واقعیتش انقدری تعریف این اثر رو شنیده بودم که با یک ذوق خاصی کتاب رو شروع کردم و فکر میکردم که قراره با چه چیز خارق‌العاده‌ای مواجه بشم ، اما به وسط های کتاب که رسیدم ، سوالم این بود ، خب که چی؟!!
این اولین اثر سوررئالیسمی بود که خوندم اما اصلا جذبم نکرد ، نمیدونم واقعا بقیه ی آثار این سبکی هم همین طور هستن؟ 
اما صادق هدایت با قلمش خیلی خوب تونسته بود اون حس پوچی ، نا امیدی و مرگ رو انتقال بده ...
من بخاطر اینکه دانشجوی دبیری ادبیات هستم ، باید کتاب های معروف شده رو بخونم که بتونم بعدا درباره‌ش با شاگردهام صحبت کنم و یه نظری داشته باشم ، مهم ترین دلیلی هم که این کتاب رو نصفه و نیمه رها نکردم همین بود...
          

            از قلم سیاه و پر از یاس صادق هدایت بارها شنیده بودم اما دوست داشتم خواندن یکی از آتارش را امتحان کنم و واقعا به جرات می گویم تا به حال از خواندن هیچ کتابی اینهمه حس انزجار و مشمئز کننده را پیدا نکرده بودم بدون هیچ کور سوی امید و نقطه مثبتی سراسر کتاب از خون و کرم و قی کردن و ... هر آنچه تهوع آور است صحبت کرده بود 
من هیچ ستاره ای به این کتاب نخواهم داد
دوستانی که سایر آثار این نویسنده رو مطالعه کردند لطفا راهنمایی کنند که مابقی هم به این صورت است؟
          

            یک اثر حرفه ای ولی حال خراب کن.
دوستش نداشتم. 
بعد از بوف کور یقین پیدا کردم هر شاهکاری لزوما خواندنی نیست.
          

            اگر این کتاب اولین کتاب از صادق هدایته که میخواین بخونید بهتون پیشنهاد می‌کنم قبلش حتماً زندگی‌نامه اون رو هم مطالعه کنید.
کتاب قشنگی بود اما اگر پیش زمینه‌ای از خود صادق هدایت نداشته باشید صفحات کتاب براتون همچنان دارک میمونه!
حتی یک بخش‌هایی از کتاب اصلا قابل باور نیست...
با این وجود من دوستش داشتم.
          

            باید بگم که واقعا نمیدونم چی بگم😶
تعریف صادق هدایت زیاد شنیدم از سر کنجکاوی گفتم یکی از کتابهاش بخونم و خب اگر بخوام از اولین تجربه ام بگم اینکه: جنون آمیزه!
قلم نویسنده خیلی خوب واقعا نحوه توصیف و بیان احساسات خوب بود ولی واقعا برام عجیب بود خیلی عجیب و غیر قابل مفهوم 
فکر کنم اگر آدم حساسی هستید و افسردگی دارید بهتر نخونید.
میخوام بازم نوشته های هدایت بخونم؟؟آممم نمیدونم...