بعضی از کتاب‌ها رو فرای متن و عکس و محتوایی که ارائه میدن دوست دارم :)
کتاب‌های کودک و نوجوان هم دقیقا برای من همین حکم رو دارن.
و انگیزه ام از خوندنشون یه کم فراتر از اینه که حتمااا الان احساس نیاز کنم به محتواش. این کتاب رو هم بخاطر خاطرات کودکی که دلم براش تنگ شده خوندم 
از حدود 7 سالگی تا 10 سالگی من دوشنبه‌ها دوست داشتنی‌تر از بقیه روزها بودن. از صبح تا ظهر از طرف مدرسه میرفتیم کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و کارای مختلفی میکردیم...
یکی از جذاب‌ترین کارها که البته اون زمان خیلی محبوب نبود بین بچه‌ها، بخشی بود که خانم مربی برامون کتاب میخوند. و باید بگم طوری اون کتاب‌ها و قصه‌ها تو ذهنم موندگار شدن که انگار حک شدن رو سلول‌های مغزم و یادم نمیره
آثار شل سیلور استاین دوست داشتنی هم دقیقا برمیگرده به اون روزا و اون خاطرات.
موقع خوندن این کتاب شما دقیقا با دیدن تصویرهای عجیب غریب بامزه‌ی لافکادیو، کودک درونتون کنجکاوانه صفحه به صفحه ذوق میکنه و داستان فانتزی کتاب رو میپذیره
این کتابو تو این چندکلمه توصیف میکنم :
شیرین، ساده، خاطره انگیز
و اگر یه روزی خواستید بخونیدش و یادتون موند بهم بگید شما چه سوالی با خوندن این کتاب تو ذهنتون شکل گرفت؟ 
        

                یک اتفاق "مسخره"
این دومین کتاب از آقای داستایوسکی بود و خیلی خوشحالم از خوندنش. یه داستان ملموس و البته با ظرافت و نکات دقیق از یه فرد پولدار که وارد مهمونی عروسی زیردستش میشه... 

خیلی خوب نشون میده نشخوارهای فکری و دو دو تا چهارتای ما آدما همینقدر میتونه سطحی(بخوانید مسخره) باشه در حالی که به گمان خودمون فکر همه چیو کردیم!
چقدر قشنگ میشه جریان‌های روشنفکری پرادعا رو فقط و فقط با یه شب و یه اتفاق مسخره، با طنز به نقد کشید

        

                کتاب متن روان و ساده‌ای داره و روایت تاریخی قشنگیه
اما از نظر موضوع، در این زمینه، کتابی مثل شبهای پیشاور بنظرم جامع‌تر و کاملتره. 
البته شبهای پیشاور خیلی حجیمه، کتاب خلاصه‌اش که توسط دکتر توحیدی ( شهابی در شب) منتشر شده گزینه خوبیه. 

        

                کتاب شامل یه سری یادداشت و داستان کوتاه و نوشته‌های توییت‌مانند نویسنده‌ست. از مجله‌های مختلف مثل گل‌آقا 
و اون سبک طنز مطبوعاتی و روزنامه‌ای رو کاملا داره 

اگر با آثاری از جنس ستون‌های طنز روزنامه، مجله گل آقا و طنزی از جنس برنامه‌ی قندپهلو خوب ارتباط برقرار میکنین، تو این کتاب هم، همچین نوشته‌هایی رو میتونید پیدا کنید 

توقع طنزی که بشه باهش قهقهه زد مثل آب‌نباتها رو نباید داشت
اما یکی از وجوهی که خوندن این مدل کتاب و نوشته‌ها رو برای من لذت‌بخش میکنه، سبک بازی با کلمات و طنز موقرانه‌ است که برای باز کردن ذهن و افزایش خلاقیت کمک‌کننده‌ست 


        

                چی بگم...
دومین تلاشم برای ورود به مطالعه ادبیات روس بود، و چه تلاشی!
آقای داستایوسکی، یک تنه تا پترزبورگ مخاطب رو میکشونه و میخکوب میکنه.

انگار که لابلای خطوط این نوشته‌ها، درد به عنوان واج جایگذاری شده و از عمیقترین رنجهایی که میشه حس کرد حرف زده.
دقیقا نمیتونم توصیف کنم که دوستش داشتم یا دوستش نداشتم. اثر ادبی خیلی خوب و عمیقی بود اما خیلی هم تلخ و سرد، این چیزیه که دوست داشتنش رو در ابهام میبره. 
شاید این هنر نویسنده و کتابه که انقدر مزه‌ها و احساسات رو آمیخته بهم برای مخاطب می‌چینه 
به هر حال تجربه‌ی خوندنش مفید بود  


        

                به عنوان زنگ تفریح ده پونزده دقیقه‌ای بین کارا، خوبه
پونزده دقیقه با لبخند :) 
        

                ...
با خوندن این کتاب به جواب یه سوال بزرگم رسیدم، اما سوالهای بزرگتری حالا برام ایجاد شده
ترسهام بزرگتر شدن...
کتاب به بررسی علل و ریشه‌های لغزش و جدایی از امیرالمومنین توسط اتفاقا اونایی که "انتظارش رو نداریم" میپردازه...
اما چرا انتظارش رو نداریم؟! یا دقیقتر بگم چی باعث میشه که کسی اهل لغزش بشه؟ فقط ویژگی‌های روتینی مثل مثلا اهل فساد بودن و.... ؟
خیلی گسترده‌تر از اونیه که فکر میکردم.
اما از سوال بزرگی که بهش تو این کتاب توجه کردم و خداروشکر الان دید بهتری بهش پیدا کردم بگم؛ اگر من اون زمان و در شرایط مشابه این افراد بودم، چه واکنشی نشون میدادم؟ باید چیکار کنم که اشتباه تشخیص ندم؟ نلغزم؟
جوابش احتمالا خیلی جامعه. اما یکی از وجوه مهمش، بنظرم این نکته باشه :👇🏻
وقتی "حق" رو بشناسیم، دیگه با موضع‌گیری افراد، گمراه نمیشیم، دیگه با تغییر شرایط گمراه نمیشیم.
این افراد اگر حق رو، اگر باطن کلام حق و قرآن رو میشناختن هيچ وقت از بزرگترین نشانه‌ی حق یعنی امیرالمومنین رویگردان نمیشدن...
مولا علی خیلی مظلومن، یه عده‌ای ظاهر قرآن رو دیدن تفسیر به رای خودشون کردن، ولی هیچ وقت حقی که در بطن قرآن بود رو نفهمیدن و مقابل امام ایستادن

ی ضمیمه‌ی خیلی مفید هم بنظرم برا این کتاب میشه تعریف کرد، جلسه تدبر در قرآن سوره‌ی یس که استاد چیت‌چیان در مدرسه قرآن و عترت داشتن خیلی مکمل خوبیه. اونجا می‌فهمیم اگر میخواین اماممون رو گم نکنیم باید اهل کتاب حق باشیم.
دوست داشتن تنها کافی نیست. برای ولایتمداری باید بصیرت داشت.
فدای مظلومیت شاه مردان علی... 
        

                تلنگری دردناک...
و روایتی روان و ساده اما دقیق از مظلومیت امام حسن علیه‌السلام
به نکته‌های خوبی از اهداف امام حسن علیه‌السلام و تدبیر حکیمانه‌ی ایشون اشاره کرد  
        

                با خوندنش به این فکر کردم که چرا سفرنامه‌ها رو دوست دارم؟
برای یه روح محدودشده به جسم خاکی، سفر حکم برداشته شدن حجاب از روی چشمو داره، انگار که من اینجا این گوشه دنیا نشستم و در آنی دارم خرابه‌های جنگزده‌ای رو طی میکنم که بوی دلتنگی و حسرت عمیقی رو از دوران نوجوانی نه چندان دورم میده
یه سفر نصفه نیمه و از روی کنجکاوی تا سوریه. و همین 

        

                پر کشش، با جزئیات فکرشده و نشانه‌گذاری‌های غافلگیرکننده.
که فضای تاریک داستان رو به خوبی منتقل می‌کرد