بریدۀ کتاب

دعای عرفه دعای بلندی‌ است؛ هم مضمونی و هم محتوایی هم تعداد صفحه ای.دعای ترسناکی است که توی دلت را خالی می‌کند. توی دلت هی اسب شیهه می‌کشد، هی شمشیر تیز می‌کنند، هی بوی سوختنی می آید. وقتی ارباب ما می‌گوید: راضی ام به تقدیرت، وقتی می‌گوید با حلقومم گواهی میدهم که هستی ، با گوشه‌ی لب هایم مطمئنم که تو خدای منی... نرمه ی غضروف های بینی‌ام گواهی می‌دهد به بودنت... این حرف ها بوی خون می‌دهد.....