یکی از ایراداتی که بعضا در جماعت کتابخوان وجود داره اینه که اگر فیلم یا سریالی که از روی رمانی ساخته باشه رو دیده باشن ، دیگه سراغ اصل کتاب نمیرن که این اشتباه فاحشی یه. 
آلیور تویست از اون دست رمان هاست که تعداد زیادی فیلم سینمایی و سریال و نمایش و اپرا و... از روش ساخته شده اما مطمئنا کتابش رنگ و بو و عطر و طعم دیگه ای داره. 
آلیورتویست یکی از شاهکار آقای دیکنزه که ای کاش ترجمه سهل تر و بهتری ازش وجود داشت.
 این ترجمه متاسفانه کمی ایراد داره و بعد از خوندن چند صفحه آدم رو خسته میکنه وگرنه خود دیکنز فوق العاده ست. 
کاراکترهای جون داری که خلق شده و شخصیت پردازی درست و قصه جذاب و پایان خوشی که براش رقم زده و همچنین توصیفات زیبایی که از لندن و آدمهاش کرده این رمان رو تبدیل به یه اثر جاودانه کرده.
حتما بخونید و لذت ببرید.
          

            به نام او

🔹الیور تویست دومین رمان چارلز دیکنز، نویسنده بزرگ انگلیسی‌زبان، است. در واقع به‌نوعی اولین رمان جدی‌اش که او را به عنوان نویسنده‌ای جوان و خوش‌آتیه به دیگران شناساند و سنگ‌بنای آثار مهم بعدی‌اش نظیر دیوید کاپرفیلد گذاشت.

🔸من دیکنز را به‌خاطر نگاه انسانی‌اش و احترامی که برای انسان قائل است، دوست دارم، دیکنز طرفدار و حامی اقشار فرودست و مظلوم است و خصم ظالمان و ستمگران. او در قبال مظلومان موضعی شفقت‌آمیز دارد و در قبال ظالمان با طنزی گزنده رویکردی هجوآمیز. طنز دیکنز درجه یک است من در این زمینه هیچ‌کس را در حد و اندازه او نمی‌دانم حتی طنز چخوف هم به گزندگی دیکنز نیست، چخوف هماواره با مطایباتش فضا را تلطیف می‌کند ولی دیکنز اگر به هجویه‌سرایی رو بیاورد به احدی رحم نمی‌کند.

🔸باری الیور تویست با اینکه محصول سالهای جوانی دیکنز است دربردارنده مولفه‌های شخصی اوست، مولفه‌هایی که در آثار بعدی‌اش به‌حد کمال می رسد. داستان پسربچه بی‌سرپرستی که از یتیم‌خانه (که در رمان با زبانی طنزآلود، مخوف توصیف شده) به جامعه فقرزده و سراسر پلشتی لندن می‌آید و اتفاقاتی را از سر می‌گذراند و سر آخر مانند بیشتر رمان‌های کلاسیک رستگار می‌شود.

🔸در مورد ترجمه، تا پیش از این نسخه کاملی از این رمان که ترجمه خوبی هم داشته باشد در دسترس نبود. تا اینکه در سال 1400 ترجمه آقای علیقلیان توسط نشر مرکز به بازار آمد. آقای علیقلیان مترجم محبوب من نیست. نثرش مشکل خاصی ندارد ولی از ملاحت خالی‌ست برای من یکی که خیرالموجودین است. به‌هر رو خواندن این رمان با همین ترجمه را توصیه می کنم.
          

            جالب بود
کمیک استریپ رمان های بزرگ دنیا هم برای خودشون عالمی دارن. برای تست کردن نوجوان ها که آیا از داستان خوششون میاد یا نه، گزینه ی خوبیه.
یه نقد به محل قرار گیری دیالوگ ها دارم. بعضی وقتها فهمیدن این که الان این گفتار مال کدوم شخصیته، شاید برای بچه ها سخت بشه.
یه سوال نسبت به تصویرگریش دارم. شخصیت فاگین تا جایی که یادمه در نسخه اصلی و در ادبیات انگلیسی  یکی از نمادهای یهودیان است و خود دیکنز هم برای این موضوع دلیل می آورد ولی در این مجموعه شاهکارهای ادبی مصور بیشتر شبیه عرب ها کشیده شده؛ چاق، با موها و ریش بلند سیاه و دارای لباس بلند سفید! درست برخلاف آن تصویری که از فاگین یهودی در تصویرگری های رمان اصلی یا گریم بازیگران این نقش در خارج و داخل ایران وجود دارد.