یادداشت‌های معصومه سعادت (512)

          سال ۱۴۰۰، وقتی کتاب‌فروشی کوچولوی توی بوستان گفتگو داشت جمع می‌کرد، این‌کتاب رو (با کلی کتاب دیگه) ازشون خریدم.
اولین بار بود که از استیون کینگ چیزی می‌خوندم. 
این‌ کتابش سه تا داستان کوتاهه که به اندازه‌ی فیلم‌هایی که از روی کتاب‌هاش ساختن تو ژانر رئالیسم جادویی، وهمناک، پر جزئیات و جذابه. جوری که هر قصه رو به رغم طولانی بودن، یک‌جا می‌خونی.
        

          توی گودریدز امتیاز زیادی نداشت اما به نظر من کتاب خوبی بود. کتابی که حرف‌های زیادی برای گفتن داشت. از نژادپرستی می‌گفت و بیماری‌های واگیردار و از دست دادن اعضای خانواده و ترس و تروما و قضاوت‌های اشتباه و ...
باهاش گریه کردم حتی‌. این‌قدر تاثیرگذار بود.
        

          یادم نبود کی خریدمش. بعد دیدم که نمایشگاه ۰۱ خریده بودمش، وقتی خودم غرفه‌دار بودم تو نمایشگاه.
به خاطر قیمت ارزونش خریدمش و عججججب کار خوبی کردم!  چقدر کتاب عجیب و خوبی بود...

ماجرای ۴۰ خانواده که توی یه جزیره به خوبی و خوشی و به دور از شلوغی دارن زندگی می‌کنن تا روزی که یک "رئیس" بازنشسته وارد اون جزیره می‌شه.

بقیه‌ش شبیه همون حکایت قدیمیه.
رئیس می‌گه مرغای دریایی رو بکشید چون خطرناکن، بعد می‌بینه از پسشون برنمیاد می‌گه روباه بیارید که مرغای دریایی از بین برن، با گم شدن جمعیت مرغای دریایی تعداد مارها زیاد می‌شه پس تصمیم می‌گیرن روباه‌ها رو از بین ببرن...

چقدر کتاب عجیب و خوبی بود... چقدر عجیب و چقدر خوب...
        

          اولا که من این کتاب رو با امضای شخص مترجم و از خود خود خود مترجمش هدیه گرفتم. 
ثانیا که تو رو خدا بخونید این کتاب رو تا ببینید یه مترجم چقدر می‌تونه به جذابیت کتاب اضافه کنه.
ثالثا که خود قصه هم جالب و پرماجرا بود. یه فانتزی نرم و مهربون که مغزتون هر لحظه نباید جون بکنه دنیای نویسنده رو تخیل کنه! دنیاش، دنیای عجیب و غریبی نیست و توصیف‌ها هم به اندازه هستن. نه شور توصیف دراومده و نه جایی برات مبهم باقی می‌مونه. تازه کتاب نقشه هم داره‌.

همین دیگه. بخونیدش به دوستانتون هم توصیه کنید بخوننش.
        

          دومین کتابی بود که خوندم و راویش، کتابدار بود.
به مناسبت کتابدار بودن نویسنده‌ش، بسیار باهاش هم‌ذات‌پنداری کردم.
ولی به هر حال بعید می‌دونم هرکسی از این کتاب خوشش بیاد.
        

          نفهمیدم حرف کتاب چیه.
نفهمیدم مشکل آمیکو چیه.
کلا چیزی ازش نفهمیدم...
        

          داستان "بهار" و "رز" رو به طور ویژه دوست داشتم‌.
        

          ممکنه یه روان‌پزشک اینجوری از بیمارش بازی بخوره؟! می‌دونم دارم داستان ابرقهرمانی می‌خونم، اما همینم نباید منطق داشته باشه؟ بی‌منطق‌بودنش اذیتم کرد، و البته اطنابش.
        

          سال ۱۴۰۰ توی دفتر مدیر مدرسه نشسته بودم که گفت برو از صندوق عقب ماشینم یه جعبه کتاب بیار بفرستیم بره فلان مدرسه‌ی محروم. از بین اون‌ کتاب‌ها چند تا که بزرگسال بودن رو برداشتم و به جاشون از رمان‌های نوجوان خودم گذاشتم روشون. مثلا اندوه جنگ رو برداشتم و به جاش اپل و رین رو گذاشتم.
اون هفته، همون شب که ایران اسرائیل رو زد، خیلی رندوم از بین کتاب‌های خوانده‌نشده و روزنامه‌پیچم این یکی رو بیرون کشیدم و شروعش کردم. کتاب سختی بود، دردناک، پر از پرش‌های زمانی، پر از استعاره، پر از عریان‌کردن چهره‌ی کریه جنگ. تموم کردنش سخت بود، تمرکز می‌خواست و وقت برای این که یه کم چیزی که خوندی توی فکرت ته‌نشین بشه.
ولی کتابیه که جوری که به دستم رسید و زمانی که شروع کردم بخونمش، بیشتر از محتواش یادم خواهد موند. 
        

          خیییییلی گوگولی بود واقعا. چی شده که یه دکمه افتاده توی ساحل؟ مهتاب و مامان و باباش هر کدوم یه قصه برای اون دکمه دارن. شاید این دکمه هدیه‌ی یه ماهی بوده یا شایدم دکمه‌ی یه آدم‌برفی.
        

          ترجمه‌ی کتاب یه جاهایی عالی بود و یه جاهایی آزاردهنده‌.
محتواش ولی خوب بود و من ازش یه چیزایی یاد گرفتم، مثلا این که طوری نیست یه کتاب رو بخونم و لذت ببرم بدون این که بدونم منظور نویسنده از المان‌های مختلفی که توی داستان چیده، چی بوده.
        

          از ترجمه و ویرایش بسیاااااااار ضعیف کتاب از چشمم خون اومد!
یعنی واقعا افتضاااااح (یکی از غلط املایی‌هاش افتضاه بود! خدایا😭) بود...
به جز اون، داستانش کاملا مثبت ۱۶ هست. خشونت بسیاااار زیاد و ناجوری داره.
        

          داستان‌های فانتزی کوتاه و دردآور.
        

          چطور ممکنه کسی این کتاب رو دوست داشته باشه؟
کاش یکی بیاد دو تا دلیل بهم بگه برای ترجمه‌ی این دست کتاب‌ها.
        

          اسم این مجموعه رو گذاشتن "رمان‌های راحت‌خوان"، اما حقیقت اینه که نه رمانن نه راحت‌خوان! کتاب‌هایی هستن که از روی انیمه‌ها نوشته شدن و مثل هر کتاب دیگه‌ای که از روی فیلم اقتباس شده، بسیار بی‌نمکه!
یک فصل کامل درباره‌ی این که چجوری و کجا دسشویی برن بحث کردن و چند فصل درباره‌ی این که دزدی گردنبند کار کیه! و فکر نکنید که گفتگوها و جزئیات و شک‌ها و شخصیت‌های زیاد داستان نقشی توی پیشبرد قصه دارن! نه! فقط جنبه‌ی پرگویی و اطناب دارن!
        

          این کتاب برای طراحی و اجرای نشست‌های روزانه یا هفتگی کلاسی نوشته شده. مخاطبش من نبودم ولی خوشحالم که پرونده‌شو بستم.
        

          خلاصه‌ش این که این کتاب توی کل دنیا با اقبال خوبی مواجه نشده. توی گودریدز فقط مرورهایی به زبان فارسی داره (نشر ماهی+ترجمه‌ی سروش حبیبی+ قیمت مناسب= فروش خوب کتاب ِ حتی بی‌محتوا) و کلا ۱۶۷ نفر بهش رای دادن.
کتاب خوووووبی نیست، داستان کوتاهیه که شخصیت‌‌پردازی‌هاش نصفه و نیمه‌ست و یه کم بی سر و ته به نظر میاد، اما برای من که هیچی هیچی هیچی درباره‌ی انقلاب مکزیک نمی‌دونستم، آورده‌هایی داشت.
        

          بانمک و شگفت‌انگیز :) البته که یه بار خودم‌ خوندم و یه بار برای جان کوچک.
        

          کتاب بدی نبود ها
اما کتابی هم نبود که اگر کسی نخونه، چیزی رو از دست بده.
درباره‌ی خانواده‌ای که گرفنار نفرین اجنه شده‌ن...