فهیمه چند روزی کتاب را برایم آورد و پیشم گذاشت 
اول کار بهش گفتم من الان هزار تا کتاب دارم که نصفه خوانده م و این هم که اینقدر حجیم است نمی خوانمش حالا حالا ها
فهیمه که رفت بازش کردم و غرق شدم تویش
می‌خواستم فقط تورقی بکنم اما نفهمیدم زمان چطور گذشت.
اینکه یک اثر، هم محتوا داشته باشد، هم دقیق باشد، هم طراحی زیبا داشته باشد، هم کیفیت چاپ و صحافی واقعن چیز عجیبی است این روزها.
روزهایی که آثار فاخر را مجبوریم، دندمان نرم، با کیفیت کم تحمل کنیم و محتوای آثار با کیفیت چنگی به دل نمی زنند، این کتاب غنیمت است.
        

          شیرینیِ ته‌خیار، اثری بر من گذاشت که فراموش نخواهم کرد...
مرادی کرمانی برای من پیوند خورده بود با قصه های مجید و هیچوقت نه سریالش برایم جذاب بود و نه داستان هایش ( امان پیش زمینه های غلط.. )
گذشت تا روزی یکی از بزرگان عرصه داستان، به من گفت: برای روان شدن قلم و قصه گو شدن، باید مرادی کرمانی خواند که عجیب قصه‌گوی ساده ای‌ست...
و فردا، پس فردایش، ته خیار را گرفتم.
باید اقرار کنم، ته‌خیار فوق العاده بود!
مخاطبین این اثر، همه هستند! از نویسنده ای که خوراکش، پیچیده نویسی‌ست، تا خواننده ای که نویسنده مورد علاقه اش فاکنر است! کارمندی که دوست دارد شب ها قبل خواب داستان بخواند، زن خانه داری که فرصت خواندن جنگ و صلح را ندارد...
ته خیار برای همه است! داستان هایی کامل، شیرین، ساده و روان. طرح ها معمولن بسیار خلاقانه، سطح کیفی آثار معمولن بسیار بالا و خواندن هرکدام، قصه‌ای بدیع...
ته‌خیار را به همه پیشنهاد میکنم.
        

          کتاب در پنج فصل و با یک مقدمه در 310 صفحه و در انتشارات کوله‌پشتی منتشر شده است.

عناوین فصل‌های پنج‌گانۀ کتاب بدین شرح است:

ــ فصل 1: آماده‌سازی 

ــ فصل 2: سیستم 

ــ فصل 3: عمل 

ــ فصل 4: هنر 

ــ فصل 5: پایان

نثر خانم نجاری خوب است و ویراستاری کتاب هم مشکلی ندارد. زبان کتاب روان و خوشخوان است و خواننده را تا پایان کتاب با خود می‌بَرَد.

در بخش‌های مختلف و جای‌جای کتاب، تصاویری برای توضیح بهتر مطالب آمده، که کار را آسان‌تر کرده است.

اما کتاب علاوه بر توضیح این روش برنامه ریزی، یعنی «بولت ژورنال» به روش ساده و توضیح نمونه‌های مفصل‌تر ــ با هدف نشان‌دادن قابلیت بالای شخصی‌سازی این روش ــ پُر است از مطالب و نکات جالب و گاه انگیزشی که به قول برخی دوستان، در کتاب‌های زرد بیشتر دیده می‌شود.

به هر صورت؛ این کتاب برای یک کتابخوان که بی‌شک پیش از این، با چندین کتاب انگیزشی زرد برخورد داشته، ابدا جالب و جذاب نیست و آن آش پُرمَلات و چَربی که آقای کارول پخته، دلش را خواهد زد و از کتاب بیزار خواهد کرد.

اما برعکس؛ برای نوجوانان و به ویژه جوانانی که تازه به کتاب و کتابخوانی روی آورده‌اند، این نکات ممکن است جذاب باشند و آنان را در استفاده از این روش برای برنامه‌ریزی تشویق کنند.

به هر صورت من از اصل روش خوشم آمد و نکات جالبی در آن دیدم که پیش از این در برخی روش‌ها کمتر دیده بودم و آن سادگی استفاده از بولت‌ژورنال است که واقعا جالب و جذاب است.

خوب بود؛ ایشان در بخش نخست، روش سادۀ استفاده از «بولت ژورنال» را توضیح می‌دادند و چندین نمونه هم برایش ذکر می‌کردند.

سپس در بخش دوم؛ به توصیف قابلیت‌های این روش، برای افرادی که می‌خواهند از قابلیت‌های فراوان شخصی‌سازیش استفاده کنند، مطالبی را همراه با مثال‌های مفصل و پیچیده می‌آوردند.

و در پایان موارد انگیزشی و توسعۀ فردیِ مورد نظرشان را ـ از کتاب‌های افراد مختلف ـ بیان می‌کردند.

علاقه‌مندان به نظم و برنامه‌ریزی در کار و زندگی شخصی را به خواندن این کتاب یا کتاب های مشابه که تنها به آموزش روش کار ساده و آسان با «بولت‌ژورنال» پرداخته‌اند؛ دعوت می‌کنم.

آموزش‌های ویدیویی مترجم کتاب هم، راهنمای خوبی برای استفادۀ بهینه از این روش است.
        

          چند نکته درباره این نمایشنامه:  

1. اگر خواندن شرح شکنجه ناراحتتان می کند پس چند سطر از نمایشنامه ناراحتتان خواهد کرد. به مخاطبانی که روحیه حساسی دارند پیشنهاد می کنم اثر را نخوانند.
  
2. در این کتاب تقابل دو فرد در دو وضعیت روانی متفاوت مبنای کشمکش است. یک طرف زنی خودخواه و وابسته است که حتی حاضر است شکنجه شود ولی تنها نباشد و رها نشود. سوی دیگر دختری است پر از احساس قربانی بودن، خشم و خودخواهی. خشمی که انگار سال‌هاست انباشته شده. او احساس می کند در شرایطی قرار گرفته که راه تغییری ندارد. زحمتی می کشد که دیده نمی شود. صبر و مدارایی دارد که تشکری در پی ندارد.  

3. نوعی بدبینی و  سیاهی در متن است. آدمها دست به انتخاب نمی زنند. برای تغییر شرایط تلاش نمی کنند یا تلاش محدودی می کنند که من شخصا دوستش نداشتم. اما شاید این هم بخشی از ایده مک دونا بوده که نقدی به جامعه سنتی ایرلند داشته باشند.  

4. آنچه در کتاب دوست داشتم دیالوگ‌ها بود که خوب نوشته شده بود و  حالات شخصیت‌ها را به خوبی نمایان می‌کرد.

5. یک متن بعد از نمایشنامه با عنوان «سایه هایی بر فراز ایرلند» در کتاب گنجانده شده که درباره تئاتر ایرلند است و نکات مهمی دارد و به نظرم اگر فهم بهتری از روند تئاتر ایرلند داشته باشیم درک بهتری هم از این نمایشنامه  خواهیم داشت.
        

          أَلسَّلامُ عَلى مَنْ اُریقَ بِالظُّـلْمِ دَمُهُ، 
سلام برآن کسى که خونش به ظلم ریخته شد،

أَلسَّلامُ عَلَى الْمُغَسَّلِ بِدَمِ الْجِراحِ، 
سلام برآنکه با خونِ زخم هایش شست و شو داده شد،

أَلسَّلامُ عَلَى الْمُجَـرَّعِ بِکَأْساتِ الرِّماحِ 
سلام بر آنکه از جام هاى نیزه ها جرعه نوشید،

أَلسَّلامُ عَلَى الْمُضامِ الْمُسْتَباحِ، 
سلام بر آن مظلومى که خونش مباح گردید،

أَلسَّلامُ عَلَى الْمَنْحُورِ فِى الْوَرى، 
سلام بر آنکه در ملأ عام سرش بریده شد،

أَلسَّلامُ عَلى مَنْ دَفَنَهُ أَهْـلُ الْقُرى، 
سلام بر آنکه اهل قریه ها دفنش نمودند،

أَلسَّلامُ عَلَى الْمَقْطُوعِ الْوَتینِ، 
سلام بر آنکه شاهرَگش بریده شد،

ناحیه مقدسه
        

          نمیدونم چرا این کتاب اینجوری نوشته شده.چجوری بعد دوروز،نفرت تبدیل به عشق ودوستی میشه😐اصلا با عقل جور درنمیاد.هی میخواستم بزارمش کنار باز با خودم میگفتم بزار بهش یکم‌دیگه‌فرصت بدم

دیگه کتابای کالین داره برام تکراری میشه.تا الان تو هرکتابی که ازش خوندم نامه بود یا یکی از کارکترا پدر یا مادر روانی داشتن.خب زن یه ایده ی دیگه پیدا کن🤦‍♀️

آنلاین شاپای کتاب یه جوری تبلیغ میکنن انگار رویایی ترین کتاب جهانه و بعد میخونیش‌و قیافت پوکر میشه