خاطرات یک آدمکش مبتلا به آلزایمر از زبان خودش... راوی زوال عقل دارد و همانطور که ذره ذره خاطراتش را از دست می دهد، از گذشته و حال‌ش می‌گوید.
یک سر و گردن بالاتر از "هنوز آلیس" و "هر روز صبح راه خانه دورتر و دورتر می شود" و تقریباً به خوبی پدرِ فلوریان زلر.
توصیه می شود.
        

          ایده کتاب درخشان و فلسفی است و به زمان و حاکمیت آن بر بشر مرتبط است و به شدت مرا یاد فیلم پدر انداخت. اما به نظرم در فرم و اجرای نویسنده نوعی شتابزدگی و بی‌حالی دیده می‌شود. در هر صورت ارزش خواندن و ایده گرفتن برای نوشتن داستان کوتاه یا رمان را دارد. جملات قصاری هم درون کتاب هست که نویسنده به زور وصله و پینه پیرنگش کرده است. بعضی مطالبش اما بسیار جالب و قابل تامل بود. نوعی گسیختگی و عدم انسجام در سراسر کتاب محسوس است.
        

          بعد از اتمام این کتاب یادم اومد که همیشه قرار نیست کتابهای خوب تعداد صفحات زیادی داشته باشند :)

کتاب درمورد فردی است که از کودکی تا بزرگسالی آدم های بسیاری را به قتل رسانده و هیچوقت دستگر نشده ‌...
این قاتل عجیب ما اکنون دچار زوال عقلی و فراموشی شده ..

دومین کتابی بود که با موضوع فراموشی و زوال عقلی خوندم، واقعا اتفاق ترسناکیه و نویسنده به خوبی موفق شده احساسات و تفکرات یک آدم آلزایمری و به مخاطب انتقال بده...!

از طنز کتاب و پیچیدگیش لذت بردم..
بهتون توصیه میکنم کتاب و با صدای آقای شکیبا گوش بدید 🥲
        

          کلا آثاری مثل این کتاب که به توصیف یک ویژگی یا احساس بشری می‌پردازند، خواندنی‌اند.
(اگرچه به نظرم می‌شد نویسنده این ایده خاص داستان را بهتر بپرود و چیز به‌یادگارماندنی‌تری خلق کند.)
        

          زوال عقل یا همون آلزایمر خودش به تنهایی ترسناک هست
        

          من بصورت صوتی به مطالعه کتاب پرداختم و گویش زیبای هوتن شکیبا به این کتاب روحی تازه داده و پیشنهاد میکنم که با خواندن این کتاب فیلمش هم ببینید.
        

          این داستان هم واقعا بی نظیره
اگه فیلمی که با همین اسم هست رو ببینید که محصول کره هست و برای سال 2003 اگه اشتباه نکنم انگار قاتل ها یکی ان
واقعا عالی بود
        

          داستان در مورد کیم بیونگ سو آدمکشی هست که خاطرات گذشته و قتل هاش رو فراموش میکنه و الان در سن هفتاد سالگی بازنشسته حرفه قتل هست
        

          وقت شروع، مطمئن نبودم داستان خوبی باشد اما موقع پایان، از آن راضی بودم.‌ موضوع جالبی هم بود خاطرات یک آدم کش که البته مبتلا به آلزایمر پیش رونده است و در مسیر داستان هم جزییات یادش می رود. سیر کتاب خوب است و پایان بندی مناسبی دارد.‌همه چیز با آرامی و طمانینه پیش می رود تا میخ آخر کوبیده شود
        

          یک داستان خوش خوان ،خلاقانه و جذاب که میشه یه نفس خوند
ماجرای قاتل زنجیره ای پا به سن گذاشته ای که دچار آلزامیر و زوال عقل شده و به ناچار مجبور به ثبت وقایع روزانه خودش میشه تا درصورت فراموشی با مراجعه به نوشته هایش،چیزهایی که فراموش کرده به یاد بیاره!
قاتلی حرفه ای که اتفاقی غیر منتظره باعث میشه بعد از سالها که مرتکب هیچ جنایتی نشده،به فکر ارتکاب قتلی جدید بیوفته!
نکته جذاب و جالب داستان پردازش دقیق حالات یک فرد آلزایمری و مبتلا به زوال عقله که برای خواننده بسیار ملموس و قابل درک ترسیم شده و اینکه تا انتهای داستان نمیتونیم متوجه بشیم که کدامیک از این خاطرات واقعا اتفاق افتاده و کدامیک نتیجه توهمات پیرمرد مبتلا به آلزایمر هستش!
پایان داستان با اینکه برای خواننده تا حدودی شوکه کنندست ولی میتونست بهتر باشه.

از کتاب:
" همسایه ای دارم که بعد از هر شب نوشیدنِ بیرون از خانه پس می افتد. شاید مرگ هم نوشیدنی سنگینی است که کمک می کند شب کسالت آوری را، که همان زندگی مان باشد، از یاد ببریم."

"آدمی که چند دقیقه پیش بودم به آدمی که چند دقیقه بعد خواهم بود دستور میدهد.بدین ترتیب،آدمی هستم که بینهایت بار تقسیم میشود."

"بعضی ها احتمالاً احساس گناه دارند اما شرم نه.آنها می‌ترسند دیگران مجازاتشان کنند من احساس شرم می کنم اما احساس گناه ندارم هیچ وقت نترسیده ام مردم چی فکر می‌کنند و نگران مجازات شدن هم نیستم اما این حال احساس شرمم شدید است. من حتی یکی را فقط به خاطر شرم کشتم! آدم های شبیه من موجودات خطرناک تری اند"
        

          بخاطر اسمش ، منتظر بودم جنایت پشت جنایت فاش بشه. ولی خیلی ملو بود. بدک نبود در کل. به هم ریختگیِ ذهن شخصیت ، قشنگ توی متن اومده بود.
        

          اصلا پسندم نبود.دراپش کردم🚶🏼‍♀️
        

          یکم چرت تموم شد به نظر من ولی حتی هیجان انگیز باحال بود یک جور های برای من البته 
        

          سلامی دوباره.
همونطور که از اسم کتاب پیداست کتاب درباره‌ی خاطرات یک آدم‌کش پیر هست.

از ابتدای داستان شخصیت اول شروع میکنه خاطراتش رو بازگو کردن تا به آخرش.
واقعیتش اینکه اول داستان به شدت جذبم کرد چون نکات و جزئیات به جزئیات خیلی ریزی توجه کرده بود.
ولی متاسفانه رفته رفته از شدت جذاب بودن داستان کم میشه و پایان بندی مناسبی نداشت.
و خیلی زیاد حس کردم که این ایده ی داستان بخ ذهن نویسنده رسیده بوده ولی پایان بندی‌ش رو نتونسته درست جمع کنه و فقط داستان رو تموم کرده. :(
و نه همین.
        

          حین مطالعه کتاب در مترو شخصی جویا شد که قبلاً هم نام کتاب را شنیده‌ام، آیا آن را توصیه می‌کنید؟ اگر ژانر جنایی را دوست می‌دارید، بله. من کتاب را دوست دارم. 
        

          داستان یک قاتل زنجیره ای که دچار آلزایمر شده و بین  واقعیت و خاطرات گذشته مانده.
داستان به خوبی پیش میره و تغییر شخصیت ها از چیزی که راوی تعریف می‌کنه به واقعیت بسیار زیبا اتفاق می افته.
داستان جوریه که میخوای تا آخر دنبال کنی اما آحرش اون حالت جنایی که انتظار داشتم نبود.
کتاب ارزش خوندن داشت 
        

          همینطور که از کتاب لذت بردید فیلمش رو هم نگاه کنید و مانند کتاب شوکه بشوید 
        

          آلزایمر و پیشرفت این بیماری رو خوب و قشنگ به نمایش کشیده بود و گیجی بیمار رو به زیبایی و دقیق وصف کرده بود.
انتظار داشتم اتفاقات و اشتباهاتش رو بیشتر و بهتر توضیح بده اما همچنان محو و ناواضح بودند. (شاید میخواست همچنان خوانندش رو در همون حالت گیجی نگه داره، اما بنظر من بهتر بود که بیشتر شفاف سازی میکرد)
وقتی هم که به آخر های کتاب رسیده بودم فکر میکردم پایانش رو حدس زدم ولی خب کامل نتونسته بودم پیش‌بینی کنم.
        

          امان از فراموشی، خیلی جذاب و گیرا بود. میتونید یه روزه تموم کنید ولی کش دانش باعث فکر کردن بیشتر میشه. تا آخرین صفحه شما رو شگفت زده می‌کنه. فوق‌العاده بود.
        

          خیلی جالب بود خوشم اومد. قشنگ روند آلزایمر کیم بیونگ سو نشون داده شد. گیجیش، عصبانیت‌هاش، اینکه نمی‌تونست حرف بزنه، توهم‌هاش همشون کاملا ملموس بودن.
کتاب خیلی کنجکاوکننده‌ای داره ولی روندش یکم روتین و تا حدی کند بود. هیجانش باید بیشتر می‌بود. تا اواسطش که می‌خوندم می‌گفتم دمش گرم اینقدر تمیز داستان رو برده جلو که توی کمتر از ۲۰۰ صفحه جمع کردتش ولی دو سه چپتر آخر اینطوری بودم که پس چرا هیچ اتفاقی نمیوفته؟
چپتر آخرش... بوم! نمی‌تونم ایراد بگیرم که چرا یه چیزهایی واضح‌تر بیان نشد چون خود نقش اصلی اصلا نمی‌تونست درست به یاد بیاره و متوجه اطرافش درست نبود. اما در کل خیلی برام جالب بود و یه بخش اعظمش هم به خاطر کتابخوانی محشر هوتن شکیبا بود و اون زیرصدایی که از عوامل اصلی حس و حال دادن به داستان و تصویرسازیش توی ذهنت بود. برای من فضای داستان همیشه ابری با نم نم بارون و شب‌های خیلی تاریک بود. خدا قوت به مترجم و رادیو گوشه بابت همچین کار قوی و جذابی.
داستان جذابی داره، کوتاهه و توصیه شدیدمه که صوتیش رو گوش بدین.