هر روایتی از سفر، همسفر کردن خیل کتابخوانان است. تب روایت‌خوانی و سفرنامه‌خوانی در ایران رفته رفته پای رمان‌نویس‌ها و انتشارات‌هایی که به نشر کتاب در ژانرهای دیگر شهره بودند را هم به این وادی می‌کشاند که صدالبته من این را مبارک می‌دانم.
کیوان_ارزاقی رمان‌نویسی است که پرداخت به مقوله مهاجرت در آثار او زیاد دیده می‌شود. او به همراه همسرش سفری به اسپانیا 🇪🇸 و دو شهر معروف آن مادرید و بارسلون داشته و در خلال روایت خود از سفر، به مقوله مهاجرت، مقایسه شرایط اجتماعی ایران و اروپا، ایرانیان ساکن، پیشینه تاریخی این کشور و وقایع تاریخی که عنصری ایرانی در آن حضور دارد می‌پردازد.
 طبیعتا من درباره وقایع روز کشور خیلی با آقای نویسنده هم‌نظر نیستم، اما دست‌بوس او برای نوشتن این کتاب و سفرنامه هستم و لذت بردم.
        

          "مهمان خانه ماتادور" سفرنامه اسپانیا به قلم "کیوان ارزاقی"
من ایشون رو نمیشناسم ولی ظاهرا بخاطر رمان "سرزمین نوچ" شناخته شده و این اولین سفرنامه یا یادداشت سفر اوست. نویسنده بهمراه همسرشون به مادرید و بارسلونا سفر میکنند.
اوایل کتاب یسری عکس های سیاه و سفید که در لابلای صفحات کتاب هم بعضا عکس هایی کار شده. روز اول سفر مصادف با ۱۱ سپتامبر هست ولی متاسفانه به سال سفر اشاره نمیکنه نمیدونم سهوا یا عمدا. تا اینکه در بحث عوارض خروج اشاره میکنه که سال ۱۴۰۱ هست.
اول کتاب با ذکر مصیبت های گرفتن ویزا شروع میشه که کمابیش هرکس که تقاضای ویزای شنگن کرده باشه باهاش آشناست‌و چون مدت زمان ویزا کوتاهه سفرشون فقط منحصر میشه با مادرید و بارسلون و سایر شهرها رو قلم میگیرن.
سفر نویسنده با هم راهی همسرشون‌ انجام شده و در جاهایی از سفرنامه حضور ایشون هم حس میشه ولی بنظرم جا داشت بیشتر درگیر سفرنامه میشدند. من خودم بیشتر سفرنامه های سبک "منصور ضابطیان" رو میپسندم تا مدل ناصر خسرو و مارکوپولو! دنیای امروز خیلی با حتی بیست سال پیش متفاوته و اینترنت دنیا ها رو به هم نزدیک کرده و انتظار من از خوندن یک سفرنامه یافتن چیزهایی غیر از تاریخچه مکان های تاریخی و معرفی مکان های دیدنیه که بسادگی قابل دستیابی هست. من دوست دارم درباره مردم بخونم هرچه نویسنده بیشتر با مردم تعامل داشته باشه و درباره اونها بنویسه. مسلما در همچین سفرنامه ای رفتن به هاستل و خونه اجاره ای ارجحیت داره به هتل پنج ستاره که تقریبا همه جای دنیا مشابه هم هستن. راهنما های محلی و بومی و شنیدن نقطه نظراتشون برای من مهم تره تا بیوگرافی سازنده فلان کلیسا. در این سفرنامه نکات مورد علاقه من کمرنگه و خوب جذابیتش رو برای من بشدت کاهش داد. همون جاهای جذابش برای من صحبتهای کوتاه با راهنماها و مردم بود.
من هنوز رمان " سرزمین نوچ" رو نخوندم ولی یکی از نکات مهمی که در زندگی نویسنده وجود داره مهاجرت معکوس ایشون از امریکا به ایرانه و خودشون هم هرازچندگاهی اشاره میکنه به مطلوب نبودن مهاجرت و همین اعتقاد به وطن احتمالا علاقه مندانی رو به آثار ایشون جمع کرده.
علی ایحال این سفرنامه ای نیست که من پیشنهاد مطالعه اش رو به کسی بدم حتی مسافرین اسپانیا. 

۲۵۱ صفحه
#مهمان_خانه_ماتادور #کیوان_ارزاقی #اسپانیا