خیلی جالب بود
به نظرم دبستانی‌ها خیلی دوسش داشته باشن
      

        نیمه اول کتاب قوی و جذاب، و نیمه دوم نه چندان قوی  و جذاب بود.
انگار به تکرار یک تکنیک و قاعده می‌رسیدی
      

        کتاب کوتاه و جالبی بود.

به نظرم کاملا برای سن نوجوان مناسب و جالب بود
      

        چقدر حیف که برای شخصیت‌های به این بزرگی اینقدر کتابهای ضعیف تولید میشه.
واقعا کسی اعتقادی به شهدا نداشته باشه، می‌تونه این کتاب رو تموم کنه؟؟؟
      

        شخصیت‌پردازی ضغیف، کشمکش ضعیف، پیرنگ ضعیف.
حتی فعل‌های با کار رفته توی داستان بیشتر افعال اسنادی بودن، است و بود و شد. یا افعال ساده‌ای مثل می‌آیم و می‌روم و ...
حقیقتا کتاب رو به سختی تموم کردم فقط چون کسی بهم معرفی کرده بود!

چرا باید اینقدر ضایع اعتقادات رو قاطی یه داستان ضعیف کنن؟
      

        نقطه‌ی قوتش سوژه بود، شهید الله دادی
نقطه‌ی ضعفش قلم نویسنده و پرداخت غیرداستانی

کاش زندگی افراد به این بزرگی با تحقیقات گسترده‌تر و به صورت داستانی و به صورت سفر قهرمان نوشته می‌شد. واقعا حیف این شخصیت‌ها نیست اینقدر عجله‌ای و سطحی ازشون کتاب تولید میشه؟
      

        کتاب نوجوان خوبی بود.
داستان جذاب بود و شخصیت‌ها اکثرا قابل درک. چند تا از شخصیت‌ها تبدیل به تیپ شده بودند. خیلی جاها نویسنده پردازش داستانی نکرده بود و به جای نشان دادن، فقط گفته بود. مثل صحنه‌ی دعوای پسرها با موتوری‌ها یا دعوای حاج آقا یا شکست شخصیت توی بازی‌ها...

      

        همه‌ی روایت‌ها عمیق و خواندنی نبودند، اما چند تایی که اینگونه بودند ارزش آن را داشتند که توی کیسه‌ی مهره‌های پلاستیکی، دنبال مروارید بگردم...
      

        اون موقع که خوندم، قشنگ بود به نظرم ولی نویسنده در طول کل کتاب و گزارش این سفر فقط یک دیدگاه رو داشت ارائه می‌داد که رفته بود رو اعصابم...
ولی در کل بد نبود
      

        هر چی بیشتر از این نویسنده کتاب می‌خونم بیشتر به شکار سوزه‌ی حرفه‌ای و قلم غیرحرفه‌ای‌ش پی می‌برم.
حقیقتا این حجم از متن گزارشی در یک روایت داستانی تعجب برانگیزه!
      

        خیلی تاثیرگذار و واقعی و درس آموز بود.
از اونا که به قول بابام یه چیزی به آدم اضافه می‌کنه.
تجربه‌ی زندگی در جنگ رو به تجارب زندگی‌م اضافه کرد ...
      

        کاش همیشه در حال خوندن تفسیرهای رهبر باشم ...

چه کلام اثرگذاری داره
      

        قصه‌ی دلبری چون داستانی بود کتاب جذاب‌تری بود و البته آدم حس میکرد یه سری مطالب تکرار شده ...
      

        وقتی این کتاب رو می‌خوندم، ده روز بود که زایمان کرده بودم و تازه شیردادن بچه رو تجربه کرده بودم.
همزمانی این دو تجربه، شیر دادن و خواندن این کتاب، باعث شده روضه‌ی حضرت رباب از اون به بعد برای من یه روضه‌ی ویژه باشه ...

بیشتر امکان آب و تاب داشت ...
      

        پیرنگ داستان کمی مشکل داره.
اگر اون شخص حکیم بوده و همه می‌شناختند، پس چرا پیرمردهای شورای ده، عکس رو نشناختن؟
و اصلا اینکه چرا اون پیرمرد از خانواده‌ش جدا شده بود به صورت راز مهمی مطرح میشه که تا پایان براش جوابی پیدا نمیشه!
تکلیف مستوره و طالب نامشخصه پایان داستان.

رابطه‌ی بین پسربچه‌ها و آدم‌ها خوب در اومده بود.
تصویرسازی روستا و‌ آدمهاش هم به نظر خوب بود و تو ذهن نقش می‌بست.