برای بدبختان، تسلیتی از این بالاتر نیست که بدبختی دیگری، به جُرگه آنها افزوده شود. {یعنی بدبخت ها زمانی آرامش پیدا می کنند که بفهمند کس دیگری هم مثل آنها بدبخت شده!!}

من همیشه جوری شعر گفته‌ام که انگار می‌خواهم عزیزترین دارایی‌هایم را در چمدانی سبک و جمع‌و‌جور جا بدهم چون قرار است جایی بروم که درباره‌اش هیچ نمی‌دانم و نمی‌خواهم بارم را سنگین کنم.

اینجا خیلی راحت آدم‎ها را دیوانه می‎کنند، اما تا حالا کسی را عاقل نکرده‎اند.

-آنچه انگیزه‌ی زندگی نامیده می‌شود،در عین حال می‌تواند انگیزه‌ای عالی برای مردن باشد.-

کسالت، کسالت می‌آورد، خواب، خواب.

ما زائر دلشکسته این خاکیم. اگر امید را دمی رها نکردیم، نه به آن دلیل بود که آن را در خود داشتیم؛ بل به آن سبب بود که امید را چون ودیعه ای به دست ما سپرده بودند تا به دست دیگران بسپاریم.

نه با کسی بحث کن ،نه از کسی انتقاد کن .هرکی هرچی گفت بگو حق با شماست و خودت رو خلاص کن. آدم ها عقیده ات را که میپرسند، نظرت را نمی‌خواهند. می‌خواهند با عقیده خودشان موافقت کنی . بحث کردن با آدم ها بی فایده است .

به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست

ای آدمیزاد! توشه بیندوز که راه ، دور است دور ؛ و کشتی از نو بساز ، که دریا ژرفناک است ژرفناک.

گفته بودند به ما می‌کشد در همه کس غم نان ،ایمان را در شبی سرد، چون مرگ که هوا میلرزید و تن خسته شهر بستر برف زمستانی بود راهی خانه شدم من، گرسنه پدرم را دیدم که در آن ظلمت سرد با یخ حوض قدیمی حیاط ، جنگ سختی می‌کرد تا زخون دشمن بعد از آن جنگ ، وضویی سازد پدرم، بی آنکه کلامی گوید گفت با من ، پسرم چاره مشکل ما، (ایمان) است !

ای هیچ ز بهر هیچ ، بر هیچ مپیچ .

اغلب ما زمانی طولانی به جستجوی نور گشته ایم اما فقط تاریکی بیشتری را یافته ایم . به گفته یونگ: (( فرد به وسیله تجسم کردن اشکال نورانی،به روشنایی نمی‌رسد بلکه با آگاهی از تاریکی است که به روشنایی دست می یابد.))

_ از خویش در آیید و تن به تفکر بسپارید . _چرا باید این کار را بکنم ؟ _به دلیل پیمان هایی که مکرر با خویش بسته یید که هیچ چیز شما را از اندیشه نجات ایران و به اوج رساندنش باز ندارد ...هیچ چیز...