به نام خدا 
داستان جالب و‌ دوست داشتنی ای داشت. 
یه مقدار صحنه های رزمش زیاد بود اما برای من خسته کننده نبود و در کل دوستش داشتم. 
        

          زیبا!
        

          داستان گل و نوروز منظومه‌ای عاشقانه‌اس از خواجوی کرمانی در قرن هشتم. تو جست‌وجوهای اینترنتی این‌طور توصیف شده: از جمله قصه‌های مهیج و پرماجرای ادبیات فارسی.

همین‌طور هم بود. البته این که من خوندم تفاوت مهمی با نسخه جناب خواجو داشت. شهروز بیدآبادی سنت‌شکنی بزرگی کرده و این بار به جای اینکه شاهزاده‌ای رو شوریده‌سر پس شاهدختی زیبارو بفرسته، خود دختر رو ماجراجو و تعیین‌کننده سرنوشتش تعریف کرده. تو نسخه بیدآبادی، این دختر رومی به نام گل تصمیم می‌گیره بره دنیا رو بگرده و همه ماجراهایی که توی کتاب اصلی برای شاهزاده نوروز رخ میده، اینجا برای گل اتفاق میفته. در واقع مسیر داستان رو برعکس میره، تعدادی از شخصیت‌ها رو حذف و شخصیت‌هایی جدید اضافه می‌کنه.
نوآوری جالبی بود به شرطی که تو مقدمه این موضوع رو دقیق‌تر توضیح می‌دادن. توضیحات و مقدمه فعلی مبهمه.
همین تغییر بزرگ تو داستان، حالتی امروزی‌تر به داستان داده و دیگه با زن‌های منفعل و همیشه منتظر روبه‌رو نیستیم. تصویرسازی‌های کتاب به خصوص تو صحنه‌های نبرد هم خیلی خوب بود.

        

          فکر نمی‌کردم چنین داستان هایی از زیبایی لبخند به لبم بیاره و باعث بشه تو چند ساعت کتاب رو تموم کنم.
جا داره از نشر هوپا و آقای بیدآبادی تشکر کنم.

        

          همیشه وقتی مادربزرگم لالایی می‌خواند برایم یا با صدای قشنگش آرام شعرهای قدیمی مازندرانی را نجوا می‌کرد، همان روز یا شب از پدربزرگ و مادربزرگم می‌پرسیدم که چرا بانو مرد چوپان رو قسم داد؟، طالب قِراری کی بود؟، چرا عاشق رفت با گل وَنوشه درد و دل کرد؟ و...
عاشق افسانه‌ها بودم، از جمله افسانه‌های عاشقانه کهن ایرانی، از کتاب‌های مورد علاقه‌ام نثر روان شاهنامه و لیلی مجنون گنجوی بود، شخصیت مورد علاقه‌ام هم گردآفرید:)
با خواندن ماجرای گل و نوروز دوباره حس دلنشین شاهنامه خوانی در دلم تداعی شد.
زیبا بود، ماجرای عشق گل و نوروز که با نثری روان و امروزی نوشته شده بود به دلم نشست. 
دوست دارم مجموعه‌اش را بخوانم و امیدوارم شما هم از خواندن این عاشقانه‌های فراموش شده لذت ببرید ✨
        

          یعنی من عاشق اینجور کتابام که زن داستان قوی و قدرتمنده🙂‍↔️🤌🏻
از اون کتاب هایی بود که میتونی به ایرانی و اصیل بودنت بنازی.
اینکه بخواد چندین  و چند سال پیش همچین کتاب فانتزی و خفنی نوشته بشه واقعا حیرت انگیزه.
دست مریزاد ایرانم!