یادداشت‌های سِـتی؛ (18)

          وای عاشق این جلد و جلد اولشممم. خیل  قشنگ بود و از شدت ذوق نمیدونم چی بگم😭😂
خیلی خیلی دوسش داشتممم  و در حین خوندنش همش اینجوری بودم که :  من اریکس میخوااااممممیمسححسخحست😭😭😭😂 
خوشحالم که خوندمش و از زندگی بین کلماتش پشیمون نیستممم:))
        

          بعد از مدت ها شروع کردم به خوندن قلم کالین عزیزم
من بر برخلاف بقیه واقعا دوسش داشتم، و نمیدونم چرا انقدر نسبت به کالین هوور و قلمش گارد دارن و نفرت پراکنی میکنن، 'به نظر من' که خیلی دوست داشتنیه:)
در هر حال این کتاب باعث شد ذهنیتم رو راجب یه سری چیزها اصلاح کنم و اینو بفهمم که زنانی که مورد خشونت خانگی قرار گرفتن و با این حال به زندگیشون با اون فرد ادامه دادن ضعیف نبودن، بلکه جزو قوی ترین افراد بودن و با این حال قدرت عشقشون نسبت به هرچیز دیگه ای بیشتر بود:)
امیدوارم هیچ زنی توی هیچ کجای دنیا با همچین وضعیتی مواجه نباشه🥲
        

          بازماندگان تموم شد و منم همراه باهاش تموم شدم،
قطعا جزو بهترین کتاب هایی بود که خوندم و به هیچ وجه از خوندنش پشیمون نیستم.
خوندنش رو به تک تک ادمای زنده ی روی کره ی زمین پیشنهاد میکنم چون اگه اینطوری ادامه بدیم، مطمعنا آینده ی زمینمون میشه همینطوری که توی بازماندگان شرح داده شده. 
و البته برای بار هزارم بهم ثابت شد که قلم نویسنده های ایرانی حرف ندارن 💘
اصلا نمیدونم راجبش چی بگم ولی بدونید که فوق العاده شاهکار بود، میون اون همه ناامیدی باز هم یه کورسوی امیدی در بین تک تک شخصیت ها وجود داشت و
 عشق بین <آهنگ و توریا> در صورتی که مطمئن بودن قراره بمیرن، جلوه ی خیلی خیلی خیلی خیلی قشنگی به کتاب داده.
و کلام اخر، بخونیدش بخونیدش بخونیدش😭💗
دلم قراره تا ابد برای شخصیتای خوشگلش تنگ خواهد شد😭
در ضمن، 5 تا ستاره کمه، لطفا 500000000000000 ستاره در اختیارم قرار بدید برای رسوندن میزان قشنگ بودن این کتاب🎀🥲
        

          منم همین طور دنیل هوپ، منم : بزرگترین ارزویم این است که بابا دوستم داشته باشد .
فکر کنم بغض این کتاب تا ابد همراهم باشه، و البته خنده هاش:)
یک جورهایی با دن که شخصیت اصلی بود همزاد پنداری میکردم و به همین دلیل عاشق کتابش شدم؛
        

          مختصر و مفید بگم : دوست داشتنی و به شدت جالب بود.
پیشنهاد میشه:)
        

          ماجراجویی خیلی خوبی بود و بهم خیلی خوشگذشت.. خوشحالم که با این مجموعه اشنا شدم. فکر کنم بشه گفت بهترین مجموعه ای بود که تاحالا خوندم و قراره جزو کتابهای مورد علاقه ام قرار بگیره. و صد در صد نویسنده اش، جاناتان استرود رفته توی لیست نویسنده های دوستداشتنی و مورد علاقه ام و قراره تا ابد نوشته هاش رو دنبال کنم.. 
و اما کتاب، نمیشه گفت پایانش خیلی بد بود، اگه خیلی گل و بلبل هم تموم میشد قابل درک نبود پس، پایان به جا ولی غیرقابل پیش بینی ای داشت! 
نویسنده ی این مجموعه جوری به شخصیت پردازی و خلق فضای داستان پرداخته که شما حتی دلتون نمیاد این کتاب رو دوست نداشته باشید چون به هرحال یک جایی توی این مجموعه گیر میوفتید. 
و من تو مصر و پراگ گیر کردم و دلم میخواد تا ابد همینجا بمونم. 
بارتیمیوس جزو کتابهایی بود که ارزو میکنم که یه روزی توی فضاشون زندگی کنم..
بارتیمیوس تا ابد شخصیت مورد علاقم میمونه.. درسته که توی جلدهای قبل از کیتی خوشم نمی اومد با این حال، توی این جلد یک جوری دوست داشتنی به نظر میرسید. و فکر کنم جمله ی << تو به قولت وفا نکردی.>> تا ابد تو ذهنم تکرار شه.. و اما جان مندریک، تو این جلد انگاری بلاخره تصمیم گرفته بود به خودش بیاد و  ناتانیل رو بیدارش کنه، و موفق هم شد.. و من عاشق اون تیکه هایی بودم که مخفف اسم هاشون رو صدا میکردن : بارت،بارتی،نات و یا اون جایی که بارتیمیوس به ناتانیل گفته بود احمق کوچولو!!:)))
نمیدونم چجوری از این دنیا جدا بشم:))
هرچقدر هم که طول بکشه منتظر حلقه ی سلیمان خواهم موند.
و فکرکنم این دیگه اخرشه؛ 
خداحافظ نات،احمق کوچولو! 
خدانگهدار بارتی، رخیت، سخرالجنی!
پ.ن:به گمونم بتونم بهتون پیشنهاد کنم که بخونیدش!
        

          قلبم مچاله شد. به گمونم این سوال تا ابد قراره مثل یه خوره ذهنم رو بخوره:
چگونه خواهم توانست از این لابیرنت بیرون روم!؟

        

          نمیدونم چی بگم. این کتاب احتمالا تا ابد یه گوشه ای از قلبم جا خواهد داشت. جوری با شخصیت ها و فضای داستان جور شده بودم که از ته قلبم ارزو میکردم کاش هیچوقت این کتاب تموم نمیشد. حس میکنم هنوز واسه کنار گذاشتنش اماده نیستم:)
من تو این کتاب زندگی کردم، با ناراحتی های نگار بغض کردم، با خوشحالیش ذوق کردم و لبخند کل صورتمو پوشوند! کاش میشد بپرم توی کتاب و کنار مانی و نگار روی نیمکت شب بشینم:))
از این به بعد هرکی رو که ببینم این کتاب رو بهش پیشنهاد میکنم، چون هرکسی حداقل کم کمش باید یه بار با شخصیت های این کتاب دوست شه:)
        

          به شخصه میتونم بگم این کتاب یکجورهایی فوق العاده بود! داستان کشش فوق العاده ای داشت و تو هر صفحه تورو شگفت  زده میکرد. داستان یه خورده برای من گیج کننده اما قابل درک بود. از یه جایی به بعد نمیتونستم کنار بزارمش و یک نفس خوندمش تا ته..اخرش رو هنوز کامل نفهمیدم چیشده ولی مطمئنم پایان فوق العاده و غیرقابل باور داشت. یعنی اصلا کی فکرشو میکرد اخرش همچین چیزی بشه؟ 
پیشنهاد میشه حداقل یک بار وقت بزارید و بخونیدش.
        

          نمیدونم در وصف این کتاب چی بگم، صد صفحه ی اول رو حتی یادم نمیاد چه اتفاقایی افتاد. اما صد و هشتاد صفحه ی اخر میشه گفت خدا بود. با داستان و قلم نویسنده کاری ندارم چون همه میدونیم که چیزی جز یه شاهکار نیست. 
مشکل ترجمه بود. بعضی جمله ها اینجوری بود که گاهی فکر میکردم چندتا جمله رو جا انداختن و یا حذف کردن و یه جورایی فهمیدن منظور جمله کار حضرت فیل بود. بعضی جاها هم آدام رو آدم نوشته بود! 
بعضی کلمات هم یه سری حروف جا افتاده بودند. مثلا وارنر رو نوشته بود ( ورانر ) یا ( وانر )، همچین چیزهایی از نشر مجازی بعید بود.
        

          این کتاب تا ابد جز قشنگ ترین ها میمونه.. تو نمیتونی هرگز از دست کششی که تورو به سمت اتفاقات و صفحه های بعدی میکشونه، فرار کنی. تنها مشکلش این بود که بعضی از اخبار رو خیلی یهویی به گوش خواننده میرسوند. 
بنظرم همه ی ماها به یک شخصی مثل فلیکس نیاز داریم.
دختری با هزاران زخم از اون کتاباییه که هایلایتر باید حین خوندن هر کلمه دستتون باشه و حتی نمیتونید درش رو ببندید، چون توی صفحه ی بعدی دوباره بهش نیاز پیدا میکنید!!
پیشنهاد میکنم بخونید.
و در اخر امیدوارم دیگر هیچ دختری در جهانِ هستی دچار این مشکلات نشه و حتی اگرم شد، جرعت خودش بودن رو داشته باشه. هرادمی با زخم هایش زیباست و در این شکی نیست. سعی نکنید زخم های خودتون رو پنهان کنید، چون اونها هم بخشی از شخصیت شمارو تشکیل دادند..
        

          داستان اول کتاب به شدت من رو غمگین کرد و ساعت ها بعد از خوندنش به دیوار خیره شده بودم، اما بقیه داستان ها روند کندی داشت و  من رو جذب نکرد و به زور به پایان رسوندمش.. بنظرم اون صفحه هایی که الکی چندین صفحه برای توصیف  چیزها وقت گذاشتن زیاده روی بود.. میتونست بهتر باشه.
        

          اخرش احساس ازادی میکردم، حس و حال خوبش به منم منتقل شد:)
پیشنهاد میشه بخونید!!
        

          اوایلش روند کندی داشت و شخصیتش رو مخ بود ولی اخراش دیگه بیش از حد به دلم نشست، کاش همچین دنیای واقعا وجود داشته باشه:))
        

          خوب بود ولی کاش اخرش اینشکلی نمیشد..
و باید گفت تقریبا ترجمه ی مزخرفی داشت.
        

          به درخت های خشک پیاده رو خیره شد : برف شاخه هارا خم کرده بود و در بارش بعد حتما می شکستشان. آدم ها هم مثل درخت ها بودند. یک برف سنگین همیشه بر شانه های آدم وجود داشت و سنگینی اش تا بهار دیگه حس میشد. بدیش این بود که آدم ها فقط یک بار میمردند. و همین یک بار چه فاجعه ی دردناکی بود...
        

          اونجوری نبود که فکرش رو میکردم اما فوق العاده بود.
        

          _شروع به گریه کردم، چنان بغضی از گلویم بیرون می ریخت که انگار  هیچ وقت قرار نبود تمام شود.

_دوباره لبخند زدی؛ اما این لبخند، لبخند دلبرانه ای نبود. این بار لبخندت کوچکتر و غم انگیز تر بود.


فضاسازی عالی،  دادن اطلاعات کافی از محیط اطراف ، بیان ویژگی های ظاهری افراد، بیان احساسات و افکار به وضوح، ایجاد توانایی درک عواطف شخصیت ها در خواننده ، داشتن پایان تقریبا نامشخص و غمگین. توانایی ارتباط گرفتن با شخصیت ها و همزادپنداری با انها. قشنگ ( در واقع فوق العاده) بود :)!