پیشنهاد می‌کنم در هوای گرم تابستانی این کتاب را مطالعه کنید. 
بعد از یک آب‌تنی در رودخانه. پانچ های خوشمزه خنک درست کنید. کتاب را در دست بگیرید، با خواندنش خاطرات شیرینی را مرور کنید و استعدادتان را کشف کنید:)♡
      

        از آن کتابایی است که بعد از خواندن  هر قسمتش، سرت را از نوشته‌ها برمی‌داری، به کُنجی خیره زل میزنی. 
از اون کتابا که تلخِ غمگینِ اجتماعی و درام است. 
تحسین برانگیز بود. هدایت ذهن خلاقِ تاریکی داشت. 
تاریک...! 
داشت...! 
قلمش را دوست داشتم. 
بازهم از صادق هدایت خواهم خواند. 
      

        پایان این کتاب برای من یادآور خاطره‌ تلخ، از دست دادن همبازی دوران کودکی‌ام است. 
رضا دوازده سال بیشتر نداشت که کرونا او را از ما گرفت.
و من الان متیو و روفوس را از دست دادم... ! 
من از زمانی که قاصد مرگ با متیو و روفوس تماس گرفت، تا لحظه مرگ متیو،
و از لحظه مرگ متیو تا لحظه مرگ روفوس، آنجا بودم. 
وقتی می‌خندیدند، لبخند می‌زدم؛ می‌ترسیدند و مضطرب می‌شدند، مضطرب می‌شدم؛ و گریه می‌کردند، گریه می‌کردم. 
من کنارشان بودم وقتی که مرگ به سراغشان آمد.
خوشحالم از اینکه متیو و روفوس با هم دوست شدند؛ غمگینم که هر دو در نهایت مردند و این دوستی بیشتر ادامه پیدا نکرد. 

      

        شاید به این جهان آمده ای تا به جاهایی که تاریک مانده اند، نور بتابانی. فقط کافی است دنیای درونت را کشف کنی تا قدم به جهانی بگذاری که شاید همیشه منتظر کسی درست شبیه تو بوده است. :) ✨
      

        با خواندن این اثر از شیشه‌های رنگی آبی و سفید و سبز و زرد و قرمز به ماجراها و سرنوشت تلخ پسران کریم سوخته نگاه کردم. یکی از یکی غمگین تر. 
تصور کردن اتفاقات فصل سفید برای من خیلی سخت بود. 
اما در جنگِ تلخِ بی‌رحم هرچیزی ممکنه!
دلم برای کریم سوخته و زنش سوخت.
پسرانش چه سرنوشتی داشتند.
اولش خون بود. 
اره خون! 
خونی که جاری شد و سوخت و خشک شد. 
و اما آخرش آب بود.
آبی پاک، آبی که غسل می‌دهد جان داستان را و صورتم را خیس، خیسِ خیس...
- و بالاخره خون خورده که ذره ذره می‌خواندم اش تا کلماتش در ذهنم ثبت بشود. اواخر شهریور سال 1403، پایان یافت و اضافه شد به لیست کتاب های دوست داشتنی من.
پ.ن: می‌گفتند اثری دفاع مقدسی حساب میشه اما جدا از اشکالاتی که هنگام خواندن اذیتم کرد مثل پرش هایی که بین داستان ناگهانی اتفاق می‌افتاد یا توصیفات و پرداختن به شخصیت های دور از روند داستان؛ به نظرم ادبیاتش خیلی جا افتاده بود و کلیت کتاب را دوست داشتم، در نتیجه میتونم بگم خون خورده یک اثر ارزشمند تاریخی است. 
      

        یونجی واقعا خوش شانس بود.
اون مامان، مامانی، دکتر شیم، گن، دورا را داشت که با تمام وجود احساسات‌شان را به او هدیه می‌کردند؛ عشق می‌ورزید و دوستش می‌داشتند.
گن نمی‌تونست مثل سیم بکسل باشه. اون سرشار از احساسات بود، این را وقتی متوجه شدم که قلبش از کشتن پروانه درد گرفت.
گن بلد نبود بی‌رحم بودن را و دوست نداشتن را، چون او مادرش را دوست می‌داشت و حتی پدرش را...
اون ادای قوی بودن را درمی‌آورد چون ضیف شده بود. 
گن نیاز به گوش داشت، نیاز به قلبی داشت که درکش کند، او نیاز به یونجی داشت.
یونجی اولش عاری از احساسات بود اما بعدش احساسات را یاد گرفت ولی تجربه نکرد. یونجی با گن دوست داشتن و با دورا عشق را تجربه کرد، البته که مامان و مامانی تمام این دو احساس را به یونجی هدیه کردند اما از نوع مادرانه. 
به نظرم تمام این اتفاق ها و تجربه ها لازم بود تا احساسات در یونجی بروز پیدا کنند و یونجی شایسته داشتن احساسات بود...
      

        این کتاب و شروع کردم اولش حس کردم یه رمان فوق تخیلی از ترس الکیه ایمی که نسبت به شیفت شبش داشت. 
برای همین گذاشتمش کنار. 
امروز ادامه دادم به خوندنش. 
به مرور شخصیت ها و اتفاقات ذهنمو به کار گرفتن.
حقیقتا اول به جید شک کردم ولی خودمو قانع می‌کردم امکان نداره جید بخواد سربه سر رفیق قدیمیش بزاره، هعیی! 😮‍💨
برای همین ظنم به ویل بدبخت بود، فکر می‌کردم جید بیگناهه و بخاطر عشقش به ویل مجبور شده رفیقشو گول بزنه. 
اما اخرش، برق رفت!😂 وقتی تازه ایمی فهمیده بود دکتر بک حدودا 80 سالشه🤦🏻
توی گرما، زیر نور چراغ قوه گوشیم ادامشو خوندم
وااای 
اعتراف میکنم خیلی شوکه شدم
مری خیلی مهربون بود، کمرون واقعا پسر خوبی بود... 
جید، جید یه دوره ای طولانی رفیق ایمی بود. چطور می تونست...😢
ایمی خودشو مقصر میدونست. ولی به نظرم اگر منم جاش بودم نمی‌تونستم کاری برای دوستی مثل جید بکنم. 

 
      

        یادمه کتاب نه را که یک روزه، خوانده بودم، شب خوابم نبرد و روز بعد سرم درد می کرد و چشم هام می سوختند، و تا چند روز تو فکر رفته بودم و از گوگل جواب سوال هامو میخواستم و نداد😔
نکته مهمم: محدودیت سنی دارد
      

        تلخ و سخت بود.و امتیاز کم هم برای همین دادم. 
واقعا سخت بود خواندنش، مخصوصا فصل 2، وای که چقدر تلخ بود. کتاب شامل سه فصل کوتاه از جنایات داعشی های تکفیریه
همیشه نسبت به گروه داعش حس تنفر داشتم اما بعد از خواندن این کتاب حس نفرت و انزجارم دوچندان و حتی از کلمه داعش هم بدم می آید.
نکته:محدودیت سنی دارد. 
      

        آن موقع که حیفا یک را خوانده بودم حیفا دو چاپ نشده بود و حدودا یک ماه پیش بود من موفق به خواندن این کتاب شدم، اما پیشنهاد میکنم قبل از خواندن این کتاب حتما حیفا یک را بخوانید تا با شخصیت ها آشنایی پیدا کنید. 
کتاب خوب و مفید و واقعا جذابی بود.
داستانی دیگر از دخالت و نفوذ اسرائیل اما اینبار موضوع قالب کردن امام زمان های قلابیه، و همچنین تلاش نیرو های امنیتی کشور. 
      

        همه چی از حیفا شروع شد...
بعد از کنکور تصمیم گرفتم مطالعه را جدی بگیرم، و مامان پیشنهاد داد(باید خوانده شود😂) کتاب های آقای حدادپور را بخوانم، همشو، و من از حیفا 1 شروع کردم، بعد از اون نه رو خوندم و...
حیفا داستان جذابی داره اما یه نکته: اگر در بازه سن نوجوانی هستید حتما قبل از مطالعه کتاب های آقای حدادپور چک کنید محدودیت سنی نداشته باشند، چون قلم ایشون خیلیی  صریحه و  یسری کتاب های ایشون اصلا مناسب سن نوجوان نیستن، مثل این کتاب. :) 
      

        کتاب را برای تحقیق موضوع نشریه گرفته بودم و خیلی مفید و جامع و کامل بود،قبلش چندتا کتاب دیگه راجب فلسطین ورق زدم و نظرمو جلب نکردن اما این کتاب کامل بود و فهرست مرتبی هم داشت.
فلسطین کتابی با قلم آقای صلح میرزایی و برگرفته از بیانات آیت الله خامنه ای هست.
ویژگی های مثبت این کتاب میشه به کامل و جامع بودن، فهرست مرتب، مستند و دقیق، قید تاریخ که خیلی به کارم امد. 
      

        کتاب را بخاطر آزمون درس معارف دانشگاه گرفتم، اولش بالاجبار شروع کردم به خوندنش و کم کم داستان برایم جذاب شد و کل کتاب را خواندم، دو روزه.
فکر نمی کردم این کتاب بر اساس واقعیت است تا اینکه رسیدم به صفحات آخر و عکس ها را دیدم، شوکه شدم و در گوگل هم سرچ کردم و دیدم درست است. جالب بود! 
داستان کتاب از آنجایی شروع میشود که دختری فلسطینی دل می دهد در گرو عشق پسری اهل شیلی  که در ایران زندگی میکند و... 😅
اصلا دوست ندارم با گفتن موضوع از هیجان خواندنش کم کنم. 
      

        کتاب براساس خاطرات دختر مامان شیناست. نام کتاب زیباست:) 
دختر شینا جز کتاب های دفاع مقدسی حساب میشه اما به نظرم بخاطر لحن صمیمی که داشت میتونست خواننده رو با خودش همراه کنه و درک اون دوران رو راحت تر و این خیلی خوبه. 

      

        اتفاقی توی کتابخونه پدربزرگم متوجه این کتاب شدم، این قسمت پشت جلد که شهید در جواب به این سوال امام، اهل کجایی؟. گفتند: بهشهر مازندران. کنجکاو شدم بخونمش. 
کتاب بر اساس خاطرات همسر شهید ابوعمار نوشته شده و به نظرم کتاب مفیدی امد.