هدایت خیلی خوب بلده تصویرسازی کنه و از لحاظ فنی کارش درسته، ولی توی این کتاب تکلیفش با خودش مشخص نیست، از چیزی تعریف میکنه که ازش میترسه.
به خیال اینکه با مرگ کلید فتح مدینه فاضله رو فتح میکنه، از مرگ میترسه.
دیدش به زندگی رو قبول ندارم، چون زندگی رو مردگی میدونه.
        

                خیلی از افراد در کوچه و محله های خودمان هستند که جایگاه و مال و مقام دارند و با دیدن آنها نوعی کرنش در رفتارمان شکل میگیرد، ولی بیش از آن افراد بزرگی هستند که دارای جاه و مال و مقام و منسب نیستند، و گمنام کار خودشان را می‌کنند.


جامعه ما با این افراد گمنام به تعالی می‌رسد و همین ها بودند که کارهایی کردند کارستان، نمونه های آن در جنگ و جبهه بسیار مشهود است.

اما شاید نسبت به طلبه جماعت گارد داشته باشیم، چون آنها بر خلاف دیگران عبا و قبا و ریش و تسبیح و عمامه دارند!
خواندن روایات زندگانی افرادی مانند شهید ابراهیمی، به ما می‌‌فهماند طلبه ای که گمنام باشد و کارش را به درستی انجام دهد، هم باعث گشایش و تعالی جامعه است، و هم باعث شکسته شدن گارد مردم با روحانیت می‌شود.

هنوز هم اینطور طلبه ها در جامعه هستند، اما نباید منتظر باشیم در رسانه و تلویزیون رخ نمایان کنند، خودمان باید کشف کنیم، و به تبع استفاده کنیم.
خدا رحمت کند شهید ابراهیمی را 
        

                داستانی خوف انگیر و اسرار آمیز، ممزوج با تاریخ ایران عزیز.


قلم استاد جولایی گیرا، جذاب و دوست داشتنی است.
در میان نویسندگان موفق ایرانی، نام استاد رضا جولایی کمی محجور مانده است!
داستان های ایشان مشتری خاص خود را دارد و این بار مجددا با خواندن داستان بلند #جاودانگان ، با لذت کتاب را بستم و قلم ایشان را بیش از پیش تحسین کردم.
داستان از زبان اول شخص روایت می‌شود و تا اواسط آن فکر میکردم فضا و شخصیت ها همگی خارجی اند، و اثری از تاریخ ایران در اثر ایشان ندیدم. این باعث تعجب بود، ولی نیمه دوم کتاب به موقع به سراغ اتفاقات تاریخی رفته و تصوراتم را برهم زد. تصویرسازی های خود را تخریب نکردم و در همان فضا ماجرا را دنبال کردم و لذتش را بردم.

پیشنهاد می‌کنم حتما این کتاب را دست بگیرید، زیاد وقتتان را نمی‌گیرد.
        

                کتاب داستانی اجمالی از زندگانی سهروردی، معروف به شیخ اشراق، صاحب مکتب اشراقیون است که به نظرم به درد افرادی که فقط برای سرگرمی به دنبال خواندن رمان و داستان هستند نمی‌خورد، چون شامل برخی آراء فلسفی می باشد که برای چنین افرادی ممکن است ملال آور باشد.
لازم به ذکر است که متن کتاب مانند متن کتب امثال دولت آبادی و رمان نویسان مطرح نیست ، ضعیف است، چراکه نویسنده داستان نویس نیست.
لازم بود چنین کتابی را بخوانم ولی با سلوک شیخ اشراق اصلا ارتباط برقرار نکردم و نقدهایی دارم.
بنظرم ۴۰ صفحه آخر کتاب مطالب مهمی در بر دارد که شامل مناظرات ایشان با علمای حلب می باشد.
از زندگانی شیخ اشراق اطلاعی نداشتم که به لطف این کتاب با ایشان بسیار آشنا شدم.
امیدوارم کتبی اینچنین در زندگانی شهید اول و شهید ثانی نگاشته شود.
        

                داستان کوتاهی به غایت زیبا از استاد جمالزاده 
        

                از شهید سیدمحمدباقر صدر رحمه الله فقط نام و نشانش را بلد بودم.
دورادور، جسته و گریخته، از اساتید و گاه از بعض آقایان هم حجره ای و هم درسی شنیده بودم که شهید صدر، بیش از مطالعه فکر می‌کند.
این برایم جالب آمده بود و در عالَم نوجوانی مرا به فکر واداشت که: مگر میشود فکر کرد و عالم شد؟ پس چه کسی این همه کتاب سنگین علمی را گردن میگیرد؟
فکر نکرده بودم که این فکر، پشتوانه می‌خواهد که شهید صدر، در نوجوانی اش اندوخته، و همچنین در محضر بزرگانی چون حضرت آیت الله خویی رحمه الله زانو زده است.
همچنین نمی‌دانستم ایشان هم مباحثه ای، دوست صمیمی، پسرعمو و شوهرخواهر امام موسی صدر می‌باشد، که در عراق و لبنان فعالیت های موثر و دشمن شکنی انجام دادند که آخر سر موجب ناپدید شدن امام موسی صدر، و محاصره ناجوانمردانه منزل سیدمحمدباقر صدر و در نهایت شهادت وی شد (شاید شهادت هردو، الله عالم).
خیلی حرف است که کفایه را دو ماهه بخوانی!
کفایه مرحوم آخوند خراسانی از کتبی است که فهم عبارات آن بسیار صعب و مشکل است. عبارات آن معروف است به تلگرافی، یعنی نیاز به دقت نظر عمیقی دارد تا بتوان متن را فهمید، بعد به سراغ مطلب آن رفته، سپس وارد دعواهای علمی و نقد و پردازش آن شد.استادی که مدعی تدریس کفایه باشد، یعنی هفت خان را رد کرده و برای خودش یلی است.
شهید صدر با این کتاب بیشتر برایم عزیز شد.
سیدصدری که قبل از ۴۰ سالگی، یعنی در جوانی، آیت الله خویی بزرگ، فقیه، اصولی و رجالی نامدار زمان، بگوید کتاب "الاسس المنطقیه للاستقراء"، دقیق ترین و پیچیده ترین کتاب سیدصدر را دو مرتبه خواندم تا متوجه شدم. و در حالت بیماری، در بیمارستان به احترام سیدی که شاگرد اوست، خود را به سختی انداخته و احتراما نیم خیز شود، قطعا نوبر زمانه خویش است.
با اینکه این کتاب در شناخت شهید صدر بسیار ما را کمک میکند، اما هنوز قدر شهیدصدر به درستی شناخته نشده است و هنوز در مظلومیت به سر می‌برد.
شاید نیاز به گذشت چند ده سال دیگر باشد تا از او، مانند شیخ انصاری و آخوند خراسانی یاد شود  و کتب او متن بی بدیل دروس سطوح عالی حوزه علمیه شیعه شود.

محمدجواد واحدی _ ۸ فروردین ۱۴۰۳
        

                سلوچ در تمام داستان وجود دارد.
داستانی پرکشش، زیبا و به یادماندنی است که اوج های آن ولو پس از گذشت سالها، در پس ذهن جا خوش کرده اند.
این مدل داستان ها آبرو و شناسنامه ادبیات ایران زمین اند، مانند جنگ و صلح، بینوایان، برادران کارامازوف و ... که شناسنامه و آبروی ادبیات کشور خودشانند.
از جمله کتبی است که علیرغم تلخی داستان، میخواهی بارها لذت مطالعه اش را بچشی.
تنهایی مرگان و دست و پنجه نرم کردن هایش با بدبختی، با کفتارهایی که سالها همسایگی کرده اند و به محض احساس جای خالی سلوچ، جای خودشان را خالی میبینند و میدان داری می‌کنند.

        

                
زوایای جدیدی از جنگ جمل رو خوندم. تا قبلش زیاد اطلاعاتی از جنگ جمل نداشتم و دنبال جزئیاتش هم نبودم، ولی با خوندن این کتاب اطلاعات زیادی از زوایا و پشت پرده های جنگ جمل دستگیرم شد و بیش از پیش به مظلومیت حضرت علی علیه السلام پی بردم.
جسته و گریخته یک سری اطلاعات جزئی از افراد دخیل در جنگ جمل شنیده بودم ولی مطالعه این کتاب خیلی کمکم کرد.
در چند جمله بخوام بگم:
 تاریخ گواه است چه بسیار افرادی به اعتبار گذشته دیگران،آینده خود را تباه کردند و آتش دوزخ را به ارزانی خریدار شدند، و چه اندک کسانی، وصایای پیامبرشان را پیشه کردند و در مسیر ثابت قدم ماندند.
تاریخ بیانگر داستان افرادی است که سادگی و حب و بغض آنها موجب ریخته شدن خون خود و اطرافیانشان شد، طمع مال و ثروت و جاه و مقام و لذات دنیا آدمی را از عرش به فرش می‌کشاند.
خدا رحمت کند شیخ مفید را که تاریخ را ثبت کرد تا بدانیم طلحه به دست مروان بن حکم که در سپاه خودش فرماندهی می‌کرد، با فلاکت به هلاکت رسید.
برایم جالب بود که پس از جنگ، حضرت علی علیه السلام، همسر پیامبر را به همراه ۴۰ زن که سر و روی خود را پوشانده بودند به مدینه بازگرداند.
رحمت خدا بر امیرمؤمنان و شیخ مفید.
توصیه می‌شود ابتدا این کتاب، سپس ترجمه الغارات مطالعه شود.
        

                انسان از خواندن سجایای اخلاقی و دقت نظرهای حاج قاسم حیرت می‌کند!
ایشان شهید زندگی کردند که خداوند به این صورت ایشان را پذیرفتند.
خواندن این کتاب توصیه میشود، کتاب اخلاق است
        

                داستانی شیرین و روان که با سرعتی مطمئنه خواننده را همراه می‌کند و دست انداز ندارد.
با اینکه این داستان را جمالزاده ترجمه کرده،ولی نویسنده خود جمالزاده است، با کتاب‌های ترجمه شده دیگر همخوانی ندارد و یک ایرانی داستان نوشته‌است.
حتما بخوانید که فوق‌العاده قشنگ و دلرباست.
        

                خاطراتی عاشقانه از نویسنده با بهترین دوست و همراهش، مصطفی.
نویسنده او را با خود، و با ضمانت خود به جبهه می‌برد و مصطفی به شهادت می‌رسد.
نویسنده داستان های دوستانه و صمیمانه خودشان را با حسرت بیان میکند، بطوریکه بشخصه شیفته شخصیت مصطفی شدم و یک شب سرد زمستانی، در سال ۱۳۹۴ یا ۹۵، به بهشت زهرا رفتم و به سختی مزار این شهید عزیز را پیدا کردم و با ایشان مانوس بودم.
بارها به سر مزارش رفتم و شد جزو بهترین خاطراتم.
خداوند جميع شهدا را رحمت کند و ما را نیز به ایشان ملحق گرداند، انشاءالله.
        

                داستان دوست داشتنی ای از یک جوان جانباز ، که حال و هوای معنوی جبهه ها رهایش نکرده است.
        

                چند سال قبل این کتاب رو مطالعه کردم.
بعضی نکات جالب توجهی داره که برام تازگی داشتند.
خیلی برام جالب بود که از زبان عالِم اهل تسننی که شیعه شده این جریانات و احوالات رو پیگیری کنم.
توصیه میشه به علاقمندان تاریخ شیعه و زندگانی حضرت امیر، این کتاب و کتاب " ترجمه الغارات " رو مطالعه کنند.
        

                باید تاریخ را خوب مطالعه کرد، ولی لازمه اش ترجمه خوب و روان و بدون دست انداز است.
ابتدا فکر میکردم با کتابی مواجه هستم مانند دیگر کتب تاریخی بمثابه کتاب درسی ای که باید بالاجبار خواند و امتحان داد، و همین تصور سد راه مطالعه شده بود، مقابله کردم و دست به تورق زدم.
با علاقه خواندم و لذت بردم از خوانش این ترجمه.
حتما بخوانید و استفاده کنید، و به غربت حضرت امیر بگریید.
"روایت تاریخ مسکوت غربت اول مظلوم عالم"
        

                طنز کتاب تا مقداری خوب بود ولی بعد از اون دیگه تکراری به نظر میومد.
شخصیتی که همه مدیونش هستند.
طنز قوی ای نداره.
قسمت عکس ها کمی جالب بود که انگار به همه مشاهیر نامدار جهان افتخار داده که باهاش عکس بگیرند.