کتاب مهمان گاه در ادامه ۴ جلد گذشته از مجموعه کاشوب نشر اطراف به نظر من با حفظ محتوا و هدف، با نیم نگاهی به اتفاقات سال ۱۴۰۱ جمع بندی و انتخاب شده است . حداقل ۴ یا ۵ روایت از ۱۵ روایت موجود به وضوح به تفاوت نگاه ها در برخورد با موضوع عاشورا پرداخته  است و اختلافات نسلی و تنوع نگاه به موضوعات مذهبی و سیاسی را که بن مایه اتفاقات ۱۴۰۱ بود در نوع نگاه به موضوع عزاداری و اعتقادات مذهبی  ، در خود نمایان ساخته و دبیر مجموعه نیز در مقدمه کتاب با صداقت به این تفاوت نگاه و لزوم تحمل خواننده این موضوع را ، اشاره کرده است . مثل ۴ جلد گذشته روایت ها ذهن را درگیر می‌کند و به تناسب روایت ها، انسان خودش را در هنگامه های گوناگون همراه راویان می یابد . غیر از روایت پانزدهم که به نظرم کمی از لحاظ محتوا با بقیه کتاب نا همگون بود ، بقیه خواندنی و جذاب بود . دست ناشر محترم بابت چنین تلاش ارزشمندی درد نکند . 
        

          برخلاف کآشوب که تمرکز روایت‌ها روی خودِ رخدادها بود و  سوژه‌ها خود به خود جذاب بودند، تمرکز این جلد روی آدم‌هاست. راویان بیش از رخداد، از خودشان می‌گویند و نوع مواجهه خود و دیگران با امام حسین(ع)، هیئت و روضه. در روایت‌ها(به جز دو، سه تا) رخداد خاص یا نابی روایت نمی‌شود، بلکه این آدم‌ها و راویان هستند که خاص‌اند...
        

          همراه شدن با داستان آدم ها و امام حسین برایم لذت بخش بود
لحظاتی که آدم ها دراستیصال، بی حوصلگی، بی تفاوتی، در گرفتاریهای لاینحل یا در روزمره های زندگی شان رد و نشانی از حسین علیه السلام دلگرمشان میکند و چه بهتر از ان که این دلگرمی و نور زندگی شان را در روایت ها با ما به اشتراک میگذارند.
برای من قابل تأمل ترین روایت، روایت اقای حمیدی پارسا بود که از لوث شدن آیین ها بر اثر کش امدنشان در طول سال بررحذرمان میداشت 
احساسی ترین روایت هم روایت خانم آمنه اسماعیلی
و در کل همه ی روایت هارو دوست داشتم و با خیلی ها چشمم تر شد
        

          همه روایتها خیلی قوی نبود.
        

          این مجموعه برای اکثریت کتابخون‌ها شناخته شده است. این جلدش رو شاید کمتر از قبلی‌ها دوست داشتم؛ هنوزم بنظرم زان تشنگان از همه بهتره. بین روایت‌ها بنظرم روایت خانم اسماعیلی از همه بهتر بود؛ درجه یک و بی‌نظیر.
        

          کتاب اوایل دهه محرم به دلم نشست و اواسط دهه به دستم رسید.
مهمان گاه مثل باقی مجموعه کتاب‌های کاشوب روایت روضه هایی هست که زندگی می‌کنیم.
کتاب امسال،به نظرم به دلیل اتفاقات یکسال گذشته سعی داشت آدم های متفاوت تری رو زیر خیمه امام حسین روایت کنه که به همین دلیل بعضی از روایت هاش اصلا باب دل من نبود. تقریبا نیمه اول کتاب پر بود از روایتِ آدم های با شک و شبهه‌ای که حس نمی‌کنی درباره امام حسین و منظومه‌ فکری‌ای که از الزاماتشه یقینیاتی داشته باشن. ما هیچ کدوم آدم کاملی نیستیم. اما خوبه که روایتمون حداقل در تلاش برای کامل شدن باشه نه روایت از توقف گاه هامون و شک هایی که براشون دنبال جواب نیستیم اما با اعتماد به نفس روایت شدن تو کتاب. بین روایت های نیمه اول کتاب شما حتی روایت یکی از زندانیان سیاسی سال ۸۸ رو هم می‌بینید که بنظرم به دلیل سیاست جدید کتابه...
اما نیمه دوم کتاب همون کاشوب همیشگی بود. همون ارامش و همون دل نشینی ادم هایی که امام حسین براشون تو زندگی جاریه. و روایتشون واقعا به دلم نشست...
کتاب رو پیشنهاد می‌کنم اما  اگه دوباره می‌تونستم شروعش کنم یه درمیون یکی از آخر و یکی از اول می‌خوندم تا شک های نیمه اول رو یقین نیمه دوم بشوره و ببره...
#کاشوب
#مهمان‌گاه
        

          جلد جدیدی از مجموعه کآشوب
روایت‌های زندگی با امام حسین، هیئت، مجلس روضه، عزاداری و هرآنچه که به طریقی به امام حسین و عزای بزرگش مربوط می‌شود.
روایت‌هایی دست اول از خود زندگی که به احتمال خیلی خیلی زیاد، هر کس می‌تواند خودش را در جایی از آن‌ها پیدا کند.
        

          روایت‌های مجموعۀ کاشوب که امسال مهمانگاه‌ش منتشر شد بی‌پروا و خودمانی است. روایت‌هایی که آدم‌ها در آن از خودشان و امام حسین علیه‌السلام می‌گویند.
مهمانگاه روایت پانزده زاویۀ دید به نوری عظیم بود که آدم دلش می‌خواهد دوباره آن روایت‌ها را مرور کند
        

          اصلا این کتاب مدلش فرق داره🤌 روایت ها کاملا ملموس و قابل درک ان. همه ما  این احساسات رو تجره کردیم و شاید از اونها خجالت کشیدیم .
بعد از خوندن این کتاب کمی با خودتون در این مورد مهربون تر برخورد می کنید.
        

          دیشب (شب شام عاشورا) "مهمان‌گاه" را برده بودم روضه تا قبل از شروع مجلس، آخرین روایت آن را بخوانم. ۱۵ روایت از نسبت آدم‌های متفاوت در ایران امروز با امام حسین (ع)، راه او و روضه او؛ از خانم مهندسی که سر پروژه است، خانمی که بچه‌ای را از شیرخوارگاه به فرزندی آورده، دکتر روانشناسی که با یک زن به زعم خود سهم شفا گرفته از حسین قلابی مواجه شده، مرد جوانی که سال‌ها خادم روضه بوده و حالا سعی در فراموشی آن روزها دارد، یک زندانی سیاسی در زندان، خانمی که نتوانسته روی همسرش را به زمین بیاندازد و عاشورا را به شهرستان رفته اما معذب است، روضه‌ای آبا و اجدادی که نمی‌تواند ادامه پیدا کند و... شریک ثواب روضه این شب‌ها بودند آدم‌های این کتاب.
کتاب را که می‌خوانی درباره نسبت آدم‌ها با امام حسین (ع) بیشتر فکر می‌کنی و اتفاقا مساله‌های ایران امروز را بیشتر درک می‌کنی و کثرتی که زیر یک پرچم سیاه واحد به وحدت می‌رسند.
این کتاب جلد پنجم از مجموعه "کاشوب" است که هرسال نشر اطراف در آستانه محرم از ۱۵قلم و صاحب‌قلم منتشر می‌کند. صد البته جلدهای نخست قطعا قوی‌تر از بعدی‌ها بودند و همین کتاب‌ هم یکدست نیست و بسته به ضائقه‌ها افراد حس متفاوتی به روایت‌ها خواهند داشت.
 نام کتاب هم وام‌گرفته از این بیت مرحوم حجت‌الاسلام نیر تبریزی در شعر وداع حضرت علی‌اکبر ع است:
من ز بهر دادن جان می روم
سوی مهمانگاه جانان میروم
        

          توی این مجموعه کتاب که چندسالیه  نشر اطراف حوالی محرم منتشر میکنه، محاله بخونیش و خودت رو پیدا نکنی، محاله قصه خودت رو توی روضه‌ها شبیه یکی از این قصه‌ها نبینی، چون راویا شبیه خودمونن و خاطره‌هاشون از خاطره جمعی تک‌تک‌مون روایت میکنه
امسال "مهمانگاه" از این مجموعه‌کتاب، ساختارشکنانه‌تر  و بی‌پرواتر روایتها رو کنار هم چیده بود و عجیب به دلم نشست.
        

          مجموعه روایتهایی مرتبط با امام حسین (ع)‌
برخی از روایتها خیلی ملموس هستند و بعضی خاص تر و برگرفته از تجربه های کاملا شخصی
چیزی که قابل تامله اینه که هر کدوم از ما هم در زندگیش حداقل یه تجربه در ارتباط با امام حسین (ع) داریم . تجربه هایی ساده که شاید به راحتی از اونها عبور میکنیم .
        

          جلد پنجم «کآشوب» هم تمام شد.
متفاوت‌تر از چهارجلد قبلی. رنگ‌وبوی روایت‌ها خیلی متفاوت‌تر بود و بعضاً در دورترین فضای ممکن از روضه‌ها قرار داشتند. من اما جز چند روایت، اکثرشان را پسندیدم.
شاید زنده‌ترین و متفاوت‌ترین‌هایشان «جست‌وجوگری در مسیر نیافتن»، «لوما عشت عاشورک» و «مسلمن بودن» است. روایت‌هایی از نبضِ زندگی اجتماعی با نگاهی به عاشورا و کربلای سیدالشهدا علیه‌السلام.
من پسندیدم‌شان.
‌
پی‌نوشت: امیدوارم قطره‌های اشکی که روی صفحات کتاب جاری شده است، روزی به فریاد این خواننده برسد.
        

          روایتهایی گاه ملموس گاه دور ،صریح و  در پرده،گنگ و ساده.
        

          متاسفانه هر کتاب جدید از این مجموعه، ضعیف تر از جلد قبلی هست.
افسوس...
        

          خیلی خوب بود. دو روزه خوندمش. 

با روایت از خواب پریدم و یاد طفل شش ماهه گریه کردم.
با روایت کتیبه‌ای که زمین نماند فاطمه بهروزفخر همزاد پنداری کردم.
برای روایت زهرا صنعتگران نوشتم، فهمیدمت.
به سفرهای خانوم رحیم‌زاده و تجربه‌های محرمی‌اش توی سفر حسادت کردم. محرم بوشهر>>>>
با روایت فاضل فروتن یاد دوستم افتادم که یه زمان امام حسینی! بود و الان...
روایت رضا صدیق قشنگ منو برد وسط بین‌الحرمین، روز عاشورا، الهم ارزقنا این حال و هوا.... 
روایت و واعدنا از حضور امام حسین در زندان کنارش بود:') 
روایت آخر که سهم‌خواهی نام داشت، خیلی عجیب بود انگار دارم داستان جنایی می‌خونم!!! خیلی هم نفهمیدم. اصلا ولش کن.


کتاب امسال، مهمان‌گاه، یه روایت‌هایی داشت با این عبارات که: از وقتی حسین را کنار گذاشتم، با دنیا غریبه شدم. /یعنی دیگه لیاقت نشستن تو روضه‌ات رو ندارم؟/ایمان خیلی محکم جلوی عقل قد علم کرده است. / من در جهان دیگری زندگی می‌کردم، جهان انزوا/کاش میرزا از حبیب می‌پرسید گریه در کدام مجلس؟ کدام تکیه؟/مگر امام حسین نرسید که راه فوز و سعادت را به ما نشان دهد؟ /
حتی یک بار هم نمی‌شنیدی کسی بگوید '' امام حسین باید الگوی ظلم‌ستیزی ما باشد.''
و... 


پر بود از آدم‌هایی که جایی بین خودشون و امام حسین و جلسات و هیأت این دوره و زمونه دچار شک شده بودند.
این کتاب پر بود از شک و ایمان، از پناه، از فروا الی الحسین...


این کتاب رو معصومه عزیزم برام خرید از نمایشگاه کتاب هیئت‌مون تو مدرسه. خیلی چیز خوبی گرفت برام. برای خودش ثواب خرید انگار، خوشحال شدم+دعاش کردم. 


نشر اطراف مثل همیشه خیلی کارش درسته و این کتاب خیلی تر و تمیز و درست بود. دوستش داشتم.

عاشورای1402/
        

          روایت روضه هایی که زندگی می کنیم ، بدون اغراق این مجموعه دل من رو در سرمای این روزها گرم نگه داشت ... این کتاب پنجمین کتاب از مجموعه ی کاشوب است که  هر سال محرم چاپ می شود. 
        

          شاید در یک نگاه بلند مدت در سالهایی دیگر این نوشته ها پیام‌نسلی باشد برای آیندگانی که دیگر این روزها را باور نمی کنند.