یادداشت‌های ماه کوچک (104)

          به نام خدا 
میشه گفت ادامه‌ی کتاب ابن مشغله بود  اما روندش به جالبی ابن مشغله نبود. 
تصوری شبیه ابن مشغله داشتم اما نسبت به اون مقداری روایتش خسته کننده بود و اونقدر برام جذابیتی نداشت. 

        

          به نام خدا 
به نظرم این جلد قشنگ تر از جلد قبلی بود و کشش بیشتری داشت به نظرم. 
جمع های دوستانه اشون رو خیلی دوست داشتم. وقتی دور هم جمع می‌شدن داستان تعریف می‌کردن، بازی می‌کردن یا کارهای روزمره اشون رو انجام می‌دادن خیلی دوست داشتنی بود. 
تنها شخصیتی که خیلی روی مخم بود و خوشم نمیومد ازش سارا ری بود. امیدوارم اسمش رو درست گفته  باشم.  خیلی گریه می‌کرد 🌝 
شخصیت های جالبی توی داستان بود.  عمو راجر رو از جلد قبل دوست داشتم ولی این جلد کمتر حضور داشت که آخرای کتاب  پدر سارا جاشو تو قلبم پر کرد 🌚
نشریه هایی که می‌نوشتن بخش خیلی جالبی برام بود. اینکه چند تا  دوست دور هم جمع شدن اینکارو انجام دادن خیلی باحال بود. 


        

          به نام خدا 
این کتاب حاوی مجموعه شعرهایی بامزه و جالب هست ⁦(⁠≧⁠▽⁠≦⁠)⁩
خیلی هم کوتاهه و در کمتر از یک ساعت خونده میشه. 
        

          به نام خدا 
نمایشنامه ‌ای خواندنی و جذاب.
اینطور که از یادداشت بقیه کاربران متوجه شدم کتاب مسخ هم شبیه به همین هست و مسخ شدگی انسان رو نشون میده. 
نمی‌دونم چه تعداد از ما دچار کرگدن شدگی شدیم و چه تعداد هنوز پایبند به ارزش های انسانی هستیم! 
        

          به نام خدا 
انتظار دیگه ای از کتاب داشتم. به نظرم می‌تونست خیلیی بهتر  روایت بشه!
کلیت داستان بد نیست فقط به خوبی روایت نشده. 
فکر می‌کنم  داستان رو از الهی نامه عطار  بخونیم بهتره. 
        

          به نام خدا 
کتاب روان بود. روندش جالب و دوست داشتنی بود. 
راستش حس خنثی ای موقع خوندن داشتم شاید چون خیلی آروم پیش می‌رفتم و وقت نمی‌کردم خیلی پشت سر هم بخونم.  ولی آخری ها از یکی خیلی بدم اومد یعنی اگه کتاب ادامه می‌داشت  خیلی اعصابم به هم می ریخت. شخصیت رادی هم خیلی خوشایند نبود. 
در بین کتاب حدسایی درمورد قاتل می‌زدم  و آخرین حدسم هم تقریبا درست بود. البته دلیل من با دلیل اصلی متفاوت بود. 
نمی‌دونم چرا خانم مارپل رو بیشتر دوست دارم. امیدوارم کتاب بعدی با حضور ایشون باشه🥲 
شما هم موقع خوندن این کتاب‌ها تصویر پوآرو و مارپل شبیه کارتونشه و صدای اونا تو ذهنتون پخش میشه؟! 
        

          به نام خدا 
نمایشنامه ابتدا واقعا جذاب شروع شد.  اما از طنزش خوشم نیومد. طنز غیر اخلاقی ای داشت! رفتار علیزاده با خانم‌ها بسیار زشت بود و این به قولی طنز ماجرا بود! یه مقدار به نظرم بیهوده طولانی شده بود ؛ می‌تونست سریع تر تموم بشه. از یه جایی به بعد فقط می‌خواستم تموم بشه تا برم کتاب بعدی شروع کنم. 
انتظار بیشتری داشتم ولی فکر نمی‌کردم ادامه ماجرا اینطور پیش بره و ناامیدم کنه. 
توی گزارشم هم گفتم به نظرم تنها شخصیت عادی شیطان بود😂 
کبری خانم هم خوب بود راستی، الان یادم اومد ایشون رو🤧 
        

          به نام خدا 
نمی‌دونم چی باید درمورد این نمایشنامه بگم. در هر حال جالب و جذاب بود. 
 
        

          به نام خدا 
کتاب دلنشین، جالب ، بامزه، لذت‌بخش ، ساده و روانی بود. 
ویرایش:  یک مقاله با عنوان تحلیل جامعه شناختی کتاب ابن مشغله پیدا کردم. هنوز وقت نکردم بخونم اما جالب به نظر میومد. 
        

          به نام خدا 
این جلد هم مثل جلدهای قبلی زیبا بود.
خانه‌ی پتی، گربه ها و باز هم حضور دیوی از قشنگی های این جلد بودن.  
فقط خیال پردازی های آنی درمورد خواستگاری و ازدواجش اذیتم می‌کرد. 
        

          به نام خدا 
سومین جلد از مجموعه شهر خرس هاست. نیمه اول کتاب رو واقعا خیلی مشتاق نبودم و خسته کننده بود برام، اما نیمه دوم خیلی دوست داشتم. آخر کتاب هم با اینکه همون اول اشاره کرده بود و فکر می‌کردم براش آماده ام، اما وقتی رسیدم بهش  دیدم نه اصلااا آماده نبودم!  دوجلد قبلی فکر می‌کنم بهتر بود و بیشتر دوست داشتم. 
دوستی و همدلی که بین شخصیت ها وجود داره رو دوست دارم و ازاین مورد خیلی لذت می‌برم. مخصوصا زمانی که بچه ها دور هم جمع می‌شدن. 
فکر کنم این بچه بی خانمان باشه نه می‌تونم بین کتاب های ۴۰۳ قرار بدم نه بین کتاب های ۴۰۴... چون نصفش رو پارسال خوندم نصفش رو امسال 😅 

        

          به نام خدا 
کتاب کوتاهی درمورد عشق هست.  داستانش رو دوست داشتم و از خوندنش لذت بردم. داستان چیز دیگه‌ای غیر از عشق نداشت که بگه و اگه دنبال مسائل خیلی خاص یا پیچیده‌ی دیگه هستین پیشنهاد نمی‌کنم.  اما از نظر خودم خیلی زیبا عشق رو‌نشون داده بود که چطور می‌تونه روی آدم تاثیر بذاره.


﴿ ویولون دیوانه را می شود گفت داستان قدرت اعجاز آمیز عشق است؛ عشقی که می تواند مردگان را از گور به جهان زندگان بازگرداند، عاقلان را به جنون بکشاند و به عکس، دیوانه گان را علاج نماید﴾   « وبلاگ مداد سیاه »

        

          به نام خدا 
کتابی  زیبا، جالب و  غمگین. 
اولین کتابی بود که آقای ابراهیمی خوندم.
خیلی ادبی و زیبا نگارش شده بود. این پرش های زمانی گاهی اذیتم می‌کرد اما در کل طوری نبود که نتونم متوجه داستان بشم.  
خوشم اومد برم سراغ بقیه کتاب های ایشون... 
        

          به نام خدا 
کتاب هیجان انگیز، دوست داشتنی ، جالب و پر از رمز و رازی  هست. 
خوندنش رو پیشنهاد میدم. 

        

          به نام خدا 
داستان جالب و‌ دوست داشتنی ای داشت. 
یه مقدار صحنه های رزمش زیاد بود اما برای من خسته کننده نبود و در کل دوستش داشتم. 
        

          به نام خدا 
این داستان یک برداشت آزاد از حکایت اسب آبنوس کتاب هزار و یک شب هست. 
من اون حکایت رو نخوندم ولی از این داستان کوتاه خیلی خوشم اومد و دوستش داشتم. طنز بامزه ای داشت.  یادداشت هایی که درمورد گیاه‌ها و دارو ها گذاشته بودن هم خیلی جالب بود.  
        

          به نام خدا 
کتاب هیجان انگیزی بود. حدس اینکه قاتل چه کسیه کار راحتی نیست یعنی اصلا نمیشه حدس زد، باید تا پایانش بخونید تا متوجه بشید! 
فقط پایانش یه طوری بود برای همین نیم ستاره از ۴ ستاره کم کردم😔😂
یعنی نه اینکه بد باشه فقط من خوشم نیومد. 

        

          به نام خدا 
کتاب قشنگی بود و از خوندنش لذت بردم.
ممنون از ال کلاسیکو برای معرفی این کتاب.