شاید من ۵۰۰ کتاب خوانده باشم، شک ندارم خرمگس همیشه اولی است!
        

          از اثرگذارترین داستان‌هایی که در نوجوانی خواندم.
این کتاب، یک داستان بی‌نظیر است از قهرمانی ناکامل و پر ایراد.
زبان گزنده خرمگس، صحنه‌آرایی‌های تأثیرگذار (از جمله صحنه اعدام)، آدمی را در کتاب فرو می‌برد.
        

          الان یهو تو کتابخونه‌م این کتاب رو دیدم و یادم افتاد که ازش دو نسخه داشتم و یکیش دست دوستمه. با دختراش داشتن از کتابخونه سان میدیدن. گفتم من این کتاب رو ده سالگی خوندم. دختر دوستم با چشمهای برق زده گفت منم میتونم بخونم.
گفتم نخیر. به درد تو نمی‌خوره. ولی چرا پدرجان فکر کرده بود که این کتاب به درد من می‌خوره؟ 
خرمگس داستان یک عشق شکست خورده است.
داستان یک فریب بزرگ.
داستان مبارزه.
داستان رنج.
ده سالگی رو اگه بشه نوجوانی به حساب آورد در سالهای نوجوانی این کتاب رو بارها خوندم. داستان یک جوان مبارز ایتالیایی که متوجه یک فریب بزرگ میشه و همه چیز رو رها می‌کنه و میره.
اما سالها بعد در قامت یک مبارز رنج دیده برمیگرده و هیچ‌کس اونو نمی‌شناسه. گرچه مخاطب متوجه میشه که خرمگس همون آرتوره.
یه شخصیت دوست داشتنی.
این کتاب اولین رمانی بود که من خوندم.
برای سن و سالم سنگین بود ولی من  لذت میبردم ازش.
بچه‌های الان سطحشون بالا رفته. ولی بعید میدونم یه بچه ده ساله این کتاب رو درک کنه.
به نظرم این کتاب برای زیر شانزده سال مناسب نیست.
هم از لحاظ مضمون و هم از نظر غم و رنج نهفته در کتاب.
فکر می‌کنم از آخرین باری که کتاب رو خوندم بیست سالی گذشته باشه. باید دوباره بخونمش ببینم چقدرش یادم رفته.
        

          در دومین تلاش برای خواندن موفق شدم.
سعی کنید از پس گردنه ی اول کتاب یعنی 100 صفحه اول هر طور شده بر بیاید تا بعد با یکی از بهترین داستان های عمرتان آشنا شوید و یکی از بهترین پایان بندی های دنیا را بخوانید.
داستان هر چند برای من به عنوان مخاطب فارسی زبان در سال 2020 چندان ملموس نیست اما مفهوم و بنیاد حرف هایی که نویسنده سعی در گفتن دارد به شدت هم در روزگار ما و هم در همه ی روزگاران جاری و ساری ست و قابل درک. 
کلا از دست ندید.
اگر اذیت کرد آن اوایلش تحمل کنید، می گذرد.
        

          داستان کتاب در ایتالیای تحت نفوذ اتریش در دههٔ ۱۸۴۰ میلادی می‌گذرد که زمانه‌ای پر از آشوب و خیزش بود. شخصیت اصلی داستان، آرتور بورتون است که سردستهٔ جنبش جوانان است و دشمنش پدر مونتانلی است. دنباله‌ای از روابط تراژیک بین آرتور و دختر محبوبش، جما، در داستان پیش می‌آید. این کتاب، داستان ایمان، بیداری از خواب و خیال، دگرگونی، عشق و شجاعت است. ( ویکی پدیا )
        

          به علت مشغله های کاری ای که دارم سرعت مطالعه ام آمده پایین.برای همین امروز که روز تعطیلی ام بود نشستم و یک نفس خواندمش.
کتاب خوبی است.موضوع داستان عالی،تعلیق ها بی نظیر،توصیفات معرکه.
یک رمان کامل و بی نقص.
        

          داستانی عالی و جذاب، کتابی بود که دوست دارم در آینده دوباره بخونمش.
داستان پردازی از همان اول گیرا جذاب بود و امکان حدس زدن وقایع وجود نداشت، ارزش خوندن دارد.
        

          شاهکار انقلابی
اگه به داستان‌های انقلابی و مبارزان اونها علاقه دارید تعلل نکنید
فقط متاسفانه ترجمه متوسطه و حروف‌چینی و ویراستاری فنی (حتی تو چاپ جدید) افتضاح! قشنگ حیف کردن رمان به این زیبایی رو...
        

          آرتور با فهمیدن دروغی که یه کشیش بهش گفته بود مسیر زندگیش عوض شد، اما به کل از دین و مسیحیت متنفر شد. به نظرم عمل یه شخص ملاک و معیار قضاوت درباره یه آیین نیست.
پس با دیدگاه کلی کتاب و نویسنده موافق نیستم و خوندنش رو توصیه نمی کنم، اما بعضی تصویرسازی هاش رو دوست داشتم.
        

          «خرمگس» شاهکار اتل لیلیان وینچ، ستوده ترین اثر این نویسنده است.
شروع داستان به هنرمندی هرچه تمام تر با ترسیم فضای ایتالیای قدیم و مبارزات سیاسی بر ضد سربازان اتریش مخاطب را در آن فضا زمان جای می دهد.
توام شدن این فضای سیاسی با شبهات اعتقادی و البته اکسیر عشق در شخصیت جوان داستان همان چیزی است که از نویسنده انتظار می رود و او به خوبی از عهده این کار بر می آید.
فصل دوم با وجودی که داستان از زاویه ی دیگری پی گرفته می شود ولی کم کم با نشانی دادن از شخصیت اول داستان هرچه در این سال ها بر سرش آمده است را به خوبی از زبان دیگری ملموس میابیم.
جملات عاطفی کتاب در اوج هستند و جنبه تراژیک و درام داستان گاهی تا حد بغض مخاطب پیش می روند.
پایان بندی خوب و معنا دار و انقلابی اثر و طعنه های سیاسی مذهبی آن به جریان معاصر کلیسا و دین در ایتالیای آن دوران یادآور قضایای انقلاب خودمان هم هست.
مطالعه این اثر زیبا را به همه کتاب دوستان توصیه می کنم.
If I wanna mention one christian love story it would definitely “The GadFly”!
A dramatic story about revolution in old Italy where a boy who left his father when he figured out how he had betrayed him.
While I was reading it, I couldn’t put it away.
Besides father and son and holy spirit stuff That it never makes sense to me, I could brightly see the dilemma that father had to choose. Read it!
        

          اتل لیلیان وینیچ نویسنده ی زن انگلیسی روایتی متفاوت از قهرمانی خاکستری به دور از نقاب های فریبنده ی فرا انسانی با همه ی ویژگی های خشم و کینه و محبت ارائه میکند و آن را مقابل کلیسای فاسد و ریاکار آن زمان قرار میدهد و مجسمه ی بی روح و گنگِ خدایانِ کلیسا را در مقابل چشمان مبهوت خواننده خورد میکند
نام خرمگس برگرفته از لقب سقراط است زمانی که در دادگاه به اتهام فاسد کردن جوانان حاضر شد و گفت من مانند خرمگسی هستم که مردم این شهر که همانند اسب تنبلی هستند نیش می‌زند تا راه بیفتد و سقراط میگفت من با اندیشه مردم را به حرکت درست وا میدارم
این رمان به قدری داستان جذاب و گیرا و متناسب با حال ما داره که نمیتونید از پای اون بلند بشید
        

          به جز «پرفسور» شارلوت برونته یا مثلاً «رابینسون کروزو» و «سفرهای گالیور»، این جز اولین داستان‌هایی بود در ادبیات انگلیس که اتفاقاتش در سرزمین دیگری می‌افتادند. ماجرا مربوط به زمانی است که سازمان «ایتالیای جوان» تلاش می‌کند تا برای حفظ استقلال ملت ایتالیا در برابر اتریش و هم‌پیمانانش در واتیکان، مبارزه کند. همین موضوع سیاسی و اجتماعی داشتن کتاب هم تا به اینجای ادبیات انگلیس برایم تازگی داشت و لذتم از این موضوع با دانستن اینکه یک نویسندهٔ زن آن را نگاشته بیشتر هم شد. 
«خرمگس» یک اصطلاح است، به کسانی اطلاق می‌شود که «موی دماغ وضع موجود» می‌شوند. شاید بشود گفت مشهورترین خرمگس تاریخ، سقراط است که بدجور موی دماغ آتنی‌ها شده بود. داستان این کتاب هم در مورد پسری انگلیسی است که با پیش رفتن زندگی‌‌اش در مسیری عجیب، بدل به خرمگسی در برابر کلیسا می‌شود. اندیشه‌های پیش‌روی مطرح در کتاب، نقدش بر مذهب، ستایش شجاعت و پای حرف حق ماندن و در نهایت توصیفی که از وضع زندان و شکنجه در آن زمان ارائه می‌داد بسیار زیبا و روشنگر بود. گرچه به‌شخصه ترجیح می‌دادم اطلاعات سیاسی و اجتماعی آن دوره با جزئیات بیشتری در داستان نمود پیدا کنند، چون خودم هیچ اطلاعاتی از قبل دربارهٔ این سازمان و فعالیت‌هایشان در قرن نوزدهم نداشتم. چالش‌های اخلاقی پیش روی شخصیت خرمگس و کاردینال‌ مونتانلی هم نه‌تنها بسیار چشمگیر و مهم بودند، بلکه در جامعهٔ فعلی ما بسیار ملموس و قابل‌درک. همین مسئله کتاب را خواندنی و نزدیک به تجربه‌هایمان می‌کرد.
در نهایت به‌نظرم کتاب به ویرایش مجددی نیاز دارد.
        

          یه رمان کلاسیک ، روون و باور پذیر ، پر از پند و محبوب برای کسایی که دنبال یه زندگی واقعی در عین حال جذاب هستند ، هرچند پستی بلندی‌های زیادی برای شخصیت این داستان پیش میاد ، البته این داستان هیچ ربطی به زندگی در این قرن و در ایران ندارد ، با این حال واقعا دوستداری داستان رو دنبال کنی .
انتظار یه پایان تمام و کمال رو هم نداشته باشید (درست مثل زندگی آدما)
        

          یادش بخیر . روز های نزدیک انقلاب وارد منزل رییس پادگانی شدیم که به نیروهای تحت امرش دستور شهادت تظاهرکنندگان راصادر کرده بود. البته او و همه اهالی منزل از ساعاتی قبل شهر را ترک کرده بودند.  کف یکی از اتاق هایشان کتاب خرمگس افتاده بود و من باخودم می گفتم . این خرمگس یعنی چی ؟!!
        

          [چند روزه که دارم کتاب صوتی خرمگس رو گوش می‌دادم، علاقه‌ام به صدای آقای سلطان‌زاده باعث شده بود ۷-۸تایی از کتاب‌های صوتی ایشون رو بخرم که این کتاب با این عنوان جالب و اندکی مضحک هم بینشون بود. واقعا کنجکاو بودم ببینم خرمگس چه نقشی توی این کتاب داره.
نویسنده این کتاب #اتل_لیلیان_وینیچ هست و مترجمش آقای حمیدرضا بلوچ، در فیدیبو نسخه الکترونیکش ۶۹۴صفحه و نسخه صوتیش سه بخش و ۱۴:۲۳:۳۳ است.
روایتی جذاب بود که اصلا چنین پایانی رو براش تصور نمی‌کردم. روایت در مورد پسری بود که مسیحی دو آتیشه بود و به تازگی به گروه مبارزان «ایتالیای جوان» وارد شده بود. او در طی اتفاقاتی مجبور به ترک زادگاهش شد و زندگی تازه‌ای رو شروع کرد و این بار مبارزات رو بسیار جدی گرفت و در کنارش دست به افشای حقایقی راجع به کلیسا و دو رویی کشیشان زد و...
خرمگس هم نام مستعار این جوان هست.
نمی‌خواستم کل مطالب رمان رو لو بدم ولی بی‌نهایت دوست دارم الان با کسی در موردش حرف بزنم. در کل بعد از دیدن فیلم‌هایی که به وجدم میارن یا کتاب‌هایی که تا این حد تحت تاثیرم قرار میدن دوست دارم ساعت‌ها راجع بهشون حرف بزنم. بین تمام رمان‌هایی که خوندم و شنیدم بی‌شک این رمان با این صدای جادویی تاثیرگذارترین بود. حتی نمی‌دونم باید در موردش از چه واژه‌ای استفاده کنم.
خوندن و بیشتر از اون شنیدنش رو به شما توصیه میکنم.
بشنوید و غرق در لذت بشید.
البته که من به خاطر شنیدن این رمان یک کوچولو، در حد ۳۹صوت از درسام عقب موندم
ولی خداییش خیلی خوب بود😁🥲😅]
#بهارنوشت
        

          درباره این کتاب چه می‌شود گفت؟ تراژدی؟ کمدی؟ رمانس؟ کتابی  که شور انقلابی را در ما می‌پروراند؟ یا  کتابی که گناهان یا بی‌اعتنایی ما را نسبت به تراژدی های این دنیا به ما یادآوری می‌کند؟ کدام یک؟ 
همه را و خیلی چیزهای دیگر...
من همیشه این را با خود و دیگران گفته ام و می‌گویم :تمام آنچه برای یک انسان تمام عیار شدن لازم است نوشته شده و گفته شده و در مقابل چشمان ما قرار دارد؛ اما ما چرا کور شده ایم و نمی‌بینیمشان؟ این سوال مثل خوره هر روز  جان مرا تکه پاره می‌کند. ما چرا به تراژدی های زندگی روی این کره خاکی که هر روز برای خود و دیگران اتفاق می‌افتاد بی‌توجه‌ایم یا به سادگی یا با دلی خون ازشان میگذریم و چشم انتظار رخ دادن دوباره این نمایش‌ها می‌مانیم؟ نمی‌دانم چه چیز ما را مسخ کرده و چنان سنگ‌دل، بی‌تفاوت ویا بی‌اراده مان کرده است. هر چه باشد باید روزی جایی به خود آییم و علیه آنها؛ این کوه غم و خون که خود بر خود انباشته ایم، سخت بشوریم.
خرمگس گوشه‌ای کوچک از این تراژدی های روزانه ما آدمها را به تصویر می‌کشد و داستان آدمهایی‌ست که با عشق و امید به برداشتن این کوه عظیم پدید آمده بر  سر راه انسان بودن انسان از جان خود مایه می‌گذارند و علیه کم‌کاری، زیاده خواهی، بی‌تفاوتی و خون‌خواری موجودات دیگری که دوست دارند انسان نامیده شوند اما بویی از آن نبرده اند به جنگ کمر بسته و جان خود را می‌دهند.
از پندهایی که در کتاب نهفته است لذت ببرید و بیاموزیدشان و امیدوارم برایمان تبدیل به یک هدف شوند. هدفی که رسالت نهایی‌اش انسانی زیستن باشد.
من چیزی در باب کتاب نگفتم و قبول دارم اما خود هنگام خواندنش گریستم و بر بی‌اراده‌گی و ناانسان بودن خود تاسف خوردم. 
        

          کتابی که  به زیبایی اثرات دروغ و خیانت رو به تصویر کشیده و زندگی هر کدام از کارکتر ها به نوعی با این دروغ و خیانت  در هم آمیخته میشود . یکی از عشق پسرش محروم میشود ، دیگری از عشق پسری که دوست میدارد و شخصیت اصلی عشق به مذهبش را از دست میدهد و سالها  روح و جسمش شکنجه میشود.در انتها کتاب با یک  پایان بندی باشکوه به اتمام می‌رسد
        

          رمان خرمگس رو میشه درخشان‌ترین نمونه‌ی رمان سیاسی دونست. در کنار این سیاسی بودن، رویارویی و گفت‌وگوی مسیحی و ضدمسیحی هم در تمام داستان دیده میشه. مهم‌ترین ویژگیش اینه که در این بخش کاملا بی‌طرفانه است. هر دو طرف گفت‌وگو رو بدون پیش داوری یا خوب و بد نشون دادن یکی نمایش داده. یک عاشقانه‌ی کمرنگ اما اثرگذار هم در پس زمینه‌ی داستان جریان داره. توصیف صحنه‌ها، حالت چهره، حرکات بدن و نوع گفتار شخصیت‌ها بسیار گویا و زیباست و خواننده همه‌ی اون‌ها رو مثل فیلم در برابر خودش می‌بینه.
داستان در ایتالیای سده‌ی نوزدهم میلادی رخ میده. ناپلئون شکست خورده. ایتالیا به هشت کشور تقسیم شده و در اصل در اشغال اتریشه و پاپ و کلیسا در حال مذاکره و سازش با دشمن هستند. گروه ایتالیای جوان به رهبری ژوزف مازینی تلاش می‌کنه کشور رو متحد و متجاوزان رو بیرون کنه. آرتور؛ یکی از اعضای این گروهه که رابطه‌ی خوبی با کشیش مونتانلی داره اما درگیر ماجراهایی میشه، به دام جاسوسان اتریش میافته و... .
کتاب بیشتر از این که روی شورش یا قیام مسلحانه تمرکز داشته باشه، پیرامون قهرمان داستان یا همون خرمگس می‌گرده. ماجراهایی که بر این فرد گذشته و اون رو به یک انقلابی، به یک خرمگس تبدیل کرده به خوبی در داستان شرح داده شدند. ویژگی جذابش اینه که گذشته‌ی این شخص خطی روایت نمیشه. خواننده در صفحات آخر پی به این موضوع می‌بره و مدام از خودش می‌پرسه چی شد که این آدم اینجوری شد.

رمان خرمگس اسم جذابی نداره. خود من هرگز اونقدری جذب نام و طرح جلدش نشده بودم که خودجوش به سمتش برم. به پیشنهاد یکی از آشنایان خوندم و حالا میگم اگر طرفدار داستان‌های سیاسی، تاریخ اروپا، تقابل دین و ضددین، عاشقانه‌های یواش و کلا طرفدار کتاب هستید، از دستش ندید.

از این کتاب یک نسخه‌ی صوتی با صدای آرمان سلطان‌زاده هم موجوده که اصلا وااای!


نکته‌ی آخر:
چرا خرمگس؟! افلاطون میگه سقراط خرمگسی بود که اسب بی‌حس آتن رو آزار می‌داد و تلاش می‌کرد بیدارش کنه. 
در این تشبیه خرمگس کسیه که دیدگاه‌های عموم جامعه و شیوه‌ی اداره‌ی کارها رو به چالش می‌کشه. خرمگس، تلنگری برای همه است. او همه رو تحت تاثیر قرار میده حتی اگر در عمیق‌ترین خواب‌ها باشند.

برش‌هایی از متن:
***
ما مرتدین بر این عقیده‌ایم که اگر مردی ناگزیر از تحمل چیزی است، باید آن را به بهترین وجهی تحمل کند؛ و اگر در زیر آن پشت دو تا نماید، وای بر احوال او. اما یک مرد مسیحی، مویه‌کنان، به خدا یا مقدسین خود روی می‌آورد؛ و اگر آنان یاری‌اش ندادند، متوجه دشمنان خود می‌شود؛ او همیشه قادر به یافتن پشتی است که بار خود را بر آن انتقال دهد.
***
برای انسان، عشقی والاتر از آن نیست که به‌خاطر یارانش دست از زندگی خود بشوید.
***
آیا هرگز از خاطرتان نگذشته است که شاید آن لوده‌ی تیره بخت نیز روحی داسته باشد-روحی زنده در تلاش انسانی- که در جثه‌ی بد منظری به نام جسم مقید شده و ناگزیر به بندگی است؟ به روحی فکر کنید که از سرما می‌لرزد و از شرم و تیره روزی در برابر همه‌ی آن مردم دم فرو می‌بندد- روحی که نیشخند‌های مردم را که همچون تازیانه‌ای چاک می‌دهد، احساس می‌کند.
***
در مبتذل گوئی‌های تند خرمگس نکته‌ی چنان غیر قابل مقاومتی وجود داشت که حتا آنان که از وی نفرت داشتند و ملامتش می‌کردند، همچون پرحرارت ترین هواخواهانش از همه‌ی هجو‌های او شدیداً به خنده می‌افتادند.
        

          رمانی در حال و هوای ایتالیای دو قرن قبل، در آستانه‌ی انقلاب صنعتی، چالش‌های کلیسا با گسترش تفکرات مارکسیستی و داستان کشیشی جوان که گرفتار دسیسه سازی‌ها می‌شود و این تازه جدا از درگیری با رقیب عشقی‌اش است که از قضا دوست دوران کودکی‌اش نیز بوده‌است.
        

          ‍ اعتراف کردن در کلیسا همیشه برای من جای پرسش دارد. این اعتمادی که بنده‌ای به بنده دیگر دارد، صرفا به واسطه علوم مذهبی که پیشوا را متمایز از یک بنده گناهکار می‌کند، شاید برای پیروان این دیدگاه عادی و پذیرفته باشد، اما می‌تواند سرنوشتی را تغیر داده یا داستانی از نو بسازد. و خرمگس از آن دست داستان‌هاست که مبنای تغیر شخصیت از کلیسا و نخستین اعتماد و اعتراف شکل می‌گیرد.

خرمگس شاید همیشه ما را به یاد مزاحمت بیندازد، و از قضا نام کتابی از اتل لیلیان وینیچ است که در نهایت با همین مضمون، توجیهی برای شخصیت می‌تراشد. خرمگس مزاحم داستان اما کیست؟
آرتور شخصیت اصلی رمان که در اوایل جوانی برای آموزش مذهبی، به کلیسایی در مهد مسیحیت، یعنی ایتالیا می‌رود. در زمان حضور در کلیسا و محرومیت از وجود مادرش، مهر و حمایت را از استاد خود می‌گیرد. پدر مونتالی که راهنما و دوست آرتور انگلیسی است و شنوای حرف‌هایش. حتی اگر آن حرف‌ها در مورد تغیر‌ نگرش یا چرخش افکار آرتور باشد، با صبوری و تواضع شنونده آن است. اما گره داستان نه از انتقال پدرمونتالی و نه از تغیر افکار آرتور شکل می‌گیرد، که نخستین اعتماد و اعتراف آرتور به کشیش جدید، سرنوشت این جوان را دستخوش تغیر می‌کند. اعترافی که نزد کشیش محفوظ نماند و باعث دردسر آرتور شد.
آرتور پس از یک دوره حبس و بازجویی، به جامعه بازمی‌گردد. اما هیچ چیز مانند قبل نیست. نه حلقه دوستان و مبارزان، نه معشوقش و نه حتی خود آرتور. زندان، زندگی او را به دو بخش تقسیم کرد. تا جایی که آرتور وارد سیرک می‌شود، به فقر زندگی می‌کند، از آرمان‌ها و عقایدش دور می‌شود و در این میان پدر واقعی خودش را می شناسد. و شاید همین ضربات پی‌درپی، اختفا و نیستی آرتور را تا سیزده سال طول می‌دهد.
در بخشی از داستان، زمانی که ما با روزنامه‌نگاری به نام خرمگس آشنا می‌شویم که بی‌پرده به نقد احزاب، مذهب و حکومت می‌پردازد و باگ‌های جامعه را در قالب هجویات به قلم می‌کشد، این سیزده سال زندگی سخت و اتفاقات ناشی از آن مرور می‌شود و ما شکل‌گیری شخصیت خرمگس را می‌بینیم. آرتور که حالا در روزنامه‌ای مشغول است، نوشته‌هایش را با این نام آشکار می‌کند تا از گزند ناامنی و کلیسا مصون بماند. و این بار مبارزه‌اش را هدفمند‌تر و با تیزی قلم، به شیوه‌ای متفاوت از جوانی و جاهلی پیش می‌گیرد.
آرتورِ این کتاب مرا به یاد ژولین کتاب سرخ و سیاه انداخت. شاید تلاقی برهه زمانی این دو داستان، شخصیت‌هایی که در پی مذهب، به نگرشی ضدمذهبی رسیدند و آشکاری فساد و قدرتی که به واسطه کلیسا به دست بی‌قدرتان قدرتمند رخ داده بود، این شباهت را رقم زد. مومنانی که به نام دین، جنایت‌های خودشان را تاب می‌دهند و مهر تبرا بر آن می‌زنند و جامعه‌ای که کورکورانه پیرو این افکار است و حمایتگر. انگار که مذهب چون حمامی، ناپاکی‌های این آدم‌ها را بزداید، اما تتوهای چسبیده روی پوستشان را حریف نشود.
خط داستانی که در میانه داستان تحول را رقم زد، تغییر شخصیت را در انتها برای خواننده ملموس کرد و چرایی باقی نگذاشت.
گرچه منطق داستانی و تفکر نویسندگان هم‌دوره با استاندال، گوگول یا وینیچ به مذاق خواننده امروز خوشایند نیست. اما برای شناختن بخشی از تاریخ و دست‌درازی‌های قدرتمندانی که سرنوشت اجتماع دوره خود را رقم زدند، مطالعه کتبی از این دست را آسوده می‌کند.



خرمگس/ اتل لیلیان وینیچ
ترجمه خسرو همایون‌پور
نشر امیرکبیر