر معدنچی‌ها آبگوشت خوردم و خبر رحلت امام را همانجا شنیدم و برگشتم به تهران.
📖 ارمیا، با گذشت سه‌دهه، هنوز خواندنی است.
        

          باید این کتاب را خواند تا متوجه شد آرامشی که ترکیه 🇹🇷 در دو دهه اخیر تجربه کرده، پس از چه طوفان‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در دهه‌های ۱۹۷۰، ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ بوده. طوفان‌هایی که هرکدام برای انفجار اجتماعی کافی بود، اما دولت عدالت و توسعه کاری کرد که به فراموشی سپرده شوند. تورم ۸۰ درصدی، کودتاهای پیاپی، ترور، فساد مالی و...
"تاریخ ترکیه مدرن" مرور سریعی است از بازه زمانی انحلال امپراتوری عثمانی و برآمدن ترکان‌جوان به رهبری مصطفی کمال آتاترک تا ادامه مسیر او در دوره عصمت‌اینونو و روسای جمهور و نخست‌وزیران بعدی تا ابتدای قرن۲۰ به قلم حمید‌بوزارصلان که مترجم خوش‌فکر اثر دکتر مسعود صدرمحمدی مقاله‌ای در پایان به قلم خود جهت روایت ۲۰سال حکومت حزب عدالت و توسعه به آن اضافه کرده است.
اسامی مختلفی از جمله نجم‌الدین اربکان ، بولنت اجویت، سلیمان دمیرل، تانسو چیللر و... در کتاب می‌آیند و کارنامه‌شان بررسی می‌شود.
        

          سرنوشت، دختری ژاپنی را همراه زندگی مردی ایرانی می‌کند و راه او را از کوه‌های شرق آسیا به نزدیکی دماوند می‌اندازد. کونیکو به‌خاطر این انتخاب از خانواده ترد مبی‌شود، اما خداوند در این مسیر خانواده بزرگتری به او می‌دهد.
 خانم سبا بابایی (کونیکو یامامورا) را قبلا از همراهی با برنامه‌های موزه صلح تهران و مخصوصا معرفی حبیب احمدزاده و پرویز پرستویی می‌شناختم. خواندن داستان زندگی این بانو در کتاب مهاجر سرزمین‌آفتاب به قلم حمید حسام و مسعود امیرخانی شناخت و در پی آن احترامم به ایشان را صدچندان کرد.
        

          در تاریخ سیاسی معاصر ترکیه 🇹🇷 مشهور است که ارتش به بهانه سخنرانی سفیر ایران 🇮🇷 در مراسم روز قدس یکی از شهرهای کوچک، کودتا کرد و به جرم عدول از پایه‌های حکومت لائیک مرحوم نجم‌الدین اربکان را از حکومت برکنار و حزب او که طبیعتا شامل لایه اول و هوادارانش می‌شد را قلع‌و‌قمع کرد. صدالبته که این مساله بهانه بود و فکر کودتا از مدت‌ها پیش در سر وفاداران دوآتشه میراث‌داران آتاترک می‌چرخید. آن سفیر ایران کسی نبود جز محمدرضا باقری که پیشتر از ماموریت ترکیه، به عنوان دیپلمات در لیبی 🇱🇾، کاردار سفارت در کویت 🇰🇼، معاون اروپای شرقی و مرکزی وزیر امور خارجه 🇮🇷 و پس از بازگشت از آنکارا، معاون عربی-آفریقایی وزیر امور خارجه به ایفای نقش پرداخته است و بعد از بازنشستگی با مسئولیت معاون بین‌الملل به حج و زیارت رفته است.
این همه اتفاق خود بستر کلی روایت و خاطره است که در کتاب دیپلماسی مقاومت به رشته تحریر درآمده و اخیرا از سوی انتشارات ایران روانه بازار نشر شده است.
        

          داخل پرواز و حين مسافرت هستم که خواندن کتاب تمام می‌شود. انتظاراتم را برآورده کرده و علاوه بر گفتن از نکات جالب یک ایرانی در سفر به ژاپن، اطلاعات خوبی از فرهنگ، تاریخ و جامعه این کشور شرق آسیا داده. منصور ضابطیان وقت زیادی گذاشته و برای مخاطب کتاب دو دستی و هر آنچه که می‌توانست جالب به‌نظر بیاید نوشته و این هنر "منصور بودن" و "منصور ماندن" است.
روایتی که نویسنده از بحران کهولت سن در ژاپن و سطح پایین زندگی اکثر سالخوردگان و نیازشان به کار در دهه هشتم و نهم عمر برایم عجیب و تکان‌دهنده بود. این که "مرگ در تنهایی" اصطلاح عجیبی در آن کشور نیست و فرزندی که اغلب در شهری دور است بعد از شنیدن خبر فوت پدر یا مادر، برنامه خود را برای اولین فرصت ممکن که گاها یک یا دو هفته بعد است تنظیم می‌کند تا مراسم سوزاندن انجام شود و طبق رسوم چند هفته بعد، خاکستر دفن شود، برایم تکان‌دهنده بود.
من آدم زندگی در لحظه و اهل تصمیم‌های آنی هستم، چیزی که به‌هیچ وجه با ذهن برنامه‌ریز ژاپنی نمی‌خواند. همیشه با آدم‌هایی که دوست دارند طبق برنامه‌ای که از مدت‌ها قبل ریخته و نوشته‌اند عمل کنند، مشکل داشته‌ام و این همان چیزی است که انسان ژاپنی اینگونه تربیت می‌یابد. با این حساب خدا را هزاران بار شکر که در ژاپن به دنیا نیامده‌ام.
فرمود "وصف العیش، نصف العیش". با این حساب من یک سفر به ژاپن و چهارشهر مهم آن داشته‌ام با این کتاب.