《هوالحق》
من واقعا این جلد رو دوست داشتم🥰
این جلد آنی‌شرلی مربوط به دوران دانشگاه آنی میشه یعنی حدودا از ۱۸تا۲۰سالگی(۳سال)
توی این مدت آنی با چالش‌های مختلفی روبه‌رو میشه؛ ورود به دانشگاه، پیداکردن خونه، خواستگارهایی که پاشنه‌ی در خونه رو میشکنن😄 و...
این جلد رو میتونم به وانیل تشبیه کنم، دلنشین و زیبا و در عین حال گاهی تلخ!
ترجمه‌ی قدیانی هم مثل جلدهای قبلی خوب بود😊🌼
پ.ن: تا جایی که میدونم فقط فیلم
 Anne of Green Gables :The Sequel
یعنی فیلم دوم از چهارگانه‌ی آن در گرین‌گیبلز به بخشی از اتفاقات این جلد میپردازه اما واقعا کتاب کجا و فیلم کجا! حتما اگر زمان دارید کتاب آنی‌شرلی در جزیره رو بخونید، ارزشش رو داره😊
زمستون خوبی داشته باشید🫂🌱
۱۲بهمن۱۴۰۰🌱🌼
        

          این کتاب بیشتر از دو تا جلد قبلی شرح  احساسات عاشقانه و روابط آنی هست. نمیدونم آیا از کتاب چیزی حذف شده یا نه - انتشارات قدیانی هم سوالم رو بی جواب گذاشت! اما اونقدری که خوندم به اندازه ی کافی برای بیان سردرگمی های یک دختر جوون کافی بود و آنی رو بسیار درک کردم

بی صبرانه منتظر شروع جلد چهارم هستم!
        

          آنی: 
به هر حال شکستن مقدسات قدیمی کار درستی نیست، حتی اگر خود ما آنها را تبدیل به مقدسات کرده باشیم.

_این جملش منو یاد اون آیه های قرآن انداخت که در مورد انسانهای لجوج  و احمقیه که در برابر پیامبران  زمانشان میگفتند  : آیا میخواهی دست از آیین پدرانمان برداریم ؟ 
        

          دیوی که بعد از صبحانه روی پله های ایوان عقبی نشسته بود و گریه می کرد ، اصلا حاضر نشد با آنی خداحافظی کند. او وقتی دید آنی به طرفش می رفت ، از پله ها بالا دوید و خودش را داخل کمد پنهان کرد و دیگر بیرون نیامد. صدای ناله های او آخرین صدایی  بود که موقع ترک کردن  #گرین_گیبلز به گوش آنی رسید.
        

          یکی از زیبا ترین و تکرار ناپذیر ترین دوره های زندگی آنی توی این جلد بود ✨
        

          او در سرزمین خیالاتش بسیار آزادتر از دنیای واقعی بود؛چرا که دیدنی ها از بین می‌روند,ولی نادیدنی ها جاویدان و فناناپذیرند.
        

          زیباییییی>>>>
        

          از سری کتاب های آنه شرلی، من جلد سوم و ماجراهای عاشقانه اش را بیش از همه دوست داشتم...
        

          این بار که جلد سوم را خواندم، با بار اول از زمین تا آسمان فرق داشت. این بار در ذهنم خاطره‌ای از روز اول دانشگاه داشتم که بی‌نهایت شبیه به روز اول دانشگاه آنی است. آن‌قدر شبیه است که حتی دانشگاه ردموند را در ذهنم شبیه دانشکده ادبیات دانشگاه تهران تصور می‌کنم. خانه‌ی پتی که دنج‌ترین و زیباترین جای دنیاست هم شبیه پایگاه تشکل دانشجویی ماست، یک خانه‌ی موقت، که وقتی فارغ‌التحصیل شوی دیگر برای تو نیست، ولی همیشه بخشی از خاطرات آنجا باقی خواهد ماند، همان‌طور که بخشی از آن خانه تا همیشه در قلبت باقی می‌ماند.

علاوه بر ماجراهای دانشگاه، در این جلد آنی به اونلی هم رفت و آمد دارد. و همان‌طور که خودش بزرگ شده، سرنوشت دوستان کودکی‌اش، دایانا، جین و روبی را هم روایت می‌کند. سرنوشت همه‌ی آن‌ها خیلی شبیه به سرنوشت دوستان کودکی است. مونتگمری با نمایش داستان بزرگسالی آن‌ها تنوع سرنوشت آدم‌ها را نشان داده. آنی که به دانشگاه رفته، دایانا که بچه‌دار شده، جین که به غرب سفر می‌کند و روبی که عجیب‌ترین و غیرمنتظره‌ترین سرنوشت را داشت.

ماجرای عاشقانه آنی اعصاب‌خردکن‌ترین و عجیب‌ترین بخش داستان بود و آنی ناپختگی ۱۸- ۲۱ ساله‌ها را به نحو احسن به تصویر کشید! الحمدلله که این ماجرا هم با وجود دلشکستگی‌های فراوان پایان خوش داشت و روان مخاطب بیش از این مخدوش نشد.

شخصیت‌های جدید این قصه، مثل فیل سرحال و سرخوش و خاله جیمزینای مهربان، رنگ تازه‌ای به قصه می‌دهند، از طرفی شخصیت‌های قدیمی، مثل دیوی و دایانا و ماریلا و خانم لیند هم حضور پررنگ دارند. (در جلد چهار حضور همه‌شان کمرنگ می‌شود.) و شاید این جلد آخرین جلدی باشد که همچنان و  قدرتمند به گرین‌گیبلز متصل است.

دلم برای آنیِ دانشجو تنگ می‌شود، این‌قدر که گاهی فکر می‌کنم چند سال دیگر دوباره سراغش می‌روم و ماجراها و پستی و بلندی‌هایش را دوباره می‌خوانم و از این روند آرام و واقعی زندگی لذت می‌برم.
        

          این رو از بقیه جلدا بیشتر دوست داشتم:)
        

          پیشروی احساسات انی و گیلبرت و تجربه قشنگ دانشگاه با انی و دوستاش به خصوص فیل❤️
مثل دو جلد قبلی بی نهایت زیبا و دلچسب
        

          وای خدای من!
محشر بود
این جلد به حدی زیبا و دوست داشتنی بود که من رو واقعا تحت تاثیر خودش قرار داد

_ولی دیوی!کم کم میفهمی که در تمام عمرت مجبوری کارهایی را که دوست نداری،انجام بدهی.

_گاهی اوقات از بزرگ شدن میترسم،اما برای برگشتن به دوران کودکی هم کاری از دستم بر نمی آید

_حقایق کوبنده اند،اما به قول یک انسان دانا هرگز به کوبندگی کلمات سفسطه آمیز نیستند

_انی:من الماس و قصر مرمری نمی‌خواهم.فقط تورا می خواهم:)

این جلد واقعا شیرین و دوست داشتنی بود
به جرعت میتونم بگم من این کتاب رو نمیخونم بلکه با هر جلد این کتاب زندگی میکنم✨:)
        

          آنه بیشتر از یک قصه برای من شخصیت حقیقی و جان گرفته ست. پس تصمیم‌ها و کارهایش را هم به حساب واقعی بودنش میگذارم، با کمی وقفه بی صبرانه منتظرم تا جلد بعدی را شروع کنم :)
        

          آنی، آنی، آنی چگونست که تو انقدر برای من  حقیقی هستی؟ :))
در کتاب اول آنی برای من یک دوست جدید بود، در کتاب دوم تبدیل شد به صمیمی ترین دوستم، و در این کتاب با رفتن آنی از گرین گیبلز احساس می‌کردم یکی از اعضای خانوادم ازم دور شده🫠

قشنگ برای توصیفش کلمه‌ی کافیی نیست، زیبا همینطوره این کتاب ^^بینظیره ^^ 

        

          و یکبار دیگه این کتاب بهم ثابت کرد که داستان زندگی رنگارنگ آنی چقدر میتونه به زندگی واقعی و رنگ خاکستریش نزدیک بشه... فقط ای کاش چند فصل آخر انقدر زود تموم نمیشد...
این کتاب بر خلاف تصور و انتظار خودم در فصل هاییش جوری من رو در داستان و کارکتر هاش محو کرد که جرات نداشتم کتاب رو ول کنم و پشت در کلاس دانشگاهم نگهم داشت تا ادامش رو بخونم، و در فصلی هم جوری من رو زمین زد که از ترس اتفاقاتی که ممکن بود بیوفته جرات باز کردن کتاب رو نداشتم. نه این کتاب یک کتاب جنایی معمایی نیست، شاید همه این احساسات من بخاطر ارتباط قوی و عمیقی باشه که با دنیای کتاب و شخصیت هاش گرفتم اما هنر و مهارت نویسنده اش کاملا قابل تحسین و تمجیده.
        

          "چه بهتر که آدم همیشه آرزوی برآورده نشده ای داشته باشد؛ چون زندگی بدون آرزو، با مرگ فرقی ندارد.."
هروقت که داستان‌های آن‌شرلی رو می‌خونم و مخصوصا گوش میدم، احساس می‌کنم برای چندلحظه هم که شده تموم چیزهای روزمره رو فراموش می‌کنم و میرم یه دنیای دیگه. دنیایی که بهم آرامش میده .
پایان این جلد خیلی زیبا بود.
"من از همون روزی که تو کلاس تخته‌ت رو تو سرم شکوندی دوستت داشتم..:)"
        

          خیلی دوست دارم تلافی حرص خوردن هام رو خالی کنم و پنج ستاره ندم ولی اینقدر خوب بود که حتی پنج ستاره هم براش کمه🤧😂
        

          از دست آنیِ این جلد، خیلی حرص خوردم البته همین که قبل از اینکه دیر بشه متوجه اشتباهش شد، جای شکرش باقیه.